Οι εταιρείες τηλεφωνίας λαμβάνουν πολλές σχεδιαστικές αποφάσεις που, εκ των υστέρων, είναι πολύ κακές. Έχουμε δει μερικά κακά σχέδια smartphone την τελευταία δεκαετία και τα περισσότερα από αυτά μπορούν να συνοψιστούν σε μια προσπάθεια να γίνουν συναρπαστικά, καινοτόμα και ενδιαφέροντα, μόνο που απέτυχαν θεαματικά επειδή οδήγησαν σε τεράστιους συμβιβασμούς ή δεν λειτούργησαν όπως προορίζονται.
Επομένως, δεν κατηγορώ κανέναν που ήταν δύσπιστος όταν την περασμένη εβδομάδα έφερε την τελευταία τάση στην καινοτομία υλικού: αναδυόμενες κάμερες. Πρώτα με το Vivo NEX, με την μπροστινή κάμερα που μοιάζει με περισκόπιο, και αργότερα με το Oppo Find X, κάνοντας χρήση ενός μεγάλου συρόμενου μηχανισμού για να αποκαλύψει τόσο τις μπροστινές όσο και τις πίσω κάμερες.
Μερικοί απέρριψαν αυτές τις κινητές κατασκευές επειδή κρύβουν κάμερες ως μόδα και κακή προσπάθεια να είσαι καινοτόμος χωρίς κανένα πραγματικό όφελος. Το βλέπω κάπως πιο ρεαλιστικά — αυτή είναι μια απαραίτητη εξέλιξη, δεδομένης της σημερινής διαθέσιμης τεχνολογίας, για να προσφέρει στους καταναλωτές όλα όσα θέλουν. Όχι σε αντίθεση με τις αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν τα αναδιπλούμενα τηλέφωνα και τα ρυθμιστικά κυριαρχούσαν στο τοπίο των τηλεφώνων και των smartphone.
Κοιτάξτε βαθιά στην ιστορία, πίσω στις αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν τα τηλέφωνα διαθέτουν τηλέφωνα που εξελισσόμαστε με γρήγορους ρυθμούς. Από νωρίς, σχεδόν κάθε τηλέφωνο χαρακτηριστικών είχε έναν παράγοντα μορφής "candy bar" με μια μικρή οθόνη και το μεγαλύτερο μέρος του προσώπου του τηλεφώνου να κυριαρχείται από ένα πληκτρολόγιο. Τα τηλέφωνα ήταν αρκετά απλά.
Τα κινητά εξαρτήματα ήταν αναπόσπαστο μέρος των εξελίξεων νέων δυνατοτήτων τηλεφώνου και θα αυξηθούν ξανά.
Καθώς οι απαιτήσεις μας για τις δυνατότητες του τηλεφώνου άλλαξαν, το ίδιο άλλαξαν και οι προτεραιότητες του υλικού. Θέλαμε μεγάλες έγχρωμες οθόνες και καλύτερες κάμερες, έτσι τα τηλέφωνα έγιναν λίγο μεγαλύτερα. Ωστόσο, τα μικρά τηλέφωνα εξακολουθούσαν να αποτελούν προτεραιότητα, έτσι έφτασαν τα τηλέφωνα που ενσωματώνουν μεγαλύτερη οθόνη και πληκτρολόγιο. Σύντομα θέλαμε μια ακόμη μεγαλύτερη οθόνη και ήμασταν πρόθυμοι να δεχθούμε ένα πληκτρολόγιο που καθόταν στο πίσω κάθισμα, έτσι αποκτήσαμε τηλέφωνα με κάθετη ολίσθηση. Στα πιο πρόσφατα στάδια των χαρακτηριστικών τηλεφώνων καθώς μεταβαίναμε στα smartphone, αποκτήσαμε τηλέφωνα με οριζόντιο ρυθμιστικό ή αρθρωτά τηλέφωνα με πλήρη πληκτρολόγια QWERTY.
Κατά τη διάρκεια αυτής της επέκτασης της πρώιμης ανάπτυξης υλικού τηλεφώνου και smartphone, είδαμε όλα τα είδη ανασυρόμενων κεραιών, διάφορους μηχανισμούς περιστροφής οθόνης και νέα σχέδια πληκτρολογίου. Τα τηλέφωνα εκείνες τις μέρες ήταν ακίνητα υψηλά μηχανικός. Βασίζονταν σε μεγάλο βαθμό σε φυσικά κουμπιά και πολλά κινούμενα μέρη για τη βασική λειτουργία του τηλεφώνου. Τα περισσότερα από αυτά προήλθαν από ανάγκη — τα εξαρτήματα δεν ήταν αρκετά μικρά και η τεχνολογία δεν ήταν αρκετά καλή για να έχουμε μια πλήρως στερεάς κατάστασης συσκευή που έκανε ό, τι θέλαμε.
