Malaysia Airlines 370'in ortadan kaybolması (ve muhtemelen düşmesi) ağır ağır
Mobil endüstride çalışan pek çoğumuz - medya, üreticiler ve geliştiriciler benzer şekilde - sonunda uçaklarda çok fazla zaman geçiriyoruz. Bu hafta sonu Kuala'dan kalktıktan birkaç saat sonra ortadan kaybolan Malezya Havayolları 370 sefer sayılı uçuşunu düşünmeden edemiyorum dediğimde özür dilerim Lumpur.
Sadece gitti ve onunla 239 yaşıyor. Pazar sabahı erken saatlerde yazarken, Vietnam açıklarındaki sularda bir kaza olasılığı gittikçe daha muhtemel görünse de, uçağın nerede olduğuna dair kimsenin bir fikri yok.
Ve yardım edemem ama son yolculuğumuza geri dönelim - Barselona, İspanya'daki Mobil Dünya Kongresi. Kızlarım (7 ve 3 - "bir buçuk", ikisi de size söylememi isterdi - onlara büyük okyanusta çalışmaya gitmem gerektiğini söylediğimde ne demek istediğimi gerçekten bilmiyorum. Ama bunu, kaybolan aynı tip uçakta yaptım - bir Boeing 777-200. Atlanta'dan Paris'e ve geçen ay yaklaşık 16 saat. İlk kez de değil. Ve geçen Kasım ayında Atlanta'dan San Francisco'ya. Ya da birkaç yıl önce Atlanta'dan Seul'e 14 saat kadar (her yönden), daha büyük bir uçak gövdesinde.
Verizon, Pixel 4a'yı yeni Unlimited hatlarında ayda sadece 10 $ 'a sunuyor
Böyle yolculuklarda yüzleri tanıma eğilimin çok komik. Barselona'dan Paris'e ve yine Paris'ten Atlanta'ya benimle aynı sıradaki kadın. Ya da Rusya'nın Soçi kentinde Olimpiyatların çekimlerinden dönen koridorun karşısındaki kameraman. Ya da arkamızdaki bölümden gelen, boş bir premium ekonomi koltuğu kapan adam. Ve gerinmek için kalktığında ve lavya gittiğinde gördüğün tüm yüzler. Çok fazla yüz. Cok fazla insan.
Küçükken uçmak beni çok korkuturdu. Muhtemelen her şeyden çok kontrol eksikliğiyle ilgiliydi. Fiziği anlıyorum. Başa çıkma mekanizması olarak şimdi uçaklardan birini biraz inceliyorum sanırım. Ve güvenlik istatistiklerinin beni sakinleştirmesine izin vermeyi öğrendim. (Ve bir içki içmeye de yardım edecek kadar yaşlı olmak.) Uçmak güvenlidir. Ve uçakları tasarlayan, yapan ve havalimanlarında çalışan yüzlerce ve binlerce kadın ve erkeği düşünüyorum. hayatlarını ve zamanlarını ailelerinden uzakta geçirmek için üzgün kıçımı güvenli bir şekilde yeni bir akıllı telefon.
Seyahate alıştım. Neredeyse beğendim. Ve evet, bundan biraz şımarık oldum. Bu hafta sonu annemi ve karımı neden bu kadar endişelendirdiğini bana hatırlattı. Ve neden çocuklarım eve döndüğümde bana soruyor.