Nasze smartfony składają się z wielu różnych komponentów. Kiedy opisujemy je w recenzjach i wiadomościach, zwykle koncentrujemy się na takich kwestiach, jak jakość wyświetlania, szybkość procesora, kamery itp. To wszystko jest bardzo ważne, ale jedną z funkcji, o której często się nie wspomina, jest Bluetooth.
Kiedy myślisz o tym, jak często używamy Bluetooth, to trochę głupie. Opieramy się na standardzie bezprzewodowym do słuchania muzyki na słuchawkach Bluetooth, grania w gry z kontrolerami, używania myszy i klawiatury do wydajnej pracy i wiele więcej.
Podstawowa idea Bluetooth pozostała taka sama od czasu wprowadzenia wersji 1.0 w 1999 roku, a teraz przyjrzymy się wszystkim technologiom Bluetooth wiele iteracji, zaczynając od pierwszej i przechodząc do standardu 5.1, który został wydany w 2019 roku, aby zrozumieć, gdzie to się zaczęło i jak dotarliśmy do tego, gdzie jesteśmy dzisiaj.
Verizon oferuje Pixel 4a za jedyne 10 USD miesięcznie na nowych liniach Unlimited
Bluetooth 1.0 - 1.2
Po utworzeniu Bluetooth Special Interest Group (znanej również jako SIG) w 1998 roku specyfikacja Bluetooth 1.0 została wydana rok później w 1999 roku.
Pierwszym telefonem korzystającym z Bluetooth był Ericsson T36, który został zaprezentowany w 2000 roku. Jednak w rzeczywistości nie był dostępny w sprzedaży do 2001 roku, kiedy Ericsson wypuścił poprawiony telefon komórkowy T39. Ericsson T39 wykorzystywał Bluetooth 1.0b, który był łagodnym następcą Bluetooth 1.0a.
W porównaniu z Bluetooth, który znamy dzisiaj, Bluetooth 1.0b był bardzo powolny i zawodny. Miał maksymalną prędkość przesyłania danych 732,2 kb / s i mógł pozostawać połączony tylko z urządzeniami w zasięgu 33 stóp. Łatwo można narzekać, że Bluetooth jest dziś uciążliwy, ale wtedy doświadczenie było znacznie gorsze.
Ponadto przy tak powolnym przesyłaniu danych Bluetooth nie był tak naprawdę zaprojektowany do słuchania muzyki tak, jak jest teraz. Zamiast tego jego głównym celem były bezprzewodowe zestawy słuchawkowe Bluetooth do wykonywania / odbierania połączeń telefonicznych.
W lutym 2001 roku na rynek pojawił się Bluetooth 1.1. Postanowił naprawić wiele skarg dotyczących użyteczności z Bluetooth 1.0 i chociaż nadal miał tę samą maksymalną prędkość przesyłania danych, wprowadził obsługę up do siedmiu jednoczesnych połączeń i umożliwił połączenia Bluetooth na nieszyfrowanych kanałach - jedna z największych wad Bluetootha 1.0.
Kilka lat później, a Bluetooth 1.2 był gotowy do działania w listopadzie 2003 roku. Była to pierwsza aktualizacja Bluetooth, która zwiększyła prędkość przesyłania danych, zwiększając prędkość do 1 Mb / s.
Bluetooth 1.2 również zyskał na szybszym i łatwiejszym wykrywaniu urządzeń, był wstecznie kompatybilny z Bluetooth 1.1 i wprowadził coś, co nazywa się „Adaptive Frequency Hopping”, dzięki czemu Bluetooth jest bardziej odporny na zakłócenia radiowe częstotliwości.
Kolejną wielką wygraną dla Bluetooth 1.2 było użycie rozszerzonych połączeń synchronicznych. Głównym celem była poprawa jakości połączeń telefonicznych przez Bluetooth, dając użytkownikom możliwość zwiększenia opóźnień na korzyść lepszego przesyłania danych w celu uzyskania wysokiej jakości dźwięku.
Bluetooth 2.0 był pierwszą główną aktualizacją numeru dla Bluetooth i zasługiwał na wielką zmianę nazwy.
To wtedy EDR - Enhanced Data Rate - pojawił się w Bluetooth, umożliwiając transfer danych z trzykrotnie większą szybkością. EDR szczycił się przepływnością 3 / Mbs, ale w świecie rzeczywistym Bluetooth 2.0 był w stanie tylko 2,1 / Mbs. Mimo to był to ogromny krok naprzód dla standardu.
Oprócz lepszej wydajności bezprzewodowej, dzięki zwiększonej prędkości, Bluetooth 2.0 i jego wykorzystanie EDR pozwoliło również na lepszą żywotność baterii na urządzenia, które go używały w porównaniu z Bluetooth 1.2. W 2005 roku były dyrektor wykonawczy Bluetooth SIG, Mike Foley, zauważył, że jest to technologia bezprzewodowa zestaw słuchawkowy z Bluetooth 1.2 może działać tylko 90 minut po naładowaniu, podczas gdy jeden z Bluetooth 2.0 może być używany przez ponad cztery godziny na jednym opłata.
