Samsung'un Yükselişi

1. Giriş
2. Tarih öncesi
3. Erken günler
4. Büyük yapmak
5. Dönüştürüldü
6. Samsung yükseliyor
7. Jelly Bean Dönemi
8. Her yerde
9. Üçüncü Çağ

Android 4.0'ın gelişiyle, Google'ın işletim sistemi olgun bir platform gibi görünmeye başladı. Ice Cream Sandwich sürümü, telefon ve tablet üreticilerine tepesini inşa etmek için gerçekten sağlam bir temel sağladı ve 2012'de gördüğümüz tam olarak buydu. Özellikle o yıl, Galaxy S3 sürümünü ve olağanüstü bir Olimpiyat pazarlama bağlantısıyla Android yığınının tepesine çıkma yolunda kaba kuvvet kullanan Samsung için çok önemliydi.

Serimizin beşinci bölümünde Android tarihiSamsung'un Android alanında nasıl baskın bir güç olmaya başladığını ve bu süreçte Apple ile savaştığını göreceğiz. Ayrıca, Google'ın Android 4.1 Jelly Bean ve Google Play Hizmetleri aracılığıyla Android'in uzun süredir devam eden bazı zayıflıklarını nasıl ele aldığını yeniden inceleyeceğiz.

2012: Samsung için çok önemli bir yıl

Samsung, Galaxy S2'nin piyasaya sürülmesiyle kendini büyük bir akıllı telefon satıcısı haline getirmişti. çeşitli sürümleri), ancak 2012 ve Galaxy S3'ün piyasaya sürülmesi Kore için bir dönüm noktası oldu. dev. Bu, bir akıllı telefon süper gücü haline geldiği yıldı.

Bu, Samsung'un akıllı telefon süper gücü olduğu yıldı.

Galaxy S2 çeşitli şekillerde, renklerde, tasarımlarda, konfigürasyonlarda ve isimlerle gelirken Nereden (ve hangi taşıyıcıdan) satın aldığınızı, Samsung Galaxy S3'e ayak bastı. aynı telefon hemen hemen her yerde. Düzgün eğriler, kaygan renkler ve donanıma uyacak şekilde yeniden tasarlanmış bir arayüzle "doğadan ilham alan" yepyeni bir tasarımla geçişi işaretledi. Özellikle ABD'de çaresizce rekabet ettiği minimalist iPhone ile savaşmak için yazılım özelliklerinin yığınları getirildi.

Artık tek bir telefonla, Samsung pazarlama bütçesini buna uygun hale getirdi. Londra'daki 2012 Yaz Olimpiyatları'nın dünya çapındaki bir sponsoruydu (stratejik olarak Galaxy S3'ten yalnızca birkaç ay sonra) Samsung'u ve yenisini öğrenmeden büyük bir şehirde TV açamaz veya bir ilan panosu reklamı göremezsiniz. Galaxy S. Daha net bir mesaj ve yeni bir dizi özellik ve teknik özellik ile Samsung'un telefon satışları artmaya devam etti.

Sıradaki ilk büyük şey: Samsung Galaxy S3

Üçüncü büyük Android amiral gemisi piyasaya sürülmeye hazır olan Samsung, yalnızca galaksi için değil, tüm mobil evren için bir oyun oynamak üzereydi. Ve 3 Mayıs 2012'de Galaxy'nin yeni merkezi, Samsung Galaxy S3'ün tanıtımı için Londra'nın merkezindeki Earls Court Sergi Merkezi idi.

Ve bahsettiğimiz sadece yeni bir telefon değildi. Samsung, birkaç tur renkli, çizgi film benzeri düğme ve simgelerin ardından yeni bir tasarım dilini benimsiyordu. Nature UX'e girin.

GS1 ve GS2, siyah levhanın somut örneğiydi.

Galaxy S3'e dönüp baktığınızda mantıklı. GS1 ve GS2 - özellikle katkısız formlarında - siyah levhanın özüydü. Cehennem kadar işlevsel, ama bakacak çok şey değil ve kesinlikle hissedilecek çok şey yok. Galaxy S3, hareket halindeyken neredeyse onu almanız için size yalvardı. Bir çakıl taşı şeklindeydi. (İle karıştırılmamalıdır Samsung Muse mp3 oynatıcı, ki kesinlikle bir çakıl taşına benziyordu.) Ve bir kez elinize aldığınızda, muhtemelen bırakamazsınız. Açtığınız anda, kilit ekranında bir tür durgun gölet tarafından karşılandınız. dokunuşunuza küçük bir su sıçraması ve ilk binde eğlenceli bir sesle tepki verdi zamanlar. Ama, hey, doğa.

Dahası, ilk defa hepsine hükmedecek tek bir telefon vardı. ABD operatörlerinden daha fazla uğraşmak yok.

Londra etkinliği, yakında Samsung medyasını devralacak şeyin başlangıcını işaret ederek, gelecek şeylerin habercisi oldu. En görünür kampanya elbette Londra'daki Yaz Olimpiyatlarıydı. Olimpiyatlar, ara sıra spor eylemleriyle dolu markaların saldırısı olsa da, Samsung'un kaçması imkansızdı. Her yerdeydi. Ve mükemmel bir cihazla birlikte bu pazarlama hamlesi, Galaxy S3'ün ölmeyi reddeden telefonlardan biri olmasına yol açtı. Geliştiricilerin yine de desteklemesi gerekiyor. Sokakta yürüyün ve insanların telefonlarının arkasına bakın ve göreceksiniz. Flash. Kamera. Hoparlör.

