Elinizde ilk olarak bir HTC One X + (veya bu konuda herhangi bir One cihazı) tuttuğunuzda, şirketin son birkaç çeyrekte böylesine berbat satış rakamlarına sahip olduğuna inanmak zor. Muhtemelen piyasadaki en iyi ekranlardan birine sahip, yükseltilmiş bir Tegra 3 işlemci ile eşleştirildi ve 64 GB dahili depolamayı artırdı. Hepsinden öte, cihaz düpedüz muhteşem. Gerçekten tüm kutuları işaretliyor gibi görünüyor.
One X +, bu yılın başlarında çıkan orijinal One X ile aynı şekilde, rakipleri kadar yetenekli bir üst düzey cihaz gibi görünüyor. Bir sonraki cihazınız olarak kabul edilmeli mi? Okumaya devam edin ve sizin için doğru seçim buysa daha iyi bir fikriniz olabilir.
Kararlarınızı yalnızca donanım ve kamera performansına göre verirseniz ve şimdi bir akıllı telefona ihtiyacınız varsa, AT&T üzerindeki One X + 'a karşı tavsiye etmek zordur. Sense sizi başka türlü güzel tasarım ve özelliklerden uzaklaştıracak kadar şişirilmişse, gelecek yılın en üst düzey seçeneklerini beklemeniz daha iyi olabilir.
Çoğunlukla, burada orijinal ile aynı donanım özelliklerine bakıyorsunuz Bir X. Önde aynı güzel 4,7 inç 720x1280 SuperLCD2 ekran, arkada 8 megapiksel BSI kamera, 1 GB RAM ve hepsini bir arada tutan kapalı polikarbonat kabuk var. Kaputun altında, HTC orijinal One X'i aldı ve iki önemli noktaya çarptı - işlemci ve depolama.
HTC, AT&T için orijinal One X'te bulunan Snapdragon S4 yerine, Tegra 3 orijinalin uluslararası versiyonunda sunuldu. 1,7 GHz hızında çalışan bir AP37 (daha yeni, daha hızlı birim) - bu cihaz için değerli bir işlemci. Depolama cephesinde, HTC, tüm durakları ortadan kaldırdı ve doğrudan 64 GB dahili depolamaya gitti. Burada SD kart yok ve olması gerektiği gibi. Bu, One X + 'nın bölümlere sahip olmadığı ve istediğiniz herhangi bir dosya türü için işletim sistemi tarafından kullanılanlar hariç her depolama alanına tam erişiminiz olduğu anlamına gelir.
One X + göründüğü kadar iyi hissettiriyor ve gözlerime - ve ellerime - bu gerçekten harika. Cihazın önünden başlayarak, süslü bir LED gizlenmiş, delikli bir hoparlör ızgarası ile karşılaşacaksınız. tek delikte - sağ tarafta öne bakan bir kamera ve AT&T logosu ile cihazın üst kısmında altında. Ekranı kaplayan cam, kenarlardan zarif bir şekilde yuvarlatılarak, çerçevelerden içeri kaydırıldığında harika bir his uyandırıyor. Ekranın alt kısmı üç kapasitif tuşla vurgulanmıştır - geri, ev ve çoklu görev.
Cihazın sol tarafında, yan tarafın üst kısmına yakın bir mikro USB bağlantı noktası ve sağ tarafta ise tam karşısında bir ses yükseltici olduğunu göreceksiniz. Alt kısım temiz, iğne deliği mikrofonu için tasarruf edin. One X + 'in üstü en yoğun olanıdır ve üzerinde bir kulaklık girişi, Mikro SIM yuvası, güç düğmesi ve ikinci bir iğne deliği mikrofonu bulacaksınız. SIM, günümüzde pek çok cihaz gibi küçük bir aletle (diğer adıyla ataç) çıkarılır ve aynı zamanda güzel bir şekilde kapatılır. One X + üzerindeki düğme düzenini tanımlamanın en iyi yolu "en iyi ihtimalle yetersizdir". Nasıl tasarlarsanız tasarlayın, üstüne monte edilmiş bir güç düğmesi artık bu kadar büyük bir cihazda çalışmayacaktır. Ayrıca, ses seviyesi tuşları - güzel bir şekilde yerleştirilmiş olsa da - telefonun yan tarafıyla aynı hizada oldukları için güvenilir bir şekilde etkinleştirilmesi neredeyse imkansızdır. HTC'deki herhangi birinin, tasarımı tamamlamadan önce telefonu uzun bir süre kullanmaya çalışıp çalışmadığını merak ediyorum.
