Kingdom Hearts 3 voor PlayStation 4: hands-on impressies van E3 2018

Kingdom Hearts 3 ontving dit jaar verschillende gloednieuwe trailers op de E3 die een wereld onthulden waarvan we allemaal logischerwijs aannamen dat deze in de maak was: Frozen. We zagen eindelijk ook een releasedatum in januari 2019, en met die datum zijn er meerdere speelbare demo's voor de pers gekomen, wat ons geruststelt dat de game eindelijk zijn voltooiing nadert.

Ik ging hands-on met Kingdom Hearts 3 op E3 ​​2018 en speelde door een baasgevechtsegment van het Olympus-niveau. Hoewel de Toy Room een ​​optie was die ik niet mocht proberen, zag ik wel meerdere andere mensen voor me spelen het door en kreeg ook een idee van de algemene toon van het verhaal, aangezien er geen dialoogonderbrekingen waren in de Olympus niveau.

Door naar Toy Room te kijken en Olympus te spelen, kwam ik weg met een zeer, zeer gemengde mening over Kingdom Hearts 3; een die precies het tegenovergestelde was van wat ik had verwacht. Ik liep naar binnen in de hoop van het verhaal te houden en bad dat de strijd interessanter en vloeiender was dan in het verleden. Ik liep naar buiten terwijl ik met mijn ogen naar het verhaal keek, maar ik wilde de controller weer oppakken en nog wat meer kapot slaan Heartless!

Zie bij Amazon

Simpel en schoon

Sinds Kingdom Hearts 2 (nou ja, Chain of Memories, als je het kaartsysteem als iets meetelt) heb ik het gevoel dat deze serie een gevechtsprobleem had. De strijd van de eerste game was vrij simplistisch, waar, maar het was aan de technologische mogelijkheden van die tijd. Het respecteerde ook dat zijn publiek misschien niets te moeilijk zou willen doen, terwijl het grotere uitdagingen mogelijk maakt als je voor bepaalde opties kiest.

Sora's speciale vaardigheden worden snel opgeladen en geactiveerd, en er zit genoeg variatie in dat ik me er niet mee verveel.

In Kingdom Hearts 2 en volgende verzandde Square Enix de strijd met onnodige raarheid heeft het systeem niet verder ontwikkeld dan een magische "Dood de vijand" -knop die om de zoveel tijd op het scherm verscheen vaak. Dream Drop Distance kwam het dichtst bij het interessant maken van dingen met het Flowmotion-systeem, maar zelfs dat was gewoon onnauwkeurig genoeg om te frustreren.

Dat alles terzijde, Kingdom Hearts 3 lijkt eindelijk de goede ideeën in de harten van al deze systemen te huwen op een manier die echt leuk is om te spelen. Sora's speciale vaardigheden worden opgeladen en geactiveerd met een snelle clip, de animaties duren niet zo lang dat ze afleiden van het gevecht, ze zijn bevredigend om te gebruiken, en er is genoeg variatie in die ik niet verveel hen. Lock-on lijkt ook verfijnd te zijn, want ik had geen problemen om vijanden daadwerkelijk te raken, zelfs niet in de lucht! Sora zweeft nu mooi naar ze toe als je opgesloten zit en op afstand in de buurt bent en zal bij ze blijven zonder domme bewegingen in de verkeerde richting te maken.

Het licht...

Sora kan nu ook tegen muren op rennen, wat specifiek als monteur werd gebruikt in mijn gevecht tegen de Rock Titan. Dit meerfasige baasgevecht begon met een race om op te staan ​​waar hij zat, terwijl ik keien ontwijkde en uit de weg gooide. Deze specifieke vertolking van wall-running was interessant voor dit ene gevecht, dus ik ben benieuwd hoe het op meer verschillende manieren voor andere gevechten kan worden gebruikt.

Zelfs buiten de gescripte reeksen springt Sora nu over kleinere richels zonder te vragen, waardoor alle bewegingen veel vloeiender aanvoelden dan in eerdere games.

