Google Nexus One retrospectief

Bel de Nexus One wat je wilt - mislukt experiment, iClone, zijn tijd ver vooruit, wat dan ook. We zullen het een solide telefoon noemen, geboren uit de wens van Google om de smartphonemarkt "wakker te schudden", zowel wat betreft beschikbare hardware als de manier waarop deze aan de consument werd verkocht. Een deel ervan werkte. Een deel ervan niet.

We gaan niet de levensduur van elke Android-smartphone samenvatten wanneer deze wordt vervangen. Dat zou dom zijn. Maar de Nexus One was de oprechte poging van Google om dingen te veranderen, en hij verdient een laatste uitzending, die iets minder dom is. En dus, na de pauze, een Nexus One-retrospectief.

Nexus One: geboren, jan. 5, 2010

OK, dat is niet helemaal waar. Hoewel Google de Nexus One begin januari 2010 op een speciaal persevenement in San Francisco aankondigde, was dat ook zo gezien de telefoon aan werknemers ongeveer een maand eerder, met een knikje en een knipoog dat ze er eigenlijk niet in het openbaar over mochten opscheppen. Je weet natuurlijk hoe dat gaat.

Dus wat hield Google semi-geheim? Oh, alleen de eerste smartphone (vervaardigd door HTC) met een 3,7-inch AMOLED-touchscreen, de eerste in de VS met een 1 GHz Snapdragon processor, en de eerste met Android 2.1. Ook aan het hardware-uiteinde was plugless opladen via een drietal contacten aan de onderkant van de telefoon. De oude trackball bleef bestaan, tot grote vreugde van sommigen en tot minachting van anderen. Een autodock en desktopdock lekten uit en werden uiteindelijk verkocht aan consumenten.

De geboorte van de Nexus One maakte voorpaginanieuws. Is het de dood? Niet zo veel.

Er deden zich enkele kleine hardware-probleempjes voor, voornamelijk rond het touchscreen. AMOLED is niet geweldig buitenshuis, omdat je het scherm niet kunt zien vanwege reflectiviteit. Er zijn ook problemen met het touchscreen van de N1 zelf, omdat de multitouch-implementatie een beetje onnauwkeurig kan zijn. Geen dealbreakers voor de meeste mensen, maar wel hoofdpijn. Qua software was een gebrek aan multitouch bij de lancering een punt van frustratie, evenals een probleem om verbinding te houden met het 3G-netwerk van T-Mobile.

Dus dat is de telefoon, min of meer, in een paar korte zinnen. Een voorspelbare verbetering voor die tijd, en niet per se innovatief, hoewel het een behoorlijke stap vooruit was de meeste Android-smartphones die op dat moment beschikbaar waren (met als enige uitzondering de Motorola Droid ruzie maken).

De Google-telefoonwebwinkel

Het deel dat Google echt probeerde op te schudden, was de manier waarop de telefoon werd verkocht. Met de lancering van de Nexus One kwam de Google-telefoonwebwinkel bij Google.com/phone. Het was (in ieder geval in de Verenigde Staten) de enige plaats waar je de Nexus One kon kopen. Aanvankelijk waren er een aantal opties: een ontgrendelde, niet-gesubsidieerde GSM Nexus One die werkte op de 3G- en EDGE-netwerken van T-Mobile, of het EDGE-netwerk van AT & T. Een Verizon-versie werd beloofd bij de lancering, maanden later, werd dood verklaard. In maart werd een juiste AT & T (en Rogers) 3G-versie van de Nexus One is uitgebracht door Google. Diezelfde dag zei Sprint dat het ook een Nexus One zou krijgen. Dat is nooit gebeurd.

Het webwinkelmodel werd geplaagd door een aantal grote problemen, die elkaar allemaal verergerden. Overwegen:

• Probeer niet voordat u koopt: Je kon de telefoon niet echt proberen voordat je hem kocht. Was het te klein? Te groot? Hoe was het toetsenbord? Geen manier om het te vertellen voordat u uw geld plundert.
• Gebrek aan marketing: Als een telefoon niet echt in een winkel verkrijgbaar zal zijn, zul je wat marketingkracht winnen. En afgezien van een eerste media-push na de aankondiging, deed Google niet al te veel om actief op de Nexus One te drukken. Er was een vermelding in één regel op de startpagina van Google.com (en dat is geen kleinigheid voor Google), evenals AdSense-advertenties. Maar er was niks in de weg van traditionele reguliere marketing. Geen tijdschriftadvertenties. Geen krantenadvertenties. Geen televisiespots.
• Wie runt deze plek? In het begin was er massale verwarring over wie de leiding had / verantwoordelijk was voor de klantenservice. Google stak zijn handen in de lucht en wees naar T-Mobile en HTC alsof ze wilde zeggen "Hé, we verkopen gewoon de dingen. "Google nam eindelijk de leiding, de helpforums floreerden en een telefoonnummer van de klantenservice was opgezet. Beter laat dan nooit, maar er werd veel schade aangericht.
• Verwarrend prijs- / upgradeproces: Het is al erg genoeg dat we traditioneel vastzitten aan gesubsidieerde prijzen in de Verenigde Staten. Het hielp niet dat het proces om in aanmerking te komen voor een T-Mobile-subsidie ​​werd mislukt, en dat is uiteindelijk leidde tot een prijsdaling en terugbetalingen.

