Arizona Sunshine 2 bewijst dat ik een hond nodig heb voor de zombie-apocalyps

Een van de eerste "echte" VR-games die ik ooit speelde was de originele Arizona Sunshine. De game deed eind 2016 bijna alles beter dan de concurrentie, inclusief scripted sequenties zoals je zou vinden in Half-Life, en oneliners die rechtstreeks uit de beste jaren 80 lijken te zijn gescheurd films.

Het was deze unieke combinatie van elementen – gekoppeld aan strakke gameplay en coöpfunctionaliteit – die voor mij bewees dat VR meer was dan alleen een rage. Arizona Sunshine 2 behoudt al deze positieve eigenschappen en vertaalt ze naar een stijl die beter geschikt is voor eind 2023. Bovendien voegt het een harige, aaibare hondengenoot toe aan de mix.

Naast de robuuste singleplayer-ervaring biedt Arizona Sunshine 2 ook een coöpmodus voor 2 spelers, zodat je deze campagne met een ander mens kunt beleven; niet alleen je hond. Er is ook een hordemodus voor 4 spelers die de potentie heeft om te wedijveren met de beste Meta Quest-spellen zoals After the Fall.

Ik speel Arizona Sunshine 2 sinds net na Thanksgiving op zowel de PSVR 2 als

Meta-zoektocht 3, maar ik noem dit geen volledige recensie omdat ik nog niet de kans heb gehad om de multiplayermodi te ervaren. De singleplayer-ervaring trok echter mijn aandacht en ik kreeg de kans om het team te interviewen over de magie die alleen een hond voor zo'n ervaring kan brengen.

Maakt van mij een hondenmens

Ik ben een van die gekken die niet echt van honden houdt, maar ik denk ook niet dat ik daardoor automatisch een kattenmens ben. Ik heb kippen en konijnen, dieren die allebei buiten worden gehouden en zo zelfvoorzienend zijn als een huisdier maar kan zijn. Van één daarvan krijg ik zelfs dagelijks eieren, en nee, ik heb het niet over de chocoladesoort die je van de paashaas krijgt.

Maar een hond? Voor mij is een hond een ergernis die ik niet in mijn leven wil. Ze stinken en kwijlen, en ik ben een te grote schoonmaakfreak om daarmee om te gaan. Ik had als kind honden en heb er nooit van genoten, maar als Arizona Sunshine 2 iets bewijst, is het dat ik mijn standpunt moet heroverwegen als we ooit in een zombie-apocalyps terechtkomen.

En als de verhaallijn hier iets voorstelt, hoef ik niet de tijd en moeite te investeren om er nu een te kopen. Het enige wat ik hoef te doen is een neergestorte militaire helikopter vinden en de kleine kerel vrijlaten, in Free Willy-stijl.

Buddy helpt zelfs een uniek stealth-mechanisme toe te voegen aan een game die verder niet centraal op stealth is gericht.

Door het spel met een hondengenoot te kunnen spelen, voelde het in veel opzichten bijna net zo persoonlijk als het spelen van het spel met een vriend. Beter nog, ik kan Buddy aaien – dat is de naam van je hond in het spel – en ik hoef mijn handen niet te wassen vanwege stinkende hondenvacht. Het is een win-winsituatie als je het mij vraagt.

Maar Buddy is er niet alleen om te aaien, hoewel je dat zoveel kunt doen als je wilt, zelfs als hij onder het verse zombiebloed zit. In een komende update kun je hem zelfs lekkers geven, wat een van de eerste dingen is die ik wilde proberen in de huidige versie van de game.

Maar Buddy is niet alleen een virtueel huisdier; hij is een briljante monteur die een substantieel gameplay-element toevoegt aan Arizona Sunshine 2. Hij zorgt ervoor dat het spel vertrouwd maar niet saai aanvoelt.

Hij is ook een briljante manier om puzzels op te lossen, waarbij je Buddy commando's moet geven om zombies uit de weg te trekken, iets te halen op een plek waar je niet bij kunt, en meer. Bovendien is Buddy geweldig om je te waarschuwen voor 'slapende' zombies die nog niet echt dood zijn.

Buddy helpt zelfs een uniek stealth-mechanisme toe te voegen aan een game die verder niet centraal op stealth is gericht. De meeste situaties waarbij zombies betrokken zijn in het spel beginnen ermee dat je een gebied betreedt voordat de zombies weten dat je er bent. Buddy kan worden gebruikt om verschillende zombies uit te schakelen voordat jouw aanwezigheid wordt opgemerkt, waardoor de horde wordt uitgedund voordat deze uit de hand loopt.

En geloof me, het loopt binnen de kortste keren uit de hand.

Horde-modus ingeschakeld

Als vuistregel probeer ik altijd eerst een game in de harde modus te spelen om te zien welke slimme trucs ontwikkelaars kunnen bedenken. De harde modus van Arizona Sunshine 2 is voortreffelijk gebouwd op een manier die niet goedkoop of oneerlijk aanvoelt. Het voelt realistisch en het is ronduit beangstigend.

In mijn interview met de ontwikkelaars vertelden ze me dat er maximaal vijftig actieve zombies tegelijk op het scherm kunnen verschijnen, die allemaal op je afkomen voor een heerlijk feest van grijze materie. Maar dit is niet zo ontworpen Na de val, ondanks dat hij uit hetzelfde ontwikkelingshuis komt en enkele overeenkomsten vertoont. Zombies vallen niet noodzakelijkerwijs in één keer neer, hoewel dat wel kan gebeuren als je goed bent in het maken van hoofdschoten.