Samsung her yerdeydi.

Ve kimse bunun Apple kadar farkında değildi. Zaten patent davası çağına girmiştik, hemen hemen herkes kimin hangi tasarıma veya özelliğe ilk sahip olduğu konusunda dava açtı. Apple v. Samsung. HTC v. Elma. Motorola v. Elma. Microsoft v. herkes.

Ancak Apple için kişiseldi. İlk olarak genel olarak Android ile - hepimiz Steve Jobs'un "bu konuda termonükleer savaşa girmeye istekli" sözünü Android'in tamamı üzerinden duyduk. Ama sonra özellikle Samsung meselesi vardı. Tasarım patentleri, telefonların kendilerinin görünümünün ve hissinin peşinden gitti. ("Apple'ın yuvarlatılmış köşeleri" olgusunun bir araya geldiği yer burasıdır.) Yazılım patentleri, telefonlardaki özelliklerin peşine düşmüştür. Galaxy S3, hedeflenen birçok modelden biriydi.

Elbette en büyük hedef Samsung'du ama diğerleri de vardı. Ve kavga hala devam ediyor. Apple duruşmada kazandı, ancak Samsung'un ne kadar borcu olduğu hala tartışmaya açık. Ve nihayetinde bunların hiçbiri tüketici için önemli değildi. Samsung telefonlar bugün hala satın alınabilir. (Dahil, evet, Galaxy S3.)

Apple'a karşı Samsung, Apple'a karşı

Telefonunuzu kaydırın. Devam edin, parmağınızı cama yapıştırın ve kaydırın. Şimdi biraz daha kaydırın. Kaydırmaya devam edin. Uzaklaştırmak için parmaklarınızı ayırın. Şimdi yakınlaştırmak için sıkıştırın. Veya kilidi açmak için kaydırın.

Bu hareketlerin hiçbiri size ait değil. Bir yerlerde, bir zamanlar biri bu manevraların patentini almıştı. En azından bir parmağı elde tutulan bir cihazdaki dokunmaya duyarlı ekran boyunca hareket ettirme bağlamında yaptılar, yöntem şunları içeriyor:

"Bir kilit açma görüntüsüne karşılık gelen önceden tanımlanmış bir birinci konumda dokunmaya duyarlı ekran ile bir temasın algılanması; dokunma ile sürekli temas halindeyken temasın hareketine göre dokunmaya duyarlı ekrandaki kilit açma görüntüsünü sürekli hareket ettirme ekran korunur, burada kilit açma görüntüsü, bir kullanıcının kilidini açmak için etkileşimde bulunduğu grafiksel, etkileşimli bir kullanıcı arayüzü nesnesidir. cihaz; ve dokunmaya duyarlı ekranda kilit açma görüntüsünün hareket ettirilmesi sonucunda elde tutulan elektronik cihazın kilidinin açılması Kilit açma görüntüsünün önceden tanımlanmış ilk konumdan dokunmaya duyarlı üzerindeki önceden tanımlanmış bir kilit açma bölgesine hareketi Görüntüle."

Evet, bu bir şey. Spesifik olmak gerekirse, kaydırarak kilidi açmak için 2011 yılında Apple'a verilen bir patent. Kötü şöhretli "721" patenti, Samsung'un kasten ihlal ettiği tespit edilen patentli yazılım özelliklerinden biriydi. dünyanın en büyük iki akıllı telefonu arasında yıllarca süren (ve hala devam eden!) bir dizi ileri geri davanın parçası üreticileri.

Başka birinin IP'sini kasıtlı olarak ihlal etmek de iş yapmanın karanlık bir yönüdür. "Harika sanatçılar çalar" falan.

Birbirlerini dava eden şirketler tam olarak yeni bir olgu değildir ve fikri mülkiyeti korumak, herhangi bir işin önemli bir parçasıdır. Tersine, bir başkasının IP'sini kasıtlı olarak ihlal etmek de iş yapmanın karanlık bir yönüdür. "Harika sanatçılar çalar" falan.

2011'in sonlarında ve 2012'nin sonlarına doğru ve daha sonra, çeşitli donanım ve yazılım patentleri için birbirlerine dava açan bazı teknoloji şirketleri her gün manşetlere hükmediyor gibiydi. Belki kilidi açmak için kaydırdı. Belki de başkasının telefonu gibi biraz fazla (veya çok fazla) görünen bir telefondu. Davalar açıldı. İhtiyati tedbirler açıldı. Zaman zaman, avukatlar her şeyi çözerken bazı ülkelerde telefonların satılması yasaklandı.

Ve Samsung ve Apple, karşılıklı imha garantili yüksek bahisli bir oyunda en büyük iki oyuncuydu. Ve Apple için kişiseldi.