Bluetooth 2.1 był skromnym następcą 2.0 i został zaprezentowany przez SIG w lipcu 2007 roku.
Główną atrakcją Bluetooth 2.1 było to, że oferował prostszy proces parowania między urządzeniami, wykorzystując system „bezpiecznego prostego parowania”. Podobnie w Bluetooth 2.1 wprowadzono opcję parowania urządzeń za pomocą NFC (ta sama technologia, której używają Google Pay i Apple Pay do płatności zbliżeniowych).
Między Bluetooth 2.1 a 3.0 była prawie dwuletnia przerwa, przy czym ten ostatni został przyjęty przez SIG w kwietniu 2009 roku. Tam, gdzie EDR był główną atrakcją dni 2.0 i 2.1, powodem do sławy Bluetooth 3.0 był HS - kanał o dużej szybkości.
Teoretycznie, Bluetooth 3.0 może osiągnąć prędkość transferu danych nawet do 24 / Mbs. Jednak te prędkości nie zdarzały się wyłącznie przez Bluetooth. Zamiast tego Bluetooth 3.0 nawiązał połączenie z protokołem 802.11 (AKA, Wi-Fi).
Dzięki tak znacznie poprawionym prędkościom Bluetooth był wreszcie gotowy do wyjścia poza transfery audio. Teraz był wystarczająco szybki, aby bezprzewodowo przesyłać strumieniowo wideo między urządzeniami.
Jest to jeden z największych progów prędkości, jakie kiedykolwiek widział Bluetooth, a także ostatnia iteracja standardu bezprzewodowego, zanim wprowadzono nas w świat Bluetooth Low Energy.
To ładnie przenosi nas do czerwca 2010 roku. To wtedy SIG formalnie przyjął Bluetooth 4.0, aw październiku 2011 roku iPhone 4S zadebiutował jako pierwszy telefon, który korzysta z nowego protokołu bezprzewodowego.
W przypadku Bluetooth 4.0 duży nacisk położono na nową technologię Bluetooth Low Energy - zwaną również BLE. BLE został zaprojektowany, aby oferować bardziej wydajne połączenia z mniejszymi urządzeniami bezprzewodowymi - często spotykane w monitorach fitness i innych inteligentnych urządzeniach do noszenia, które nie wymagają dużej mocy.
Kiedy BLE został wprowadzony po raz pierwszy, konsumenci musieli czekać na jego pełną użyteczność, ponieważ czekaliśmy na przyjęcie standardu przez urządzenia. Jednak dzisiaj jest to oczekiwana funkcja w każdym gadżecie, który może z niej skorzystać.
Bluetooth 4.0 zachował tę samą prędkość 24 / Mbs, gdy był używany z urządzeniami innymi niż BLE, wraz z dodaniem 128-bitowego szyfrowania w celu zwiększenia bezpieczeństwa.
Wprowadzenie technologii Bluetooth Low Energy było świetne - łatwość połączeń z beaconami Bluetooth nie tak bardzo.
Bluetooth 4.0 przyniósł również zmianę, która nie była tak wielka - możliwość jednokierunkowego połączenia z beaconem Bluetooth. Oprócz korzystnych zastosowań, takich jak monitorowanie zdrowia pacjentów w domu lub nawigacja w pomieszczeniach, lampy ostrzegawcze mogą być używane do śledzenia lokalizacji i celów reklamowych bez zgody użytkownika. Zarówno Apple, jak i Google skorzystały z jednokierunkowych sygnałów nawigacyjnych Bluetooth i oferują rozwiązania, które są tanie i łatwe do wdrożenia dla firm, które chcą lub potrzebują tej technologii.
W grudniu 2013 roku Bluetooth 4.1 po raz pierwszy odwrócił głowę i pomimo aktualizacji .x, 4.1 przyniósł wiele mile widzianych gadżetów do bezprzewodowego świata. Dzięki Bluetooth 4.1 zauważyliśmy, że połączenie bezprzewodowe działa lepiej z sygnałami radiowymi 4G i producentami urządzeń możliwość tworzenia własnych procedur limitu czasu dla urządzeń (skutkująca lepszą ogólną mocą zarządzanie).
Ostatnią dużą zmianą w 4.1 było to, że pozwoliło urządzeniom Bluetooth działać zarówno jako koncentrator, jak i punkt w tym samym czasie - co oznacza, że smartwatche i urządzenia do monitorowania kondycji mogłyby płynniej przekazywać informacje do smartfonów i imadła versa.
Uzupełniając erę Bluetooth 4, mamy Bluetooth 4.2. Bluetooth 4.2 pojawił się na świecie w grudniu 2014 i oznaczało to dużą zmianę standardu w odniesieniu do jego roli w Internecie przedmiotów (IoT).
Bluetooth 4.2 zawierał, między innymi, bezpieczne połączenie Low Energy, pozwalające na lepszą prędkość i prywatność przy różnego rodzaju podłączonych urządzeniach. Jednak największą atrakcją było przyjęcie przez Bluetooth 4.2 łączności IP.
