Powiązania Pixela z Google to jego największa siła, ale także słabość

Google wypuściło swoje pierwsze telefony Pixel w 2016 roku, a my zbliżamy się do premiery ósmej generacji urządzeń firmy, Piksel 8 seria, jeszcze w tym roku. Chociaż ogólna sprzedaż linii Pixel jest frakcja tego, co Samsung zarządza w ciągu jednego roku, tak naprawdę nie martwię się, że Google zabije swój biznes smartfonów Pixel, praktykę, którą mają skłonność do robienia.

To dlatego, że telefony Pixel służą jako platforma referencyjna dla Androida, który jest jedną z podstawowych działalności Google ze względu na to, ile pieniędzy generuje za pośrednictwem ekosystemu Play. Dzięki powiązaniom z Google Pixel cieszy się poziomem bezpieczeństwa i pierwszorzędnym wsparciem, o jakim marzą inni dostawcy sprzętu z Androidem, ale te powiązania ograniczają również możliwości Pixela.

Ponieważ Google jest zarówno twórcą Pixela, jak i Androida, oba zespoły pracują ramię w ramię, aby to zapewnić każda nowa funkcja, którą wprowadza Pixel, nie narusza kompatybilności z innymi częściami systemu operacyjnego ani z innymi aplikacje. Stanowisko Google, jeśli chodzi o oprogramowanie Pixel, jest właściwe, ponieważ mają one zobowiązania zarówno wobec programistów, jak i producentów OEM, ale wynik może nie zawsze odpowiadać użytkownikom końcowym.

Żadne „brudne hacki” nie są dozwolone 

Kiedy Google jest nowy Tablet Pixel I Składanie pikseli trafił w ręce konsumentów w zeszłym miesiącu, wielu było zaskoczonych, gdy dowiedziało się, że wiele z nich najlepsze aplikacje na Androida nie były zoptymalizowane pod kątem dużych ekranów. Zamiast wyświetlać aplikacje na pełnym ekranie, Pixel Tablet i Pixel Fold używają wypełnianie literami aby umieścić aplikacje w oknie otoczonym czarnymi paskami po obu stronach. Decyzja Google spotkała się z krytyką w Internecie, wśród niektórych użytkowników NAReddit nawet myśląc o zwróceniu nowego Folda ze względu na jego oprogramowanie.

Ci użytkownicy wspomnieli, jak inne urządzenia mogą wyświetlać ich ulubione aplikacje na pełnym ekranie lub przynajmniej oferować im taką opcję, w przeciwieństwie do urządzeń Google. Na przykład aplikacja Twitter na tabletach Samsunga zajmuje cały ekran.

Moim zdaniem decyzja Google dotycząca aplikacji typu letterbox jest słuszna: stanowi kompromis między pragnieniem programistów aby proporcje ich aplikacji nie były zniekształcone, a użytkownicy chcieli korzystać z ich aplikacji w preferowany sposób orientacja. Gdyby Google to zrobił Nic, wtedy wiele aplikacji zostałoby po prostu zablokowanych w orientacji pionowej, jak na Pad OnePlusa Lub OPPO Znajdź N2.

To oczywiście zapewniłoby użytkownikom okropne wrażenia, ponieważ musieliby odwrócić swoje urządzenia nawet korzystać z niektórych aplikacji (wyobraź sobie, że używasz tabletu Pixel 16:10 w trybie portretowym!) Zamiast tego Google stworzyło A konfiguracja na poziomie platformy która pozwala producentowi OEM zdecydować, czy szanować preferencje orientacji aplikacji. Zarówno Pixel Tablet, jak i Pixel Fold używają tej konfiguracji, aby wymusić normalnie ustawione pionowo aplikacje w trybie poziomym, ale bez rozciągania ich przez umieszczanie ich w skrzynce na listy.

Ale rozciąganie aplikacji jest dokładnie tym, co niektórzy użytkownicy chcieć. Jasne, technicznie Twittera wina, że ​​nie jest zoptymalizowana pod kątem urządzeń z Androidem z dużym ekranem, ale jeśli jeden tablet zapewnia „lepszą” obsługę Twittera, możesz zobaczyć, dlaczego niektórzy krytykują tutaj Google.

Idealnie byłoby, gdyby programiści zauważyli, że ich aplikacje nie wyglądają dobrze na urządzeniach z Androidem z dużym ekranem, a następnie zabrali się do ich optymalizacji, ale nie zawsze jest to takie proste. W zależności od aplikacji optymalizacja może zająć dużo czasu i zasobów. Nie każda firma jest skłonna przydzielić programistów do tego zadania lub nawet widzi taką potrzebę, biorąc pod uwagę, jak niewielu użytkowników (stosunkowo) uzyskuje dostęp do swoich aplikacji z tego typu urządzeń.