Cihazın arkası, biraz "yumuşak dokunuş" hissi veren pürüzsüz, tek parça siyah polikarbonattır. Kenarlar çepeçevre yuvarlatılmış, yanlarda düzleştirilmiş noktalar ve arka tarafın ortasında gömülü HTC logosu yok. Kamera bölmesi, kasadan birkaç milimetre yukarı kaldırılır, ancak merceğin kendisi, bir masaya oturduğunda çiziklerden korumak için bölmenin dudağından daha aşağıya doğru girintilidir. Sağ taraftaki merceğin yanında tek bir LED flaş vardır. Yukarıda belirtilen HTC logosunun altında, küçük bir gri Beats logosu ve arka hoparlör için ince bir şekilde delinmiş delikler bulacaksınız. Arkada kablosuz şarj yuvaları için beş "pogo pini" vardır.
Dikkat etmem gereken önemli bulduğum hızlı bir şey, telefonda yalnızca tek bir AT&T logosu olduğu ve bu, cihazın üstündeki küçük olanı. Verizon'un çalıştığı bir zamanda cihazı operatör seri ekranları tarafından neredeyse zarar görmeden tuttuğu için HTC'yi burada alkışlıyorum. cihazlarını tamamen alçaltmak.
One X + 'nın donanımı ve tasarımı hakkında yeterince iyi şeyler söyleyemem. Düğme yerleşimi bir yana, donanım düpedüz harika. One X +, cihazın fiziksel boyutlarını önemsememenizi sağlayan bir tasarıma sahiptir, çünkü önemli olan, avucunuza nasıl oturduğu ve kullandığınızda nasıl hissettiğidir. Tasarımda genellikle güzellik ve ergonomi arasında bir değiş tokuş vardır ve HTC, bu cihazla bu çizgide güzelce yürümektedir.
Sağlam polikarbonat yapı ve ekran ve düğmelerin etrafındaki ince öğütülmüş kenarlar, diğer üreticilerin şık plastik el cihazlarına geri dönmeyi düşünmeniz için sizi ürpertecek. Bunun gibi ileri teknoloji bir cihaz almayı seçtiğinizde, ödediğiniz parayı aldığınızı gerçekten hissedeceksiniz.
Görüntüle
Aman tanrım, ne gösteri.
HTC’nin son akıllı telefon ekranları hakkında çok şey okuyacak ve duyacaksınız, ancak bir tane kullanana kadar tam olarak takdir edemezsiniz. Super LCD2 paneli, diğer üreticilerin yenmek için çabalaması gereken (veya Eşit eşleşir.) Ekran parlak ve nettir, tüm amaç ve amaçlar için çıplak olarak görünmeyen piksellerle göz. Burada pürüzlü kenarları bulmak için mikroskop gerekir.
Siyahlar, LCD panellerin büyük bir düşüşü olduğu gibi tamamen siyah değil, ancak renk üretimi ve parlaklığı o kadar iyi ki, bunu tamamen gözden kaçırabiliyorum. Görüş açıları mükemmel - görüntüler, telefonu asla kullanmayacağınız açılarda bile bozulmaz veya renk değiştirmez. Camı doğrudan ekrana koyan lamine ekrana biraz kredi vermeliyim, yani ikisi arasında algılanabilir bir "boşluk" yok.
Bu gerçekten bugün piyasadaki en iyi ekran.
Radyolar
Cihazda GPS, Bluetooth, ivmeölçer, jiroskop, pusula ve NFC dahil ancak bunlarla sınırlı olmamak üzere beklenen her radyoyu bulacaksınız. Ayrıca HTC'nin Samsung'un aksine NFC'nin hisse senedi uygulaması olan Android Beam ile uğraşmadığını bildirmekten de mutluyum. One X + cihazını Galaxy Nexus'umla arka arkaya yerleştirerek cihazlar arasında resimler, kişiler, uygulamalar, konumlar - bulabildiğim her şeyi - gönderebildim. Can sıkıcı bir şekilde, NFC'yi her etkinleştirdiğinizde büyük bir NFC durum çubuğu simgesi vardır. Zamanın yüzde 100'ünde NFC'ye sahip olma ihtimaliniz olduğunu düşünerek kalıcı olarak orada olması gereksiz görünüyor.
