Sommigen die dit lezen, weten dit misschien van mij, terwijl anderen geen idee hebben wie ik ben. Een deel daarvan kan worden toegeschreven aan mijn gebrek aan betrokkenheid op Twitter, of eigenlijk elk ander platform voor sociale media.
Ik ben iemand die eindeloos door Twitter, Reddit of Instagram scrolt zonder echt veel te posten of interactie te hebben met de inhoud, afgezien van een paar vind-ik-leuks of tags hier en daar. Maar daar zijn we hier niet om over te praten.
In plaats daarvan wilde ik het hebben over hoe ik mezelf zo'n 10 jaar lang gefrustreerd heb door de technologie die mijn leven heeft veranderd. Als iemand die online schrijft sinds hij zijn middelbare school afrondde, is mijn passie voor technologie nooit echt afgenomen. Die passie is echter ook veranderd in een obsessie met leven op het randje.
Beginnend met "bèta" -hardware
Het origineel Galaxy Vouw was op dat moment te duur voor mij, maar ik sprong op de Galaxy Z Vouw 2
zodra ik kon. Daarna ben ik snel overgestapt naar de Galaxy Z Vouw 3 zodra pre-orders live gingen. En het zal waarschijnlijk hetzelfde scenario zijn wanneer de Galaxy Z Fold 4 voor pre-order gaat. (Ja, ik heb al "vooraf geregistreerd" voorafgaand aan het komende Unpacked-evenement.)Opvouwbare telefoons geven me echt het gevoel dat ik in de toekomst leef, aangezien ik een stukje technologie in mijn zak heb dat met minimale inspanning verandert van een reep in een tablet. Ik niet meer behoefte om twee apparaten tegelijk bij me te dragen, aangezien ik met de Z Fold 3 praktisch alles kan doen wat een tablet sowieso zou doen.
En hoewel Samsung wonderen heeft verricht om zijn beste opvouwbare telefoons te verbeteren, is de waarheid dat dit nog steeds "bèta" -apparaten zijn, alleen in een andere zin. Ik weet niet zeker of zelfs Samsung dat echt had kunnen verwachten verzenden bijna 10 miljoen telefoons met opvouwbare schermen, zoals het onlangs bevestigde.
Er zijn genoeg zorgen te maken met deze apparaten, want je hoeft alleen maar naar de r/GalaxyFold subreddit. Verhalen van spontaanpauzes, de afbladderende schermbeschermer, en andere problemen kunnen gemakkelijk worden gevonden. Voor zoveel spontane pauzes als we zien en horen, zijn er net zoveel gebruikers (of meer) die hun opwinding en plezier uiten.
De voortdurende ontwikkeling van het platform zal waarschijnlijk nog beter worden, aangezien Samsung meer concurrentie begint te zien in andere delen van de wereld. Vivo X Fold het lijkt erop dat het mijn klachten echt zou kunnen oplossen, maar ik ben niet in de positie om een heleboel geld te laten vallen om die telefoon te importeren, laat staan dat ik me zorgen hoef te maken over de compatibiliteit met mijn Verizon-simkaart.
In plaats daarvan houd ik mijn vingers gekruist dat de Galaxy Z Fold 4 centimeters verder weg van een niche-apparaat, en meer in een mainstream-apparaat.
Er is nog een andere kant van de medaille om op te letten als het gaat om de "bèta-levensstijl", en dat is software. Ik zeg tegen mezelf dat het komt door het werk dat ik doe, en dat ik behoefte om op de hoogte te zijn van of toegang te hebben tot functies zodra deze beschikbaar komen.
Dat is slechts een deel van de waarheid.
Beta-software is waar ik woon
Als je de verschillende apps op mijn MacBook Pro bekijkt, iPhone 13 Pro Max, iPad Pro, op maat gemaakte Windows-pc, Galaxy Z Fold 3 en Pixel 6 Pro, ziet u bijna net zoveel apps gemarkeerd als bèta als er stabiel zijn. Van alle apparaten die ik zojuist heb genoemd, is er eigenlijk maar één waarop geen bètafirmware draait, en dat is de Galaxy Z Fold 3.
Als ik geen carrier-locked Fold had en het bètaprogramma van Samsung gemakkelijker toegankelijk was, zou dat niet het geval zijn. Dus in plaats daarvan behandel ik mijn "bèta" -smartphone als het enige "baseline" -apparaat in mijn arsenaal.
Zodra de eerste iOS 16 of Android 13 Developer Beta is uitgebracht voor mijn iPhone of Pixel 6 Pro, het werd zo snel geïnstalleerd als de Apple- en Google-servers me toestonden. Het is niet zozeer een adrenalinestoot, maar het is bijna net zo geweldig als het krijgen van een nieuw apparaat waarop je hebt gewacht.
Nieuwe functies zijn opwindend en ik wil ermee kunnen rommelen in plaats van maanden te wachten tussen de introductie van het nieuwe besturingssysteem en de uiteindelijke release.
Als ik de tijd heb, vind ik het heerlijk om door de Play Store of Reddit te scrollen in een poging nieuwe apps te vinden om te gebruiken. Onlangs is het zelfs zover gekomen dat ik tags op Github bookmark, zodat ik kan kijken of er een nieuwe app in de maak is waarin ik misschien geïnteresseerd ben.