Producenci OEM, zdając sobie sprawę, że nie mogą zmusić każdego programisty do optymalizacji swoich aplikacji dla swoich urządzeń, zamiast tego wdrażają własne funkcje oprogramowania lub „haki”, aby to zrekompensować. Na przykład Samsung oferuje funkcję w OneUI o nazwie „widok poziomy dla aplikacji portretowych”, która pozwala użytkownikom „wymusić na aplikacjach, które normalnie obsługują tylko widok pionowy, wyświetlanie w widoku poziomym gdy [ich] tablet jest trzymany poziomo”. Co najważniejsze, ta funkcja pozwala również użytkownikom „zachować oryginalne proporcje aplikacji lub rozciągnąć ją, aby wypełniła cały ekran”. Więc gdy aplikacje takie jak FedEx, Venmo, Authy, Nothing X, Amplifi, AMEX i inne są wyświetlane w skrzynce na listy na tablecie Pixel, można je zmusić do wypełnienia ekranu w trybie poziomym na tablecie Galaxy tablet.

Google jednak nie może tego uniknąć. Kiedy mówią programistom, że ich aplikacje będą zachowywać się w określony sposób, muszą tego przestrzegać na swoich urządzeniach. Wszystko, co Google może naprawdę zrobić, to zachęcić, ale nie zmusić programistów do optymalizacji ich aplikacji pod kątem dużych ekranów. Google musi zachować delikatną równowagę między zadowoleniem użytkowników, programistów i producentów OEM, w przeciwieństwie do producentów OEM, którzy tak naprawdę muszą zadowolić tylko swoich użytkowników.

Oczywiście upraszczam tutaj rzeczy, ponieważ nie jest tak, że producenci OEM mogą uciec wszystko. Wymagania dotyczące zgodności z Androidem i testy nadal ograniczają to, co producenci OEM mogą do pewnego stopnia zmienić. Chociaż, jak powie ci wielu programistów, wymagania dotyczące zgodności często nie idą wystarczająco daleko, ponieważ producenci OEM się psują jak działają usługi w tle od lat. Producenci OEM mieszają się z usługami działającymi w tle, aby uzyskać lepszą żywotność baterii, co jest kolejną rzeczą, której Google nie może uniknąć, co powoduje „gorszą” żywotność baterii w pikselach po wykluczeniu inne czynniki.

Google też nie całkowicie przeciwko „brudnym hakerom” — po prostu nie wdrażają żadnych, które zakłócałyby oczekiwania programistów dotyczące zachowania systemu operacyjnego. Na przykład w przypadku tabletu Pixel Google ustawił swoją „naturalną orientację” na portret, aby aplikacje aparatu się nie psują przy skrzynce na listy. Wdrożyli również poprawka kompatybilności który wyłącza automatyczne obracanie tylko dla pełnoekranowych aplikacji z blokadą portretową, takich jak gry.

Jak widać, gdy Google chce wprowadzić pewne zmiany w Androidzie, ma wiele do rozważenia. Czasami powoduje to, że bardzo pożądane funkcje pojawiają się latami, ponieważ muszą zostać zaimplementowane „we właściwy sposób”.

Dokonywanie zmian „we właściwy sposób”

Google jest często wyśmiewany za „kopiowanie” funkcji od producentów OEM, takich jak Samsung, ale istnieje dobry powód, dla którego często „spóźniają się” z przyjęciem niektórych funkcji. Najpierw muszą upewnić się, że zainteresowanie funkcją jest wystarczające, aby warto było nad nią pracować, w przeciwnym razie mogą w końcu wdrożyć funkcję, z której korzysta niewiele osób, ale którą muszą utrzymywać przez kilka wydania. Muszą również upewnić się, że nie występują regresje ani konflikty z innymi częściami systemu operacyjnego lub aplikacjami, a także uwzględnić wszelkie ograniczenia w istniejących implementacji, ponieważ ich wersja funkcji może pojawić się nie tylko na ich własnych telefonach Pixel, ale także w AOSP dla dowolnego producenta OEM przystosować się.

Na przykład Google w końcu dodał obsługa przewijania zrzutów ekranu w Androidzie 12, lata po tym, jak inni producenci OEM wdrożyli taką funkcję. Sposób, w jaki wielu producentów OEM wdrożyło przewijane zrzuty ekranu, polegał na symulowaniu przewijania, zrobieniu wielu zrzutów ekranu, a następnie zszyciu ich wszystkich razem po osiągnięciu końca strony. Google odmówił przyjęcia takiego podejścia ponieważ istnieje wiele aplikacji, z którymi nie działa. Implementacja przewijanego zrzutu ekranu w systemie Android 12 działa ze wszystkimi aplikacjami korzystającymi ze standardu Poglądoparty na interfejsie użytkownika, a dla aplikacji, z którymi nie działa, jest API których mogą użyć, aby to zadziałało.

