Ik weet eigenlijk niet hoeveel tijd ik in 2015 op de weg heb doorgebracht. Ik besloot vorig jaar te stoppen met opletten, maar het kwam waarschijnlijk binnen een beetje verlegen van twee maanden. Dat is niet veel volgens Road Warrior-normen, maar het was meer dan genoeg voor mijn vrouw en kinderen. Vegas. New York. San Francisco. Miami. Berlijn. Barcelona. Hongkong, Shenzhen en Peking. Chicago. New Orleans. Een behoorlijke kleine uitstapje, zou ik zeggen.
Dit jaar lijkt ook een behoorlijk druk jaar te worden. Laten we, nu we op weg zijn naar Barcelona voor het Mobile World Congress, even in mijn tas kijken. Het is niet alles - kabels en accu's en SD-kaarten zijn standaard, toch? - maar het zijn de belangrijkste kenmerken.
Hier, nu, is wat je me kunt zien dragen als je me tegenkomt in een of ander ver land.
De tas: Peak Design Everyday Messenger
Ik grapte voor CES dat je de journalisten gemakkelijk zou kunnen herkennen aan deze tas. En in ieder geval voor een aantal van ons bij Mobile Nations blijkt dat te kloppen. Het lijkt er echter op dat mijn kameraden de verkeerde kleur hebben gekozen - bruin is duidelijk de enige manier om te gaan. Ik gebruik de Everyday Messenger sinds december en heb geen moment spijt gehad van de overstap. Het is niet hetzelfde soort bodemloze put als mijn vertrouwde Timbuk2-tas. Mijn eigen soort organisatie heeft de neiging om een hoop spullen in verschillende zakken te dumpen en het later op te lossen. (Ik doe veel op gevoel.) De Everyday Messenger heeft me gedwongen om een
klein meer georganiseerd. Het kan ook niet zo veel spullen bevatten, waardoor ik de dingen een beetje heb teruggebracht. En dat is prima. Ik pak meestal te veel in (OK, I nog steeds overpack), want het is beter om iets te hebben en het niet nodig te hebben dan het nodig te hebben en het niet te hebben, toch? Maar de kudde is een beetje geruimd.Opvallende kenmerken voor mij waren de riem - omkeerbaar, wat geweldig is omdat ik hem het liefst op mijn linkerschouder draag - en de sluiting aan de voorkant, die waanzinnig goed is. De bovenste ritsen zorgen ook voor een zeer gemakkelijke toegang. Het wordt een beetje krap met mijn 13-inch retina Macbook Pro en een camera die erin zit, maar het werkt.
Zie bij Amazon
De laptop: 13-inch Retina Macbook Pro
Het is alweer een tijdje geleden dat ik ben overgestapt van een MacBook Air naar de grotere, dikkere, zwaardere Retina MacBook Pro, en ik heb nog steeds geen spijt van die beslissing. Meer kracht, een veel betere weergave (ik kan nu niet eens naar een Air-scherm kijken) en het gevoel dat ik niet op speelgoed typ. Ik ben nog steeds heel blij met OS X (totdat ik dat in ieder geval niet ben - er gebeuren bugs), hoewel Windows 10 me wel verleidt. Ik ben echter gewoon verbrand door te veel waardeloze trackpads.
Nieuw voor dit jaar is de eerbiedwaardige Martini Guy-sticker van Kingdom of Loathing.
Zie bij Appel
De telefoons: Nexus 6P en anderen
Ik hou er niet echt van om met meer dan één telefoon tegelijk rond te sjouwen. Dat was jaren geleden niet meer leuk. In het buitenland is het echter nog steeds bijna een noodzaak voor bandbreedte, zo niet voor de levensduur van de batterij. Maar deze vier telefoons komen om zeer specifieke redenen.
De Nexus 6P is tegenwoordig mijn dagelijkse driver. Dus het is binnen. Het staat ook bovenaan de lijst voor vergelijkingen. Bovendien is Project Fi stom-gemakkelijk te gebruiken buiten de VS - je zet gewoon de telefoon aan.
De Note 5 komt eraan, ondanks dat de internationale plannen van Verizon behoorlijk afschuwelijk zijn - het is gewoon dat Verizon enige tijd geleden is gestopt met het vergrendelen van zijn telefoons, dus ik kan gemakkelijk een lokale simkaart plaatsen. (Het voelt nog steeds een beetje raar om dat te kunnen doen met de Verizon-telefoon, maar het werkte prima in Berlijn.) Ook moet de Note 5 worden vergeleken met de Galaxy S7, mochten de geruchten uitkomen en we zien hem op Zondag.