Son Steve Jobs'a göre Android "çalınmış bir ürün" idi. Ve bu, iPhone'un kendisinin telefon tasarımı üzerindeki etkisini hesaba katmıyor bile. Ve böylece davalar başladı. Süper kısa, hukuka sahip olmayan sürüm, Apple'ın Samsung'a bir dizi yazılım patenti (kilidi açmak için kaydırmayı düşünün) ve donanım patenti (yuvarlak köşeler dahil olmak üzere genel tasarımı düşünün) için dava açmasıdır. Bu, dünyanın birçok ülkesinde oldu. Apple, tüm bunlar halledilirken Samsung'un telefonlarını satmasını yasaklamak için ABD'li bir yargıç bulmaya çalıştı. Bu olmadığında, Samsung milyonlarca telefon satmaya devam etti. Bir ABD jürisi nihayetinde Samsung'un kasten bazı patentleri ihlal ettiğine ve diğerlerinde ihlal etmediğine karar verdi. (Diğer patentler yine de ilk etapta geçersiz sayılıyordu - bu da yazılım patentlerinin birinci sırada.) Samsung'a, Apple'ın aradığı 2,2 milyar doların 119 milyon dolarını ödemesi emredildi - ve hala bu tutara çekici geliyor bugün.

Savaş aynı zamanda pazarlamada da gerçekleşti - en azından Samsung olsaydınız. Galaxy S3'ten başlayarak Samsung, Apple'ın iPhone'unu TV, web, baskı ve hatta reklam panolarında agresif bir şekilde hedefledi. Pratik olarak her Galaxy S3 reklamı telefonu iPhone ile karşılaştırdı, iPhone sahiplerine ve Apple'ın kendi üstün pazarlamasına karşı alaycı bir üslupla (özellikle en son Apple cihazı için sırada bekleyenler). Samsung reklamlarının iPhone ile alay ettiğini görmeden herhangi bir yere dönmek zordu. Apple, Samsung'un medya alaylarını büyük ölçüde görmezden geldi.

Samsung'a, Apple'ın aradığı 2,2 milyar doların 119 milyon dolarını ödemesi emredildi - ve bugün hala bu miktarı cezbediyor.

Bu bir gecede olmadı. Dört ya da daha fazla yıldan bahsediyoruz. Bu arada Samsung (ve diğerleri) tasarımlarının çeşitli yönlerini değiştirdi. Apple'da yeni bir muhafız iktidara geldi. (Ve bunun için Samsung'da.) Ve 2014'te her iki taraf da ABD dışındaki tüm davalarını çözdü.

Peki bunların ortalama tüketiciniz için anlamı ne? Fanboy tartışmalarının ve ara sıra gece manşetlerinin ötesinde pek bir şey değil. Ancak perde arkasında donanım ve yazılımda küçük çaplı yeniden tasarımlara yol açtı - ki bu doğal olarak da gerçekleşmiş olabilir. Asla bilemeyeceğiz.

Bugün her iki şirket de dünyanın en iyi akıllı telefon üreticileri olarak hayatın tadını çıkarmaya devam ediyor. Ve muhtemelen avukatları da hala gayet iyi durumda.

CyanogenMod: Android 'hacking' oyun alanı

Android, telefonlarını kurcalamaktan hoşlanan insanlar için tesadüfi bir oyun alanıydı.

Android için ilk günler, telefonlarını kurcalamaktan hoşlanan insanlar için biraz tesadüfi bir oyun alanıydı. HTC'nin G1'i, bu hacklenebilir telefon olma niyetiyle piyasaya sürülmedi, ancak gerçekten kendi telefonunuzu yapabileceğiniz keşfedildiğinde Android'in doğru bilgi birikimine sahip sürümü ve ihtiyaçlarınıza uyacak şekilde değiştirdiğiniz bu şey olarak telefonunuza yükleyin, bu fikir birçok kişiye hitap etti. millet. İnternette her yerde Cyanogen olarak bilinen Steve Kondik, ihtiyaçlarınızı desteklemek için yazılımı değiştirme ve bu fikirleri dünyayla paylaşma fikrine yönelen insanlardan biriydi. Bu fikri çevreleyen heyecan, hızla CyanogenMod adlı bir grup projesine dönüştü. Pek çoğundan biriydi, ancak zamanla, satıldığı şey yerine telefonunuza yükleyebileceğiniz ve kullanabileceğiniz üçüncü taraf Android projelerinin en popüler haline geldi.

CyanogenMod'un erken dönem popülerliğinin önemli bir kısmı, esasen yazılım desteği sunmaktan doğdu ve ya üreticilerin sunabileceğinden daha hızlı ya da bir üreticinin telefonu terk etmesinden çok sonra. CyanogenMod, birçok telefona yeni bir soluk getirdi ve bu, birçok insanı yalnızca (genel olarak) daha iyi bir telefona sahip olmaktan mutlu etmekle kalmadı, aynı zamanda katkıda bulunmak için neler yapabileceklerini merak etti.

Cyanogen, genellikle eski telefonları kendi üreticilerinden daha iyi destekleyebilir.

İşlerin gerçekten ilginçleştiği nokta, Kondik'in Google'dan bir Durdurma ve Bırakma mektubu aldığı gündü. Android'i oluşturmak, değiştirmek ve telefonunuza yüklemek iyi bir şeydi, ancak Google'ın uygulamalarını ve hizmetlerini izinsiz paketlemeye izin verilmedi. Bu İnternet olduğundan, Google'ın ayağını yere indirdiği söylendiğinde, yeni bir patlamaya neden oldu. Bu yeni deneyimi kendileri için denemeye istekli kullanıcılar ve aynı zamanda CyanogenMod katılımcılarının listesi büyüdü. Çok geçmeden, her uyanma anını bir şekilde CyanogenMod üzerinde çalışarak geçirmeyen bir çok insan vardı. Yeni özellikler düzenli olarak duyuruldu ve CyanogenMod'u destekleyen bir telefonu olan herkes, kendilerini düzenli olarak en son haftalık veya hatta her gece işletim sistemi güncellemelerini yanıp sönerken buldu.

