W różnych wersjach Androida

Jeśli słyszałeś o Androidzie, prawdopodobnie słyszałeś wszystko o jego różnych wersjach. Niektórzy nazywają to fragmentacją, niektórzy twierdzą, że jest to natura otwartego oprogramowania, ale w rzeczywistości jest to zarówno przekleństwo, jak i błogosławieństwo. Niezależnie od tego dobrze jest mieć mały kontekst na temat tego, co oznaczają wszystkie te numery i nazwy wersji, gdy widzisz je w Internecie.

Każda główna wersja Androida ma pseudonim oparty na deserach i wszystkie są w porządku alfabetycznym. Lubimy myśleć, że dzieje się tak z powodu pysznych rzeczy, które każdy z nich oferował, ale ludzie w Google są dość skąpi w kwestii, dlaczego używali wewnętrznych nazw kodowych, których używali. Z pewnością mają poczucie humoru i wydają się lubić smaczne desery.

To jest Twój krótki przewodnik po różnych wersjach Androida, które wciąż działają i działają, od najnowszych do najstarszych.

Android „Q” (2019)

W marcu 2019 Google zrzuciło pierwszy Android Q beta na nas i tym razem zależy nam na prywatności i bezpieczeństwie.

Możesz powiedzieć swojemu telefonowi, aby zezwalał na żądania lokalizacji tylko wtedy, gdy aplikacja jest aktywna, przestał wysyłać dane o tym, z kim najczęściej się kontaktujesz, chronił identyfikator urządzenia i numer seryjny oraz nie tylko Android Q, a to dopiero początek.

Nie wiemy również, co oznacza Q, ale będziemy wiedzieć więcej i otrzymamy nazwę, gdy będziemy bliżej wydania.

Android 9.0 Pie (2018)

2018 przyniósł nam Pixel 3 i Android Pie.

Android Pie polega na Asystencie Google i używaniu sztucznej inteligencji do ulepszania wszystkiego. Bateria adaptacyjna i Adaptive Brightness wykorzystują uczenie maszynowe, aby wydłużyć czas pracy baterii poprzez przyciemnianie ekranu, gdy to możliwe, i zapobieganie dzikiemu działaniu aplikacji i wolne w tle, gesty i system nawigacji z jednym przyciskiem, fragmenty aplikacji, które przenoszą potrzebne informacje z przodu i na środek, i Cyfrowa równowaga abyśmy mogli się zrelaksować i dostać z dala z naszych telefonów raz na jakiś czas.

Android 8.0 Oreo (2017)

Android Oreo wydany wraz z Google Pixel 2 w październiku 2017 r.

Oreo zapewnia lepszą widoczność i dźwięk dla ludzi, którzy mają potrzeby dostępności, lepiej narzędzia powiadamiające, takie jak ekran otoczenia, drzemka i kategorie, a także zmienia wszystko, co kryje się za zasłona z Projekt Treble. Treble został zaprojektowany, aby ułatwić dostawcom takim jak Samsung aktualizowanie urządzeń do nowszych wersji i wywarł wpływ.

Android 7.0 Nougat (2016)

Android Nougat został wydany z pierwszym Google Pixel w październiku 2016 r.

Nowością w tej iteracji jest długo oczekiwana natywna obsługa wielu okien, dzięki czemu aplikacje mogą działać obok siebie. Google również dodał powiadomienia o bezpośredniej odpowiedzi i dołączone powiadomienia. Podsumowując, Nougat w pełni zintegrował również API Vulkan w celu uzyskania lepszych gier i grafiki.

Android 6.0 Marshmallow (koniec 2015 r.)

Wydano Google Android 6.0 Marshmallow z Nexus 6P i Nexus 5X. Wraz z kilkoma zmianami wizualnymi - takimi jak nowy program uruchamiający i udoskonalony panel powiadomień - widzieliśmy kilka zmian pod maską i nowe funkcje (jak zawsze).