One X + ile bulduğum bir radyo sorunu, uyku sırasında Wifi kullanımıydı. Alex benzer bulgular bildirdi hem One X hem de One X + incelemelerinde ve aynı sorunların burada da olduğunu söylemekten üzüntü duyuyorum. Ekran kapalıyken belirsiz bir süre geçtikten sonra, cihazdaki Wifi de kapanacaktır. Bu, Wifi uyku politikası ayarından bağımsız olarak gerçekleşir ve oldukça can sıkıcıdır çünkü yalnızca cihaz eksik değildir. push bildirimlerinde, ancak beklemediğinizde mobil ağa geçerse daha fazla veri kullanır için.
One X +, deneyimlerime göre neredeyse doğal olmayan bir şekilde hızlı olan AT & T’nin LTE ağında çalışıyor. Seattle banliyölerinde yaşarken, gittiğim her yerde düzenli olarak 30 Mbps veya üzeri indirme ve 15 Mbps veya üzeri yükleme gördüm. Seattle'da bile, şehir merkezinin tam kalbinde veya yüksek binaların içinde, daha az nüfuslu bölgelerde gördüğüm hızların aynısını görürdüm. AT&T, bu alandaki (Seattle / Tacoma) ağını ciddi şekilde aşırı mühendislikten geçirmiş gibi görünüyor çünkü hızlar oldukça dikkat çekici.
AT & T’nin LTE uygulamasının güzel bir avantajı, LTE’den aşağı ve yukarı geçişin kullanıcı için tamamen sorunsuz olmasıdır. LTE kapsamının mükemmel şekilde yayılmadığı bölgelerde - kırsal banliyöler gibi - farkına bile varmadan genellikle "4G" (HSPA +) ve "4G LTE" arasında geçiş yaparsınız. Haftanın herhangi bir günü LTE'den HSPA + 'ya LTE'den EVDO'ya (Verizon ve Sprint'te olduğu gibi) bir damla alacağım. 30 Mb / sn'den (LTE) 8 Mb / sn'ye (HSPA +) geçiş, özellikle geçişi yapmak 30 saniye veya daha uzun sürmediğinde, düşündüğünüz kadar farkedilemez.
Son derece pahalı (ve sınırlı) veri planlarının olduğu bir dünyada yaşarken bir telefonda LTE gerekliliği konusunda hâlâ tam anlamıyla satılmadım, ancak Bir LTE cihazına sahip olmanın ve büyük miktarda veri kullanmanın size ne kadara mal olacağı konusunda uzlaşırsanız, ağların mevcut. Ve birazdan bahsedeceğim gibi, bir LTE cihazınız olduğu için darbe alacak tek şey cüzdanınız değil ...
Pil ömrü
One X +, pil boyutunu 1800'den 2100 mAh'ye çıkarıyor, ancak benim zamanımda hala tam bir normal kullanım günü yapmak için mücadele ediyordum. Işık kullanımımla bir priz aramadan önce 12 saat yukarı itmeyi başardım, ancak daha yoğun kullanımda 10 saati daha yakın gördüm. Bunu doğrudan 15 saatin (3 saat ekran açık) normal olduğu Galaxy Nexus'um (GSM) ile karşılaştırabilirim ve Wifi'daysam 20 saati geçebilirim. Sense'deki agresif pil tasarrufu özellikleriyle bile, pilin ne kadar çabuk bittiği konusunda hala kendimi tamamen rahat hissetmiyordum. Bir noktada, bir duvar şarj cihazından uzakta yarım günden fazla kullanamayacaksanız, cihazların neden bu kadar çok özellik ve özellik içerdiğini anlamak gerçekten zor.
HTC'nin işlemciyi yavaşlatan "güç tasarrufu" modu açıkken bile ekran parlaklığını azaltır, ekran kapalıyken titreşimi kapatır ve verileri döndürür (seçerseniz) Pilde kayda değer bir gelişme görmedim hayat. Seçeneğin orada olduğunu anlıyorum, ancak açıp açmamanızın kalıcı bir bildirim olması, cihazın pilinin bitmesi konusunda ne kadar bilinçli olduğunu gösteriyor. Beni 7/24 Güç Tasarrufu modu konusunda rahatsız edeceksen, bunu varsayılan ayar yapıp bildirimden kurtulabilirsin. Kullanıcıların cihazlarını nasıl yönetecekleri konusunda kendi kararlarını verebilmeleri gerekir, pilin bitmesi konusunda endişelenmek için bildirimlerini her kontrol ettiklerinde rahatsız edilmemek gerekir.
