Tabletler, Honeycomb ve Holo, 2011'de Android'i nasıl dönüştürdü?

1. Giriş
2. Tarih öncesi
3. Erken günler
4. Büyük yapmak
5. Dönüştürüldü
6. Samsung yükseliyor
7. Jelly Bean Dönemi
8. Her yerde
9. Üçüncü Çağ

2010'un sonunda Android, akıllı telefonlarda hesaba katılması gereken bir güç haline geldi. Ertesi yıl, Google'ın işletim sistemi, tablet tabanlı (ancak talihsiz) Honeycomb ile tabletlere doğru bir şekilde ayrıldı Ice Cream Sandwich'te telefon ve tablet şubelerini yeniden bir araya getirmeden önce yayınlanması, böylece Android'deki en büyük değişiklik Irak. "ICS" ile tamamen yeni bir görsel stil ve tasarıma daha güçlü bir odaklanma geldi. Samsung ile yapılan ortaklık sayesinde Android 4.0, adına önemli bir teknik dönüm noktası olan bir telefonda piyasaya çıktı.

Dördüncü bölümünde Android Geçmişi dizi, Android'in gelişimini şimdiye kadarki en dönüştürücü döneminden, yani yükselişinin görüldüğü Samsung, Galaxy S2 ve Galaxy Note gibi büyük lansmanların yanı sıra, platform. Android'i tanınmayacak hale getiren yılı keşfetmek için okumaya devam edin.

Bal peteği

Android 3.0, "Honeycomb" kod adını almıştır. (Veya birçok Android takipçisine, "versiyonundan bahsetmediğimiz.")

Aralık 2010'un başlarında Andy Rubin - bugün bildiğimiz birçok yönden Android'in babası olarak kabul edilir - San Francisco'daki "D: Dive Into Mobile" aşamasına adım attı kolunun altına sıkışmış küçük bir sürprizle. Gemide yeni bir Android sürümüne sahip Motorola'dan bir tablet - Android Honeycomb.

Bu noktaya kadar Android tabletler çoğunlukla bir telefonun işletim sisteminin hacklendiği büyük ekranlardı. Ve belki de bugün sahip olduklarımızdan o kadar da farklı değil. Ama o zamanlar sadece hissetmiyordu sağ.

Bu prototip tablet ve başlatacağı işletim sistemi bunu değiştirmek içindi. Yeni bir "holografik" tasarım dili (belki Holo'dan daha fazla Blade Runner). Yeni bildirimler. Şeyler vardı farklı. Ve Honeycomb tam sürümüne ulaştığında bunların herhangi birinin telefonlara ne kadar iyi aktarılacağını hemen merak etmeye başladık.

Ve böylece Motorola Xoom ile sonuçlandık. O zamanlar bunu bilmiyor olabilirdik, ancak tuhaf adı geleceklerin habercisiydi. Tablet başlangıçta LTE ile değil 3G verileriyle birlikte geldi - ancak Motorola, geri postayla gönderilselerdi tabletleri güçlendirecek. Adobe Flash başlangıçta desteklenmiyordu. MicroSD kart yuvası da değildi.

Ama dahası, Honeycomb kaynak kodunun Android sürümlerinin geri kalanı gibi açık kaynaklı hale getirilmesini bekledik ve bekledik. O gün hiç gelmedi. Geleneksel bilgelik bize Google'ın hem tasarım hem de operasyonla ilgili sorunu fark ettiğini söylüyor. Honeycomb, ve vahşi doğada serbest bırakılırsa bazı ciddi FrankenPhones'lara sahip olacağımızı. (Muhtemelen lisanslama sorunları da vardı - bu asla ortadan kalkmaz.)

Petek ve üzerinde çalıştığı donanım, aceleye getirilmiş ürünler gibi hissediyordu.

Bununla birlikte, tüm bunlar, Apple'ın yeni ortaya çıkan tablet pazarına hakim olmasını önlemek için piyasaya sürülmek için acele edilen bir işletim sistemi izlenimi verdi.

Ve böylece Honeycomb çok hızlı bir şekilde asmada ölmeye başladı. Aslında Xoom, şimdiye kadar Android 3.0 ile piyasaya sürülen tek cihazdı. (Daha ince Samsung Galaxy Tab 10.1, Google I / O 2011, yedekte Android 3.1 ile.) Xoom, daha önce Android 4.0.x Ice Cream Sandwich'e güncellendi. terk edilmiş. Bugün bile Android Platform Sürümleri panosu - İşletim Sisteminin çeşitli sürümlerinde aktif cihazların yüzdesinin çalışan bir çetelesini tutan - Honeycomb'dan bahsetmiyor. (Yüzde 0,1'den daha az dağılıma sahip sürümler bastırılır, ancak Android 2.2 Froyo bile Kasım 2015'e kadar listede kalmıştır.)

Honeycomb, Android'in unutulmuş sürümüdür. Hele şükür? Muhtemelen. Ama ilgi çekici bir yolculuktu.

