Ghostwire: Tokyo PS5 incelemesi için — Boş bir şehrin hikayeleri

Bu ayın başlarında, Nasu Dağı'nda bulunan antik bir Japon taşı, ortadan ikiye ayrıldığı tespit edildi. "Ölüm Taşı" olarak adlandırılan dönüm noktasının bin yıllık dokuz kuyruklu bir tilki iblisine ev sahipliği yaptığına inanılıyordu ve şimdi internet, iblisin artık özgür olduğuna dair hikayelerle dolu. Dokuz kuyruklu tilkinin gerçek olup olmadığı meselenin dışında. Kültürünüz ne olursa olsun, iblislerin ve ruhların hikayeleri evrenseldir çünkü bilinemez ve güçlüdürler.

Bu berabere Hayalet Tel: Tokyo, günümüz Tokyo'sunda Japon ruhları ve mitolojik figürlerle rekabet etmeyi konu alan Tango Gameworks'ün (The Evil Within serisinin yaratıcıları) bir oyunu. Düşmanlar ve duran toplar açısından çıkarılacak çok şey var, bu yüzden beklentiler yüksekti. Bir korku hayranı olarak, ana akım video oyunlarında pek görülmeyen Japon halk yaratıkları olan yokai ile mücadele etmekten heyecan duydum. Ghostwire: Tokyo kendi başına bir "korku" oyunu olarak pazarlanmazken, oyuncunun Ziyaretçilerle dövüştüğünü görür ve bu da oyunu alır. yüzleri olmayan işadamları, başsız çocuklar ve keskin bıçaklı tehlikeli kadınlar, bu yüzden dört gözle bekleyecek çok şey vardı. ile.

Ne yazık ki, Ghostwire: Tokyo bu mitolojiyi canlı ama ıssız bir şehirde sunarken, bir ton başka kategoride bocalıyor. Güçlü bir şekilde başlarken, yapı birkaç saat sonra parçalanmaya başlar ve yarı pişmiş bir hikaye, boş karakterler ve monoton görevler ortaya çıkar. Sevilecek şeyler var - ana görevi geçtikten sonra oyuna daha fazla saat harcıyorum, yani burada bir şey var - ama bu tam bir deneyim anlamına gelmiyor.

Ghostwire: Tokyo — Sevdiklerim

Ghostwire: Tokyo büyük resimde tamamen başarısız olsa da, oyunun ayrıntılarda, özellikle de yan görevlerde ve çevresel tasarımda nerede parlamış olabileceğini görmeye başlayabilirsiniz. Bu bomboş Shibuya'yı ilk kez keşfetmek için yola çıktığınızda, oyun sizi sırları keşfetmeye ve keşfetmeye teşvik ediyor. Bir bakkalın içindeki ışıklar ve müzik, Nekomata'nın veya kedi yokai'nin şehirde tüccar olarak yer aldığını keşfetmenize yol açar. Bir miktar suyun kıyısında yürüyen bir köpek size yakınlarda biraz salatalıkla tuzağa düşürüp tuzağa düşürebileceğiniz kappalar olduğunu söyler.

Dünyanın başka neler sakladığını araştırmak istiyorsunuz ve bir süreliğine bu merak ödüllendiriliyor. Bütün insanlar gitti, ama köpekler ve kediler değil. Bir köpeğe doğru yürüyüp onu okşayabileceğinizi anladığınız an, video oyunlarında her zaman çok değerlidir, ama ne zaman düşüncelerini okuyabildiğinizi veya onlara köpek maması besleyebileceğinizi (ödül olarak size nakit para bulacaklar) anladığınızda, bu gerçekten keyifli. Özellikle bazıları size bölgede başka neler olup bittiğine dair ipuçları verebileceğinden, bulduğunuz tüm hayvanları evcilleştirmek istemenize neden olur. Ghostwire: Tokyo, üstesinden gelinmesi gereken harika bir görev karışımına sahiptir ve tamamlamanız için öğeler ve ruhlar alırken, aynı zamanda iyi bir hikaye alabilir veya bundan kıkırdayabilirsiniz.

Ana karakter olarak Akito boş bir sayfadan başka bir şey olmasa da, tanıştığınız ve yardımınıza ihtiyaç duyan bazı ruhların paylaşacak daha fazla arka planı ve benzersiz deneyimleri var. Çoğu zaman sizden onları rahatsız eden belirli bir yeri veya nesneyi keşfetmenizi veya araştırmanızı isterler. ölümden önce, sizi korkunç, iç karartıcı ve hatta tatlı olan ücra alanlara götürür. hikayeler. Bu yan görevlerin eğlencesi, neye bulaştığınızı veya ne bulacağınızı bilmemek. Başka bir jenerik düşman sürüsü bulabilirsin, ama aynı zamanda bir yokai veya hatta daha sert bir Ziyaretçi markasıyla da tanışabilirsin.

