Owlchemy Labs is niet voor niets een van de meest gerespecteerde namen in de VR-business. Het bedrijf brengt consequent hoogwaardige, ongelooflijk toegankelijke games uit met veel herspeelbaarheid. Het zou dan ook geen verrassing moeten zijn toen ik me realiseerde dat Cosmonious High tijdens mijn hele spel een glimlach op mijn gezicht achterliet.
Dat komt omdat Owlchemy Labs interacties een beetje anders benadert dan je zou verwachten van een ontwikkelaar van videogames. Omdat VR zo'n interactief medium is, doet Owlchemy Labs er alles aan om een prototype te maken elk mogelijk interactiepunt dat een gebruiker zou kunnen waarnemen.
Ja, dat omvat zelfs het gieten van koffie in je magische buitenaardse handen en het spuiten van grote hoeveelheden vloeistof in de monden van andere buitenaardse wezens. Het is een van de redenen waarom de games van Owlchemy Labs doorgaans op onze lijst met beste Quest 2-spellen.
Afgezien van mijn playthrough — die volgens Owlchemy Labs ongeveer 2 uur duurde en voor ongeveer 20% uit de uiteindelijke game bestond — ging ik virtueel zitten met Chelsea Howe, de productdirecteur van Cosmonious High, om meer te weten te komen over hoe de game is ontworpen en wat de games van Owlchemy Labs zo uniek maakt in de VR ruimte.
Dus wat is Cosmonious High en voldoet het aan het niveau dat we verwachten van Owlchemy Labs? Je ontdekt ons in onze Cosmonious High hands-on hieronder.
Voor deze hands-on speelde ik Cosmonious High op een Oculus Zoektocht 2 headset met behulp van een speciale preview-demo van Owlchemy Labs.
De basis
Cosmonious High plaatst spelers in de schoenen van een Prismi, een unieke buitenaardse klasse die elementen en andere krachten kan absorberen om zich aan de situatie aan te passen. Tijdens je tijd bij Cosmo High krijg je verschillende krachten waar je snel tussen kunt wisselen, inclusief de mogelijkheid om voor elke hand aparte krachten te hebben.
Owlchemy Labs is trots op de toegankelijkheid van zijn games, en de mechanica in Cosmonious High is zo eenvoudig en vriendelijk als maar mogelijk is. Elk van je handen heeft een "knop" aan de achterkant, waardoor je met twee snelle tikken tussen krachten kunt schakelen.
Elk klaslokaal dat je bezoekt, heeft een aantal opdrachten die moeten worden voltooid, maar spelers kunnen in hun eigen tempo experimenteren.
De rugzakmonteur van Vakantiesimulator is teruggekeerd, compleet met de schuifregelaars en knoppen onderaan om de instellingen van het spel en andere menu's te openen. Spelers kunnen elk object in de omgeving pakken en in hun rugzakken stoppen, waardoor ze de objecten overal in de school kunnen meenemen.
Dat vermogen betekent dat spelers de chemicaliën die ze in het Chemosophy Lab maken, kunnen meenemen naar de Visualetics-kunstkamer en vrij spel hebben om te maken kunst met plakkerige penselen, superspringende ballen en handkanonnen op koffie die je klasgenoten hyperactief zullen maken cirkels.
Elk klaslokaal dat je bezoekt, heeft een aantal opdrachten die moeten worden voltooid - net zoals je zou verwachten op een echte school - met een klas onder leiding van een professor in elk klaslokaal. Deze opdrachten helpen spelers om kennis te maken met de unieke gameplay-mechanismen die in elk van de schoolkamers te vinden zijn. In elke kamer kunnen extra bonusdoelen worden behaald en door te experimenteren kan een aantal geheimen worden ontgrendeld.
Spelers kunnen chatten met andere buitenaardse wezens die ze door de hele school vinden door een tekstballon uit hun mond te trekken. Het werkt precies zoals u zich zou voorstellen, en de antwoorden zijn allemaal contextueel en eenvoudig te begrijpen. Als je tijdens gesprekken op het blije gezicht tikt, krijg je een blij antwoord. Andere keren kunt u een gesprek beginnen door in plaats daarvan op een object in een tekstballon te tikken.
In totaal had de demo die ik speelde drie krachten: water, ijs en kristal. Elk van deze krachten komt uit de palm van je hand en wordt geactiveerd door op de X- of A-knop te drukken — dat is de onderste knop op het gezicht van een van beide controllers, afhankelijk van welke hand je gebruikt - die je vervolgens kunt richten waar je maar wilt leuk vinden.