LTE verilerinin ve ekranın güç çekişinin birleşimi, bu cihazın pil ömrünü genel olarak gerçekten çok düşük hale getiriyor. 2012'nin sonları ve LTE hızları için pil ömrünün değiş tokuşu ile karşı karşıyayız.
Kendi Alex Dobie'miz, HTC'nin Jelly Bean 4.1.1 ve Sense 4+ uygulamasının Avrupa'da mevcut One X + üzerinde harika bir şekilde adım adım ilerlemesini sağladı ve yazılım AT&T sürümünde neredeyse aynı:
Bu, incelemenin tam ve mutlak övgünün biraz yavaşlamaya başladığı kısımdır. Yazılımın çok kişisel bir seçim olduğunun farkındayım - gerçekten "mükemmel" bir özellik seti yok - ama Sense'e giremiyorum. Sanırım HTC'nin tasarımı konusunda pişmanlık duymayan, bütünsel olarak "Sense" gibi hissettiren yazılımlar yarattığı için övgüyü hak ettiğini düşünüyorum, ancak bu benim beğenmem gerektiği anlamına gelmiyor. Bunu tanımlamanın en iyi yolu şudur: Hiç Jelly Bean stok kullanmadım ve "bunun ne işe yarayacağını biliyor musun? Rastgele süpürme animasyonları. "
Geçmiş yılların aksine, HTC, Ice Cream Sandwich piyasaya sürüldüğünden beri Android hisse senedi biçiminde gerçek bir rekabete sahip. Üreticinin en yeni donanımı kesinlikle birinci sınıf ve bence bu kadar harika bir cihaz yazılımı aynı yüksek kaliteyi hak ediyor - ve bu Sense 4+ değil.
Başlatıcı ve arayüz
Sense 4+ başlatıcısı, Sense'in önceki sürümleriyle hemen hemen aynıdır, ancak biraz fazladan tüyler çıkarılmıştır. Yine de hata yapmayın, bu stok Android başlatıcısının yakınında hiçbir yerde değil. Klasörler, dört simgeden oluşan küçük bir ızgara gösterir ve yatay olarak açılır. Widget'lara ve özelleştirmelere hala ana ekranda uzun bir basışla - bir Gingerbread - erişebilirsiniz, ancak yuva artık sabit bir 5 yuvalı kurulumdur. Bağlantı istasyonunda seçtiğiniz 4 uygulamaya artık kilit ekranından, kullanışlı bir özellik olan kilit açma halkasına sürüklenerek de erişilebilir. Uygulama çekmecesi yatay olarak sayfalandırılır ve altta 3 sekme halinde kategorize edilir - tümü, sık ve indirmeler. Menü tuşundan farklı yolları sıralayabilir ve kaldıramayacağınız uygulamaları gizleyebilirsiniz.
HTC'nin donanım kapasitif gezinme düğmelerine güvenmeye devam etmesi, Nexus (ve bazı Motorola) cihazlarında sunulan ekran üstü çeşitliliğe kıyasla navigasyonla ilgili bazı sorunlara neden oluyor. Google Asistan'a erişmek için, Ana Sayfa düğmesine uzun basmak sırayla ve çoklu görev düğmesi artık çift görev yapıyor. En yaygın kurulum, muhtemelen Çoklu Görev için düğmeye bir kez basmak ve Menü için uzun basmak olacaktır. Tercih ederseniz, kısa ve uzun basma eylemlerini tersine çevirmek için ayarlardaki eylemleri değiştirebilir veya uygun olduğunda size bir yazılım Menü tuşu vermesini sağlayabilirsiniz.
Çoklu Görev demişken, HTC'nin uygulamasını "kırılmadıysa, düzeltmeyin" kategorisine koymam gerekiyor. Geçerli ana ekranda uygulamaların küçük önizlemelerini basitçe üst üste koymak yerine, en son uygulamalarınızı çapraz kart benzeri bir görünümde görüntülemek için ayrı bir arayüze alınırsınız. Kartların doğru şekilde kaydırılması zordur ve Çoklu Göreve girip çıkarken harcanan fazladan zaman, hızlı bir uygulama değiştirme arayüzüne sahip olma amacını gerçekten bozar.
