The Last Clockwinder review: een Quest-puzzelspel dat je lichaam en geest uitdaagt

Puzzelspellen draaien vaak om het verplaatsen van kleine stukjes naar de juiste plaatsen om iets groters te bereiken. Het is een eeuwenoude praktijk die zowel de geest kalmeert als stimuleert. Het is het soort paradox dat mooi past in de wereld van The Last Clockwinder, waar je een mysterie moet ontrafelen over wat er is gebeurd met de vrouw die voor de Clockwinder-boom zorgde.

The Last Clockwinder is fysiek zwaar verhaal puzzel spel dat rekt de definitie van het genre uit, waardoor het voelt als een mix van games in plaats van een enkele genre-gedefinieerde titel. Het is een beetje Firewatch, met zijn mysterieuze verhalende opnames en radiogesprekken, en een beetje Wij zijn een - voorheen bekend als Help Yourself in SideQuest - waardoor spelers hun acties konden opnemen en verankeren in een robot die om de paar seconden herhaalt.

Het is een zeldzaam soort puzzelaar waarvoor je zowel behendig als behendig moet zijn, niet alleen slim. Maar het is er ook een die spelers kan uitdagen op een fysiek niveau dat ze niet van een puzzeltitel hadden verwacht.

The Last Clockwinder: waar ik van hield

Ik geef meestal de voorkeur aan games voor één speler boven hun tegenhangers voor meerdere spelers. Veel van die liefde komt voort uit mijn verlangen om een ​​verhaal te volgen dat de mechanica van een game helpt begrijpen. Met andere woorden, ik wil een verhalenboek waarmee ik kan communiceren, niet alleen meevolgen. Op die manier hielp The Last Clockwinder de kriebels te krabben, met een interessant verhaal dat zich ontvouwt naarmate je dieper in de Clockwinder-boom duikt.

In het begin was ik niet zeker van de opzet van het spel. De hele ervaring vindt tenslotte plaats in een enkele boom (eigenlijk slechts een enkele kamer die constant verschuift en verandert). Als ik echter iets heb geleerd van games als 12 Minutes, is de omgeving om je heen lang niet zo belangrijk als de mechanica en het verhaal dat zich binnen die vier muren afspeelt.

Het verhaal van The Last Clockwinder is mooi in zijn eenvoud. Het is het tijdloze verhaal van twee mensen die ruzie hadden, om later te beseffen hoeveel ze voor elkaar betekenden. Vermengd met dit lappendeken van opnames en herinneringen, moet je personage taken voltooien om de boom uit de wateren te trekken die hem door jaren van verwaarlozing hebben ingehaald.

Elk van deze taken vindt plaats op een "verdieping" van de boom, die je op commando kunt verwisselen door naar het controlepaneel te teleporteren. Verdiepingen worden ontgrendeld door sleutels te vinden, die naast het bedieningspaneel nieuwe gebieden op de wereldbol onthullen, en door fruit te oogsten door slim ontworpen fysieke puzzels te gebruiken.

In de meest eenvoudige beschrijving is The Last Clockwinder een soort tuinspel waarbij het doel is om te oogsten zoveel mogelijk fruit als menselijk (robotachtig?) mogelijk door robots in te zetten om de ondergeschikte oogsttaken uit te voeren vereist.

In sommige situaties pluk je gewoon fruit en geef je het door aan een andere robot, die het vervolgens in de oogstbak gooit. Andere keren passeer je messen langs de lijn om wijnstokken te snijden, terwijl andere robots het fruit grijpen voordat het valt en ze opnieuw in bakken gooien. Je zult zelfs merken dat je "fruitmoleculen" assembleert die vervolgens worden geperst en omgezet in zaden om meer fruitplanten te planten, allemaal met als doel zo efficiënt mogelijk te zijn.

Maar deze robots krijgen niet alleen de opdracht om een ​​taak uit te voeren of naar een vooraf bepaalde plaats te gaan, zoals je zou verwachten van een real-time strategiespel of iets dergelijks. Integendeel, de robots zijn eigenlijk jij, gemaakt door op de X-knop op de linkercontroller te tikken om alle bewegingen die je in de komende seconden maakt vast te leggen.