Toen ik eenmaal bij de Titan was, moest ik zijn beide voeten breken om de kans te krijgen hem te beklimmen en zijn zwakke punt op zijn hoofd te raken. Hier werden de camerabesturingen een beetje kieskeurig in een kleine ruimte toen de enorme voeten me probeerden te verpletteren en mijn zicht te verdoezelen. Ik kreeg uiteindelijk genoeg treffers om een ​​pad naar het hoofd van de Titan te openen, die Sora genadig zelf sprong met weinig begeleiding voor mij. Dit was een van mijn favoriete mechanismen - in plaats van een QTE-achtig evenement te doen voor grote, gescripte baasmomenten, volgde Sora mijn begeleiding met de analoge joystick terwijl ik de sprongen zelf deed, dus ik voelde de controle zonder dezelfde knop steeds opnieuw in te drukken over. Zelfs buiten de gescripte reeksen springt Sora nu over kleinere richels zonder te vragen, waardoor alle bewegingen veel vloeiender aanvoelden dan in eerdere games.

Nadat ik een paar treffers op het hoofd van de Titan had gekregen, werd ik gevraagd om... iets op te roepen. Ik bevond me in een enorme achtbaan van een verlichte trein die om de baas cirkelde. Ik was in staat om de juiste analoog te gebruiken om kanonvuur vanuit de trein op de titan te richten voor enorme schade, maar moest af en toe pauzeren en uit de trein springen om zijn enorme vuisten te ontwijken. De hele reeks was prachtig en culmineerde in een laatste vuurwerkstoot uit de trein toen ik de dodelijke slag landde.

Het gevecht van Kingdom Hearts 3 was geweldig, en ver verwijderd van mijn verre herinneringen aan het knallen van knoppen door pakketten Heartless in eerdere games. Maar hoe leuk het gevecht ook was, ik ben minder onder de indruk van wat er in het verhaal gebeurt.

... en de "duisternis"

Ik weet dat veel Kingdom Hearts-fans cynisch zijn over de verwarrende richting van de plot door de jaren heen, en ik kan het ze niet kwalijk nemen. Ik kan niet praten over wat er gaande is met de Organization and the Darkness en dat alles in Kingdom Hearts 3, maar ik heb wel de basisplot van Toy Room te zien gekregen. Sora bezoekt de lokale bevolking, vermoord een paar Heartless, maakt vrienden, komt erachter dat een aantal van hun vrienden vermist zijn, gaat achter hen aan en ontdekt dat de Heartless / Organization bezig is met No Good.

Dus hetzelfde plot als elke andere Disney-wereld uit eerdere Kingdom Hearts-games.

Tot de eer van Square Enix kiezen ze voor een iets originelere invalshoek in plaats van alleen de plot van de Disney-film opnieuw te vertellen (hoewel ze aan de hand van de trailers opnieuw vertellen Frozen en Tangled). Maar de lijn die Sora door dit specifieke Disney-avontuur haalt, is dezelfde die altijd is geweest, en laat me totaal ongeïnteresseerd in wat er met deze personages gebeurt. Ik heb zeer bijzondere herinneringen aan het meesleuren door Disney-werelden in games als Chain of Memories en Kingdom Hearts 2, enthousiast om naar de volgende Sora-centrische verhaalbeat te gaan die me zou vertellen wat er in dit donker aan de hand was wereld. Ik wil dat niet nog een keer doen.

Al met al

Waar ik ooit van het verhaal van Kingdom Hearts hield en de strijd een beetje saai vond, heeft Kingdom Hearts 3 mijn gevoelens over dit onderwerp op een vreemde manier volledig omgekeerd. Ik wil een paar Heartless pakken, maar het kan me niet schelen wat er in Toy Room gebeurt of, eerlijk gezegd, in een van de Disney-werelden die ik tot nu toe in trailers heb gezien. Square Enix weet al jaren dat ze een monumentale taak hadden om alle Kingdom Hearts-verhaallijnen met elkaar te verbinden op een manier die zowel bevredigend was. en verstandig, en hoewel hun eerdere werk spreekt over hun vermogen om het aan te pakken, hebben de stukjes die ik tot nu toe heb gezien van Kingdom Hearts 3 me niet overtuigd dat ze het echt zullen redden het.

Maar je kunt een ritje maken in een verlichte treinachtbaan die vuurwerk afschiet, dus het is het waarschijnlijk toch waard.

Kingdom Hearts 3 wordt op 29 januari 2019 gelanceerd voor PS4 en Xbox One. Jij kan pre-order de game op Amazon.

Zie bij Amazon