ABD'de 4G LTE

Büyüklerimizin LTE'den önceki bir zamanın hikayelerini anlattığı gibi toplanın çocuklar. Bir süre önce, megabayt kedi giflerinden sonra megabayt indirmek mümkündü, en azından hızlı değil. "Gangnam Style" henüz bir hit olmadı. Ve Wifi, herhangi bir şeyi yayınlamak için tek gerçek en iyisiydi. Bu, ABD cep telefonu operatörlerinin ilk olmak için savaştıkları "Faux Gee" nin zamanıydı. Etiketi mevcut (ancak geliştirilmiş) HSPA + teknolojisine yapıştırarak yeni "4G" kablosuz veri hızları.

Ancak LTE geliyordu. Onlar bunu biliyordu, biz de biliyorduk ve ihtiyacımız olan tek şey, işleri düzgün bir şekilde yapabilmemiz ve kaybedilen WiMAX standardını unutabilmemiz için bazı telefonlar idi.

Ve 2011'de anladık - 4G LTE akıllı telefonlar.

Artık "sahte gee" yok - 2011'de gerçek, gerçek 4G Amerikan kıyılarına ulaştı.

Aslında işler o yıl Las Vegas'taki Tüketici Elektroniği Şovu'nda başladı. Verizon, LTE özellikli cihazların heyecanını ortaya çıkardı. Dört akıllı telefon. Birkaç tablet. Artı dizüstü bilgisayarlar ve iyi bir önlem için iki bağlantı noktası. Kendi Phil Nickinson'umuz da seyircilerin arasındaydı. Yeni oyuncaklar kadar heyecan uyandıran basın toplantılarından biriydi, hepsini kapsayacak birkaç dakikaya sahip olmaktan korkuyor.

LG Devrimi. HTC Thunderbolt. Samsung 4G LTE. (Evet, o zamanki adıydı.) Motorola Droid Bionic. Ve Samsung Galaxy Tab ve Motorola Xoom. Hepsi ve hepsi yeni 4G LTE verileriyle Android cihazlar. Verizon burada başı çekiyordu ve güçlü bir şekilde çıkıyordu.

İşler güçlü başladı. Sonra tuhaflaştılar.

İşte o zaman işler tuhaflaştı.

Eyaletlerdeki bizler için LTE'yi kullanan ilk Android akıllı telefon, çok geç kalmadı, ancak Verizon'a uygun şekilde inmedi. Metro PCS'deki Samsung Indulge idi. Bunu gerçekten hatırlamadığın için seni affedeceğiz.

Herkesin olduğu telefonlar Gerçekten mi Thunderbolt, Droid Bionic ve Samsung'un telefonu sonunda Droid Charge'a dönüştü.

Ve bekledik. Sonra biraz daha bekledik. Gerçekten gelmiş geçmiş en uzun bahardı. Her telefon için söylentili lansman tarihleri ​​geldi ve gitti. HTC Thunderbolt 17 Mart 2011'de satışa sunuldu. Droid Charge 28 Nisan'da indi. Motorola Droid Bionic Eylül'e kadar vurmadı. 8 - CES'te ilk gördükten sonra sekiz aydan biraz daha fazla. (Hatırlayacağınız üzere akıllı telefon meraklıları kuduzdu.)

LTE özellikli akıllı telefonların ilk nesli bataryaya sahipti.

Ancak Droid Bionic nihayet ortaya çıktığında, çoktan acımasız bir gerçeği öğrenmiştik. LTE özellikli akıllı telefonların ilk nesli bataryaya sahipti. Öğle vakti bir telefonu öldürmek en ufak bir sorun değildi. Neredeyse yapabilirdin görmek tüm bitleri ve baytları yakarken ahizeden boşalan hayat. Ve bu, pillerin büyümesinden önceki günlerdeydi. Thunderbolt'ta yalnızca 1400 mAh pilden bahsediyoruz - bugünün çoğunda bulacağınız pilin yarısından azı Amiral gemisi akıllı telefonlar ve bu, sahip olduğumuz daha verimli işlemciler ve yazılımların faydası olmadan bugün.

Telefonlar o zamanlar uzun sürmedi. Ama kahretsin, hızlı veri hızlıydı.

Tepe HTC

2011'e girerken, HTC, Android tepesinin kralıydı. Tayvanlı üreticinin Google'ın işletim sistemi ile ilgili erken iddiası cömert bir şekilde karşılığını verdi ve aylık satışları aştı 1 milyar dolar ve bunun üçüncü çeyreğinde ABD'nin en büyük akıllı telefon üreticisi olarak ödüllü bir konum yıl.

HTC Sense çevirmeli saat, dünya çapındaki reklamlarda tanıdık bir manzaraydı. Övgüler için yeni telefonlar geldi. HTC, Android'in halka açık yüzü ve iPhone'un fiili alternatifiydi.