Σήμερα, αντιμετωπίζουμε ένα πολύ παρόμοιο δίλημμα — αυτή τη φορά με τα smartphone που έρχονται από την άλλη κατεύθυνση. Τα σύγχρονα τηλέφωνα είναι πλέον εντελώς στερεά και μόνιμα συγχωνευμένα μεταξύ τους, αποφεύγοντας τόσες θύρες και όσο το δυνατόν κινητά μέρη στο όνομα της συσσώρευσης όσο περισσότερη τεχνολογία σε μια ενιαία πλάκα δυνατόν. Τα ρυθμιστικά και τα τηλέφωνα τύπου flip είναι όλα παρά νεκρά. Τα πίσω πάνελ και οι μπαταρίες δεν αφαιρούνται πλέον. Τα κουμπιά έχουν μειωθεί στο ελάχιστο. Οι υποδοχές κάρτας SD είναι πολύ σπάνιες. Με την eSIM στον ορίζοντα, δεν θα υπάρχει ούτε ένα άνοιγμα σε ένα τηλέφωνο μεγαλύτερο από μια θύρα USB-C. Στο νέο HTC U12+, το μόνο πράγμα που πραγματικά κινείται φυσικά στο τηλέφωνο είναι η μονάδα OIS της κάμερας. Αλλά αυτή η τάση έρχεται σε αντίθεση με την άλλη απαίτηση των καταναλωτών: να μην εγκαταλείπουν βασικά χαρακτηριστικά υλικού, όπως βολικά τοποθετημένες κάμερες.
Οι άνθρωποι θέλουν smartphone που έχουν μεγαλύτερη οθόνη, αλλά σε αναλογικά μικρότερη συσκευή. Δεν θέλουν στεφάνια, προφανώς, και περιφρονούν τις εγκοπές οθόνης. Ωστόσο, δεν θέλουν τους συμβιβασμούς μιας κάμερας με περίεργη θέση, μικρών ηχείων ή αισθητήρων που λείπουν. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Επιστρέφουμε στα κινητά εξαρτήματα στα τηλέφωνα. Ένα χαρακτηριστικό που αποτελούσε το βασικό δόγμα των "προηγμένων" τηλεφώνων με δυνατότητες περίπου το 2004, τώρα εκσυγχρονισμένο και αυτοματοποιημένο για να μας φέρει τα χαρακτηριστικά υλικού που και οι δύο δεν θέλουμε να βλέπουμε, αλλά επίσης δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς.
Η σχεδίαση μιας μικρής μονάδας ή ακόμα και ενός ολόκληρου τμήματος του επάνω μέρους του τηλεφώνου για να σηκωθεί και να δείξει τις κάμερές σας δεν είναι κάτι που πρέπει να το παίρνετε ελαφρά. Είναι ένα πολύ εντυπωσιακό επίτευγμα, τόσο στη μικροσκοπική κλίμακα του Vivo NEX όσο και στη μεγαλύτερη πλευρά με το Oppo Find X. Και για να είμαστε ξεκάθαροι, αυτά τα δύο τηλέφωνα έχουν άλλους μικρούς συμβιβασμούς, όπως το σχετικά μεγάλο μέγεθος και πιο αργό αισθητήρα δακτυλικών αποτυπωμάτων του NEX και την έλλειψη αισθητήρα δακτυλικών αποτυπωμάτων στο Find X συνολικά.
Αλλά όταν οι άνθρωποι λένε ότι θέλουν τεράστιες οθόνες, μικρά σώματα και χωρίς πλαίσιο, οι εταιρείες απαντούν με τον μόνο τρόπο που ξέρουν ότι μπορούν: με αυτά τα νέα κινητά μέρη. Αν και μπορεί να μην είναι ένα μόνιμο στοιχείο σχεδίων smartphone που συνεχίζονται στο διηνεκές, είναι κάτι περισσότερο από μια μόδα — Αυτό θα πρέπει να συνηθίσουμε από τουλάχιστον ορισμένες εταιρείες smartphone που θέλουν να τα προσφέρουν όλα.