Paketlenmiş uygulamalar
One X +, bir cihaza ne kadar taşıyıcı bloatware'in sığabileceğinin parlak bir örneğidir. İlk açılışta, “AT&T Kod Tarayıcı” dan “YPmobile” a kadar 8 farklı AT&T uygulamasına baktım ve devre dışı bıraktım ve uygulama çekmecesine devre dışı bırakılamayan 7 tane daha sakladım. Bu kadar ileri teknoloji cihazlarda hala bu işe yaramaz yazılıma tabi olmamız beni kesinlikle şaşırttı.
HTC tarafında, Sense sorgulanabilir kullanılabilirliğe sahip kendi uygulama setiyle yüklenmiştir. Facebook ve Twitter'ın yanı sıra HTC Watch, Notlar ve Görev Yöneticisi gibi diğer pek çok kullanıcının önceden yüklenmiş olduğunu göreceksiniz. Bunların çoğu, AT & T'nin uygulamalarının aksine genel olarak kullanışlıdır, ancak her telefona dahil edilmesine gerek yoktur. AT&T uygulamalarına çok benzer şekilde, bunların çoğu kaldırılamaz.
Android 4.x'in önceden yüklenmiş uygulamaların devre dışı bırakılmasını sağlaması bir nimettir ve orada geri kalanı gizleyebilen rampalar, ancak bu hala bizim bu kadar çok çöp yüklememiz için bir mazeret değil. cihazlar. Bu uygulamaların bir yeri vardır ve istekli kullanıcıların kendi takdirine bağlı olarak indirebilecekleri Google Play mağazasındadır.
Performans ve kullanılabilirlik
Cihazı günlük olarak kullanırken, nadiren hıçkırıklara veya kekemelere neden olabilecek herhangi bir şey buldum. Aslında, sisteme büyük bir gecikme veren bir şey bulabildiğinizde, Sense'in ağırlığı hakkında bir şeyler söyler. Uygulamalardan ayrılmak ve ana ekranla hızlı bir şekilde etkileşim kurmak bazen sarsıcı takılmalara neden olur. Yeni Tegra işlemci, Tegra için optimize edilmiş oyunları oynarken gerçekten çığlık atıyor, ancak yine de "normal" uygulamalar ve oyunlarla aynı şekilde çalışıyor.
Orijinal One X'te gördüğümüz gibi, HTC, RAM'i boşaltmak için arka planda uygulamaları oldukça agresif bir şekilde öldürüyor. Bu, elbette başlatıcıdaki akıcılığa yardımcı olur, ancak yalnızca kısa bir süre için kapatılmış olsalar bile birçok uygulamanın yeniden yüklenmesine neden olma yan etkisine sahiptir. Ücretsiz RAM arayışında, HTC genellikle Android çoklu görev fikrini mahvetti. Galaxy Nexus'um 1 GB RAM ile birden fazla uygulamayı işleyebilir, bu cihazın da yapamamasının bir nedeni yok. Cihazda herhangi bir gecikme olmasaydı neredeyse affedebilirdim, ancak yukarıda belirttiğim gibi durum böyle değil. Bir kaybet-kaybet önerisi gibi görünüyor.
Resimler
Yüksek kaliteli 8MP BSI (Arkadan Aydınlatmalı) sensör ve ekstra ImageSense çipinin birleşimiyle One X +, son derece güzel fotoğraflar çekebilir. "Yetenekli" diyorum çünkü diğer tüm kameralar gibi (telefon veya başka), sadece bir konuya doğrultup deklanşöre basmak size her zaman akıllara durgunluk veren sonuçlar vermez. Genel olarak, rastgele anlık görüntülerin sonuçları kabul edilebilir ve nadiren o kadar kötü bir fotoğraf alırsınız ki, yeniden çekmeniz gerekir. Kamera, çok küçük bir sensörden bekleneceği gibi, düşük ışıkta odaklanma konusunda biraz mücadele ediyor, ancak benzer koşullarda diğer telefonlardan daha iyi performans gösterdiğini söyleyebilirim. Çekimler grenli değil, odak eksikliğinden dolayı bulanık çıkıyor. Harika aydınlatmada kamera olağanüstü bir performans sergiliyor. Otomatik modda bile, bu durumlarda çekimler net ve netti.
Bir HDR (Yüksek Dinamik Aralık) modu dahildir ve çalışır, ancak genellikle resimleri aşırı işleyebilir ve doyurabilir. İnce olduğunda HDR hayranıyım, ancak çektiğim HDR fotoğraflarının çoğu fazla abartılı çıktı. Panorama burada da yer almaktadır ve stok Android 4.x ile aynı şekilde çalışır - aynı sorunların hepsiyle. Panoramalar hızlı bir şekilde çekildi, ancak Jelly Bean'i çalıştıran diğer cihazlarda gördüğüm aynı dikiş ve bulanıklık sorunlarının kurbanı oldu.