HTC'nin saf başarısı, belki de en iyi şekilde ortaya koyabildiği olaylarla ölçüldü. Nispeten küçük bir telefon olan Sensation XL'i piyasaya sürmek ve Beats Electronics'i satın almaya başlamak için HTC, devraldı. Will.i.am, Fedde Le Grand performanslarının sergilendiği, basın toplantısı, ünlülerle dolu bir parti için Londra'nın Roundhouse mekanı ve Nero. Dr. Dre, Lady Gaga ve diğer birçok büyük isim katıldı.

Kendini "sessizce parlak" olarak tanımlayan bir şirket için HTC kükrüyordu.

Kendini "sessizce parlak" olarak tanımlayan bir şirket için HTC kükrüyordu.

Ancak, HTC'yi en üst noktadan uzaklaştıracak ve takdir edilen ancak giderek daha niş bir rakip olarak mevcut rolüne itecek olan yaklaşan düşüşün işaretleri zaten vardı. HTC'nin ilk tablet çalışmaları, El ilanı ve Jet rüzgârı, ılık bir resepsiyonla karşılandı. Apple'ın iPhone 4'leri ile Samsung'un Galaxy S2 ve Galaxy Note'undan gelen yoğun rekabet, Kasım ve Aralık 2011'de gelirlerin azalmasıyla HTC'nin alt çizgisini vurmaya başladı.

HTC'nin tablet alanına girişi büyük ölçüde Flyer ile sona erdi. (Jetstream, ABD'de AT&T için çok sınırlı bir sürüm gördü ve göze çarpan 800 dolarlık sözleşme fiyatı ile.) Daha fazla HTC tabletin geliştirilmekte olduğu söylentileri devam etti ve HTC Ürün ve Hizmet Direktörü Graham Wheeler onaylandı Android Central bazılarının yıllarca çalıştığını, ancak bırakıldığını.

"HTC'de erken geliştirme aşamalarından geçmiş tabletlerim vardı, ancak bu farklılaştırıcı faktöre sahip olmadığına karar verdik ve bu yüzden onları pazara sunmadık."

Wheeler, "HTC'de, farklılaştıran, insanları farklı şekillerde birbirine bağlayan şeyler yaratma konusunda takıntılıyız" diyor ve " Nexus 9, HTC'de ilk geliştirme aşamalarından geçmiş tabletlerim vardı, ancak bu farklılaştırıcı faktöre sahip olmadığına karar verdik ve bu yüzden onları pazara sunmadık. "

Takip eden yıllarda HTC, sadece akıllı telefon satarak elde etmenin gittikçe zorlaştığı bir dönemde öncelikle bir akıllı telefon üreticisi olarak kaldı. İPhone satışları artmaya devam ettikçe ve Samsung pazarlama ve farklılaştırıcı teknolojilere para akıttıkça, HTC baskıyı hissetmeye başladı. Şirket kısa bir süre önce diğer alanlara da benzer cihazlarla dalmaya başladı. RE kamera ve Canlı sanal gerçeklik sistemiyanı sıra Google ile işbirliği içinde oluşturulmuş Nexus 9 tablet.

HTC'nin akıllı telefon endüstrisindeki rolü, 2011'in görkemli günlerinden büyük ölçüde azalmış olabilir, ancak şirket, yeni cihaz kategorileri ve yeni cihazla orta menzile yeniden odaklanma konusunda umutlu olmaya devam ediyor. HTC One A9.

HTC Amerika Başkanı Jason Mackenzie'nin söylediği gibi:

"Şu anda süper heyecan verici bir dünyada yaşıyoruz, çünkü milyarlarca ürünlerin. Ve giyilebilir ürünlerden ve diğer şeylerden bahsettiğinizde, insanlar hemen bilekleri ve ayak seslerini takip edip forma girmelerine yardımcı olacak bir şeyi düşünürler. Fakat herşey bağlanıyor. Ve böylece bir marka olarak orada yapacağımız şey iş ortağı köklerimize geri dönecek ve kablosuzda olmayan önemli kategorilerde kimlerin büyük markalara bakacak. "

Samsung Galaxy S2

Orijinal Galaxy S, Samsung'un Android'i bir platform olarak ciddiye alması olsaydı, Galaxy S2, akıllı telefon donanımında her şeyi yapan Koreli şirketti. Barselona'daki Mobil Dünya Kongresi 2011'de lanse edilen Galaxy S2, Samsung'un kendi çift çekirdekli Exynos işlemcisi ve göz kamaştırıcı bir SuperAMOLED + ekranı ile rekabette bir sıçrama yaptı. Samsung, 2011 amiral gemisindeki kendi bünyesinde yetiştirilen bileşenlerle, tüm Android telefon üreticileri arasında dikey olarak en entegre olanı olma yolunda ilerliyordu.

Google ile yakın bir şekilde çalıştıktan sonra Nexus SSamsung, 2011 amiral gemisine her zamankinden daha duyarlı performans getirmeyi başardı. İleri teknoloji telefonlarda hızlı performansın garanti edilmediği bir çağda GS2, Android 2.3 Gingerbread'de ipeksi pürüzsüzdü.

