Bu hafta, eski World Wide Web ne kadar harika olsa da, çevrimiçi müzik söz konusu olduğunda hala oldukça üzücü bir durum olduğunu acı bir şekilde hatırlattı. Kısa bir özet olarak Google, bir yıl içinde Google Müzik'ten yetkisini kaldırabileceğiniz cihaz sayısına bir sınır getirdi. Yine de herhangi bir zamanda 10 adede kadar etkinleştirebilirsiniz, ancak bunlardan yalnızca dördünü yeni cihazlarla değiştirebilirsiniz. Yeterince basit geliyor, değil mi? Ve oradaki insanların büyük çoğunluğu için, müziğinizi herhangi bir yerde (en azından desteklenen ülkelerde) çalabilme Akıllı telefonlar ve tabletlerden masaüstü ve dizüstü bilgisayarlara ve Google TV'lere kadar 14 farklı cihaz, birkaç kez gereksizdir üzerinde. Ancak bazılarımız için 10 yuvamız doluydu ve bir cihazın yetkisini kaldırmaya yönelik herhangi bir girişim -- daha önce istediğimiz sıklıkta yapabildiğimiz bir şey -- turuncu-beyaz bir mesajla karşılandı:
"Üzgünüm, yetkisiz çok fazla cihaza sahipsiniz."
Komik, çok fazla cihaza yetki vermemiş gibi hissetmedim. (Ayrıca komik olan, z'lerin s'lerle değiş tokuş edildiği İngiliz imlasına sahip olmamdır, ancak bu endişelerimin en küçüğüydü.) Benim ve diğer pek çok kişinin karşılaştığı sorun, yinelenen cihazların yuvaları doldurmasıydı ve artık bundan kurtulmamızın hiçbir yolu yoktu. onlara. çoğu insan için, yanıp sönen özel ROM'lardan geliyordu. Benim için, yüklü uygulamalardan bazılarını unutmaya karar verdiğinde birkaç haftada bir donanımdan sıfırlama gerektiren, sarsıntılı Logitech Revue'mdü. (Eterin içine çekilen en son kurban, ironik bir şekilde, Google Play Müzik'ti.) Ve böylece çekiç geldiğinde, bir Galaxy Nexus, EVO 4G LTE'ye takılıp kaldım. Nexus One, AT&T One X, uluslararası One X, bir PC, bir dizüstü bilgisayar ve değerli cihaz yuvalarını kaplayan iki Logitech Revue kopyası; 2013. Ya da Allah göstermesin, 2013 yılı Mayıs ayına kadar, takvim yılına göre gitmezse.
(Yine de bunun utanç verici bir cihaz listesi olmadığını ilk söyleyen ben olacağım.)
Sanırım Google beni tembelleştirdi. Müziğimin bulutta olmasına çok alıştım. Artık saklamak konusunda endişelenmeme gerek yok benim müziğim masaüstü ve dizüstü bilgisayarımdan ev NAS'ımla senkronize edildi. Seyahat etmediğim sürece müzik dinlemek için Google Müzik kullanıyorum. benim müziğim şehir etrafında takım kullanırken. Çimleri biçerken. Egzersiz yaptığım garip bir durumda.
Diyorum "benim müziğim" çünkü ben böyle düşünüyorum. Benim müziğim. Dosyaları bir yerden aldım ve Google Müzik'e yükledim. Onun benim müziğim.
Ancak, onu Google Müzik'e yüklemeye karar verir vermez, benim olmaktan çıkıyor. Hâlâ benim ama benimle paylaşması için Google'a ödünç verdim. Yani artık benim değil. Google'ın kurallarına ve düzenlemelerine tabidir, yani müzik şirketlerinin hilelerine ve kaprislerine tabidir. boşver benim müziğim. Ben (çoğu) aldım. Bu benim.
Bu haftaki deauth fiyaskosu, olabileceğini hatırlatıyor. benim müziğim, bu benim bulutum değil. Ve Google Müzik benim öfkemin nesnesi olsa da, burada pek de yalnız değil. Amazon Müzik de plak şirketlerine tabidir. Akış hizmetleri için aynı. Bieber'ınızı kablosuz olarak açabilmeniz için Apple'ın bile bir grup yaşlı beyaz adamla pazarlık yapması gerekiyor.
Bu yeni bir sorun değil. İyi haber şu ki, Google işleri kendi tarafında çözüyor ve bu arada yetkili cihazlarımızı temizlememize izin veriyor. (Kişisel bir savunma: Belki de geçimini sağlamak için telefon test eden bizler için bir tür muafiyet?) Ancak bu hafta, bunu yapmanın kolay olduğunu hatırlatıyor. çıkarları nadiren bizimkilerle aynı çizgide olan bir ustayla dosyalarımızı paylaşma karşılığında akışın kolaylığını kabul etmek sahip olmak.