En sevdiğim yan görevlerden bazıları, ister yerleşik dünyaya ve oynanışa bir dönüş yapan bir seviye yaratsınlar, ister yeni karakterler tanıtsınlar, beni şaşırtmayı başardılar. Örneğin, oyunun başlarında, Shibuya'ya seyahat eden ve tüm arkadaşlarını kaybetmiş huysuz bir tanuki bulursunuz, bu yüzden sizi onları bulmakla görevlendirir. Tanuki, oyundaki birçok koleksiyon öğesinden yalnızca biri haline gelse de (buna ileride daha fazla değineceğiz), rastgele bir nesne kılığına giren birini bulmak yine de bir zevk. Tanuki kuyruğu olan bir telefon kulübesini görmek ve saçında çiçek olan tüylü bir arkadaşla tanışmak gibisi yoktur.

Diğer alanlar algınızla oynuyor, mimariyi büküyor ve seviyeleri öngörülemez hale getirmek için uzatıyor, bu arada anlamsız görünen nesneler sonunda daha fazla anlam kazanıyor. Bir evde garip bir tablo görmek gibisi yoktur, ancak daha sonra bunun bir dahi çocuktan intikam alan küçük bir müzisyenin ruhunun musallat olduğunu öğrenmek için. Sonra, açgözlü bir ev sahibi tarafından kaçırılan kayıp bir zashiki-warashi'yi (şans getiren bir yokai) bulmanızı içeren erken oyun yan görevi var.

Sonuncusu, “zashiki-warashi” terimini, Japon mitolojisinden diğer birçok terim ve unsurla birlikte ilk kez öğrendiğim yerdi. Ghostwire: Tokyo, Japon kültürünü oluşturan maneviyata, mitlere ve şehir efsanelerine bir aşk mektubu ve onun dışındakiler, eğer açıklarsa biraz öğrenebilirler. Oyunun düşmanları elbette yokai ile dolu, ancak mekaniğinin çoğu, bu efsanevi unsurları da değişen başarı derecelerine entegre ediyor. Sisi temizlemek ve daha fazla alanı erişilebilir hale getirmek için şehrin etrafında Torii Gates'e gitmeniz gerekiyor, bu da sizi yeteneklerinizi artıran tespihlerle ödüllendiriyor. Sizi iyileştirmek veya hedeflerinizi bulmanıza yardımcı olmak için meika adı verilen para tekliflerinde bulunabilirsiniz. Normalde bir törende birini veya bir şeyi temsil etmek için kullanılan nesneler olan Katashiro, burada ruhları yakalamak için kullanılır, böylece onları sisin dışına aktarabilirsiniz. Bunların hepsi biraz doğal geliyor, ancak omikuji gibi size geçici güçlendirmeler sağlayan diğerleri, etkili olacak kadar kullanılmaz. Ardından, sarı kristaller gibi daha büyük elementler şehrin etrafına dağılır ve onları kırarsanız size para kazandırır.

Ghostwire: Tokyo'da ilk başta yersiz hissettiren bu arcade benzeri pek çok yön var. Shibuya'nın nüfusu ruhlara dönüştürüldü ve onları toplayıp ankesörlü telefonla göndermelisin (sorma). Yeni keşfedilen güçlerinizi kullanmak için ruh gücü (SP) toplarsınız ve daha sonra deneyim kazanarak seviye atlayabilirsiniz. Nekomata'ya vermek için eşyalar topluyorsunuz ve yokai ile etkileşim kurarak güçlerini kazanarak kendinizi seviyelendiriyorsunuz. Hikayenin ciddiyetine pek uymuyor ama başlarda hissettiğim rahatsızlıklar oyunun gidişatına girince bir süre sonra azaldı.

Dövüşün de temel bir akışı var. Ethereal dokuma, düşmanlara rüzgarla saldırmanıza izin veren ana saldırınızdır, ancak patlayıcı ateş ve yakın mesafeli su yetenekleriniz vardır. KK ile senkronizasyonunuzu artıran ve daha güçlü saldırılar yapmanızı sağlayan düşmanlarınızdan çekirdek çalabilirsiniz. Özel bir şey değil, ama basit ve işe yarıyor.