Galaxy S2, rakip HTC'nin Sensation telefonunun kıvrımlı metalinden yoksundu. Ancak bu eksikliği plastik kabuğunu muazzam miktarda kamerada rakibiyle eşleşirken veya yenerken beygir gücü ince, hafif bir ahizeye dönüştürülür ve pil ömrü.

GS2'nin gösterişli malzemelerden yoksun olduğu şey, katıksız teknolojik yetenekle telafi edildi.

GS2'nin AMOLED ekranı nispeten standart bir 800x480 çözünürlüğe sahipti, ancak rakiplerin LCD'lerinden daha parlak, daha canlı renklere sahipti. Zamanın hantal LCD'lerinden ve OLED ekranlarından gelen GS2, akıllara durgunluk verecek kadar parlak ve netti - Koreli şirket için büyük bir fark yarattı.

GS2'nin yazılımı başka bir hikayeydi. TouchWiz parlak, karikatürize ve biraz tuhaftı; stok Android'in izleri, Samsung'un daha koyu Galaxy S görsel stili ve ana renklerin liberal kullanımı ile. HTC bile, yeni keşfettiği 3D ana ekran ve widget tutkusuyla Samsung'dan daha uyumlu bir tasarım sundu. Ama 2011'di ve bir bütün olarak Android dış görünümleri hala bir çeşit karmaşa içindeydi.

Avrupa ve Asya, 2011 baharında Galaxy S2'yi aldı, ancak telefon ABD kıyılarına daha sonra yıl ve ancak o zaman AT&T, T-Mobile ve T-Mobile üzerindeki biraz farklı, operatöre özgü modellerin karmaşası altında Sprint. (Verizon, GS2'yi tamamen Galaxy Nexus lehine reddetti.)

Bize AT&T Galaxy S2, T-Mobile Galaxy S2 ve (gasp) veren bu ABD taşıyıcı karması Sprint Samsung Galaxy S2, Epic 4G Touch. Evet, virgül resmi markanın bir parçasıydı.

Pazarlama günahları bir yana, biraz farklı ABD GS2'lerinin her biri uluslararası meslektaşları kadar iyiydi ve Daha fazla markalaşma simetrisi, Samsung'un tek bir telefonu - Galaxy S3 - dört operatörün hepsine getirmesinin temellerini attı 2012.

ASUS Transformer: Honeycomb dizüstü bilgisayar

2011, Android tabletler için büyük bir yıldı. Honeycomb - Google'ın özellikle büyük ekranlar için tasarlanmış Android'in yakından tutulan sürümü - büyük telefonlardan daha fazlası olmalarını sağlayan özellikler getirdi. ASUS bunu kalbine aldı. EeePad Transformatörü.

"Tipik" Honeycomb destekli bir tablet olan Transformer, 150 $ 'lık klavye yuvasına düştüğünde dürüst bir Android dizüstü bilgisayara "dönüştü". Yazılım, dokunma dostu olsa da, bir işaretçi ve donanım klavyesi ile kullanımı kolay hale geldi. gerekli Android kısayolları ile kuruldu, bu da her şeyin kullanımı kolay ve oldukça sorunsuz geçiş.

Bunun çoğu, klavye yuvasının kendisinin özellikle Android ile çalışmak üzere tasarlanmış olmasıydı. Bluetooth klavyeler sonsuza dek piyasadaydı ve çalıştılar, ancak ASUS'un entegre dokunmatik yüzey ve fare düğmeleriyle dock'u kadar iyi değillerdi. Kullanıcı kurulumu gerekmeden, her şey beklendiği gibi, kutudan çıkar çıkmaz çalıştı. Ve iyi çalıştılar. Transformer'in NVIDIA Tegra 2 işlemcisi, kendisine atılan her şeyin çoğunu idare etti ve büyük pil - klavye yuvasındaki ek pil ile birlikte - sizi gün boyu tuttu.

Android uygun bir dizüstü bilgisayar işletim sistemi olabilir mi?

Daha büyük bir soru ve hala kalan, Android'in bir dizüstü bilgisayar işletim sistemi olarak kullanılabilir olup olmadığıdır. ASUS, donanımlarını entegre ederek iyi bir iş çıkardı, ancak yine de kaydırma veya uzun basma gibi şeyler gerektiren uygulamalar buldunuz ve bunların çoğu Transformers dokunmatik yüzeyle çalışmadı. Bu sorunları bugün özellikle Android TV'de görüyoruz. Çoğu zaman uyumluluk Gerçekten mi uyumlu demektir.

Genel olarak, iyi olan kötüden daha ağır bastı ve ASUS (diğerleri gibi), entegre klavye yerleştirme çözümlerine sahip "dönüştürülebilir" tabletler üretmeye devam etti. Android ayrıca bir dizüstü bilgisayarda daha iyi hale geliyor ve yakında çıkacak olan Pixel C'den harika şeyler görmeyi umuyoruz.

Unutmayın, önce ASUS yaptı ve onunla oldukça iyi bir iş çıkardı.