Android 6.0 zapewnił nam lepszą kontrolę nad uprawnieniami, pozwalając Ci kontrolować, do których części danych aplikacje mogą uzyskać dostęp, zamiast zatwierdzać je, po prostu instalując aplikację w pierwszej kolejności. To dopiero początek i funkcje, takie jak łączenie aplikacji i nowy interfejs API Assist pozwalają programistom tworzyć lepsze i bardziej wydajne aplikacje. Wszyscy kochamy lepsze i potężniejsze aplikacje.

Firma Google wdrożyła również program podglądu programisty dla Marshmallow, umożliwiając osobom posiadającym obsługiwany telefon lub tablet Nexus wczesne wypróbowanie.

Android 5.0 Lollipop (koniec 2014 r.)

Wydano Google Android 5.0 Lollipop z Nexus 6 i Nexus 9i zapoczątkował nowy język projektowania i obsługę urządzeń 64-bitowych. Jest to również pierwszy raz, kiedy Google udostępnił programistom wersje beta oprogramowania, dzięki czemu aplikacje, które wszyscy kochamy, mogą być gotowe, gdy nowa wersja spadnie.

Pod maską pojawiły się również duże zmiany i mnóstwo nowych zmian API oprócz funkcji skierowanych do przodu, takich jak nowy interfejs. Google zaktualizował swój własny Nexus 5, Nexus 4 i Nexus 7 do Lollipop, a inne firmy, takie jak Motorola, Samsung, HTC i LG, stosunkowo szybko poszły naśladowaniu.

Ale aktualizacja Lollipop nie zadowoliła wielu ludzi, a nawet Google był nękany problemami z wydajnością zarówno z aktualizacją, jak iz początkowymi wydaniami Lollipopa.

Android 4.4 KitKat (koniec 2013 r.)

Firma Google we wrześniu 2013 r. Ogłosiła, że ​​nowa wersja Androida tej jesieni otrzyma nazwę od ich ulubionych cukierni - Kit Kat słupy. Kilka miesięcy później widzieliśmy jego wydanie z LG Nexus 5.

KitKat przyniósł Androidowi lżejszy, bardziej płaski i znacznie bardziej kolorowy wygląd, ale o wiele więcej zmian było pod maską. Stanowiły one podstawę takich rzeczy, jak program uruchamiający Google Now, integracja SMS-ów z Hangouts oraz łatwiejsze i szybsze korzystanie ze wszystkich stron.

Oczywiście amerykański partner Google w umowie, Hershey, nie był cichy. Obiecali aktualizację, która naprawdę smakuje tak dobrze, jak wygląda i oferuje regulowaną orientację, która doskonale sprawdza się w orientacji pionowej lub poziomej.

Android 4.1-4.3 Jelly Bean (połowa 2012 r.)

Jelly Bean pojawiło się na Google IO 2012 wraz z wydaniem ASUS Nexus 7, a następnie szybką aktualizacją dla odblokowanych telefonów Galaxy Nexus. Później w tym roku wydanie Nexus 10 i Nexus 4 zaktualizowałem rzeczy z 4.1 do 4.2 i dalej do 4.3, ale wersja pozostała Jelly Bean. Wydanie dopracował projekt interfejsu użytkownika rozpoczął się w Ice Cream Sandwich i przyniósł kilka świetnych nowych funkcji.

Oprócz nowego nacisku na responsywność w Project ButterJelly Bean oferuje konta wielu użytkowników, powiadomienia z możliwością działania, widżety ekranu blokady, szybkie ustawienia na pasku powiadomień, fotosferę do „standardowego” aparatu z Androidem i Google Now.

Wiele osób uważa Jelly Bean za punkt zwrotny dla Androida, w którym wszystkie wspaniałe usługi i opcje dostosowywania w końcu spełniają świetne wytyczne projektowe. Z pewnością był bardzo przyjemny wizualnie i twierdzilibyśmy, że był to jeden z najładniej wyglądających mobilnych systemów operacyjnych dostępnych w tamtym czasie.

Starsze wersje

Tak, starsze: Wersje Androida starsze niż 4.0, choć nadal używane na bardzo małej liczbie urządzeń, są uważane za wersje „starsze” i generalnie nie są obsługiwane przez Google, producentów i programistów aplikacji. Jeśli na Twoim telefonie lub tablecie nadal działa jeden z nich, absolutnie czas na aktualizację.