Ghostwire: Tokyo — Sevmediğim şey

Ghostwire: Tokyo'nun olay örgüsünü anlamak da kolay. Hannya adında kötü bir adam, Shibuya'daki herkesin ruhlarını bedenlerinden ayırmak için sis kullandı ve siz ve vücudunuzu ele geçiren KK adlı bir ruh gidip onu durdurmalısınız. Tipik olarak, hikayeler ilerledikçe, bu temel unsurları detaylandırmak için daha fazla şey öğrenirsiniz. Ne yazık ki, anlatıyı ilerletmek için tamamlamanız gereken temel görevlerin yanı sıra, bu hikayeyi geliştirmek için çok fazla ayrıntıya sahip değilsiniz. Bu ayrıntıları veya karakter motivasyonlarını elde ettiğinizde, yalnızca sonunda veya gözden kaçırması kolay şekillerde ortaya çıkarlar. Örneğin, haritanın diğer tarafında yer alan yan görevlerde olduğu için bir yan karakterin hikayesinin tamamını neredeyse kaçırıyordum.

En korkunç olanı, notlarda veya diğer koleksiyonlarda gizlenen ana ayrıntılardır. KK ve eksantrik hayalet avcıları grubunun Hannya ve planları hakkında bildiklerinin bir açıklaması, şehirde bulduğunuz soruşturma notlarından birinde ortaya çıkıyor. Akito olarak KK'nin yaptığını gördüğünüz birçok şeyi daha anlaşılır kılıyor, ancak bunu yalnızca haritada bir yerlerde küçük bir kağıt parçası bulduğum için gördüm.

Var prequel görsel roman daha fazla derinlik sağlayan PlayStation Store'da ücretsiz oynayabileceğiniz, ancak bunu atlarsanız, hikayenin büyük bir kısmının eksik olduğunu hissedeceksiniz. Bazı konuşmalardan bilgi toplayabilirsiniz ve yalnızca önceden kaydedilmiş sesli mesajlarda rahatça konuşan bir karakter vardır, ancak Akito, KK veya onun umurunda olmak zordur. grubun hedefleri, ne olduklarını bilmediğinizde düşmanla ilgili olduğu için ve yalnızca doğru koleksiyona rastlarsanız veya doğru tarafla karşılaşıp kilidini açarsanız öğreneceksiniz. arayış.

Ekip, bir tür ifşa olarak ayrıntıları oyuncudan gizlemek isteseydi, siz onu geliştirirken üzerinde çalışmanız için size yeterince vereceklerini düşünürsünüz. Ne yazık ki, Akito'nun oyuncu eki olarak, ilginç olmayan ve öngörülebilir nedenlerle Hannya tarafından kaçırılan kız kardeşini bulmanın ötesinde bir kişiliği veya motivasyonu yoktur. Onu bulmaya neden bu kadar kararlı olduğunu ancak en sonunda, tüm arka plan hikayesini çöpe atan ve herhangi bir çatışma olmadan hızla tamamlayan uzun bir sekansla öğrenirsiniz.

Neyse ki KK, özellikle oyun boyunca onun hakkında makul bir hızda öğrendiğiniz için, ancak Akito'nun boşluğunu telafi edemediği için daha ayrıntılı. Etkileşimlerinin biraz ağır olmasını veya en azından eğlenceli olmasını beklersiniz. Birkaç konuşması anlamlı veya komik olsa da (KK eskiden bir polisti ve Akito'nun onunla her alay etmesi hoşuma gidiyordu. it), çalışma süresini doldurmaya yetecek kadar yok, bu yüzden ya sessizlikle ya da birden çok kez duyduğunuz aynı yorumlarla kalacaksınız. önce.

Ghostwire: Tokyo bir bütün olarak benzer bir boşluğa sahip. Elbette, mesele şu ki, Shibuya insanlardan yoksun ve bunu düzeltmeniz gerekiyor, ama önce içinde yaşanmış hissetmesi gerekiyordu. Açılış ara sahnesi, şehirdeki herkesin neşesi kaçmadan önce yalnızca beş kişiyi gösteriyor. Bu ruhları şehrin her yerinde bulabilir ve serbest bırakabilirsiniz, ancak çoğunlukla birbirleriyle karışırlar. Üç ruh gibi görünen bir yığına gittiğinizde ve oyun size aslında 100 ruh topladığınızı söylediğinde, bu genellikle bir etki yaratıyormuşsunuz gibi değil, tutarsız hissettirir.