En we weten dat LG zondag de LG G5 brengt. Ik heb mezelf de afgelopen weken opnieuw leren kennen met G4 en V10, en ze moeten zeker worden vergeleken met het nieuwe vlaggenschip. (Ik hou ook van de V10, zelfs als de combinatie van vingerafdrukscanner en aan/uit-knop niet helemaal werkte.
De telefoons zijn trouwens mijn go-to geworden voor het opnemen van interviews. Een beetje gevaarlijk misschien, maar bedrijven als LG en Huawei hebben het gekregen Echt goed in directionele opname.
Nexus 6P bij Amazon
De tablet: Nexus 9
Je verwachtte een Pixel C? Pas als het een soort dekking krijgt zoals de Nexus 9 vanaf (bijna) het begin heeft genoten. Ik neem echt gewoon een tablet mee voor de lange vliegreis - games en films zijn een must, vooral als je er al een paar hebt gehad vluchten in dezelfde maand en putten de collectie van de luchtvaartmaatschappij uit - en om een paar minuten te lezen terwijl ik elk flauwval nacht. Maar ik heb de neiging om het niet echt in mijn tas te sjouwen van vergadering naar vergadering, of op de beursvloer.
Zie bij Amazon
De camera: Olympus OM-D EM-5 II
Bekentenis: ik mis mijn Nikon D700. Het is groot. Het is zwaar. Het voelt als een hulpmiddel om werk te doen. Ik hou van de manier waarop het klinkt als die sluiter afgaat. Maar na het Mobile World Congress van vorig jaar besloot ik - oké, mijn rug besloot - dat het gewoon te veel was om te dragen. Bovendien doet het geen video, en dat betekende dat ik moest dragen een andere camera. Het was dus tijd voor verandering. Het was tijd voor Micro Four Thirds.
Ik maak foto's, maar ik zou mezelf geen fotograaf willen noemen. Maar ik geniet vooral enorm van de EM-5 Mark II. Het is zoveel kleiner. Het is zoveel lichter. Het schiet ook video. Mijn voornaamste klacht is dat ik er nog niet zo goed mee ben als met de D700. Dat is echter aan mij. Het is niet zo snel om door de instellingen te bladeren als de D700, maar het komt meestal dichtbij genoeg.
Het grootste verschil voor mij is echter het gewicht. Ik draag nog steeds veel spullen - maar de camera neemt niet zo'n hoog percentage van de totale massa meer in beslag.
Wat betreft lenzen: ik heb meestal een 17 mm f/1.8 bij me. Voor de liveblogs op lange afstand neem ik een weliswaar belachelijke 75-300 mm f/4.8-lens mee - dat is het equivalent van 150-600 mm. We zullen zien hoe het gaat.
Zie bij Amazon
De koptelefoon: Bose QC20
Deze dingen zullen de manier waarop je vliegt veranderen. Geen lawaai meer. Nooit meer de muziek aanzwengelen om het vreselijk te horen klinken, vechtend om het gebrul van de motoren. De nadelen zijn dat ze niet goedkoop zijn (maar elke cent waard), en je moet ervoor zorgen dat ze worden opgeladen (in ieder geval via microUSB). Ik bewaar ze in het meegeleverde etui als ik ze niet gebruik, dus ze zijn niet altijd het snelste om te grijpen en in te slaan als ik snel naar iets moet luisteren. (Daarvoor houd ik een relatief goedkoop paar bij de hand, van welke telefoon ik ook gebruik.)
Maar dit zijn waarschijnlijk mijn favoriete aankopen van de afgelopen paar jaar.
Zie bij Amazon
De microfoon: Samson Go Mic
Ik ben dol op deze microfoon. Het is klein. Het klinkt verrassend goed. Het is cardioïde en omni, dus het is geweldig voor voice-overs of rondetafelpodcasts terwijl je onderweg bent. Ik heb het gebruikt in de gang van Google I/O. Ik heb het op de vloer van CES gebruikt. Ik heb het in talloze hotelkamers en appartementen gebruikt, van Duitsland tot Spanje tot China en Korea.
En ik zou een moord plegen om het te laten updaten naar USB-C, of op zijn minst micro-USB. Op dit moment is het het enige mini-USB-apparaat in mijn arsenaal, en dat betekent één extra snoer voor één apparaat.
De prijs is ook belachelijk voor iets dat zo handig is: slechts ongeveer $ 37.
Zie op Amazon