Scott Pilgrim vs. The World: The Game - Complete Edition Recenzja Stadia: Nostalgiczna zabawa, która jest cienka

Źródło: Ubisoft

Jesteśmy w środku swego rodzaju renesansu oldschoolowych bijatyk i fantastycznie jest zobaczyć, jak jeden z nich wreszcie się udaje Stadia. Od doskonałych Streets of Rage 4 i River City Girls po niedawny restart Battletoads i nie tylko, teraz jest dobry czas, aby być fanem chodzenia od lewej do prawej podczas walki ze złoczyńcami.

Scott Pilgrim vs. The World: The Game - Complete Edition może mieć więcej napisów niż oryginalnych pomysłów i na pewno nie jest jednym z najlepsze gry Stadiaale to, czego brakuje w innowacjach, to więcej niż nadrabia stylem i polerowaniem dla fanów gatunku. A dla 11-letniej gry, która już w momencie jej wydania była uważana za dość retro, trudno oczekiwać czegoś więcej.

W Scott Pilgrim vs. The World, wcielasz się w rolę Scotta lub jednego z jego różnych towarzyszy w podróży, aby walczyć i pokonać wszystkich byłych kochanków swojej dziewczyny. Istnieje 4-osobowa kooperacja lokalnie lub online, ale można w nią grać również solo. To głupia i niezwykle cienka narracja, która nie ma innego celu niż przepychanie cię przez poziomy, więc jest wystarczająco dobra, ale to byłoby wspaniale, gdyby więcej żartów, humoru i odniesień z powieści graficznej i filmu trafiło do gry jakoś. Wciąż wyraźnie opiera się na tym samym materiale źródłowym, ale wydaje się, że nie w pełni wykorzystuje to, że jest grą o komiksie opartym na grach wideo w sposób, w jaki mógłby.

Ścieżka dźwiękowa chiptune jest po prostu doskonała, a grafika pikselowa jest naprawdę najwyższej klasy

Rozgrywka jest w porządku. Możesz uderzać, kopać, skakać i blokować, ale ogólny ruch postaci (przynajmniej na początku) jest znacznie wolniejszy niż się spodziewałem. Pędzenie wydaje się szybsze, niż bym chciał, podczas gdy chodzenie odbywa się lodowato. Blokowanie i kontrowanie w trakcie ataku jest prawie niemożliwe, więc utknięcie w długiej żonglerki z wrogami kończy się uczuciem bardzo tanim i frustrującym. Na szczęście podniesienie poziomu postaci i nauczenie się nowych umiejętności nie zajmuje dużo czasu, a ponieważ twoje poziomy przenoszą się nawet po zakończeniu gry, nie jest to zbyt straszne. Skoki trudności są jednak realne, ale nie jest to niezwykłe w tym gatunku, po prostu spodziewałbym się trochę pracy równoważącej w remasterze. O ile wiem, jest to dość prosty port wymagający minimalnego wysiłku.

Scott Pilgrim vs. Świat najbardziej wyróżnia się w swojej prezentacji. Ścieżka dźwiękowa chiptune jest po prostu doskonała, grafika pikselowa jest naprawdę na najwyższym poziomie, a krótkie animowane sceny między poziomami i walkami z bossami są pełne kolorów i osobowości. Wszystko w tej grze tak bardzo krzyczy tęsknotę za lepszym i gorszym, tak że uznałbym to za prawie niemożliwe nawet się tym cieszyć, jeśli nie masz miłych wspomnień z gier takich jak Streets of Rage, Final Fight, Double Dragon i tak dalej.

Aby uzyskać bardziej szczegółową analizę samej gry, zapoznaj się z naszą Recenzja Xbox w Windows Central. Przyjrzyjmy się teraz różnicom w Stadia.