Stereoskopik 3D Akıllı Telefonların Fantastik Dünyası!

TV üreticileri gözlüksüz 3B setleri büyük bir şekilde kullanmaya başladıkça, akıllı telefon üreticilerinin çoğunluğa atlaması sadece bir zaman meselesiydi. Ve 2011 ortası dönerken, stereoskopik Android telefonların ve tabletlerin ilk (ve en son) dalgasını gördük.

LG, ilk 3D Android telefonunu tanıttı. Optimus 3D, o bahar. Gözlüksüz 3D TV'lere benzer bir yaklaşım kullanarak, efekti görmek için telefonu gözlerinizden belirli bir mesafede tutmanız gerekir (ve ekran çözünürlüğünün yarısını kaybetmeniz gerekir. Nintendo 3DS gibi diğer taşınabilir 3D cihazlarda olduğu gibi, uzun süreli kullanımda göz yorgunluğu bir sorun haline gelirdi ve görüntü kalitesi yalnızca rakip 2D'den daha kötüydü paneller.

2011'de daha sonra HTC, EVO 3D - son derece popüler EVO 4G'nin halefi - sınırlı bir Avrupa sürümü vermeden önce ABD'de Sprint'te. EVO, LG'nin çabasına kıyasla biraz daha yüksek bir çözünürlüğe ve iyileştirilmiş pil ömrüne sahipti, deneyimin geri kalanı ise sağlam HTC Sensation'ı yansıtıyordu.

LG'nin akıllı telefon ürün planlamasından sorumlu Başkan Yardımcısı Dr. Ramchan Woo, 3D telefonlara yönelik itmenin tek bir kaynaktan değil, teknolojilerin bir araya gelmesinden kaynaklandığını söylüyor.

"Birçok yönden geldi. Yonga seti üreticileri stereoskopik kamerayı destekleme fikrini ortaya attılar ve ayrıca LG Innotek kamera teknolojisine sahiptiler. "

Woo, LG'nin TV işinde 3D'ye duyulan coşkunun da ilgi çekici olduğunu söylüyor.

TV'lerde olduğu gibi, 3B ile ilgili gerçek sorun teknolojik uygulama değil, içerik eksikliğiydi.

Ancak TV alanında olduğu gibi, 3B ile ilgili gerçek sorun teknolojik uygulama değil, içerikti. Ya da eksikliği. YouTube, 3D'yi destekledi, ancak izlenecek çok şey yoktu. Birkaç Android oyunu aksiyona dahil oldu. Ve tabii ki, telefonların çift arka kameralarıyla zaten çektiğiniz 3D resimleri görüntüleyebilirsiniz. Ama bununla ilgiliydi.

Her ikisi de çok iyi satılamadı ve bu nedenle kategorik olarak başarısız bir deney olan 3D telefonlar tarihe gönderildi. Stereoskopik hile yerine, astronomik ekran çözünürlükleri ve sürekli artan piksel yoğunlukları, akıllı telefon görüntüleme teknolojisini önümüzdeki yıllarda ileriye taşıyacaktır.

Güncellemeler ve İttifaklar

Android Central Jerry Hildenbrand, Google I / O 2011 açılış konuşmasında izleyiciler arasında oturmayı ve Google, Android Güncelleme İttifakı'nı açıkladığında kıkırdatmamaya çalıştığını hâlâ hatırlıyor. Aşina değilseniz, Google, Android telefonlarımızı yapan kişiler ve bunu yapan operatörler tarafından verilen bir "söz" idi. onları bize telefonda çalışan Android sürümünün 18 için güncelleneceğini (donanım yeterli olsaydı) satmak ay.

Tabii ki bu olmadı. Bu olamazdı ve Android'in dağıtılma şekli nedeniyle muhtemelen asla olmayacak.

Android Güncelleme İttifakı, parayı saymaya başlamadan önce verdikleri sözlere sadık kalan insanlara bağlı olduğu için başından beri mahkum edildi.

Android, donanım tasarlayan ve birlikte yazılım tasarlayan bir şirketin olduğu Apple'ın iOS'una benzemez. Android, herkesin donanımı yapabileceği Windows gibi değildir, ancak yazılımı Microsoft'tan bir paket olarak satın almaları gerekir. Android farklıdır, çünkü ücretsiz olarak verilen birkaç milyon satırlık kaynak kodundan başka bir şey değildir.

Google'ın Android kaynak kodunu kimin indirebileceği, onu zorlukla tanınan bir şeye değiştirebileceği ve yaptıkları bir telefonda çalışacak şekilde inşa edebileceği konusunda hiçbir kontrolü yoktur. Ne Google Yapabilmek Yapmak, Android'i indirip kuran şirkete, eğer isterse, cihazlar birkaç uyumluluk standardını karşıladığı sürece Google'ın uygulamalarını ve hizmetlerini (ayrıca ücretsiz) yükleyebileceğini söylemektir. Birçok şirket bunun değerini anlıyor ve çizgiyi aşıyor. Amazon veya Barnes & Noble gibi diğerleri, teklifi umursamıyor ve kendi işlerini yapıyor. Google'ın yapamayacağı veya yapmayacağı şey, birkaç ay sonra geri gelip "En son sürüme güncellemediniz, bu yüzden bize malzemelerimizi geri verin" demek.