Android 4.0 Ice Cream Sandwich (koniec 2011 r.)

Kontynuacja Honeycomb została ogłoszona o godz Google IO w maju 2011 i wydany w grudniu 2011. Dubbingowane Lodowa Kanapka i wreszcie wyznaczony Android 4.0, ICS wprowadził wiele elementów konstrukcyjnych Honeycomb do smartfonów, jednocześnie udoskonalając interfejs Honeycomb.

Pierwszym urządzeniem, które zostało uruchomione z ICS, był Samsung Galaxy Nexus. Motorola Xoom i ASUS Transformer Prime były pierwszymi tabletami, które otrzymały aktualizacje, podczas gdy Samsung Nexus S był pierwszym smartfonem, który przeszedł na Androida 4.0.

Android 3.x Honeycomb (początek 2011 r.)

Android 3.0 Plaster miodu wyszedł w lutym 2011 roku wraz z Motorola Xoom. To pierwsza (i jedyna) wersja Androida stworzona specjalnie dla tabletów, która przyniosła wiele nowych elementów interfejsu użytkownika. Na przykład nowy pasek systemowy u dołu ekranu, który zastępuje pasek stanu, który widzimy na telefonach i nowy przycisk ostatnich aplikacji jest świetnym dodatkiem do ekranu nieruchomości oferowanego przez Androida tabletki.

Niektóre ze standardowych aplikacji Google również zostały zaktualizowane do użytku z Honeycomb, w tym aplikacja Gmail i aplikacja Talk. Oba świetnie wykorzystywały fragmenty, a aplikacja Talk dodała wbudowaną obsługę czatu wideo i połączeń. Pod maską znacznie poprawiono renderowanie 3D i przyspieszenie sprzętowe.

Nie możemy mówić o Honeycomb, nie wspominając, że pokazuje on również nową metodę dystrybucji Google, gdzie producenci otrzymują kod źródłowy i licencję na używanie go dopiero po zatwierdzeniu ich wyboru sprzętu przez Google. To hamuje rozwój stron trzecich, ponieważ kod źródłowy nie jest już dostępny dla wszystkich do pobrania i zbudowania. W rzeczywistości Google nigdy nie udostępniło źródła Honeycomb.

Ulepszenia Honeycomb zostały ogłoszone na Google IO w maju 2011 r., Gdy pojawiły się Android 3.1, a następnie Android 3.2. Ale Honeycomb jest zasadniczo uważany za zapomnianą wersję.

Android 2.3 Gingerbread (koniec 2010 r.)

Android 2.3 piernik wyszedł z piekarnika w grudniu 2010i podobnie jak Eclair miał nowy „Googlephone” do współpracy - Nexus S. piernik wprowadza kilka ulepszeń interfejsu użytkownika systemu Android, takie jak bardziej spójne działanie w menu i oknach dialogowych oraz nowy czarny pasek powiadomień, ale nadal wygląda i działa jak Android, do którego jesteśmy przyzwyczajeni, z dodatkiem mnóstwa nowego języka wsparcie.

Gingerbread to także wsparcie dla nowych technologii. NFC (komunikacja bliskiego zasięgu) jest teraz obsługiwany, a obsługa SIP (połączenia internetowe) jest teraz natywna w systemie Android. Dalsze optymalizacje zapewniające lepszą żywotność baterii dopełniają przyjemną aktualizację.

Za kulisami, stypendyści z Mountain View spędzili czas z większą liczbą optymalizacji JIT (kompilator Just-In-Time) i dokonali świetne ulepszenia do wyrzucania elementów bezużytecznych w systemie Android, które powinny zatrzymać wszelkie jąkania i poprawić interfejs użytkownika gładkość. Uzupełnij to nową platformą multimedialną dla lepszej obsługi plików dźwiękowych i wideo.

Android 2.2 Froyo (połowa 2010 r.)

Android 2.2.0 Froyo został ogłoszony w maju 2010 na konferencji Google IO w San Francisco. Największą zmianą było wprowadzenie Just-In-Time Compiler - czyli JIT - który znacznie przyspiesza moc obliczeniową telefonu.