Kondik'e gelince, CyanogenMod üzerindeki çalışması, Samsung için yazılım mühendisi olarak kısa bir süre kaldı. daha sonra, bu büyümeye devam eden Android için yeni bir ticari kol olan Cyanogen, Inc'i kurdu. dağıtım.

İçerik Pazarı: Google Play'e girin

2012'de Android için çok büyük değişikliklerden biri, Android Market'in Google Play olarak yeniden markalaşması ve ardından Google'ın dijital içerik tekliflerinin genişletilmesiydi.

Bugün garip görünebilir, ancak 2012 yılının Mart ayına kadar Google'ın dijital içerik stratejisi, Android Market aracılığıyla Android cihazlara bağlıydı. 2009'dan beri uygulamaları ve diğer medyayı indireceğiniz yer burasıdır, ancak müzik ve kitap gibi diğer içerik türleri kendi uygulamalarına yerleştirilmiştir. Google Play'de yeniden markalanırken, her şey tek bir merkezi içerik merkezine getirildi. Tek Google Play Store uygulamasıyla, kullanıcılar uygulamaları, oyunları, kitapları, dergileri, müzikleri, filmleri ve TV şovlarını tek bir yerden indirebilir ve bunlara çok çeşitli cihazlardan erişebilir.

Google'ın içerik ekosistemi, Android'in ötesine geçiyor.

Google ayrıca, mobil uygulama ve web arayüzünün tamamen yeniden tasarımını ve bir dizi harika yeni özelliği başlatma fırsatını da kullandı. Sonraki yıllarda, Google Play hem tüketiciler hem de geliştiriciler için tonlarca yeni özellik ekleyecek şekilde gelişti - yinelenen abonelikler, uygulama içi satın alımlar ve operatör faturalandırmasının tümü satın almayı, satmayı ve yönetmeyi kolaylaştırdı içerik. Google, kendi Nexus cihazlarını ve aksesuarlarını satmak için Google Play Store'u kısaca kullandı, ancak daha sonra bu satışları ayrı bir Google Store'a çekti.

İlk başta rahatsız edici olsa da, çeşitli cihazlar için üst düzey bir dijital içerik portalına sahip olmak, Android'e bağlı kalmaya kıyasla çok daha mantıklı. Google Play içeriği artık elbette Android telefonlarda ve tabletlerde, ayrıca dizüstü ve masaüstü bilgisayarlarda da Google'ın sunduğu yeni uygulamalar sayesinde tarayıcı, iOS cihazları ve Chromecast ve Android gibi diğer cihaz türleri TELEVİZYON.

HTC One serisi

2012'ye kadar, HTC'nin akıllı telefonları için tek bir küresel "amiral gemisi" markası yoktu. Bir yıl, bir ülkede "Arzu" olabilir. Sıradaki "Sensation". Ve çoğu üretici gibi zaman, ABD pazarı, kendi özel markalarını talep eden taşıyıcılarla ve cihazlar.

"HTC One", Tayvanlı telefon üreticisini gördü - 2011'in görkemli günlerinden bu yana hala zirvede, ancak birkaçını yıpratmış aylarca azalan gelir - işleri birleştirmeye ve dünyadaki akıllı telefon alıcılarına tek bir marka sunmaya çalışıyor bitmiş.

İronik olarak, HTC One, diğerlerini de kapsayacak şekilde balonlanmadan önce iki telefon haline geldi.

İronik bir şekilde, HTC One aslında iki telefondu - en azından başlangıçta - bu, telefonun Mobil Dünya Kongresi açılış etkinliğinde katılımcılar arasında biraz kafa karışıklığına neden oldu. CEO Peter Chou, şirketin iki yeni telefonundan basitçe "HTC One" olarak bahsetti ve daha sonra One'ın iki çeşidini, daha büyük plastik One X ve daha küçük metal gövdeli One S'yi ortaya çıkardı.

HTC ayrıca, 2010'un Efsanesinden sonra şekillendirilmiş, geniş açılı bir alt sınıf teklif olan unutulabilir One V'yi de sundu. "Çene." Ve yılın ilerleyen zamanlarında One markası, daha fazla (ve muhtemelen daha az özel) orta menzil dahil edecek şekilde genişledi. şey.

İki ana "Bir" telefon, HTC'nin "ImageChip" teknolojisi ve her iki cihazda oldukça iyi bir 8 megapiksel kamera ile dijital görüntülemeyi ikiye katladı. Bu arada HTC'ye ait Beats, şirketin yeni telefonlarına ses iyileştirmeleriyle katkıda bulundu.

Peki o yıl neden iki "amiral gemisi" telefonu? HTC Avrupa'nın ürün ve hizmetler direktörü Graham Wheeler, şunları söyledi: Android Central farklı ihtiyaçları olan farklı pazarlardan kaynaklandığını.