Dolayısıyla, Android Update Alliance başından beri mahkum oldu, çünkü insanların parayı saymaya başlamadan önce verdikleri sözlere sadık kalmasına bağlıydı. Şirketler, üzerlerinde yeni versiyonu olan yeni telefon satarak para kazanıyor. Zaten ödeme aldıkları eski modellere zaman ve kaynak harcayarak para kazanmazlar.

... Ancak Update Alliance önemliydi çünkü Android'in güncelleme sorunu hakkında büyük bir konuşma başlattı.

Ancak Android Update Alliance oldu önemli, çünkü insanların çeşitli Android satıcıları ve üreticilerinin telefonlarında güncel yazılımlar tutmasını beklemesine neden oldu. Google da dahil olmak üzere ilgili şirketler, insanların zamanında güncellemeler beklediklerini biliyorlar, bu nedenle tüm güncelleme işleminin çalışma şeklini yavaşça değiştiriyorlar. Uygulamaları sistemden ayırmak ve bunları Google Play'e koymak gibi şeyler, şirketlerin güncel olmayı ne kadar önemsediğimizi bilmelerinin doğrudan bir sonucudur. Aynısı Google için de, satıcıların kendi Android lezzetlerini kolayca oluşturabilecekleri yeni bir aylık yama sistemiyle doğrudan satmadığı telefonları koruma konusunda ciddileşmesi için de geçerli.

Ayrıca Motorola ve Samsung gibi şirketlerin büyük güncellemeleri çok hızlı göndermelerini sağladı ve bu oldukça kötü oldu. Bu, öğrenme eğrisinin bir parçasıydı ve umarım bittiğimiz bir bölümdür.

Sonunda, güncelleme ittifakının tamamı reklamı yapılan gibi sonuç vermedi. Bu, bunun kötü bir fikir olduğu veya şirketlerin sözlerini bozmak istediği anlamına gelmez. Tasarlandığında harika görünen fikirlerden biriydi, ancak olması gerektiğini düşündüğümüz şekilde takip etmek neredeyse imkansızdı. Bunun yerine, güncel kalmayı ve daha güvenli kalmayı kolaylaştırmak için iyi planlanmış ve üzerinde düşünülmüş bazı değişiklikler yaptık.

Dondurmalı Sandviç ve Holo

2011'in sonlarına doğru Android'in bugüne kadarki en büyük yükseltmesinin zamanı gelmişti, işletim sisteminin akıllı telefon ve tablet şubelerini yeniden bir araya getirerek ve gelecek yılların görünümünü, hissini ve teknik temellerini tanımladı.

Honeycomb'un "holografik" kullanıcı arayüzünün gelecek şeylerin şekli olacağı açıktı ve Hong Kong'daki Android 4.0 lansman etkinliğinde, Android tasarım gurusu Matias Duarte (önceki yıl işe alındı), yeni "Holo" tasarım dilinin arkasındaki düşünceyi ortaya koydu: "İlk defa kendimize sorduk, ruh Android mi? "

"İnsanlar Android'i severken ve Android'e ihtiyaç duyarken, Aşk Android."

"İnsanlar Android'i severken ve Android'e ihtiyaç duyarken, Aşk Android, "Duarte katılımcılara anlattı. Android'in yeni Holo tasarım felsefesi, temiz tipografi ve daha düz bir estetik ile daha tutarlı, daha modern bir arayüz oluşturarak bunu düzeltmeyi amaçlıyordu. Galaxy Nexus'un son teknoloji ürünü 720p paneli gibi yüksek yoğunluklu ekranlar için tasarlanmış "Roboto" yazı tipi tanıtıldı. Ve Google, geçmişin eski gri-beyaz gradyanlarından ve o zamanlar iOS'un skeuomorfik ağaçlarından ve derilerinden ayrıldı. ICS'deki düğmeler, kontroller ve simgeler biraz fütüristti, ancak Honeycomb'un görünüşte Tron'dan ilham alan kullanıcı arayüzünden daha az açık bir şekilde bilim kurgu gibi görünüyordu.

Google'ın tasarımcıları, "çizgileri ve kutuları ve gereksiz olanı" ortadan kaldırırken alakalı ve duygusal "Ve ortaya çıkan ürün, herhangi bir masaüstü işletim sisteminden çok geleceğin bilgisayarı gibi hissettiren bir şeydi. sistemi. Holo, düğmeler ve sınırlar yerine bize, bir listenin sonuna doğru kayarken bir mavi enerji parlaması veya simgeleri yeniden düzenlerken parlayan bir taslak gibi "hoş süslemeler" getirdi.

Android için önemli bir tasarım yolculuğunun başlangıcı.

