Zawsze i wszędzie: Dlaczego nie możesz po prostu korzystać z dowolnego telefonu dowolnego operatora

Przedstawione przez Jeżyna

Porozmawiaj z operatorami komórkowymi

Zawsze i wszędzie: Dlaczego nie możesz po prostu korzystać z dowolnego telefonu dowolnego operatora

Jest szansa, że ​​kiedyś się z tym spotkałeś. Wyjeżdżasz na wieś lub do określonej części miasta i tracisz sygnał od swojego operatora. Ale jest tam inna sieć, która łapie luz. Korzystasz z roamingu.

W przeciwieństwie do dawnych bawołów, roaming na innych przewoźnikach nie jest beztroskim doświadczeniem. Dopiero niedawno umowy roamingowe, które nie ponoszą żadnych kosztów, obowiązywały u większości głównych przewoźników, przynajmniej w kraju. Roaming międzynarodowy to inna bajka, i jak się okazało, bardzo droga.

Sprawę skomplikowało wprowadzenie różnych implementacji LTE. Telefony mogą to obsługiwać, ale operatorzy to duże międzynarodowe konglomeraty telekomunikacyjne powoli dostosowują się do zmieniających się okoliczności, nawet jeśli już poradziły sobie z podobnymi okolicznościami zanim.

Co więc trzeba zrobić, aby mieć więcej urządzeń obsługujących każdego operatora? Co wstrzymuje umowy LTE? I dlaczego roaming międzynarodowy jest tak cholernie drogi?

Zacznijmy rozmowę!

Rene Ritchie, Daniel Rubino, Kevin Michaluk, Phil Nickinson

1. 01Phila NickinsonaCzy to zbyt wiele, aby mój telefon działał u dowolnego operatora?

1. 02Kevin MichalukRoaming międzynarodowy jest drogi bez powodu

1. 03René RitchieBrudna polityka roamingu LTE

1. 04Daniela RubinaMamy urządzenia, dajcie nam tylko roaming

roamingu

Nawigacja po artykułach

• Urządzenia cross-carrier
• Roaming międzynarodowy
• Wideo: Alex Dobie
• roamingu LTE
• Naprawa roamingu
• Wideo: Simon Sage
• Wniosek
• Uwagi
• Do góry

Phila NickinsonaCentrum Androida

Czy to zbyt wiele, aby mój telefon działał u dowolnego operatora?

Zacznijmy od nauki. Telefony komórkowe wykorzystują fale radiowe do przesyłania danych z wież do telefonu. Istnieją dwa główne protokoły dla technologii, która to robi. Jeden nazywa się CDMA – pomyśl Sprint i Verizon tutaj w USA, ale nie na zawsze – a drugi to GSM – to T-Mobile i AT&T tutaj w Stanach. Uproszczonym wyjaśnieniem jest to, że albo używasz jednego, albo drugiego. Telefony Sprint i Verizon technicznie nie mogą działać w sieciach AT&T lub T-Mobile.

Trochę się miesza, gdy zaczynasz mówić o nowoczesnych smartfonach (jak za rok lub dwa) w Sprint i Verizon tutaj w USA. Dane LTE działają przez GSM, więc mamy telefony, które działają jednocześnie na CDMA i LTE (ale nie do końca). Wiele z tych telefonów ma w rzeczywistości zarówno radio CDMA, jak i GSM, po prostu po to, aby zaoszczędzić na złożoności produkcji.

Tam, gdzie rozłączają się GSM i CDMA...

Mówiąc najprościej, roaming polega na korzystaniu z telefonu i abonamentu na usługi jednego operatora za pośrednictwem sieci innego. Kompatybilni przewoźnicy często wdrażają umowy roamingowe, aby umożliwić współdzielenie wież w obszarach, w których nie mają odpowiedniego zasięgu. Pozwala to użytkownikom na mniej lub bardziej bezproblemowe korzystanie, nawet jeśli znajdują się poza strefą zasięgu własnego operatora.

Podczas gdy operatorzy CDMA, tacy jak Sprint i Verizon, mogą roamingować się w swoich sieciach, roaming jest przede wszystkim domeną operatorów GSM. W Stanach Zjednoczonych nie tylko duzi krajowi przewoźnicy, tacy jak AT&T i T-Mobile, mają umowy roamingowe (chociaż ich umowa jest ograniczony zakres), ale mniejsi przewoźnicy, tacy jak Metro PCS i przewoźnicy regionalni, tacy jak Cincinnati Bell, również mają roaming umowy. Te regionalne umowy roamingowe pomagają wzmocnić zasięg sieci krajowej na niektórych obszarach, a także zapewniają zasięg krajowy przewoźnikom regionalnym.