Spelers kunnen ervoor kiezen om opnames van 1, 2 of 4 seconden van zichzelf te maken, die vervolgens onmiddellijk daarna in robots worden omgezet. Al snel heb je een hele kamer vol robots die taken uitvoeren die je zelf net hebt voltooid. Het creëren van een menselijke keten van robots die je werk voortzetten lang nadat je weg bent, is uiteindelijk een ongelooflijk lonende manier om een ​​puzzel op te lossen.

Deze robots zetten je werk voort, zelfs als je naar andere verdiepingen gaat, en helpen je om je voorraad fruit op te bouwen naarmate je verder komt in het spel.

De relatief eenvoudige bediening van het spel maakt het gemakkelijk genoeg om te begrijpen hoe te spelen, en af ​​en toe een hint verspreid over elke verdieping zal spelers helpen puzzels op te lossen die te moeilijk aanvoelen. Er is ook een handige hoogte-instelling in het menu, waardoor spelers van alle maten en lengtes gemakkelijk staand of zittend kunnen spelen.

The Last Clockwinder: Wat kan er verbeterd worden

Hoewel de instellingen van het spel spelers met een scala aan fysieke vaardigheden in staat stellen om in het spel te komen, sommige van de puzzels zal frustrerend moeilijk blijken als je niet snel genoeg kunt bewegen om dingen te pakken te krijgen klaar.

U kunt al uw opnamen altijd op de langste lengte instellen en een schijnbaar onbeperkt aantal gebruiken robots om een ​​taak te voltooien, maar de enige manier om de prestaties in het spel te bereiken, is door taken uit te voeren efficiënt. De meeste verdiepingen hebben een reeks oogstdoelen die spelers vragen om een ​​bepaalde hoeveelheid fruit per minuut te verzamelen met behulp van een bepaald aantal (of minder) robots.

Hoewel deze prestaties niet nodig zijn om te voltooien om verder te komen in het spel, kan ik me voorstellen dat sommige spelers zich buitengesloten zullen voelen als ze fysiek niet in staat zijn om snel genoeg te bewegen of niet over de fijne motoriek beschikken om virtueel fruit over een kamer.

Teleporteren is prima en is vaak de beste methode om door grote ruimtes te bewegen zonder sommige spelers ziek te maken, maar het is ook moeilijk om precies naar een plek te gaan. Gelukkig hebben de ontwikkelaars bevestigd dat ze werken aan het implementeren van een vorm van soepele voortbeweging - met andere woorden, bewegen met de joystick - in een toekomstige update.

Ik ontdekte ook dat sommige teleportlocaties, zoals het bedieningspaneel, altijd naar voren gericht zijn, ongeacht in welke richting je teleporteert. Ik vond dat een beetje schokkend en raakte er nooit echt aan gewend.

Ik kan me ook voorstellen dat sommige spelers zich zullen vervelen met de omgeving, aangezien er niet veel variatie is op die afdeling. Kortom, de boom is waar je de hele tijd zult zijn, met hetzelfde balkon, dek, controlecentrum en andere snuisterijen verspreid over de randen. Alleen de middelste rechthoek van de kamer verwisselt tijdens het spel. Met andere woorden, wen aan het zien van de bovenstaande afbeelding. Veel.

The Last Clockwinder: Moet je het kopen?

The Last Clockwinder is een prachtige verhalende puzzelgame die je zal verrassen met zijn verscheidenheid en diepgang. Wat ongelooflijk simplistisch lijkt - en misschien zelfs een beetje oppervlakkig - aan de oppervlakte maakt snel plaats voor een lonende ervaring naarmate je het langer speelt. Het vastleggen van je acties is eenvoudig en het gevoel alles perfect in elkaar te zien passen, geeft ongelooflijk veel voldoening.

Als je een puzzelfan bent en op zoek bent naar iets dat niet helemaal in de beschrijving van een gewoon puzzelspel valt, dan is The Last Clockwinder waarschijnlijk iets voor jou. Het is een mooie mix van genres en stijlen die uniek aanvoelt zonder vreemd te zijn voor puzzelfans en, ervan uitgaande dat je niet gefrustreerd raakt door de zeer fysieke puzzels die snelle en nauwkeurige bewegingen vereisen, je zult zeker genieten van de 4-5 uur aan ontdekking die wachten in de reus boom.

The Last Clockwinder plaatst je in de handschoenen van The Gardener en registreert je bewegingen om robots te creëren dat zal je helpen de mysteries van de boom te ontrafelen en wat er gebeurde met de vrouw die ervoor zorgde ervan.

Koop bij: Oculus | Stoom