"One S, daha çok bir Avrupa tasarımıydı."

"One X ve One S aslında, Avrupa'nın farklı insanların farklı cihazlar istediğini hissettiğimiz çok farklı pazar segmentlerine sahip olmasından kaynaklandı. Çünkü 'herkese uyan tek bir boyut' stratejisine inanmıyoruz. Ve One S, daha çok küresel bir tasarım olan One X'e kıyasla aslında daha ağırlıklı olarak bir Avrupa tasarımıydı. "

"Bu yüzden iki amiral gemisi için yer olduğunu ve farklı insanların çok farklı ihtiyaçları olduğunu hissettik. Yani One X'e bakarsanız, o performansı en üst düzeye çıkaracak özelliklere sahip bir performans cihazıydı. One S hala bu performans unsuruna sahipti ama aynı zamanda tasarım odaklı bir önermeydi. One X'in sahip olabileceğimiz mutlak en yüksek teknoloji açısından sahip olduğu her şeye sahip değildi. [Bunun yerine], [mikro ark] oksidasyonu ve bunun gibi güzel bir form faktörüne sahipti. "

Şık, metal gövdeli One S, hayal kırıklığı yaratan düşük çözünürlüklü bir AMOLED ekran tarafından tehlikeye atılmasına rağmen, HTC'nin şimdiye kadar sunduğu en iyi görünümlü telefonlardan biri olmaya devam ediyor. Aksine, One X göz kamaştırıcı bir 1080p SuperLCD2 ekrana sahip ilkler arasındaydı, ancak sıra dışı bir polikarbonat kabuğa yerleştirilmişti.

Ancak iki "Bir" arasındaki farklar çok daha derin. Yaygın 4G LTE ağlarından yoksun olan Avrupa'da, GeForce markalı grafiklerle desteklenen dört çekirdekli bir çip olan NVIDIA'nın Tegra 3 işlemcisini çalıştıran bir One X var. O zamanlar, dört çekirdekli çekirdek çok önemliydi ve üreticiler, rakiplerinden daha fazla çekirdeğe sahip olmaları nedeniyle daha fazla birimi meraklılarına kaydırmayı bekliyorlardı. Gerçekte, Qualcomm'un One S ve bir dizi diğer 2012 el cihazına güç veren yeni Snapdragon S4'ü buna ayak uydurabilecek kapasitedeydi ve NVIDIA çipi kadar pil yoğun değildi. (Dahası, Qualcomm, ABD gibi pazarlar için büyük bir anlaşma olan entegre LTE ile övünebilir)

İlk "Bir" serisi cihazların genel olarak yüksek kalitesine rağmen, HTC'nin 2012 cep telefonları, Samsung pazarlama juggernaut tarafından buharlaştırıldı. Ve HTC'nin kendini en üst düzeyde gerçekten farklılaştırması için 2013'te "One" markasını yeniden düşünmek gerekecekti.

Ok Google, bana Jelly Bean'den bahset

Mekanik olarak, Google'ın Android'i T-Mobile G1'in piyasaya sürülmesinden bu yana yüzlerce şekilde büyümüş ve gelişmiştir, ancak büyük kullanıcılar hala telefonlarında da aynı şeyler: e-postayı kontrol etme, oyun oynama, Facebook oynama ve diğer küçük ama şaşırtıcı derecede karmaşık performans için bir düzine uygulama arasında atlama görevler. Google'ın Android'i iyileştirmedeki ikinci aşamasının büyük bir kısmı performansı hedefliyordu - bir görevi tamamlamak için gereken sürenin yanı sıra bunu yapmak için gereken işlem ve pil gücü miktarını azaltmak. Bu yöndeki ilk büyük ilerleme, daha çok Jelly Bean olarak bilinen Android 4.1 ile başladı.

Jelly Bean, kullanıcı arayüzünün performansını artırmak için aptalca bir pazarlama adı olan "Project Butter" ı da içeriyordu. Artık Android, dünyanın birçok yerinde pazar lideri olarak görüldüğüne göre, kullanıcılar Android telefonlarını diğer akıllı telefonlarla karşılaştırırken görsel çekicilik önemli bir rol oynadı. Daha yumuşak geçişler, daha iyi kaydırma animasyonları ve genellikle daha az görsel kekemelik deneyimi bu projede büyük bir odak noktasıydı. Project Butter, Samsung Galaxy Nexus'ta piyasaya sürüldüğünde, telefonu o sırada piyasadaki diğer her şeyle karşılaştırırken hızla önemli bir konuşma noktası haline geldi. Galaxy Nexus, Jelly Bean'de yeni bir telefon gibiydi.

Android 4.1 Jelly Bean'de Google, kullanıcı arayüzü kekemelerine karşı savaşa giriyor.

Daha önce bahsedilen küçük karmaşık görevler, göründüğünden çok daha önemlidir, özellikle de ne sıklıkla ileri geri hareket ettiğinizi fark etmediğinizde ihtiyaç duyduğunuz bilgileri almak için e-posta, SMS ve haritalar arasında, evinizden 45 dakika içinde olmanız gereken toplantıya navigasyona başlayabilirsiniz. dakika. Google'ın buna çözümü ve şirketin kısayola yardımcı olabileceğini düşündüğü bir sürü başka şey, Google Asistan'dı.