Druga sprawa to kwestia częstotliwości. Telefon, którego używasz, musi odbierać częstotliwości używane przez operatora. I nie każdy operator używa tych samych częstotliwości.

Ale faktem jest, że nauka zajmuje się głównie sobą. CDMA jest w drodze. Nie szybko, ale idzie. Prawda jest taka, że ​​dla większości ludzi i tak nie jest to wielka sprawa.

Jak we wszystkim innym w tym biznesie, wszystko sprowadza się do pieniędzy.

Taka jest nauka. I to nie jest powód, dla którego telefony nie „po prostu działają” u wszystkich operatorów. Jak we wszystkim innym w tym biznesie, wszystko sprowadza się do pieniędzy.

Większość telefonów w Stanach Zjednoczonych ma „blokadę karty SIM”. Oznacza to, że działają tylko z kartą SIM pochodzącą od tego samego operatora. Kupić telefon w T-Mobile? Będziesz potrzebować karty SIM T-Mobile. To samo dotyczy AT&T, O2, Telefoniki i MTS.

Aby użyć karty SIM innego operatora, potrzebujesz kodu odblokowującego. To właśnie powstrzymuje Cię przed kupowaniem tego gorącego nowego telefonu, który jest dostępny tylko u jednego operatora, a następnie używaniem go u innego. A szkoda.

Chcesz tego wszystkiego uniknąć? Kupuj telefony bez blokady SIM. Mogą kosztować więcej. Lub, w przypadku programu Google „Nexus”, mogą kosztować znacznie mniej. Ale tak czy inaczej, dadzą ci wolność, na którą zasługujesz.

Q

Czy kompatybilność z wieloma operatorami ma wpływ na Twoje decyzje zakupowe?

876 komentarzy

Kevin MichalukCrackBerry

Roaming międzynarodowy jest drogi bez powodu

Dlaczego roaming jest taki drogi? Bo tak może być, dlatego.

Mówimy tutaj o roamingu międzynarodowym. W większości krajów operatorzy mają zgodę na roaming kooperacyjny – pozwolę ci roamingować w mojej sieci, jeśli ty pozwolisz mi roamingować w twojej. Nie zawsze tak było, ale generalnie tak jest dzisiaj i lepiej nam z tym.

Ale kiedy przekraczasz granicę z tym telefonem, uważaj, bo nadchodzą opłaty roamingowe. Z pewnością istnieją pewne wydatki, które ponoszą przewoźnicy, korzystając z wież w odległym kraju. W końcu twoje dane muszą zostać przemycone przez granicę w ciemnościach nocy, żeby nie zostały złapane przez funkcjonariuszy straży granicznej. To jest to lub ryzykujesz konfiskatę bajtów na przejściu granicznym.

Och, czekaj, to nie tak. Oto sprawa roamingu międzynarodowego: kosztuje tyle, ile kosztuje, ponieważ operatorzy mogą sobie z tym poradzić. Obecnie cała nasza komunikacja odbywa się cyfrowo — nie ma znaczenia, czy są to rozmowy, SMS-y czy Internet dane – wszystko jest obsługiwane przez te same radia, transmisje mikrofalowe i łącza światłowodowe, które przekraczają granicę.

Roaming międzynarodowy kosztuje tyle, ile kosztuje, ponieważ operatorzy mogą sobie z tym poradzić.

Nie ma absolutnie żadnego powodu, dla którego koszty roamingu międzynarodowego nie mogłyby również nie istnieć. Jeśli AT&T i T-Mobile mogą się dogadać lub przynajmniej nie przerzucać swoich współczujących opłat roamingowych na klientów (byłeś w roamingu w AT&T, ale jeden z ich faceci wędrowali po T-Mobile, więc nazwijmy to równo), nie ma powodu, dla którego AT&T w USA i Rogers w Kanadzie nie mogliby dojść do tego samego rodzaju zrozumienie.