In mei 2010 kondigde Google aan dat zijn telefoonwebwinkel niet werkte en dat het een einde maakte aan de strategie. VP productmanagement Mario Queiroz legde uit tijdens de IO-ontwikkelaarsconferentie van Google:

"De webwinkel was een ander onderdeel van de strategie. Het was in veel opzichten een experiment voor ons... Android bevond zich zes maanden geleden op een heel andere plaats... En vandaag zijn we van mening dat het juiste om te doen vanuit een distributieperspectief anders is dan een paar maanden geleden. En dus hebben we ervoor gekozen om onze partnerschappen te verdubbelen. "

Op 21 juli 2010 stopte Google met de verkoop van de Nexus One online.

Lang leve de Nexus One

Afgezien van de mislukte distributiestrategie, is, was en zal de Nexus One nog een tijdje een solide telefoon blijven. Laten we enkele van de positieve punten onthouden:

Het begin van het 1GHz-tijdperk van Android

CPU-snelheid is niet alles, maar het is ook niet niets. De Nexus One was de eerste Android-smartphone in de Verenigde Staten met hogere snelheden. Niet dat de Android-smartphonemarkt niet in die richting was gegaan, maar het is een specificatie die het waard is om te bekijken.

Plugless opladen en Bluetooth-synchronisatie

Het is jammer dat deze nergens anders echt is aangeslagen. De twee dokken die officieel door Google zijn vrijgegeven, profiteren van drie kleine goudkleurige contactpunten aan de onderkant rand van de telefoon om een ​​oplaadverbinding te maken, wat betekent dat u eigenlijk niets op de telefoon aansluit om op te laden het. In het geval van de desktop dock betekent dat een zeer snelle toegang tot uw telefoon. Geen gedoe met pluggen.

Bovendien profiteerden de docks van de Bluetooth-mogelijkheid van de Nexus One, wat betekent dat u luidsprekers op het desktopdock kunt aansluiten en het autodock kunt gebruiken om muziek van telefoongesprekken te streamen.

Trackball-meldingen

De trackball is niet de meest elegante functie die u ooit op een smartphone zult zien. Maar het diende zijn doel, en nog wat. Het stelde u in staat om de cursorlocatie scherp aan te passen of door pictogrammen te bladeren in plaats van het scherm aan te raken. Maar waar het echt schitterde (letterlijk), was de implementatie van kleurmeldingen. Niet officieel ondersteund totdat Android 2.2 werd uitgebracht (het was eerder in aangepaste ROM's), de trackball knippert in verschillende kleuren voor verschillende meldingen. Omdat we binnenkort geen trackballs meer verwachten, zullen we deze in het geheugen moeten laten leven.

Het (weliswaar mislukte) webwinkelmodel

OK, dus het werkte niet. Maar sommigen van ons stellen de ervaring van een gsm-winkel gelijk aan die van het kopen van een auto. Het is nergens in de buurt van een eerlijke vergelijking, en we raden je toch aan een telefoon uit te proberen voordat je hem koopt. Maar voor ons gekke die-hard smartphonenerds die sowieso een telefoon gaan kopen, was het een fijne, probleemloze methode om een ​​telefoon aan te schaffen en deze er de volgende dag bij te hebben.

De droom van een hacker

De Nexus One was vanaf het begin de Google-telefoon van de volgende generatie voor ontwikkelaars. Net als de HTC Ion ervoor, is het ontworpen om je vrijwel alles te laten doen wat je maar wilt. Een eenvoudig "fastboot OEM unlock" -commando opende de bootloader zodat je aangepaste ROM's kon laden. Nee onmogelijke beveiliging, geen angst dat een Google Gestapo je zou opsporen, alleen een waarschuwing die je ongeldig zou maken uw garantie.

En van daaruit open je een hele nieuwe wereld van aangepaste ROM's. Het was op de Nexus One die we kregen eerste smaak van de geheel nieuwe Sense UI, overgezet van de Europese HTC Desire. En dat is nog maar het topje van de ijsberg. Als je het kunt, kun je het op een Nexus One doen.

Vaarwel, oude vriend

En daarmee betuigen we onze eer aan de Google Nexus One. Oh, het zal nog een tijdje bestaan, in de handen van ontwikkelaars en de die-hard Android-fans die er in de eerste plaats een (of meer dan één) hebben gekocht. Maar het is een geweldige telefoon die voor zijn tijd is gebruikt.

Wat betreft de winkel? Eh, het was een interessant idee, maar slecht geïmplementeerd en waarschijnlijk toch gedoemd, omdat het de aard geeft van de manier waarop mensen het liefst telefoons kopen - gesubsidieerd en persoonlijk.

Eerlijk goed, Nexus One. Eerlijk goed.