Orada birkaç farklı müzik oyunu varken PlayStation VR, çoğu ilginç bir VR bükümü eklemeye çalışan bir tür standart davul makinesi. Öte yandan Electronauts, bu bükülmeyi başardı. Çarpıcı görseller ve oynanacak çeşitli ritimlerle, bu oyun - oyunun iyi olup olmadığından emin değilim doğru kelime - sadece Daft Punk'ın kendi kromlarında hayal ettiği gibi bir miks laboratuvarı oluşturmak için sanal gerçekliği kullanır kasklar.
Önerme basit, bence oyunu oynadığım zamana göre, herhangi bir gerçek oyun niyetinden yoksun görünüyor. Bunu seviyeleri veya bir skoru olan bir oyun olarak düşünmeyin, daha çok etkileşimli bir müzik deneyimi, örneklerle, vuruşlarla ve hatta çevrenizdeki çılgın görsellerle yaratıcı olma şansı.
Minimum çaba veya müzikal arka planla, başkalarıyla paylaşmak isteyeceğiniz eğlenceli bir şey yarattığınızı hissetmek kolaydır.
Electronauts, görsel olarak bir cyberpunk oyun alanıdır. Çok sayıda parlak renk ve etkileşimde bulunduğunuz müziğin genel teması doğası gereği elektroniktir. Bu spektrumun herhangi bir yönüne eğilebilirsiniz, ancak açıkça bir tema var. İlk öğretici, müzikal bir yaratıcılık ve ifade yolculuğunda olduğunuzu açıklar ve sizi etkileşimde bulunduğunuz önceden hazırlanmış bir parça ile başlatır. Üzerinde durduğunuz yüzer platform ve evet ayakta durmaktan bahsediyorum çünkü Survios baktığınız zaman emin oldu. aşağıda tüm bir vücut görüyorsunuz, neredeyse her şeyi kesip değiştirmenize izin veren 3 istasyon tarafından yörüngede şarkı. Bu üç istasyonlu düzen, vokalleri, görselleri değiştirmenize, müziğe efektler eklemenize ve hatta örneklenmiş döngülerdeki müziğe kendi ekstra vuruşlarınızı eklemek için küreleri kullanmanıza olanak tanır.
VR'deki 3 istasyonun hissi mükemmel. VR oyunlarını düşündüğümde istediğim şey bu, normal bir oyunda yapamayacağınız bir şeyi almak - normal bir ekranda 3 istasyonunuz varsa Görünümü yeterince hızlı değiştiremezsiniz - ve aksi takdirde mevcut olmayan bir 3B öğe eklemek, gerçekten gelecek gibi hissettirir teknoloji. Minimum çaba veya müzikal arka planla, başkalarıyla paylaşmak isteyeceğiniz eğlenceli bir şey yarattığınızı hissetmek kolaydır.
Electronauts, parçaları kesmenize ve mikslemenize yardımcı olması için asa gibi kullandığınız 2 sanal baget ile çalınır. Şarkıya veya hatta şarkının bir bölümüne bağlı olarak, destek parçasının, yüksek şapka veya bas davul gibi bileşen parçalarının sesini kapatabilmenin yanı sıra, kendi isteğinize göre çalabileceğiniz bölümleri vardır. Drum and Bass, Dubstep veya EDM dinlediyseniz, bu tür sessize alma seçeneklerinin müziğin akışını değiştirmede çok işe yaradığını bileceksiniz.
Bu deneyimin bir zafer koşulu yoktur, ancak bir şeyleri keşfetmek için hala kilidini açacak başarılar vardır. Bu oyunun amacı kazanmak değil, yeni bir sanatsal çaba yaratmak ve etrafınızdakilerle paylaşmaktır. Şu an için, Soundcloud veya başka bir şey gibi harici olarak oluşturduğunuz karışımları paylaşmanın herhangi bir yolu yok. Kamera kontrolleri var ve onlarla oynadığımda, avatarımın harika şeyler yaptığını gösteren küçük bir ekranım var ama hiçbir yerde bir kaydetme veya kaydetme veya akış işlevi görünmüyordu. Belki bu zamanla ortaya çıkar, umarım bu oyunun gerçekten takdir edilmesi için paylaşılması gerekiyormuş gibi geliyor. Amaç, eğlenmek ve müzik yapmak ve olmak arkadaş çevrenizin sanal karışım ustası. Bir VR kurulumuna bağlı güzel hoparlörlerin olduğu, bu deneyimdeki birinin tüm grubun eğlenmesi için müzik yaptığı bir partiyi hayal etmek zor değil.
Electronauts Sevmediğim şeyler
Bu oyunun kazanılmayan yönleriyle gerçekten mücadele ettim. İyi yapıp yapmadığımı düşündüğüm bir hedef varmış gibi hissetmem gerekiyordu ancak oyun cesaretlendirme ve hatta temel rehberlik açısından çok az şey sundu. Kendimi sürekli olarak bir toplam veya bir Guitar Hero stili ölçüm cihazı aradığımı buldum. iyi ya da kötü yapıyordum - kötü çete yapıyordum, gerçekten, gerçekten kötü - ve oyundan hiç geri bildirim almıyordum herşey.
Öğretici aynı zamanda sinir bozucu derecede basit, neredeyse hiç yardımcı olmayacak kadar basit. Öğretici, sizi en basit 3 küpten geçirir - küpler, birlikte çalışabileceğiniz yeni arayüzler ortaya çıkarmak için baz istasyonuna sığar - ve sonra bilinmesi gereken her şeyi biliyormuşsunuz gibi veda eder. Kendi müziğinizi başlattığınızda, her şeyin çok daha karmaşık olduğunu fark ediyorsunuz. İyi olmayı istemek ama oraya nasıl gideceğini bilmemek çıldırtıcı.
Oyun, nesnel olarak çok kötü görünmenizi engellemek için aktif olarak çalışıyormuş gibi geliyor. Kendimi yaptığım dubstep pistinde dans ederken buldum, hevesle ritmin düşmesini bekliyordum ve sonra bir tam olarak doğru anda düğmeye bastığımda, düşüşe gerçekten başlayana kadar güvenli bir mola heyecan. Tabii ki, oyunun bana doğru yaptığımı söyleyen hiçbir parçası olmadığı için hemen üzüldüm, ki bu da takılmamın bir parçası.