Tak to zwykle bywa. Producenci OEM opracowują funkcję, która zyskuje na popularności, ale ma kilka ograniczeń, Google widzi tę funkcję i decyduje się na to wyprostuj wszelkie załamania, a następnie Google wypuści tę funkcję, a także towarzyszący jej interfejs API i dokumentację, kiedy niezbędny.

Ponownie jednak to, czy funkcja jest zaimplementowana w „poprawny” sposób, ma niewielkie znaczenie dla niektórych użytkowników, którym zależy tylko na tym, aby funkcja była dostępna w jakiejś formie. I do pewnego stopnia zgadzam się z nimi: z pewnością wygodnie byłoby mieć działającą funkcję przewijania zrzutów ekranu wystarczająco dobrze zamiast nie mieć go wcale do Androida 12. Ale Google nie może uciec od zapewnienia niedopracowanej funkcji, co częściowo jest powodem, dla którego tak długo zajęło im przyjęcie innych funkcji, takich jak tryb obsługi jedną ręką, bąbelki, klonowanie aplikacji, I tryb pulpitu na stockowego Androida.

Zawsze na czele stawki

Podczas gdy inni producenci urządzeń mają większą elastyczność, jeśli chodzi o tworzenie nowych funkcji, nie mają uprzywilejowanej pozycji, jaką ma Pixel, jeśli chodzi o wprowadzanie nowych funkcji do Androida. Google już ciężko pracuje nad rozwojem Android 15 „Lody waniliowe”, ale producenci OEM tak naprawdę nie uzyskają pełnej informacji o nowościach w systemie operacyjnym, dopóki nie zostaną poinformowani o tym rzekomo jeszcze w tym roku. Tak, producenci OEM uzyskują wczesny dostęp do kodu źródłowego każdej nowej wersji Androida, ale tak się nie dzieje dopóki Google już zasadniczo nie zaplanował, jakie funkcje i interfejsy API chcą wdrożyć w następnym uwolnienie. Wiele z tych zmian jest zwykle wprowadzanych z myślą o przyszłym urządzeniu Pixel. Większość, oczywiście, nie jest, ale wielu z nich tak.

Weźmy na przykład wiele zmian wprowadzonych przez Google w systemie Android 13 z myślą o urządzeniach Pixel. Dodali tryb koncentratora i obsługę stacji dokującej audio USB dla tabletu Pixel, funkcję „dotknij, aby przesłać multimedia”, aby zapewnić nowe wrażenia między urządzeniami między Pixel telefonów i tabletu Pixel oraz API „Ambient Context” do obsługi chroniącego prywatność backendu funkcji wykrywania kaszlu i chrapania Pixela, żeby wymienić tylko kilka. Gdy Google ma na myśli nową funkcję Pixela, która wymaga zmian na platformie Android, niekoniecznie musi walczyć o jego akceptację— muszą tylko upewnić się, że zostało to zrobione „we właściwy sposób”.

Ponownie upraszczam tutaj: w Androidzie jest wiele osób, które pomagają nadzorować implementacje nowych funkcji, aby upewnić się, że nie wprowadzać potencjalne problemy z bezpieczeństwem lub łamać interfejsy API, więc nie jest tak, że jakiekolwiek żądanie funkcji od Pixela jest natychmiast realizowane bez wewnętrznego obserwacja. Ale fakt, że Pixel i Android są pod tym samym parasolem, ułatwia im uzgodnienie, jakie zmiany należy wprowadzić w przyszłych wersjach systemu operacyjnego. Producenci OEM mają jednak wiele do powiedzenia w sprawie przyszłego kierunku platformy, zwłaszcza jeśli chodzi o decyzje, które mają na nich bezpośredni wpływ. I to nie jest tak, że producenci OEM muszą czekać, aż Google wprowadzi niezbędne zmiany w AOSP zanim będą mogli rozpocząć pracę nad nową funkcją.

Na koniec nie mogę tu zakończyć, nie wspominając o jednej z największych zalet Pixela: dostają pierwszeństwo w nowych wersjach Androida. Ponieważ Google używa Pixela jako platformy referencyjnej Androida, nowe wersje systemu operacyjnego są opracowywane i testowane na urządzeniu. Chociaż są chwile, kiedy jako pierwsi wypróbowują nowy system operacyjny nie wyszło, myślę, że większość użytkowników Pixela zgodzi się, że aktualizacje pierwszego dnia są częścią tego, co przyciągnęło ich do marki. Pixel błyszczy jako marka smartfonów ze względu na powiązania z Google, ale mam nadzieję, że po przeczytaniu tego artykułu tak lepiej zrozumieć, dlaczego podejmują określone decyzje lub wydają się „wolne” w wybieraniu pewnych funkcji w porównaniu z innymi inni.