Scott Pilgrim vs. Recenzja gry The World: The Game - Complete Edition Wydajność i porównania Stadia

Źródło: Ubisoft

Jak można się prawdopodobnie domyślić, Scott Pilgrim vs. Świat nie jest bardzo wymagającą grą. Nigdy nie miałem ani jednego problemu z wydajnością podczas grania, a ponieważ styl graficzny jest bardzo pikselowany, wątpię, czy w ogóle zauważyłbym jakiekolwiek czkawki związane z przesyłaniem strumieniowym, nawet gdyby wystąpiły.

Wypróbowałem też grę na PS5 (przez wersję na PS4) i grała tam świetnie, ale elastyczność, jaką daje możliwość grania w takie śmiałe bijatyki na moim telefonie, komputerze i telewizorze jest po prostu cudowna. Moim zdaniem zgniatanie tej pikselowej grafiki na ekran telefonu sprawia, że ​​wygląda jeszcze lepiej, więc stwierdziłem, że wolę grać w ten sposób lub na hybrydzie laptopa / tabletu Microsoft Go. Wysadzenie go na moim telewizorze 4K za pośrednictwem Chromecasta było miłe, ponieważ podzieliłem się doświadczeniem z moim synem, ale według własnego gustu najbardziej lubiłem grać na urządzeniach mobilnych.

Właściwie to naprawdę świetna gra dla Stadia, ponieważ możesz grać we własnym tempie

Wypróbowałem to za pomocą mojego Razer Kishi, używając mojego kontrolera Stadia i używając tylko elementów sterujących na ekranie dotykowym. Ze wszystkich sposobów grania w Scott Pilgrim vs. Świat, mój ogólnie ulubiony (nawet z Chromecastem lub PC) był zdecydowanie na urządzeniach mobilnych z Razer Kishi. Gry retro zawsze czują się jak w domu na małej elektronice, więc był to doskonały przykład do tego. To żwawa, zabawna i prosta gra, w którą możesz przejść w ciągu zaledwie kilku godzin lub grać w krótkich seriach.

Dzięki temu, jak działa system awansowania, nie marnujesz czasu, grając tu i tam przez dziesięć minut, aby zgnieść trochę XP i odblokować nowe ruchy. Jeśli nie ukończysz całego poziomu, to w porządku, nadal robisz postępy. W ten sposób jest to naprawdę świetna gra dla Stadia, ponieważ możesz grać we własnym tempie. I chociaż dodatkowe tryby gry, takie jak tryb przetrwania lub tryb zombie, tak naprawdę nie dodają wiele, są idealne do szybkich sesji na urządzeniach mobilnych.

Co ciekawe, w rzeczywistości jest całkiem grywalny z kontrolkami na ekranie dotykowym. Ponieważ przez większość czasu nie wymaga błyskawicznego refleksu ani naprawdę precyzyjnego wyczucia czasu, możesz całkowicie pokonać poziom na telefonie komórkowym, używając tylko wirtualnych przycisków, jeśli chcesz. Moim największym problemem związanym z tym formatem, podobnie jak w przypadku każdej gry Stadia, jest to, że w ogóle nie można zmienić lokalizacji wirtualnych przycisków. Chciałbym móc przenieść wirtualny R1 w bardziej dostępne miejsce bliżej przycisków twarzy, ponieważ jest to specjalny przycisk ataku i jest często używany.

Scott Pilgrim vs. Recenzja gry The World: The Game - Complete Edition Czy powinieneś to kupić?

Źródło: Ubisoft

Scott Pilgrim vs. Świat to jedna z tych gier, które, kiedy usłyszałeś o jej ogłoszeniu, prawdopodobnie już zdecydowałeś, czy chcesz ją kupić. Kiedy został wydany po raz pierwszy 11 lat temu, wydawał się już bardzo oldschoolowy i to tylko uczucie zaostrzone przez ostatnie wydania z tego gatunku, które są o wiele lepsze pod każdym względem - jak Streets of Rage 4.

3.5z 5

Nie jest to zła gra, po prostu zbyt mocno opiera się na nostalgii, aby pchnąć ją do przodu. Pod wieloma względami jest to tak referencyjne doświadczenie, że jeśli nie jesteś produktem z lat 80. i wczesnych 90., stracisz tyle gry, że trudno ją polecić.