AC donderdag
In zijn nieuwe wekelijkse column, Android Central Senior Content Producer Nick Sutrich duikt in alles wat met VR te maken heeft, van nieuwe hardware tot nieuwe games, opkomende technologieën en nog veel meer.
Op een dag word je wakker en wil je gewoon een dwerg zijn die met een oorlogshamer zwaait. Het is een rare fantasie, dat weet ik, maar het is er een die diep in menig nerd zoals ik lijkt te branden, gezien de immense populariteit van Dungeons & Dragons tegenwoordig.
Daarom houd ik van games als Dungeons of Eternity en Demeo, twee van de beste Quest-spellen rond die trechter D&D-kennis en -stijl op twee totaal verschillende manieren. Dungeons of Eternity is nog niet eens uit, maar zal beschikbaar zijn op 5 oktober, waarschijnlijk net voor de release. Meta-zoektocht 3 lanceert.
Het spel plaatst drie menselijke spelers in willekeurig gegenereerde kerkers op een zoektocht om alle buit te plunderen die ze kunnen vinden. jacht op kristallen terwijl je tegen geestbazen vecht, of werk samen met Death zelf om de zielen van de ondood.
Ondertussen heeft fan-favoriet Demeo zojuist een enorme nieuwe update gekregen die zowel handtracking als betere mixed reality-ondersteuning mogelijk maakt. Dat bouwt voort op de mixed reality-ondersteuning van de game vorig jaar gelanceerd en stelt jou en drie van je vrienden in staat om samen een virtueel D&D-achtig bordspel aan een echte tafel te spelen.
Kerkers van de eeuwigheid
Dungeons of Eternity is snel een van mijn favoriete VR-multiplayer-games aller tijden geworden. Ik zeg dit zonder een greintje overdrijving, omdat ik weet dat de VR-gemeenschap de hype beu is die zoveel ongegronde games en aankondigingen ontvangen.
Simpel gezegd: Dungeons of Eternity is de multiplayer-fantasie-roguelike waar ik op heb gewacht jaar want, en het wordt tijd dat iemand eindelijk de formule onder de knie heeft.
Spelers kunnen samenwerken in groepen van drie en beginnen in het traditionele hubgebied van een roguelike game. Hier kunnen spelers hun personages upgraden, items maken, wapens en bepantsering veranderen, en anderszins gewoon hun vaardigheden proberen te perfectioneren – zowel sociaal als fysiek.
Een gigantische holografische tafel bevindt zich in het midden van de hub en begeleidt spelers naar hun volgende missie, waardoor een tiental opties wordt geboden om het onbekende in te gaan. Het thema van de game is nogal onverwacht en combineert sci-fi met fantasy. Elke kerkerrun brengt spelers naar een planeet genaamd Eternity, die tot de rand gevuld is met eindeloze kerkers en gruwelijke monsters.
Maar voor mij zijn het niet de puzzels of de omgevingen die de game laten schitteren. Het is de strijd.
Ik weet niet zeker of ik nog een VR-game kan bedenken waarbij ik me net zo stoer voelde als Dungeons of Eternity. In de persbuild die ik heb gespeeld, begon mijn personage met een zwaard op mijn linkerheup, een bijl op mijn rechterheup en een boog op mijn rug. Het moeiteloos kunnen combineren van aanvallen van alle drie deze wapens is buitengewoon verbluffend en voelt als niets dat ik ooit heb gespeeld.
Neem een scenario dat je ongetwijfeld vaak zult tegenkomen tijdens je reizen in het spel waarin je wordt benaderd een half dozijn vijandige skeletten en ondode wezens, om nog maar te zwijgen van de gigantische horzels of laagkruipende schorpioenen in de kamer. In elk van deze scenario's begin ik altijd met het pakken van de bijl en deze zo hard als ik kan naar een afgelegen vijand te gooien, gevolgd door een spervuur van pijlen die uit mijn boog worden losgelaten.
Geen enkel ander VR-spel met grote aantallen vijanden biedt zo goede zwaardgevechten. Geen. Periode.
Nadat ik een paar pijlen heb geschoten, grijp ik meestal opnieuw naar mijn bijl - een monteur die mogelijk is omdat hij terugkomt nadat hij is gegooid, in Mjöllnir-stijl. Zodra vijanden dichtbij komen, begint het volgende gevechtsniveau met het zwaard. Geen enkel ander VR-spel met grote aantallen vijanden biedt zo goede zwaardgevechten. Geen. Periode.