Kolejną zaletą Bluetooth 4.2 była zwiększona prywatność, w szczególności fakt, że urządzeń Bluetooth 4.2 nie można było śledzić, chyba że użytkownik wyraźnie udzielił zgody.
Bluetooth 5.0 był zarówno techniczną, jak i brandingową aktualizacją standardu Bluetooth, kiedy został oficjalnie wprowadzony w lipcu 2016 roku. Z technicznego punktu widzenia zaobserwowaliśmy zwiększenie maksymalnego zasięgu do 800 stóp, wraz ze znacznie większą prędkością maksymalnego transferu danych do 50 / Mbs. Podobnie, Bluetooth 5.0 dodał możliwość przesyłania dźwięku między dwoma urządzeniami jednocześnie - pozwalając na jednoczesne odtwarzanie dźwięku na dwóch słuchawkach jednocześnie, przesyłając dźwięk do wielu głośników w domu, itp.
Grupa SIG skupiła się również na większej liczbie aktualizacji IoT dla Bluetooth 5.0, przy czym ta wersja dodaje obsługę nawet lepsze zużycie energii przy niskim zużyciu energii i opcje połączeń, które wykorzystują większą przepustowość lub wymagają dłuższego zasięgu zakresy.
Jeśli chodzi o zmianę marki, Bluetooth 5.0 nie jest w rzeczywistości nazywany Bluetooth 5.0. Zamiast tego SIG po prostu to nazywa „Bluetooth 5” Pomysł polegał na tym, aby wersje Bluetooth były łatwiejsze do zrozumienia i nie były tak skomplikowane, jak w przypadku przeszłość.
Nowy schemat nazewnictwa Bluetooth 5 ma na celu ułatwienie zrozumienia protokołu bezprzewodowego.
Telefony z Bluetooth 5 / 5.0 zaczęły pojawiać się w 2017 roku, więc są szanse, że telefon, o którym czytasz ten artykuł, jest w niego wyposażony.
Biorąc to wszystko pod uwagę, istnieje również Bluetooth 5.1, o którym powinniśmy porozmawiać. To najnowsza wersja Bluetooth, która została zaprezentowana w styczniu 2019 roku.
Szybkość i niezawodność połączenia przyniosły poprawę w wersji 5.1, a także możliwość określenia dokładnej lokalizacji urządzenia przez Bluetooth na podstawie analizy kierunku podłączonych produktów.
Coś innego, co zostało wprowadzone w Bluetooth 5.1, to możliwość nadawania przez urządzenia Bluetooth, że są dostępne do parowania / łączenia. SIG nazywa to „Randomized Advertising Channel Indexing” i znacznie ułatwia zorientowanie się, jakie urządzenia Bluetooth w pobliżu można podłączyć. do - coś, co może być bardzo pomocne, jeśli znajdujesz się w środowisku pełnym urządzeń innych osób (na przykład w kawiarni lub Lotnisko).
Patrząc w przyszłość
I to powiedziawszy, kończy naszą małą lekcję historii.
Łatwo można narzekać na to, jak zły jest Bluetooth, ale w porównaniu z miejscem, w którym zaczęliśmy, obecna implementacja wyprzedza o lata świetlne to, co było oferowane z Bluetooth 1.0.
Protokół bezprzewodowy stale się zmienia i ewoluuje, a wraz z upływem lat będzie nadal to robić.
To, co czeka Bluetooth 6, pozostaje niejasne, ale kiedy SIG zdecyduje się ogłosić, co nowego w nowej generacji łączności bezprzewodowej, z pewnością Cię o tym poinformujemy.
To najlepsze bezprzewodowe słuchawki douszne, które możesz kupić za każdą cenę!
Najlepsze bezprzewodowe słuchawki douszne są wygodne, świetnie brzmią, nie kosztują zbyt wiele i łatwo mieszczą się w kieszeni.
Wszystko, co musisz wiedzieć o PS5: data premiery, cena i nie tylko.
Sony oficjalnie potwierdziło, że pracuje nad PlayStation 5. Oto wszystko, co o nim wiemy.
Nokia wprowadza na rynek dwa nowe budżetowe telefony z Androidem One poniżej 200 USD.
Nokia 2.4 i Nokia 3.4 to najnowsze dodatki do budżetowej linii smartfonów HMD Global. Ponieważ oba są urządzeniami z Androidem One, mają gwarancję otrzymania dwóch głównych aktualizacji systemu operacyjnego i regularnych aktualizacji zabezpieczeń przez okres do trzech lat.
Oto najlepsze etui do Galaxy S10.
Nawet jeśli nie jest to najnowszy telefon, Galaxy S10 jest jednym z najładniejszych i najbardziej śliskich telefonów na rynku. Upewnij się, że wyposażasz go w jedną z tych walizek.
Żadnego spamu, obiecujemy. Możesz zrezygnować z subskrypcji w dowolnym momencie, a my nigdy nie udostępnimy Twoich danych bez Twojej zgody.