Baby Bell Verizon

Podobnie jak AT&T, Verizon Wireless ma swoje korzenie w 1877 roku i American Bell Telephone Company. Ogólnokrajowy monopol sieci przewodowej AT&T został złamany w 1984 roku, dzieląc firmę na siedem technicznie niezależni regionalni operatorzy telefoniczni „Baby Bell” ze wspólną długością krajową AT&T partnerem na odległość. Bell Atlantic obejmujący Pensylwanię do Wirginii, a NYNEX miał Nowy Jork do Maine; oba połączyły się w 1996 roku.

Bell Atlantic uruchomił własną sieć bezprzewodową w 1997 roku, a dwa lata później ogłosił plany połączenia ich Bell Usługi bezprzewodowe Atlantic Mobile i PrimeCo Personal Communications z brytyjską siecią Vodafone AirTouch Cellular i Stronicowanie. Spółka joint venture uzyskała zgodę organów regulacyjnych i została uruchomiona w kwietniu 2000 r. jako Verizon Wireless.

Zaledwie dwa miesiące później Bell Atlantic połączył się z GTE (dostawcą telefonicznym, który działał niezależnie w ramach systemu Bell) i zmienił nazwę na Verizon Communications. W ciągu następnej dekady Verizon systematycznie sprzedawał część starego biznesu Bell Atlantic i GTE, a dziś oferuje usługi telefonii stacjonarnej w zaledwie 11 stanach. Oprócz ogólnokrajowego zasięgu sieci bezprzewodowej, w 2006 roku Verizon zaczął oferować usługę światłowodową FiOS do domu dla Internetu w usłudze telewizyjnej w wybranych lokalizacjach.

To nie różni się od opłat za wiadomości tekstowe. Przetwarzanie wiadomości tekstowej kosztuje operatora ułamek ułamka pensa (są one wysyłane przez pasmo używane przez telefon do komunikowania się z wieżą, że tam jest). Ale ponieważ nie mamy innego wyjścia, dopóki ktoś nie zmieni zdania, jesteśmy zmuszeni zapłacić wygórowaną sumę w porównaniu z ich kosztem.

Roaming międzynarodowy jest jeszcze bardziej momentem przekroczenia granicy, ponieważ ma wpływ na niewielką część klientów przez niewielką część czasu. A ponieważ nie mają innego wyjścia, albo płacą, albo nie używają swoich telefonów (i co to za piekło).

Jeśli Twój telefon nie ma blokady SIM i jest zgodny z lokalnym operatorem, możesz czasem otrzymać jednorazową przedpłaconą kartę SIM na podróże międzynarodowe. Ale jeśli nie masz telefonu, otwórz portfel.

Głównym powodem, dla którego roaming jest drogi, jest to, że przewoźnicy na całym świecie zdecydowali między sobą, że będzie drogi.

- Alex Dobie / Redaktor zarządzający, Android Central

Q

Jak płacisz za dane podczas podróży międzynarodowych?

876 komentarzy

René RitchieiWięcej

Brudna polityka roamingu LTE

Uwielbiam LTE (Long Term Evolution, właściwa komórkowa transmisja danych 4G). Mogę usiąść w lokalnej kawiarni i ściągnąć 50 mb/s. To szybciej niż wiele domowych połączeń internetowych, nawet przy ograniczeniu transmisji danych. Chodzi o to: zoom zoom.

Mieszkam w Kanadzie, godzinę drogi od granicy ze Stanami Zjednoczonymi. Kiedy przechodzę na drugą stronę, moje niesamowicie szybkie LTE znika, a mój telefon spada do 3G. W Stanach Zjednoczonych jest duży zasięg LTE, ale mój doskonale sprawny telefon nie może się po nim poruszać. To najdłuższa niebroniona granica na świecie, ale biada, gdybym mógł użyć równie płonących wież LTE AT&T.

Podczas gdy LTE jest technicznie otwartym standardem, LTE nie jest w ogóle ustandaryzowane, jeśli chodzi o częstotliwości.

Istnieje względy techniczne. Podczas gdy LTE jest technicznie otwartym standardem, LTE nie jest w ogóle ustandaryzowane, jeśli chodzi o pasma częstotliwości – istnieje 30 różnych segmentów używanych przez różnych operatorów na całym świecie. Był to problem, gdy wczesne telefony LTE miały ograniczoną obsługę pasma. Nowsze chipsety LTE obsługują znacznie więcej pasm LTE - dlatego firmy takie jak Apple i Samsung mogą wyprodukować dwie lub trzy wersje tego samego telefonu i pokryć większość świata. Nowsze chipsety obsługują jeszcze więcej pasm; niewykluczone, że liczba potrzebnych modeli spadnie bliżej jednego.

