Gdzie byłeś dziesięć lat temu, kiedy Apple po raz pierwszy wypuścił iPhone'a?
Byłem w połowie studiów i ledwo mogłem pojąć, jak będzie wyglądać technologia w roku 2017. Nie było wtedy czegoś takiego jak „smartfon”; wszystkie nazywały się telefony komórkowe lub BlackBerry, a ja siedziałem wtedy całkiem z LG VX9800, o którym już myślałem całkiem sprytny za sam fakt, że może przeglądać mobilną sieć.
Swoją osobistą podróż technologiczną zawdzięczam iPhone'owi, mimo że unikałem go przez prawie dekadę.
Spędzałem większość moich zmian w kawiarni samochodowej w moim podmiejskim miasteczku, publikując nastrojowe wpisy na Livejournal i wściekle wysyłając SMS-y do przyjaciół. (Ciekawostka: ta kawiarnia zamieniła się w Bikini Cafe po tym, jak przeprowadziłam się do miasta. Jestem cholernie pewny, że uniknąłem tej kuli.) Mój telefon był już wtedy ważną częścią mojego życia i nieustannie starałem się mieć najfajniejszy jeden z najbardziej „nowej generacji” funkcjami — takimi jak gniazdo kart microSD, gniazdo słuchawkowe lub 2-megapikselowy tylny aparat. Chętnie co roku oszczędzałem pieniądze, aby w moje urodziny ulepszyć moje urządzenie, i chociaż to oznaczało, że ja nie zawsze mogłem sobie pozwolić na picie z kumplami na ulicy, przynajmniej mogłem do nich pisać z pełnej klawiatury QWERTY klawiatura.
Wtedy też byłem zaciekle przeciwny Apple. Byłem graczem komputerowym i iPody były wszędzie. Bardzo chciałem zdefiniować siebie jako jednostkę w morzu identyczności. Dlaczego miałbym chcieć tego samego urządzenia co wszyscy inni, skoro mógłbym mieć podobną alternatywę?
Jednak trzy lata po premierze iPhone’a skończyłem studia i pisałem dla magazynu Apple. Włączyłem MacBooka Pro do mojej codziennej rutyny komputerowej, ale wiedziałem też, że potrzebuję smartfona, aby nadążyć za resztą trendów w branży (i poruszać się po Mapach Google). Nie mogłem wtedy kupić iPhone'a, ponieważ nie było go w Verizon, więc wybrałem następną najlepszą rzecz: HTC Incredible. Tego roku, w moje urodziny, zostałem użytkownikiem Androida.
Istnieje wiele raportów, które wskazują na to, że zespół programistów Andy'ego Rubina jest jako pierwszy na rynek z mobilnym systemem operacyjnym. Ale gdyby nie iPhone, przygotowanie społeczeństwa — i przygotowanie Ja — za pomysł „smartfona” mogłem utknąć w przeszłości na trochę dłużej. Zasadniczo swoją osobistą podróż technologiczną zawdzięczam iPhone'owi, mimo że aktywnie go unikam od prawie dekady.
(Ujawnienie: w 2012 roku przez osiem miesięcy trzymałem iPhone'a 4S. Udało mi się umieścić to w przeszłości.)
Jakie były Twoje pierwsze przemyślenia na temat oryginalnego iPhone'a?
Gdzie byłeś, gdy Apple ogłosiło swoje pierwsze ogłoszenie? Czy kiedykolwiek myślałeś, że będziemy tam, gdzie jesteśmy dzisiaj, ze smartfonami torującymi drogę do zastąpienia komputerów stacjonarnych i samodzielnych zestawów słuchawkowych do rzeczywistości wirtualnej? Zostaw nam komentarz lub dołącz do naszych przyjaciół w iMore, aby spojrzeć wstecz iPhone'a.