Google Asistan, sohbetlerdeki normal davranışlarınıza ve anahtar kelimelerinize bakarak, öneriler sunmanın ve davranışınızı tahmin etmenin bir yolu olarak başladı. Sizi bir etkinliğe davet eden bir e-postanız varsa, Google Asistan etkinliği takviminize eklemeyi teklif eder veya etkinliğin bulunduğu yerde hava durumunun nasıl olacağını size bildirir. Bir restoranın film gösterim saatlerini veya saatlerini aradıysanız, Google Asistan o konuma sürüş süresi sunar. Bir şey aramak istersen, tek yapman gereken konuşmaktı ve Şimdi cevap verecekti.

Doğru ve yararlı olduğunda, Google Asistan hem şaşırtıcı hem de biraz ürkütücü olarak görülüyordu. Ses işlevi, temelde telefonunuzla konuştuğunuz anlamına geliyordu, ancak daha önce gördüğümüz gibi tek vuruşlu komutlarda değil. Birdenbire, Google'ın verilerinize daha önce düşündüğünden çok daha fazla ilgi gösterdiği görüldü. Ancak aynı zamanda Google'ın kendi verilerinizi yönetmeye dahil olan adımların sayısını önemli ölçüde azaltması, yeni ve şaşırtıcı bir şeyin başlangıcı oldu.

Tablette Nexus: ASUS Nexus 7

Motorola Xoom olarak bilinen tam anlamıyla felaketin başlamasından bir yıl sonra Google, ASUS ile yaptığı ortaklık sayesinde ilk Nexus tableti Nexus 7'de büyük bir hamle yaptı. 2012'de her katılımcının bir tane aldığı Google I / O geliştirici konferansında başlatılan Nexus 7, Android 4.1 Jelly Bean için lansman platformuydu. Ancak aynı zamanda Google'ın Android'i tablete hazır uygulamalar ekosistemiyle tablet dostu bir işletim sistemi olarak geliştirme taahhüdünü de işaret etti.

7 inçlik cihaz, ASUS'un o yılki bütçe tableti MeMo Pad'e dayanıyordu. Aslında Nexus 7, bildirildiğine göre ilk olarak CES 2012 fuarında tasarlandıMeMo Pad'in ilk gösterildiği yer. Benjamin Yeh, o yaz ASUS İngiltere ve İskandinav başkanı Forbes Nexus 7'nin çıkış yolu hakkında biraz daha bilgi:

"Üst düzey yöneticilerimiz, fırsatlar ve gelecekteki pazarı nasıl gördükleri hakkında konuşmak için CES'te Google'ın üst düzey yöneticileriyle bir araya geldi. İşte o zaman Asus tarafından Google Nexus 7 fikri ortaya çıktı. Ocak ayındaydı ve seri üretim Mayıs'ta başladı. "

ASUS ve Google, Ocak ayında Nexus 7 ile geldi ve Mayıs ayında seri üretime başladı.

Ancak bu, yeniden etiketlenmiş bir ASUS tabletten daha fazlasıydı - Google'ın tasarım ve işlevsel etkisi vardı. Gevrek bir çukurlu arka kısım kavrama konusunda yardımcı oldu ve yapı kalitesi pano boyunca sıkılaştırıldı. (O zamanlar için) iyi bir 1280x800 ekrana sahipti ve Google, her şeye güç sağlamak için bir NVIDIA Tegra 3 işlemcisini seçti. 199 $ 'dan harika bir değerdi ve yapı ve performans, onu bu fiyat noktasının etrafındaki diğer dolandırıcı Android listelerinden ayırdı.

Manzara odaklı daha büyük Xoom'dan farklı olarak Nexus 7, geleneksel Android telefon kullanıcı arayüzüne daha yakın bir arayüze sahip portre odaklı bir cihazdı. Tabletler ve telefonlar arasındaki bu süreklilik yalnızca kullanılabilirliği iyileştirmekle kalmadı, aynı zamanda Nexus 7'nin günün ölçeklendirilmiş telefon uygulamalarını kullanmasına yardımcı oldu.

Google'dan geniş ekrana sahip yeni bir geliştirme hedefi ve daha büyük ekrana verilen önemi yenilenmiş cihazlar, geliştiriciler artık uygulamalarını test edebilir ve çeşitli alanlarda harika görünecek yeni deneyimler oluşturabilir. cihazlar. Maalesef Android tablet uygulamaları (veya Android tabletlerin kendileri) için ilgi uyandırmış gibi görünmüyordu. hemen, ancak bugün gördüğümüz teklifler doğrudan Google'ın topu geri almasıyla ilişkilendirilebilir. 2012 yılında.

Nexus 7'nin depolamayla ilgili sürünen performans sorunları da yardımcı olmadı. Yazılım güncellemeleri nihayetinde bunları düzeltti, ancak 2012 modelinin yerini daha hızlı 2013 Nexus 7 geçmeden önce değil.

ASUS, yalnızca Wi-Fi özellikli modellerin ilk başarısı ve 3G özellikli bir sürümün (32 GB depolama alanına da ulaşan) sonraki sürümünden gelen artışla birlikte sattığını söyledi. yalnızca 2012'de beş milyondan fazla Nexus 7. Google-ASUS cihaz ortaklığı ertesi yıl da devam etti ve bize daha ince, daha hafif ve daha hızlı ikinci bir Nexus 7 verdi.