Zoals je misschien hebt gemerkt, heb ik de teugels van veel van onze overgenomen Chromebook-recensies hier bij Android Central. Daarmee leer ik niet alleen meer over het platform, maar ben ik ook vroeg in mijn ontdekking van Linux. Dit betekent Linux-apps installeren op de beste Chromebooks, in plaats van vast te houden aan wat beschikbaar is in de Play Store of vanuit de Chrome-browser.
Ik ben niet goed thuis in het onderwerp en ping vaak onze resident betweter (op een goede manier) Jerry Hildenbrand telkens als ik iets tegenkom dat ik niet weet. Maar dit is niet de manier waarop Google verwacht dat 90% van de ChromeOS-gebruikers daadwerkelijk interactie hebben met het platform. In plaats daarvan is het gewoon een andere uitlaatklep voor mij om te sleutelen aan dingen die waarschijnlijk het beste met rust kunnen worden gelaten.
Het is niet allemaal zonneschijn en regenbogen
Voor zoveel opwinding als ik heb als het gaat om het zien groeien van de voortgangsbalk als nieuwe software versie wordt vrijgegeven, of wanneer ik merk dat een app die ik in de gaten hield eindelijk beschikbaar is, is er een grote vangst.
Als je in een ecosysteem van onafgewerkte producten leeft, kom je ongetwijfeld in de problemen. Het is duidelijk een groter probleem als mijn telefoon niet goed werkt, maar als ik een bètaversie gebruik van een app waar ik op vertrouw en er gaat iets kapot, dan ben ik van slag.
Wanneer je in deze wereld "op het randje" probeert te leven, krijg je ongetwijfeld te maken met een vreselijke batterijduur, functies die gewoon niet werken of halfbakken zijn, en het is volledig te vermijden; voor het grootste deel, althans.
Neem bijvoorbeeld mijn iPhone 13 Pro Max. Ik ben aangemeld voor het Apple Developer Program, ondanks dat ik nog nooit in mijn leven een regel code heb geschreven. Maar het geeft me de mogelijkheid om de eerste ontwikkelaarsbèta te installeren zodra deze beschikbaar komt voor een van mijn Apple-apparaten.
Kijk maar eens rond in de technische ruimte en je zult beweringen zien dat de duurste iPhone van Apple ook de batterijkoning is.
En ik zou het zeker eens zijn met dat gevoel, mijn smartphone gedurende twee dagen kunnen gebruiken als dat echt nodig is. Met uitzondering van enkele interessant ontworpen telefoons met enorme 8.000 mAh + batterijen, ben ik nog geen andere telefoon tegengekomen die dat regelmatig kan.
Maar tijdens de eerste paar dagen nadat iOS 16 Developer Beta 1 was geïnstalleerd, was die ongelooflijke batterijduur verdwenen. Ik moest naar een oplader grijpen voordat ik klaar was om naar bed te gaan, en het bracht me gewoon overrompeld.
Dan is er het hele probleem van het proberen om bètasoftware te installeren op de Apple Watch, waardoor uw smartwatch volledig onbruikbaar kan worden totdat u naar een Apple Store of een van de "geautoriseerde serviceproviders" kunt gaan.
U zou waarschijnlijk niet merken dat u bètasoftware gebruikt, totdat deze helemaal niet meer werkt.
En dat gaat niet eens in op de verschillende apps die ik regelmatig gebruik en die niet zijn bijgewerkt met ondersteuning voor welke wijzigingen Apple ook heeft aangebracht. De meeste apps werken prima, en dat geldt voor zowel iOS- als Android-apps bij het overstappen naar bètasoftware.
De kans is groot dat u waarschijnlijk een bèta-app op uw telefoon met bètasoftware gebruikt en geen verschil merkt. Tot er iets niet meer werkt. En meestal gebeurt het wanneer je iets voor elkaar probeerde te krijgen, alleen om te ontdekken dat het bètaleven je opnieuw in de rug beet.
Wat me steeds weer terugbrengt
De waarheid wordt verteld, ik weet niet zeker waarom ik steeds weer terugkom op het gebruik van bètasoftware en bètahardware in verschillende aspecten van mijn leven. Ik heb het idee al ontkracht dat het komt omdat ik het "nodig" heb voor mijn werk, omdat de waarheid is dat ik het echt niet heb. Nou, dat doe ik, alleen niet aan de overkant alle van mijn telefoons, tablets, wearables en computers.
Ik denk dat het gewoon de opwinding is van nieuwe functies die beschikbaar komen en die een van de eersten willen zijn om ze uit te testen. Maar hoe verder ik kom in dit stuk, hoe meer ik me realiseer dat het misschien tijd is om gewoon even terug te gaan naar stal.
Soms vraag ik me af hoe het is om een telefoon, laptop of tablet te hebben die gewoon werkt zoals ik wil, zonder er al te veel over na te denken.
Er zijn dingen die ik zou kunnen missen, maar daar is tenslotte een baseline-apparaat voor. Wie ben ik voor de gek aan het houden? Ik ben een masochist die liever alle problemen aanpakt die verband houden met onvoltooide en ongepolijste software, in plaats van niet te leven op de 'bloedende rand'. Wat voor soort leven is dat om te leven?