Kameranın harika bir özelliği, varsayılan olarak 20 fotoğraf çekerek, deklanşörü istediğiniz kadar basılı tutmanıza izin veren "sürekli çekim" modudur. Ardından, en iyi çekimi seçip geri kalanını silebileceğiniz resimlerin bir film şeridi görünümü verilir. Hızlı deklanşör hızıyla fevkalade çalışıyor ve başka türlü tutamadığınız çekimler yapıyorsunuz.
Fotoğraf makinesi hızlı bir şekilde otomatik odaklanır, ancak maalesef odak ve pozlamayı kilitlemek için deklanşör tuşuna uzun süre basamazsınız. Bunun yerine, odaklanmak için ekrana dokunmak zorunda kalıyorsunuz. İlk başta, sürekli çekimi kapatırsanız, odaklanmak için deklanşör tuşunu kullanabileceğinizi varsaymıştım, ancak durum böyle değildi. Bu, kamera uygulamasının biraz yeniden çalışmayı kullanabilecek bir parçasıdır.
Daha büyük versiyonları görmek için resimlere tıklayın
Kamera arayüzü, ISO, pozlama ve beyaz dengesi gibi genel görüntü ayarlamaları hazır olduğunda bir telefonda istediğiniz kadar iyidir. Ayarlar menüsünde farklı çekim sahnelerine hızlı geçişler de var (ancak bunları tavsiye edin.) Modları değiştirmeden - hoş bir dokunuş - fotoğraf veya video çekebilir ve resimler süre video çekimi.
Video
One X +, videoyu 1080P'de çeker ve varsayılan olarak açık olan dijital görüntü sabitleme sunar. Video oldukça iyi görünüyor, ancak dijital sabitleme yalnızca bu kadarını yapabilir. Telefonu bir şeye dinlendirirseniz, serbest kullanımda sonuçlar önemli ölçüde iyileşir.
Ön kamera
Öne bakan kamera, ara sıra yapılan otoportreler için gerektiği kadar iyi çalışıyor. Varsayılan olarak, deklanşör 2 saniyelik bir zamanlayıcıya bağlıdır ve bu, telefonu bulanık olmayan bir çekim için konumlandırmaya yardımcı olmak güzeldir.
Aksesuarlar
HTC, kutuda standart bir şarj ünitesi ve USB kablosu içerir; her ikisi de şirketin şimdiye kadar gönderdiği diğer tüm HTC güç tuğlaları ve USB kablolarına benziyor. Sadece benim cihazlarım olabilir, ancak kablo USB soketlerine son derece sıkı bir şekilde oturmuş gibiydi. Bilgisayarlardan ve duvar prizlerinden güvenli bir şekilde çıkarmak için defalarca 2 el - biri cihazı desteklemek ve diğeri kabloyu çekmek - aldı.
Kutuda ayrıca, bir yerde bir koltuk minderinde hemen kaybedeceğiniz ve 3 yıl sonra bulacağınız gerçekten güzel bir metal SIM tepsisi çıkarma aracı da bulunuyor.
Bunu inkar etmek yok HTC One X + ile donanım üzerinde diğer üreticilerin öğle yemeğini yiyor. Ne yazık ki, cihazdaki yazılım kurulumu bazılarını rahatsız edebilir ve gerçekten harika donanım adaletini yerine getirmez. Bunu her cihaz için söyleyen bozuk bir kayıt gibi konuşuyorum, ancak One X +, Nexus ile aynı yazılımı çalıştırıyorsa, daha iyi bir seçim olacaktır. Donanım, veri hızları ve kamera açısından bunun ikincil cihazım olduğunu kolayca düşünebilirim. performans, ancak telefonun en çok etkileşim kurduğum bir parçası olan yazılım, onu ikinci sırada tutuyor. Galaxy Nexus.
Sense sizin fincan çayınızsa, şu anda AT & T'de bir akıllı telefon için daha iyi bir seçim yoktur. HTC One X +, donanım, performans ve özelliklerle ilgili tüm kutuları kontrol ediyor ve bunu yaparken çok iyi görünüyor. Bu, diğer üreticilerin henüz anlamadığı bir şey.