Net als bij Vacation Simulator en Job Simulator ervoor, beschikt Cosmonious High over een groot aantal toegankelijkheidsfuncties die zullen helpen tegemoet te komen aan gamers van alle niveaus en maten.
Bovendien kunnen spelers gemakkelijk objecten pakken die te ver weg zijn door gebruik te maken van de afstandsgrijper. Als je ooit Half-Life: Alyx hebt gespeeld, weet je hoe dit werkt. Reik naar een object en je ziet het geel omlijnd. Pak het vast door de greepknop op de controller waarmee je reikt ingedrukt te houden en trek het object naar je toe. Het zal overtuigend in jouw richting vliegen en het gemakkelijk maken om snel te grijpen zonder dichterbij te teleporteren of te bukken om het te pakken te krijgen.
Net als bij Vacation Simulator en Job Simulator ervoor, beschikt Cosmonious High over een groot aantal toegankelijkheidsfuncties die zullen helpen tegemoet te komen aan gamers van alle niveaus en maten. Van de kleine menselijke modus tot verschillende comfortopties, zowat iedereen zou moeten merken dat het spelen van Cosmo de hele tijd comfortabel en leuk is. Howe vertelde me zelfs dat extra toegankelijkheidsopties na de lancering hun weg naar de game zouden moeten vinden.
De grote schaal van het universum
Terwijl de vorige games van Owlchemy Labs volledig op planeet Aarde waren gebaseerd, speelt Cosmonious High zich ergens in de diepe uithoeken van de ruimte af. Als zodanig was het team in staat om een uniek gevormde middelbare school te creëren die niet helemaal past bij wat we van een school op aarde verwachten.
Het is de grootste game die het team ooit heeft gemaakt - zowel qua reikwijdte als qua omvang - en dat omvat zaken als de mogelijkheid om volledig vrij door de school te dwalen naar believen. Eerdere Owlchemy Labs-spellen waren ofwel stationair - zoals bij Job Simulator, waar je werkt binnen de grenzen van een kleine ruimte - of met vooraf bepaalde plekken waar je naartoe kunt trekken over de hele wereld, zoals in Vakantie Simulator.
Het is de grootste game die het team ooit heeft gemaakt - zowel qua reikwijdte als qua omvang - en dat omvat zaken als de mogelijkheid om volledig vrij door de school te dwalen naar believen.
Deze keer kunnen spelers teleporteren waar ze maar willen. Er is geen optie om soepel te lopen - wat voor mij een beetje een gemiste kans is - maar ik ben blij dat we ons in ieder geval vrij kunnen bewegen. Owlchemy Labs vertelt me dat dit is gedaan om bewegingsziekte en andere problemen die sommige spelers ervaren te verminderen.
Evenzo is de omgeving om je heen volledig interactief, en zo ongeveer alles wat je geest bedenkt, kan worden gedaan. Wil je de muren een andere kleur geven? Dompel gewoon je hand in de verfemmer, absorbeer de kleur en houd de A- of X-knop van de controller ingedrukt om naar hartenlust te spuiten.
Datzelfde niveau van interactie tussen objecten strekt zich uit tot zaken als springkussens of sponzen - bekend als Blebs - die door de kamer kunnen worden gegooid en alles wat ze aanraken in een mooie splat zal schilderen vorm. Al snel is de kamer van boven naar beneden bedekt met verf, met kleuren die op overtuigende manieren in elkaar overvloeien, zelfs op de Quest 2, waar dit soort technische hindernissen niet altijd worden gevonden. Het doet een beetje denken aan Splatoon, alleen met minder inktvissen.
Toen ik met Chelsea Howe sprak over hoe het team tot deze scenario's komt, legde ze een heel proces uit dat het team van begin tot eind doorloopt.
"Dus we wisten dat we wilden dat dit een buitenaardse middelbare school zou worden," zei Howe. "En toen we eenmaal het idee van een middelbare school kregen, dachten we 'oké, wat verwachten mensen van de middelbare school?' Wat is de meest iconische klasse die je je kunt voorstellen? Voor ons leek het heel erg op een wetenschapsles. Dus we hebben een prototype gemaakt, weet je, hoeveel studenten zouden er in een klas moeten zitten? Hoe moet de leraar zijn? Moet er een leraar zijn? Hoe kom je aan opdrachten? Heb je huiswerk, lever je dingen in? Kortom, alles wat je maar kunt bedenken in verband met een wetenschappelijk klaslokaal, hebben we in een of andere vorm geprototypeerd.