Google Play Hizmetleri: Google'ın Android'inin yanlış anlaşılan özü

Android gelişmelerinin yaşandığı bir yılda, kolayca gözden kaçan bir tane var. Google Play Hizmetleri yeni ve çekici bir cihaz, uygulama veya yazılım özelliği değildir. Ancak Google'ın Android sürümünün çalışma şekli için çok önemlidir ve ilk olarak Eylül 2012'de piyasaya sürüldü.

Play Hizmetleri, Google'ın ve geliştiricilerin çok yeni üretici yazılımı sürümlerinin piyasaya sürülmesini beklemeden.

Android cihazlarda, Google Play Hizmetleri, Google Play Store aracılığıyla arka planda düzenli olarak güncellenen, sistem düzeyinde bir uygulamadır. Telefonunuza veya tabletinize sahip olduğu ayrıcalıklı erişim nedeniyle, uygulamaları yüklenirken taramak veya gerekirse telefonunuzu uzaktan kilitlemek veya silmek gibi diğer uygulamaların yapamadığı birçok şeyi yapabilir. Ayrıca geliştiriciler için Google Play Oyunlar, Google Fit ve Android Wear gibi hizmetlerle entegre olmalarına izin veren önemli bir hedeftir.

Tüm bunları, aktif Android kurulum tabanının büyük çoğunluğunda arka planda güncellenirken yapabilmesi büyük bir mesele. Google Play Hizmetleri, ilk başlatıldığında tüm cihazları Android 2.2, Froyo'ya kadar destekledi. Yazma sırasında bu sürüm 2.3 olan Gingerbread'e taşındı. Play Hizmetleri olmadan telefonların, Android Wear'ın temelleri gibi daha yeni Google özelliklerine erişim elde etmek için bir donanım yazılımı güncellemesi beklemesi gerekecekti. Ve ortaya çıkan güvenlik tehditleri bu kadar kolay önlenemeyebilir.

Ve güvenlik ve API katmanını çekirdek (açık kaynaklı) Android işletim sisteminin dışında tutmak da Google'a, bu öğelere erişemeyen üçüncü taraf Android "çatallarına" karşı bir miktar sigorta sağlar.

Google Play Hizmetleri çok büyük bir konudur, bu nedenle neden bu kadar önemli olduğunun tam bir özeti için Modern Android deneyiminin omurgasını nasıl oluşturduğuna dair başyazımıza göz atın.

Krait beklentileri

Samsung'un Android ortamındaki açık hakimiyeti şekillenmeye başlarken, perde arkasını başka bir şirket devralmaya başlıyordu. Chipmaker Qualcomm, akıllı telefon işlemcileri dünyasında her zaman önemli bir oyuncu olmuştu, ancak 2012'de "Krait" mikro mimarisini kullanan ilk yongaların ortaya çıkması büyük bir dönüm noktasıydı.

"Krait", Qualcomm'un 2012'den 2014'e kadar Android hakimiyetinin anahtarı oldu.

Krait, performans ve güç tüketiminde önemli iyileştirmeler sağlarken, entegre LTE desteği ABD pazarı için önemli bir fark yarattı. NVIDIA ve Samsung gibi rakipler dört adet ARM Cortex-A9 çekirdeği yığarken, Qualcomm üstün tek çekirdekli performansla sadece iki Krait çekirdeğinde rekabet edebilirdi.

Qualcomm'un ilk Krait geliştirme platformuna Şubat 2012'de ilk kez bakıldığında, Anandtech bu çiplerin önemini özetledi:

"Krait, mobil SoC performansında başka bir nesil sıçraması sunuyor. Etki aralığı tamamen iş yüküne bağlıdır, ancak bunun fark edilebilir olduğunu söylemek güvenlidir. Denklemin GPU tarafı da muazzam bir şekilde iyileştirildi, ancak bu çoğunlukla 28nm'lik bir işlev Qualcomm'un Adreno 225'i için çok yüksek bir saat hızı sağlayan bir işlev. "

Krait, mobil cihazlarda temelde tüm büyük rakipler tarafından kullanılan popüler Snapdragon 600, 800, 801 ve 805 yonga setleri aracılığıyla 2014 yılına kadar hakim olmaya devam edecek. Samsung bile birçok pazarda telefonlarında Krait çiplerini kullandı ve bunları kendi Exynos SoC'lerine tercih etti.

Nexus 4

2012, Google'ın Nexus cihaz programı için büyük bir yıldı. Nexus 7'deki ilk Nexus tabletleri ve daha sonra Samsung tarafından inşa edilen Nexus 10'u almakla kalmadık, Google'ın pazarlama ve bunları nasıl satacağına ilişkin stratejide bir değişiklik de görmeye başladı cihazlar. Yüksek fiyatlar, düşük perakende bulunabilirliği ve çamurlu Nexus telefonlarının birden fazla yinelemesinden sonra pazarlama mesajlarında Google, Nexus 4'ü yapmak ve dünya çapında yayınlamak için LG ile işbirliği yaptı. Kasım 2012.