Niestety, istnieje większy i ostatecznie bardziej frustrujący problem: nie ma umów roamingowych LTE. Cóż, nie, cofam to. Mój operator, Rogers, był pierwszym operatorem w Ameryce Północnej, który zaoferował roaming LTE, ogranicza się tylko do operatora 3. W Hong Kongu. Dziękuję za to.

Długoterminowa ewolucja 3GPP

Pierwszy standard komórkowy 3G GSM został wydany w 2000 roku jako UMTS. Do 2002 roku 3rd Generation Partnership Project (3GPP) zmodernizował to do HSDPA, zapewniając jeszcze szybsze pobieranie, a następnie w 2007 roku jeszcze szybsze HSPA +. Technicznie rzecz biorąc, HSPA+ jest w stanie pobierać pliki z prędkością do 168 Mb/s, chociaż najszybszy operator, jaki wdrożył, to wciąż szybkie 42 Mb/s.

W 2008 roku wprowadzono Long Term Evolution, pierwszy „prawdziwy” standard 4G. LTE, technicznie zdolny do prędkości do 300 Mb / s (choć powodzenia, kiedy to zobaczysz). Podczas gdy niektórzy operatorzy początkowo wdrożyli w swoich sieciach konkurencyjny standard 4G WiMAX (zwłaszcza CDMA operatorzy), coraz więcej LTE stało się standardem dla 4G na całym świecie, nawet u operatorów CDMA, takich jak Verizon i Sprint przyjęcie go.

Mój telefon nie działa na innym operatorze nie z powodu problemów technicznych, ale dlatego, że operatorzy nie podpisali jeszcze żadnej umowy. Kanadyjscy przewoźnicy celowo wybrali częstotliwości LTE, które odpowiadały częstotliwościom używanym w Stanach Zjednoczonych, ale nie ma roamingu LTE.

Mogą się martwić, że nie ma wystarczającej ilości widma LTE do obsługi roamerów, choć wydaje się to głupie, biorąc pod uwagę opłakany stan sieci 3G w przeszłości i jak mały roaming był kiedykolwiek czynnikiem. Mogliby dyskutować, ile zapłacą za przywilej roamingu w LTE, który szybko zjada dane, i jak podzielą te pieniądze.

Tak czy inaczej, duże firmy poruszają się powoli.

Verizon powiedział, że ma nadzieję uzyskać umowy roamingowe LTE z co najmniej kilkoma innymi operatorami w Ameryce Północnej, Europie i Azji do 2014 roku. Zapewne inni przewoźnicy pójdą w ich ślady.

Q

Czy byłbyś skłonny zapłacić za roaming LTE?

876 komentarzy

Daniela RubinaCentrum Windows Phone

Mamy urządzenia, dajcie nam tylko roaming

Kwestia roamingu i tego, czy w ogóle wymaga naprawy, zależy oczywiście od Twojej osobistej sytuacji. Ogólnie rzecz biorąc, w większości krajów rozwiniętych przewoźnicy mają utworzone sieci, które obejmują kompleksowo części populacji i mieć umowy roamingowe bez żadnych kosztów dla klienta z przewoźnikami, którzy zatykają ich martwe strefy. Roaming międzynarodowy to inna kwestia, ale jest to kwestia polityki korporacyjnej.

Roaming danych staje się coraz większym problemem. Podczas gdy przewoźnicy mają wszelkiego rodzaju bezpłatne krajowe i płatne umowy roamingowe dla 3G, prawie nie istnieją dla 4G. Istnieje kwestia różnych pasm częstotliwości między przewoźnikami i chociaż może to oznaczać, że O2 w Wielkiej Brytanii nie jest kompatybilny z AT&T w amerykańskim czy chińskim Unicom coraz częściej same smartfony pokonują ten podział, rozszerzając obsługę pasma na jednym urządzenie.

Oczywiście producenci nie robią tego dla twojej korzyści. Wiedzą, że roaming międzynarodowy to niewielka część ich bazy klientów, na tyle mała, że ​​często nie jest zaletą. To, co napędza ich rosnącą obsługę pasma LTE, to ekonomia skali — im więcej pasm obsługujesz na jednym urządzeniu, tym mniej wersje tego urządzenia musisz wykonać dla różnych nośników, a tym samym więcej pieniędzy możesz zaoszczędzić dzięki ograniczeniu produkcji złożoność.