Kijken hoe vijanden je aanvallen in realtime afweren terwijl je snel probeert hun aanvallen te ontwijken of te pareren is een Een diepgeworteld gevoel dat ik niet meer heb ervaren sinds de originele Gears of War heftige gevechten op flatscreens introduceerde gamen. Als je in die tijd als gamer in de buurt was, begrijp je waar ik het over heb.
Afbeelding 1 van 5
De manier waarop wapens in dit spel met elkaar worden verbonden, is een ongeëvenaard gevoel. Het gewicht van elk is perfect, en geen van hen voelt zweverig of te ‘zwaar’ aan, zoals sommige andere op fysica gebaseerde VR-actiegames de neiging hebben om in de mechanica te integreren. Het is echt ongelooflijk, en het zorgt ervoor dat ik steeds opnieuw wil blijven spelen.
En laat me niet beginnen over de eerste keer dat ik een zwaartekrachtstaf mocht hanteren. Het grijpen van vijanden met een magische straal en ze op andere vijanden lanceren – terwijl deze fysica op de juiste manier via de headsets van alle spelers is verbonden – is een ongelooflijk gezicht om te zien.
Bovendien is er iets speciaals aan het verkennen van plekken met vrienden. Ik heb geen idee waarom meer roguelikes geen multiplayer gebruiken, omdat het ze enorm betere games zou maken, maar helaas is dat een van de dingen die Dungeons of Eternity zo uniek maakt. Coöp-multiplayer voor drie spelers.
Er is gewoon iets speciaals aan het verkennen van plekken met vrienden, en ik begrijp niet waarom niet meer roguelikes multiplayer in de ervaring implementeren.
Elke missie vindt plaats in een van de vier omgevingen en in een van de drie gameplay-modi. De buit is willekeurig en spelers zullen tijdens elke run voortdurend iets nieuws vinden. Ontwikkelaar Othergate zegt dat het ongeveer 50 uur zal duren om alles te vinden en te ontgrendelen.
Visueel ziet de game er uitstekend uit op de huidige Quest 2-hardware en heeft zelfs een optie voor Quest 3 grafische verbeteringen in het instellingenmenu. I ik kan niet wachten om te zien hoe dat de zaken verandert.
Ik kijk er naar uit om dit spel maandenlang te spelen, alle hoeken en gaten van elke willekeurig gegenereerde kerker te verkennen en mijn personage te laten upgraden voor grotere en slechtere vijanden. In feite zijn er in totaal 20 verschillende soorten vijanden en meer dan 80 varianten van deze vijanden, en er staan er nog meer gepland voor na de release.
Dat voortgangssysteem is ook ongelooflijk belangrijk om ervoor te zorgen dat ik terugkom voor meer, en het bewijst nog meer hoe goed deze game wordt uitgevoerd vergeleken met de meeste VR-games van dit moment.
Demeo wordt echt
Demeo is sinds de release een van mijn favoriete VR-games en de game is met de tijd alleen maar beter geworden. Naast nieuwe campagnes en heldeneenheden om te spelen, heeft ontwikkelaar Resolution Games regelmatig de functies van de game geüpgraded. Of het nu gaat om het toestaan van spelers om van het spel te genieten op traditionele flatscreens of het verbeteren van de sociale aspecten van het spel, Resolution doet altijd iets nieuws.
Deze keer heeft Resolution Games de mixed-reality-gameplay verbeterd door posters en andere omgevingsobjecten toe te voegen die je echte muren sieren tijdens het spelen. Spelers in dezelfde kamer zien elkaar nu ook in de juiste ruimte waarin ze daadwerkelijk zitten, een functie die bekend staat als co-locatie.
Dit betekent dat vier mensen daadwerkelijk aan dezelfde tafel kunnen zitten en Demeo samen kunnen spelen alsof het een echt bordspel is, aangezien de mixed reality-functie het Demeo-spelbord aan een echt oppervlak verankert.
Vorig jaar was ik verbaasd over dit concept en het wordt alleen maar verder verbeterd door het feit dat je geen controllers meer nodig hebt om te spelen; je kunt gewoon je handen gebruiken. Dankzij het nieuwste Handtracking 2.2-update, dit werkt eigenlijk en voelt geweldig om te spelen. Er gaat niets boven het oppakken van je virtuele speelfiguur en het verplaatsen ervan over een echt (virtueel) bord terwijl je met diezelfde handen echte virtuele dobbelstenen gooit.
Toegegeven, ik zou deze functie niet aanbevelen bij een Quest 2, omdat de doorvoer van de Quest 2 van zo lage kwaliteit is. In plaats daarvan is het vrij duidelijk dat Resolution Games deze functie heeft ontworpen met de Quest 3 in gedachten, hoewel het heel goed werkt op een Quest Pro, ook.