LG'nin o zamanlar en iyi Android telefonları ürettiği bilinmiyordu, ancak Nexus 4'e aktarılan bu sorunlar hakkındaki ilk endişeler hızla yatıştırıldı. Nexus 4, 4.7 inçlik cihazın her iki tarafını da kaplayan camla olağanüstü bir şekilde tasarlanmış ve üretilmiştir tutması görece kolaydı ve onu Galaxy Nexus'tan ayıran ekstra bir yetenek vardı. 2011.

LG'nin akıllı telefon planlama başkan yardımcısı Dr. Ramchan Woo, yerel rakip Samsung'un önceki iki Nexus telefonunu göndermesinin ardından LG'nin Nexus programına katılmaya istekli olduğunu söyledi.

"[Google] 'ı LG'ye aşık edelim."

"Nexus 4'ten önce Google'ın Samsung ve HTC gibi başka ortakları vardı. Ve niyetimiz şuydu: Projeyi bitirdiklerinde, haydi mühendislik açısından LG'ye aşık olmalarını sağlayalım, "dedi Woo Android Central, "Ve bu muhtemelen doğru, çünkü gördüğünüz gibi Nexus 4 ve 5'i ve şimdi de [Nexus 5X] 'i başlattık. Yani niyetimiz buydu ve o da çalışıyor gibi görünüyor. "

Nexus 4'ün Snapdragon S4 Pro ve 2GB RAM'inin içinde kesinlikle birinci sınıftı, ancak 2012'nin sonunda piyasaya sürülen bir telefon için biraz tartışmalı iki donanım seçeneği vardı. Nexus 4'ün temel modeli yalnızca 8 GB depolama alanına (SD kart yuvası olmadan) sahipti ve ayrıca LTE desteğine de sahip değildi (yalnızca HSPA + 42). İlki, size 16 GB depolama alanı sağlayan 50 dolarlık bir artışla biraz hafifletildi, ancak taşıyıcıları tarafından söylenenler için (ve Verizon'da Galaxy Nexus ile Google), LTE'nin geleceğin yolu olduğunu, pek çok kişinin takılıp kalacağı pek de doğru olmadığını söyledi. HSPA +.

2012, ucuz ve neşeli Nexus cihazlarının yılıydı.

Bu iki çılgınlık bir yana, Nexus 4 fiyatı nedeniyle iyi karşılandı. Tamamen kilitsiz 299 $ 'dan başlamak, bu kadar sağlam yapı kalitesine ve dahili özelliklere sahip bir cihaz için gerçekten duyulmamıştı ve önceki Nexus telefonlarının yüksek fiyatlarından kayda değer bir sapmaydı. Bu yılın başlarında piyasaya sürülen 199 dolarlık Nexus 7 ile eşleştirildiğinde, Nexus cihazlarıyla Google için önemli bir yön değişikliğine işaret etti.

Ancak, Nexus 4'ün kalitesi ve değeri kadar belki de Google'ın onu satma yaklaşımı önemliydi. Bu, Google'ın Nexus cihazlarını sadece üzerinden değil, doğrudan sattığı ilk yıldı. ortaklar, yani Google Play'e gidip tamamen kilidi açılmış ve değiştirilmemiş bir Nexus 4 satın alabileceğiniz anlamına gelir ile. Çoğu tüketici, operatörlerinden sözleşmeli olarak telefon satın alırken, Nexus 4'ün mevcut eğilimi ince dengelenmiş özelliklere sahip ucuz kilitsiz telefonlara doğru önceden boşalttığını inkar etmek mümkün değil.

Ve nihayet, parlayan bir çinko göz küresi

Bazen Nexus cihazları, perakende satışta büyük beğeni toplayan ve göreceli başarıya ulaşan popüler cihazlar olan Nexus 7 ve Nexus 4'ün yoluna gider. Diğer zamanlarda işler yolunda gider Nexus Q.

Google'ın talihsiz akış küresi, Chromecast, I / O 2012 konferansında tanıtıldı ve bugün büyük ölçüde unutulmuş durumda. Esasen, bir Galaxy Nexus'un cesaretini içeren ve 299 dolara satılan Android destekli bir akış topuydu. Q'nun, metal bir kol üzerinde muazzam bir yenilik olan Nexus Q içeren I / O'daki öne çıkan konumuna rağmen, fikir birliği çok az yaptığı ve çok pahalı olduğu yönündeydi. Duyurulduktan kısa bir süre sonra konserve edildi ve cihazlar ön sipariş müşterilere ücretsiz olarak gönderildi.

Görüşmek üzere, Nexus Q. Seni pek tanımıyorduk.

SONRAKİ: Jelly Bean Dönemi

Bir sonraki taksitimizde Android Geçmişi serisi, Android cihaz üreticileri arasındaki şiddetli rekabetin bize şimdiye kadarki en eşsiz, güzel ve yetenekli cihazlardan bazılarını nasıl getirdiğini göreceğiz. Google'ın, talihsiz Google Play sürümleri programıyla stok Android'i daha geniş bir kitleye getirmeye nasıl çalıştığına (ve başarısız olduğuna) bir göz atacağız. Ve Android ile çalışan ilk toplu pazar akıllı saat olan Samsung Galaxy Gear da dahil olmak üzere giyilebilir cihazların yükselişini yeniden gözden geçireceğiz.

Kredi

Kelimeler: Phil Nickinson, Alex Dobie, Andrew Martonik ve Russell Holly.
Tasarım: Derek Kessler ve Jose Negron.
Dizi Editörü: Alex Dobie