Buddy-opdrachten geven is zo eenvoudig als maar kan, en je kunt zelfs opdrachten delen met een vriend in de coöpmodus.

Veel zombies – vooral de grotere of gepantserde – hebben verschillende rondes nodig om uiteindelijk neer te halen, en dit is een ander gebied waar Buddy’s briljante strategische element een rol speelt. Buddy een commando geven is net zo eenvoudig als het ingedrukt houden van de B-knop op de Meta Quest-controller (Circle op PSVR 2), wijzen naar een gebied of zombie en het loslaten van de knop.

Buddy kan naar een gebied lopen, zitten of elke zombie op je pad venijnig verscheuren om je te beschermen. Hoewel deze monteur in het begin een beetje te OP aanvoelt, zul je al snel zijn beperkingen tegenkomen als je deze grotere zombies tegenkomt. Buddy kan ze een tijdje vastpinnen en hun onvermijdelijke traject naar jou vertragen, maar hij kan ze niet doden zoals hij dat met een zombie van normale grootte kan doen.

En als dat gebeurt, is het eenvoudig genoeg om Buddy bij je te roepen en een van de twee wapens te pakken die je in de rugzak op zijn rug kunt opbergen. Dit geeft je in totaal zeven plekken om wapens op te slaan die niet al te videogame-achtig aanvoelen, hoewel de twee polszakken op dit moment een onmisbaar onderdeel van de VR-inventaris zijn.

Hij helpt bij het opruimen van een van de grootste hindernissen die ik in de eerste game had: uitzoeken hoe ik precies moest selecteren twee wapens gedurende het hele spel. Nu kan ik gemakkelijk vier wapens opbergen – één op elke heup en twee op Buddy’s rugzak – wat handig is voor de verschillende scenario’s die je tegenkomt.

En dat is een ander gebied waarop de game echt uitblinkt; strategie. Hoewel veel van de scenario's van de game vergelijkbaar lijken met de eerste game, zorgt de verandering van locatie van de kliffen van Arizona naar een meer buitenstedelijke locatie voor variatie in de ervaring.

Wat begint als een overlevingsspel, verandert al snel in een kat-en-muis-achtervolging en draait opnieuw. Het zombieverhaal is ten dode opgeschreven – woordspeling volledig bedoeld – maar er is nog steeds iets dat enorm leuk is aan het afslachten van de hordes naarmate je verder komt.

Omdat ik de multiplayermodi niet heb kunnen spelen, kan ik niet voor ze spreken met ervaring uit de eerste hand, maar ik weet dat ik op mijn best herinneringen aan de originele Arizona Sunshine brachten ik door met mijn beste vriend terwijl we door de kliffen en mijnen van de woestijn.

Wat begint als een overlevingsspel, verandert al snel in een kat-en-muis-achtervolging en draait opnieuw.

Arizona Sunshine 2 laat twee spelers samen door het verhaal stuiteren; elk om de beurt geeft Buddy-commando's. Je zult echter moeten samenwerken om te beslissen wie de controle overneemt, aangezien Buddy naar jullie beiden zal luisteren, en ik kan me voorstellen dat het hectisch kan worden als jullie geen team zijn.

In de Horde-modus kunnen vier spelers samen de strijd aangaan in volledig afzonderlijke omgevingen, waarbij de ontwerppilaren van het team uit het raam worden gegooid voor een beetje hersenloos multiplayer-plezier. Nu iedereen mee kan doen aan de actie, ga ik in deze modi duiken en ze uitproberen, waarbij ik hopelijk goede herinneringen opdoe.

Fans van het origineel zullen Arizona Sunshine 2 geweldig vinden. Het behoudt de duistere komedie-essentie van de eerste, compleet met uitstekende dialogen en oneliners. Er is weinig grappiger dan het geklets van een man die op de een of andere manier de apocalyps heeft overleefd en een beetje gek is geworden zonder andere mensen om mee te praten.

De Quest 3-versie van Arizona Sunshine 2 is grafisch vergelijkbaar met de pc-versie van de originele titel

Het heeft een vergelijkbare gameplay-loop en mechanica als het origineel, inclusief de eindeloze voorraad buit verspreid langs de manier, plus een geweldig nieuw knutselmechanisme waarmee je buit kunt verzamelen en de explosieven kunt maken die je nodig hebt om de horde uit te dunnen.

En oh mijn god, wat is dit spel bloederig. Gorehounds vinden het heerlijk om hoofden en ledematen af ​​te hakken, om ze vervolgens weg te gooien zodat Buddy met zombieonderdelen kan apporteren. Het is volkomen belachelijk en heel leuk, vooral met een spel dat zo mooi is. De ontwikkelaars vertelden me dat de Quest 3-versie van Arizona Sunshine 2 grafisch op één lijn ligt met de pc-versie van de originele titel, wat een enorm bewijs is van hoe ver standalone VR is gekomen.

Ondanks het grote aantal zombiespellen op de markt, is dit een titel die je moet spelen voor elke VR-gamer die een eersteklas en zeer gepolijste ervaring wil.