Het is het ding op uw telefoon dat u het meest gebruikt, maar waar u waarschijnlijk nooit aan denkt: het display. Het is ook iets dat er goed uit moet zien, goed moet werken en bestand moet zijn tegen alle manieren waarop het wordt misbruikt, omdat het niet erg goed wordt beschermd.
Heeft u ooit nagedacht over de wetenschappelijke magie die achter dit alles moet zitten? Het OLED-touchscreen is misschien niet de meest besproken functie, maar wel de belangrijkste.
Stap één: Het weergavepaneel
De meeste telefoons die tegenwoordig worden gebouwd, gebruiken een OLED-display. Dat staat voor Organic Light-Emitting Diode en het is op zichzelf best coole technologie. OLED-displays maken gebruik van LED's die oplichten door middel van organische moleculen en individueel kunnen worden aangestuurd. Typische LED's gebruiken daarentegen halfgeleidermateriaal en stroom en zijn afhankelijk van achtergrondverlichting om te "oplichten". Beide technologieën werken goed, maar OLED's zorgen ervoor dat een scherm emissief is (elke pixel zendt zijn eigen pixel uit). licht en kan individueel worden bediend), en wordt als superieur beschouwd als het wordt gebruikt voor bijvoorbeeld een telefoon.
Hoe deze technologie werkt is echt gaaf, en hoewel de details behoorlijk droog en saai kunnen zijn, is de uitleg op hoog niveau eenvoudig te begrijpen. Je klemt dunne lagen organische film tussen twee lagen die elektriciteit geleiden. Als je hem aanzet, komt er een fel licht uit. Dit wordt gecombineerd met andere lagen die helpen bij de overdracht van elektriciteit en ondersteuning bieden, en vervolgens dicht bij elkaar verpakt om een scherm te bouwen dat uit miljoenen individuele pixels bestaat.
OLED-schermen zijn moeilijker te bouwen dan LCD-panelen, waardoor ze duurder worden.
OLED-schermen hebben een zeer hoog contrast, verbruiken minder stroom, zijn ongelooflijk dun en licht, en dat zijn ze ook zeer flexibel. Daarom vind je ze in zaken als geweldige smartphones. Maar ze zijn niet zonder hun eigen problemen.
OLED-schermen zijn ook moeilijk te vervaardigen, omdat de manier waarop ze zijn gebouwd betekent dat de kosten hoger zijn en de opbrengst lager dan bij een "normaal" LCD-paneel. Bedrijven als Samsung en LG verfijnen voortdurend het productieproces, maar het is nog steeds eenvoudiger (en goedkoper) om een LCD-scherm te bouwen.
Een ander nadeel is de bruikbare levensduur. De films die worden gebruikt om rode en groene subpixels op te bouwen, gaan veel langer mee dan de films die worden gebruikt voor blauwe subpixels. Zonder alle drie de kleuren zal een beeldscherm niet zo goed werken. Fabrikanten van beeldschermen werken ook aan dit probleem, en het beeldscherm van een telefoon zal dat ook doen waarschijnlijk gaat zo lang mee als nodig is om nuttig te zijn.
Stap twee: Het touchscreen
Het display op je telefoon is alleen handig omdat het ook een touchscreen is. Niemand wil een kleine muis en toetsenbord gebruiken om zijn telefoon te gebruiken. Touchscreens zijn iets anders dat vrij eenvoudig te begrijpen is als je eenmaal de basis kent. Dat zijn ze ook erg koel.
Je telefoon heeft een capacitief touchscreen omdat de alternatieven te duur zijn (een ontwerp met akoestische oppervlaktegolven) of gewoon slecht zijn in gebruik (een resistief ontwerp). Capacitieve aanraaksystemen zijn een bijna perfect compromis omdat ze relatief goedkoop zijn en zeer nauwkeurig kunnen zijn.
Touchscreens gebruiken een elektrische lading om te registreren waar en wanneer je het aanraakt, maar het scherm zelf is vrijwel altijd van glas. Glas isoleert, wat betekent dat er niet echt elektriciteit doorheen stroomt.