Android 4.0, Google'ın kendi uygulamalarına, bazıları günümüze takılan Action Bar ve overflow menüleri gibi ortak tasarım öğelerini de getirdi. Bu tasarım özellikleri zamanla gelişirdi, ancak ICS ve Holo ile ilgili en önemli şey şuydu: aslında izlenecek tasarım yönergeleri vardı. Artık Android işletim sistemi ve Android uygulamaları, tanıdık olmayan arayüzlerden oluşan bu hodgepodge olmayacak. Holo, her şeyi uyumlu bir bütün haline getirmeye yardımcı oldu.

Büyük işlevsel değişiklikler de vardı. Tabletler gibi, Android telefonlarda da ekran düğmeleri ve son uygulamalar arasında geçiş yapmak için özel bir anahtar var - giderek daha fazla kişinin telefonlarımızda ağır çoklu görevler haline geldiğimiz gerçeğine bir selam. Zaman kazandıran işlem yapılabilir düğmelerle bildirimler daha da kullanışlı hale geldi.

Android 4.0, telefon üreticilerinin 2012 ve sonraki Android cihazlarını oluşturmak için kullanacakları yapı taşlarını sağladı. Ve güzel yeni "Holo" kullanıcı arayüzünün tümü son kullanıcılara ulaşmasa da, Google ve Android için önemli bir tasarım yolculuğunun başlangıcıydı.

Samsung Galaxy Nexus

Android'in böylesine büyük bir yeni sürümü, yeni bir bağ kurma Google, 2011'de Samsung ile bir kez daha ortaklık kurarak bize Galaxy Nexus'u verdi. Telefon, Hong Kong'daki bir medya etkinliğinde Android 4.0 ile birlikte tanıtıldı. bir hafta ertelendi (ve bir San Diego teknoloji gösterisinden taşındı) Steve Jobs.

Nexus piyasaya sürülürken, bu, birçok nedenden ötürü alışılmadıktı. İlk olarak, "Galaxy Nexus" adı Nexus hattına büyük bir Samsung damgası koydu ve bu, üreticinin ortak lansman etkinliğindeki önemli rolüne yansıdı. Bu kesinlikle bir tesadüf değildi - hayranların takma adıyla "GNex", devrim niteliğindeki 720p HD SuperAMOLED ekranı da dahil olmak üzere Samsung'un kendi geliştirdiği teknolojilerle mümkün hale getirildi. Samsung yöneticileri ayrıca telefonun inceliğinden, hafifliğinden ve şık kıvrımlarından, ertesi yıl Galaxy S serisine taşınacağını göreceğimiz özelliklerden gurur duydu.

Android 4.0 kullanıcı deneyimi, Android'in daha önce sunduğu her şeyden çok daha üstündü ve diğer donanım kusurlarına rağmen Galaxy Nexus'u yapan da buydu.

Ve Galaxy Nexus'u oluşturan, Google'ın modern ve güzel yazılımıyla bir araya gelen o çılgın yoğun ekranıydı. hissetmek fütüristik bir telefon gibi. Kamera en iyisi olmasa ve kasa kesinlikle plastik olsa da, Android 4.0'ın kullanıcı deneyimi - Android'in daha önce sunduğu her şeyden çok daha üstün - parladı.

Ancak önceki iki Nexus telefonu gibi, bu ortak bir çabaydı. Hong Kong'daki lansman etkinliğinde konuşan Android'in kurucusu Andy Rubin, basına yaptığı açıklamada, "Bu ürünü ürettiğimizde mühendislik ekipleri bir binada yaşadılar. Gerçekten bir ekiptik. "Samsung'un kendi işlemcisi bu sefer kullanılmadı - bunun yerine" ekip "daha açık kaynak dostu Texas Instruments OMAP 4460 yongasını tercih etti. İronik bir şekilde bu, GNex'in nihai çöküşü olacaktı, çünkü TI'dan (o zamandan beri mobil işlemci alanından çıkmıştı) destek eksikliği, daha ötesine geçme şansını düşürdü. Jöle fasulye şekerleme.

Galaxy Nexus lansmanı Atlantik'in iki tarafında da sorunsuz gitmedi.

Son Samsung Nexus telefonun perakende lansmanı da sorunlarla kuşatılmıştı. İngiltere ve Avrupa bunu önce aldı, ancak tedarikler kısaydı ve Phones4u gibi perakendeciler, ilk 24 saatlik kullanılabilirlik için 100 sterlinlik bir fiyat artışı ile lansman günü müşterilerini oydu.

Birleşik Devletler'de işler daha da karıştı. Verizon Wireless, ilk birkaç ay boyunca yalnızca 4G LTE özellikli bir Galaxy Nexus taşıyacak ve Rekabet eden kurumsal çıkarlar nihayetinde GNex'in ABD'de bir yer edinme şansını baltaladı. Nexus'un Verizon'daki yerini müzakere etti - ülkenin en büyük operatörünün Galaxy S2'yi geçmesine neden olan bir anlaşma - sürtüşme vardı ikisinin arasında.