Hoewel er een vooraf ingesteld aantal elementen is dat u kunt ontdekken, is wat u ermee kunt doen geheel aan uw verbeelding.
In het scheikundelokaal - dat is trouwens het wetenschappelijke klaslokaal - heb je een volledige scheikundeset om mee te werken, die kunnen worden gebruikt om elementen aan elkaar te koppelen en nieuwe te creëren door ze te verwarmen of te bevriezen en vervolgens te roeren mengsel.
Hoewel er een vooraf ingesteld aantal elementen is dat u kunt ontdekken, is wat u ermee kunt doen geheel aan uw verbeelding.
Een van de elementen, Stickium, doet precies wat er op het blik staat. Door Stickium op elk object ter wereld aan te brengen, geef je het hechtende eigenschappen die kunnen worden gebruikt om het met andere objecten te combineren. Evenzo laat Bouncium elk object vrolijk rondspringen terwijl je het door de kamer lanceert.
Howe vertelde me dat dat concept van belangrijke itemtransformaties - dat is een object nemen dat belangrijk is voor de gamewereld en het op een onverwachte manier combineren met een ander wereldobject - bekroond met ongeveer een half dozijn opties in Vakantie Simulator. Met Cosmo is het aantal transformaties exponentieel toegenomen dankzij het creëren van vloeistoffen die op objecten kunnen worden toegepast.
Net als bij Vacation Simulator, vertelde Howe me dat Owlchemy Labs een "gigantische helix van items" heeft gemaakt en ze bij het testen aan elkaar heeft gekoppeld om ervoor te zorgen dat elke mogelijke combinatie van items in het spel haalbaar was door een slimme speler die misschien anders denkt dan anderen.
En dat is het echte plezier van het spel. Het gaat niet zozeer om het volgen van de verhaalmodus of het voltooien van de missies - hoewel ze een geweldige zijn veel plezier, van wat ik tot nu toe heb meegemaakt - het zit eerder in de manieren waarop je nieuwe kunt ontdekken en creëren dingen.
Het is een spel dat voor de verbeelding is gemaakt, net zoals de vorige titels van Owlchemy Labs. Bij Job Simulator ging het tenslotte niet zozeer om het correct uitvoeren van het werk van een winkelbediende of een monteur, maar meer om hoeveel je elke situatie op zijn kop kon zetten.
Beelden die je zintuigen prikkelen
Toen ik Cosmonious High voor het eerst betrad, werden mijn ogen in één keer gevuld met het hele kleurenspectrum. Van de diepe paars- en blauwtinten van de ruimte tot de levendige kleuren van de buitenaardse wezens zelf, dit is een ongelooflijk kleurrijke game die je visuele zintuigen op de juiste manier zal aanvallen.
De buitenaardse wezens werden speels geanimeerd op een manier die je zou verwachten van een hoogwaardige CG-film. De effecten waren in alle opzichten indrukwekkend, en niet alleen omdat Owlchemy Labs ze goed kon laten werken op de relatief ondermaatse Quest 2-hardware. Deze game ziet er goed uit en het voelt de hele tijd als een samenhangende ervaring.
Het lijdt weinig twijfel dat sommigen zich zullen afvragen wat het waargenomen bereik van een jonger publiek is vanwege de felle kleuren en kunststijl.
Maar het lijdt weinig twijfel dat sommigen zich zullen afvragen wat het waargenomen bereik van een jonger publiek is vanwege de felle kleuren en kunststijl. Zonder te proberen het "kiddie graphics" onzin-argument tijdens de N64-periode nieuw leven in te blazen, vraag ik me af of de speelse kunststijl sommige spelers ervan zal weerhouden om het zelfs maar te proberen.
Zolang de kleurrijke aard van de wereld geen afknapper voor je is, valt hier zoveel plezier te beleven. Echt, je zou nalatig zijn om het niet op zijn minst een kans te geven als je van Job Simulator of Vacation Simulator hield. Cosmonious High voelt als de volgende logische stap, in termen van mechanica en wereldontwerp, na die twee games.
Zoek naar Cosmonious High om dit voorjaar te lanceren in de Quest Store en op SteamVR.