Om dit op te lossen, bedekken fabrikanten het glas meestal met een heel dunne laag van iets dat geleidend is indiumtinoxide, omdat het ook transparant is. We moeten het prachtige display erachter zien!
Als het om het touchscreen gaat, draait het allemaal om elektriciteit.
Deze laag kan een elektrische lading opslaan. Wanneer u het met uw vinger aanraakt, wordt een deel hiervan naar u overgedragen. Maar niet genoeg om het op te merken of om je op welke manier dan ook pijn te doen. Als gevolg hiervan neemt de lading op de capacitieve laag af.
Het scherm heeft circuits rond de rand die dit kleine verschil detecteren. Na het berekenen van het relatieve verschil in de elektrische lading bij elke sensor, kan de software dit vaststellen precies waar, wanneer en hoe lang het scherm is aangeraakt en stuur die informatie naar het scherm bestuurder. Uw telefoon gebruikt deze gegevens vervolgens om te doen wat u verwachtte dat er zou gebeuren als u het scherm aanraakte.
Hiervoor wordt hetzelfde principe gebruikt De S-Pen van Samsung of elk scherm met een "slimme" stylus, alleen door een stroom op te wekken die geïsoleerd is van de hoofdaanraakdigitizer.
Een nadeel van een capacitief touchscreen is dat er stroom moet worden overgedragen van het scherm naar het ding dat het heeft aangeraakt. Dit is de reden waarom handschoenen kunnen interfereren zonder een speciale handschoenmodus in de telefoonsoftware die de lading verhoogt en kleinere verschillen in lading detecteert.
Stap drie: Het prachtig maken
De voordelen van een OLED-display en een helder capacitief touchscreen gaan verloren zonder de juiste displaykalibratie en -afstelling. Dit wordt meestal gedaan door het bedrijf dat het heeft gemaakt, maar er zijn ‘premium’ beeldschermen die er beter uitzien dan andere.
Om nog verder te gaan, zijn kalibratie, helderheid en werkelijke RGB-waarden (rood, groen en blauw) en tint volledig instelbaar door het gebruik van kleurfilters en software.
Elk OLED-telefoonscherm is gekalibreerd en aangepast, maar sommige krijgen meer aandacht dan andere. Google heeft zojuist het Super Actua Display aangekondigd voor de Pixel 8 Pro, Apple heeft de Super Retina-display, en Samsung heeft zijn eigen Super AMOLED-scherm.
Dit zijn meestal naamgevingsconventies voor de extra aandacht die een OLED-scherm krijgt, dus het is goed genoeg voor de beste telefoons. Zelfs het acroniem AMOLED (Active Matrix Organic Light Emitting Diode) is net zo goed een marketingterm als wat dan ook; het beschrijft alleen het patroon waarin de LED's zijn gerangschikt.
Verschillende soorten OLED-schermen gebruiken dezelfde onderliggende technologie. Wat er daarna gebeurt, is waar ze beginnen te verschillen.
Wat belangrijk is, is dat deze beeldschermen er vaak beter uitzien, ook al gebruiken ze dezelfde onderliggende technologie als een "minder" beeldscherm. Het grootste deel van de magie wordt gedaan nadat het paneel is gebouwd.
De uitzondering is Van Samsung Super AMOLED, wat enigszins anders is. Het maakt gebruik van een enkele weergavelaag om het weergavepaneel en de touchscreen-digitizer te huisvesten, wat leidt tot "levendigere" kleuren en snellere responstijden. Hoewel je de kleur op een Super AMOLED-scherm misschien wel of niet leuk vindt, kun je het verschil gemakkelijk zien.
Wat voor ons belangrijk is om te weten, is dat niet elk telefoonscherm er hetzelfde uitziet en dat de beste beeldschermen te vinden zijn in telefoons die het meeste geld kosten. Het is het ding op je telefoon dat je elke seconde gebruikt als hij aanstaat, dus meer uitgeven kan voor jou de moeite waard zijn.
U hoeft niet te weten hoe dit allemaal werkt om uw telefoon te kunnen gebruiken of ervan te kunnen genieten. Het is echter een cool stukje wetenschap dat er allemaal in zit. Dat maakt het de moeite waard om eens te kijken hoe het display van je telefoon eigenlijk werkt!