Trudno zaprzeczyć, że w wyborze różnych pasm LTE nie ma konkurencji korporacyjnej.

Istnieje wiele powodów, dla których operatorzy mają różne pasma LTE. Trudno zaprzeczyć, że w wyborze różnych pasm nie ma konkurencji korporacyjnej – oznaczało to, że na początku łatwiej było zablokować urządzenie w sieci za pomocą zwykłego wsparcia sprzętowego.

Tuzin piekarzy

Podczas gdy UMTS, HSPA i HSPA+ działają na kilku częstotliwościach na całym świecie, połączenie kilku czynników doprowadziło do podziału LTE na kilkanaście pasm na całym świecie. W Ameryce Północnej przewoźnicy używają pasm częstotliwości 700, 800, 1900 i 1700/2100 MHz - w skrócie jako pasma 4, 12, 13, 17 i 25.

To nie to samo, co w Ameryce Południowej, gdzie LTE działa tylko na częstotliwości 2500 MHz, czy w Europie, gdzie można znaleźć LTE różnie na 800, 900, 1800 i 2600 MHz wycinkach widma radiowego, inaczej znanych jako pasma 3, 7 i 20. Australia i Nowa Zelandia znajdują się właśnie w bloku 1800 MHz, znanym również jako pasma 3 i 40. To nic w porównaniu z Azją, gdzie chociaż LTE działa wyłącznie w zakresie 1800 i 2600 MHz, to jest podzielone na pasma 1, 3, 5, 7, 8, 11, 13 i 40.

Ogólnie rzecz biorąc, operatorzy na całym świecie obsługują LTE na trzynastu różnych pasmach rozłożonych na ponad 800 MHz widma. Żaden chipset radiowy nie obsługuje obecnie wszystkich tych pasm (oprócz CDMA, GSM, EvDO, UMTS, HSPA, i więcej), ale coraz więcej producentów buduje radiotelefony, które mogą pracować na coraz więcej częstotliwości.

Jest tu również sporo polityki rządowej – częstotliwości używane dzisiaj przez LTE były prawie powszechnie używane do czegoś innego wcześniej. Każdy rząd działał niezależnie, aby zwolnić stare częstotliwości - w wielu przypadkach licencje na nadawanie telewizji analogowej zostały zabite na rzecz licencji LTE.

Jedynym sposobem na naprawienie roamingu LTE w 2013 roku jest zawarcie przez te duże, powolne firmy umów, które to umożliwią. Sprzęt w naszych smartfonach obsługuje go i każdego dnia obsługuje go coraz więcej. Podczas gdy rządy mogłyby wkroczyć i nakazać wsparcie producentów smartfonów i współpracę między operatorami, wszystko, co mogłoby zrobić, to pospiesznie przyspieszyć ten proces. Dojeżdżamy, to trochę potrwa.

Płacimy jedne z najwyższych opłat za roaming danych na świecie. To trochę szorstkie.

- Szymon Mędrzec / Redaktor naczelny, Mobile Nations

Talk Mobile Survey: Stan chmur mobilnych

Wniosek

Nie ma wątpliwości, roaming jest zepsuty. Ale to tylko jedna część zepsutego systemu, która trwa tylko dlatego, że uważamy, że nie mamy innych opcji. Właśnie wtedy, gdy wydawało się, że odzyskaliśmy kontrolę nad roamingiem krajowym, pojawiło się LTE i przywróciło nas do punktu wyjścia.

Roaming międzynarodowy nigdy nie był dobry. Urządzenia obsługujące wielu operatorów mnożyły się w ciągu ostatnich kilku lat, nawet łącząc GSM i CDMA za pomocą jednego urządzenia. Nawet LTE, wciąż w powijakach iz roamingiem pozornie sparaliżowanym przez mnóstwo pasm, jest wszechstronnie obsługiwane przez nowoczesne urządzenia.

W najlepszym interesie klientów i producentów jest posiadanie urządzeń obsługujących jak najwięcej częstotliwości. Większa obsługa częstotliwości oznacza mniej modeli do obsługi przez producenta i oznacza lepszą kompatybilność dla klienta. Problemem są przewoźnicy. Są to prawie powszechnie niewiarygodnie stare firmy, zakorzenione w starożytnym przemyśle przewodowym i całej polityce korporacyjnej, która się z tym wiąże.

Kluczem do naprawy roamingu, zarówno krajowego, jak i międzynarodowego, 3G i LTE, jest po prostu dogadanie się.