Wraz z JIT, Android 2.2 oferuje również obsługa Adobe Flash 10.1. Oznacza to, że możesz grać w swoje ulubione gry oparte na Flashu w przeglądarce internetowej Androida. Weź to, iPhone!

Froyo wprowadził również natywną obsługę tetheringu, co oznacza, że ​​możesz używać połączenia danych smartfona z Androidem, aby zapewnić Internet (bezprzewodowo lub za pomocą kabla USB) dla dowolnego urządzenia. Niestety, większość przewoźników usunie to natywne wsparcie w zamian za jakąś funkcję, za którą mogą pobierać opłaty. (Naprawdę nie możesz ich winić, prawda?)

Android 2.0-2.1 Eclair (koniec 2009 r.)

Eclair był dość dużym krokiem naprzód w stosunku do swoich poprzedników. Wprowadzony pod koniec 2009 roku, Android 2.0 pojawił się po raz pierwszy w Motorola Droid, wprowadzając ulepszenia w przeglądarce, Mapach Google i nowy interfejs użytkownika. Nawigacja w Mapach Google narodziła się również w systemie Android 2.0, szybko zbliżając platformę do innych stojących systemów nawigacji GPS.

Android 2.0 szybko ustąpił miejsca 2.0.1, które Droid otrzymał w grudniu 2009 roku, przynosząc głównie poprawki błędów. Do tej pory Droid pozostaje telefonem, który wyraźnie otrzymał system Android 2.0.1.

Nieistniejący już Google Nexus One był pierwszym urządzeniem, które otrzymało system Android 2.1 po uruchomieniu w styczniu 2010 roku, oferując ulepszony interfejs użytkownika z fajną grafiką w stylu 3D. Od tego momentu wprowadzanie Androida 2.1 było stosunkowo powolne i bolesne. Producenci pominęli Androida 2.0 na rzecz najnowszej wersji, ale potrzebowali czasu, aby poprawić swoje dostosowania, takie jak Motoblur Motoroli.

Telefony HTC Desire i Legend zostały wprowadzone na rynek z systemem Android 2.1 pod koniec roku, reklamując nowy i ulepszony interfejs użytkownika Sense.

Android 1.6 Donut (koniec 2009 r.)

Donut, wydany we wrześniu 2009 roku, poszerzył funkcje systemu Android 1.5. Chociaż niezbyt bogaty w przyjemny dla oka dział, Android 1.6 wprowadził kilka istotnych ulepszeń za kulisami i zapewnił podstawę ramową dla niesamowitych funkcji chodź. Dla użytkownika końcowego dwie największe zmiany musiałyby dotyczyć ulepszeń w Android Marketi wyszukiwanie uniwersalne.

Poza ekranem, Donut przyniósł wsparcie dla ekranów dotykowych o wyższej rozdzielczości, znacznie ulepszoną obsługę aparatu i galerii, a być może, co najważniejsze, natywną obsługę telefonów Verizon i Sprint. Bez technologii w Androidzie 1.6 nie byłoby Motoroli Droid X ani HTC EVO 4G - dwóch głównych telefonów dla tych operatorów.

Urządzenia wydane z Androidem 1.6 obejmują szeroki zakres gustów i funkcji, w tym Motorola Devour, the Garminphonei Sony Ericsson Xperia X10.

Android 1.5 Cupcake (połowa 2009 r.)

Cupcake to pierwsza poważna przeróbka systemu operacyjnego Android. Zestaw SDK systemu Android 1.5 został wydany w kwietniu 2009 r. I przyniósł wiele zmian w interfejsie użytkownika, z których największą prawdopodobnie jest obsługa widżetów i folderów na ekranach głównych.

Za kulisami również zaszło wiele zmian. Cupcake przyniósł takie funkcje, jak ulepszona obsługa Bluetooth, funkcje kamery i nowe usługi przesyłania, takie jak YouTube i Picasa.

Android 1.5 zapoczątkował erę współczesnego telefonu z Androidem, a eksplozja urządzeń obejmowała takie ulubione urządzenia, jak HTC Hero i Eris, Samsung Moment i Motorola Cliq.