Kalabalık bir şehirde olma hissini başarılı bir şekilde simüle etmek için oyunun yaptığı çok şey var, ancak bu yalnızca geçici bir giyinme. Şehri dolaşırken bir 3D ses kulaklığınız varsa parıldayan mükemmel bir ses tasarımı var. Belirli restoranların veya mağazaların yanından geçerken, siz yürüdükçe bir açılıp bir sönen farklı bir müzik çalıyor. Bununla birlikte, birkaç saat yan görevler yaptıktan ve dolaştıktan sonra, her şeyin ne kadar tekrarlayıcı hale geldiğini ve bir zamanlar şaşırtıcı olan şeyin nasıl sıkıcı hale geldiğini fark etmeye başlayacaksınız.

Yan görevler, aynı düşmanları yeniden kullanmaya ve aynı sonuçlara sahip olmaya başlar veya o kadar acı verecek kadar basit olurlar ki, tamamlanması birkaç dakikadan az sürer. En büyük hayal kırıklığım, öğrendiğim bir hastanede ilginç bir yürüyüş olarak başlayan şeyden sonra geldi. Karşılaştığım başka bir Ziyaretçi varyantı olduğu ortaya çıkan gizemli bir gölge kadın hakkında önce. O noktada oyuna 12 saat koymuştum ama oyundaki fikirlerin tükendiğini fark ettiğim için oynamayı bıraktığım yer burasıydı.

Oyunda görevleri tamamlamaktan koleksiyon parçaları bulmaya kadar yapacak çok şey var. Para ve ödüller için özel Nekomata'ya takas edilebilecek bulduğunuz rastgele nesneler de dahil olmak üzere birçok koleksiyon var (ve evet, bir isteği tamamladığınızda mutlu bir şekilde miyavlıyorlar). Bununla birlikte, birçoğunu bulmak kolaydır ve hatta bir Nekomata standındaki bir düğmeyi tıklayarak veya daha nadir buluntular için bir teklifle haritanızda gösterilebilir. Nesneler önemlerini yitirir ve tekdüze bir çöpçü avının sadece küçük parçaları haline gelir.

Ana görev bile topu düşürür, son patronlardan önceki son görev, bir motosikleti tamir etmek için rastgele parçalar bulmanızı sağlar. Bahsettiğim gibi, karakterler mevcut motivasyonlardan yoksundur ve takip edilecek kadar ilginç değildir, ancak hikaye, kötü adamlar ve riskler gözle görülür şekilde eksiktir. Hannya'nın hikayesi, daha önce binlerce kez duyduğumuz bir hikaye ve oyun, onun tehdidinin gerçekmiş gibi hissetmesi için fazla kolay geliyor. Herhangi bir türde yetenekli bir oyuncu değilim ve kendimi en yüksek zorlukta bile son bölüm sonu canavarlarının içinden geçerken buldum.

Ghostwire: Tokyo — Satın almalı mısınız?

Ghostwire: Tokyo'da en azından ilk birkaç saatinde bir şeyler var. Dövüşün anlaşılması kolaydır ve büyük bir savaşın ortasındayken akıp gider. Koleksiyon esprili ve bilgilendirici. Evcilleştirilecek kediler ve köpekler var ve her seferinde harika. Hangi canavar veya ruhla karşılaşacağınızı bilmeden bir yan göreve girdiğinizde, daha fazlasını keşfetme isteği uyandırır. Ve bir süreliğine yaptım.

Ancak oyun parlaklığını hızla kaybediyor. Tekrar ediyor, ana hikaye donuk ve cansız ve karakterler birbiriyle ilişkilendirilemez. Bana yardımcı karakterlerden biri hakkında herhangi bir ayrıntı veren bir yan görevi aktif olarak aramam gerektiği gerçeği, herhangi bir derinliği bulmayı bir angarya gibi hissettirdi. Mitoloji ve sürprizlerle dolu bir dünyaya dalmaktan keyif aldım ama bittiğinde geriye hiçbir şey kalmıyor. İyi bir temeli vardı, ama ciddi şekilde çatlamış.

Bir sürü var aksiyon Ve PS5'te korku oyunları size çok daha çeşitli bir deneyim sunan ve etkileşimin tam çalışma süresi boyunca devam edeceği şekilde hızlanan. Neden Ghostwire: Tokyo bunu yapamadı, bu her zaman bir muamma olarak kalacak.

Ghostwire: PS5 için Tokyo

Tango Gameworks'ün en yeni aksiyon korku oyunu yakında PS5'te mevcut olacak. Korkunç bir lanetle kuşatılmış bir Tokyo'da savaş ruhları ve Japon mitleri.