Bilgili bir içeriden birinin söylediği gibi Android Central, "Verizon, cihaz üzerindeki kontrol eksikliğinden hoşlanmadı. [Önceden yüklenmiş] uygulamalardan elde edilen gelir açısından büyüktürler, bu nedenle gecikmeler ve bunları onaylayacak kaynakların olmaması. "

"[Galaxy Nexus] oraya çıktığında, [Verizon] mağazalarına bunu hemen hemen görmezden gelmeleri söylendi."

Kaynağımız, Verizon'un Galaxy Nexus'u güçlü kullanıcılar arasında kendi süper popüler Droid serisinin potansiyel bir rakibi olarak gördüğünü ve bu nedenle "mağazalara çıktığında, çok görmezden gelin. "Sonunda, Black Friday'i geçtikten ve Aralık ortasına kadar ertelendikten sonra, Verizon Galaxy Nexus, sert teknoloji haricinde herkes arasında ılık bir yanıtla karşılaştı. meraklıları.

Dahası, Nexus markasının ayırt edici özelliği olan hızlı güncellemeler bekleyen bir Verizon Nexus satın alanlar daha da hayal kırıklığına uğrayacaklardır. Telefonun piyasaya sürülmesini bekledikleri için, Android 4.0.2'nin ötesinde sonraki güncellemeler için daha da uzun süre beklemeleri gerekecek. Verizon GNex, "sadece başka bir telefon" durumuna düşürüldü.

Sonunda Galaxy Nexus, doğrudan Google tarafından satılan ABD için yalnızca bir HSPA + sürümü şeklinde satışa sunulacaktı. O zamana kadar, T-Mobile ve AT & T'deki hayranlar ithal bir Avrupa modeli için fazladan para toplamak zorunda kalacaklardı.

Samsung Galaxy Note: 'Phablet' girin

Almanya, Berlin'deki IFA 2011 ticaret fuarında Samsung, bir miktar Honeycomb ile çalışan tableti kaldırdı... ve ilginç yeni bir akıllı telefon.

İlginç bir yeni gerçekten, gerçekten büyük akıllı telefon.

Not görünüyordu saçma zamanında. Şimdi sadece açık görünüyor.

Bu, 16:10 en boy oranında 5,3 inç ekrana sahip ilk Samsung Galaxy Note'du ve piyasaya çıkan ilk HD SuperAMOLED ekranlardan biriydi. Ve büyük ekran sadece dekorasyon amaçlı değildi - Samsung, Note müşterilerinin ekstra ekran alanını hem iş hem de eğlence için kullanmasını bekliyordu. Bu nedenle, Wacom destekli "S Pen", HTC'nin Flyer tabletinden farklı olarak kendi piline ihtiyaç duymayan basınca duyarlı bir kalem. Bunun yerine, kullanılmadığında cihazın yan tarafına takılır.

Fikir, genç tüketicilerin bunu yaratıcı arayışlar için kullanması, iş türlerinin ise e-postalar ve üretkenlik için fazladan alanı takdir etmesiydi. Bu paradigmanın gerçek dünyada gerçekten ortaya çıkıp çıkmadığı veya her iki kampın da halihazırda yaptıklarından daha fazlasını görmek isteyip istemediği tartışmalı. Her durumda, Galaxy Note şaşırtıcı bir başarıydı.

O sırada birçok kişi Notu reddederken ve geriye dönüp incelememiz, biz de tam olarak ikna olmadık - bu telefon büyük bir şeyin başlangıcıydı. Samsung, muazzam telefon ekranlarına yönelik eğilimi önceden azaltmıştı ve böylelikle büyük ekranlı telefonların vazgeçilmez markası haline geldi.

Ayrıca, bizi, ortaya çıkan bu cihaz kategorisini tanımlamak için utandırıcı bir terim olan "phablet" i çağrıştırmaya itmişti. Ama pürüzlü olanı almalısın sanırım.

SONRAKİ: Samsung'un Yükselişi

Android 4.0 Ice Cream Sandwich piyasaya sürüldüğünde, Android tabletler mağaza raflarına ve Galaxy Note, telefon ile tablet arasındaki çizgiyi bulanıklaştırırken, 2011'in sonundaki mobil alan her zamankinden daha çeşitliydi önce. Ama daha da fazlası vardı.

Bir sonraki taksitimizde Android Geçmişi serisinde, cihaz üreticilerinin Android 4.0 çağına nasıl adapte olduklarını ve Google'ın bir sonraki sürüm olan Jelly Bean ile Android'in en büyük teknik engellerinden birini nasıl aştığını göreceğiz. Ve 2012'yi yavaş ama emin adımlarla Android dünyasını fetheden Koreli dev Samsung'un yılı yapan şeyin ne olduğuna bakacağız.

Kredi

Kelimeler: Phil Nickinson, Alex Dobie ve Jerry Hildenbrand.
Tasarım: Derek Kessler ve Jose Negron.
Dizi Editörü: Alex Dobie