Weet je nog wanneer je voor het eerst geïnteresseerd raakte in mobiele telefoons? Ik doe. Ik was 12 jaar oud en Nokia stond aan de top van zijn spel. Smartphones waren toen niet echt iets, maar de mobiele telefoons die uitkwamen waren opwindend en kwamen in allerlei verschillende soorten vormfactoren. Maar met de komst van meer geavanceerde smartphones zijn dingen eigenlijk behoorlijk saai geworden, en ik ben op een punt gekomen waarop smartphones niet echt meer zo opwindend voor me zijn.
Als je om je heen kijkt naar de beste Android-telefoons, ze zien er allemaal hetzelfde uit. Daar is eigenlijk niets mis mee, maar het doet me "de oude tijd" missen toen fabrikanten echt iets out of the box durfden te doen.
Het begon allemaal met Nokia voor mij
Ik kreeg mijn allereerste mobiele telefoon toen ik 11 was, en eerlijk gezegd was het ook niet echt iets spannends. Het was een standaard bartelefoon gemaakt door Kyocera. Maar dit was in een tijd dat de sidekick het nieuwe ding was, dankzij het roterende scherm dat een volledig qwerty-toetsenbord onthulde. Het was zo'n coole telefoon en het leek alsof iedereen er een moest hebben - je moest ook op T-Mobile zijn om hem binnen te krijgen de VS was er ook de Motorola Razr, die de grenzen verlegde van hoe dun je een telefoon kon maken tijd.
Beide telefoons waren cool en ze trokken mijn aandacht. Maar wat mijn interesse in telefoons echt begon, was Nokia. Concreet was het de Nokia N90 (hierboven), een van de eerste van de iconische telefoons uit de N-serie van het bedrijf. Het is zo'n uniek ontwerp dankzij het 270° draaibare scherm waarmee je de telefoon als een camcorder kunt hanteren. De camera zelf kon ook worden gedraaid, zodat je gemakkelijk verschillende hoeken kon vastleggen. Het was een 2MP camerasensor, wat voor die tijd behoorlijk indrukwekkend was. Je kunt de telefoon in wezen in vier verschillende modi gebruiken, waardoor het voor de 13-jarige Derrek meer was dan alleen een telefoon - het was destijds het toppunt van het ontwerp van mobiele telefoons.
Die telefoon werd uiteindelijk gevolgd door al even indrukwekkende apparaten zoals de Nokia N93i, die net raar genoeg was om een cameo-optreden te krijgen in de eerste Transformers-film.
Hiermee is mijn obsessie begonnen. Terwijl andere kinderen naar het winkelcentrum gingen om kleding te kopen, films te kijken en videogames te spelen, ging ik naar het winkelcentrum om het Nokia Experience Center te bezoeken. In deze grote kiosk werden de spannendste telefoons van Nokia tentoongesteld. En er was meer dan alleen de N-serie - er was de Nokia 7280 "lippenstifttelefoon", de Nokia 7373 met zijn modieuze ontwerp en draaibare display. En natuurlijk mogen we de iconische N-Gage niet vergeten. Er waren zoveel verschillende unieke ontwerpen, en hoewel ik er een paar niet logisch vond, was ik zo gefascineerd - en eerlijk gezegd opgewonden - door ze allemaal.
Dit was natuurlijk een tijd waarin andere OEM's van mobiele telefoons ook andere en unieke vormfactoren uitprobeerden, maar voor mij deed niemand het zo goed als Nokia.
Het verlies van Windows Phone was een verlies voor ons allemaal
Ik ben even weggegaan van hardware en ik kan me niet herinneren dat ik meer enthousiast was over een besturingssysteem dan met Windows Phone. Natuurlijk had het zijn deel van de problemen en Microsoft had een paar valse starts, maar het platform was dat wel een frisse kijk op een mobiel besturingssysteem dat bedoeld was om de ervaring van Windows 8 enigszins te weerspiegelen tijd.
Voordat iOS en Android besloten dat widgets iets waren waar gebruikers om gaven, plaatste Windows Phone die ervaring op de eerste plaats. De tegelinterface was gelikt en constant geanimeerd met overzichtelijke informatie. Windows Phone voelde levend en interessant aan, waardoor het geen verrassing is dat Nokia (helaas) zijn toekomst op het platform inzet. Ter vergelijking: Android en iOS voelen behoorlijk statisch aan en, eerlijk gezegd... saai.
Als het op OS aankomt, voelt het alsof we in een race met twee paarden zijn beland.
Begrijp me niet verkeerd, beide besturingssystemen doen wat ze doen, en ze doen het goed. Maar widgets zijn nog steeds een bijzaak, en op het eerste gezicht voelen beide besturingssystemen in wezen hetzelfde aan, ook al is het ene net iets gepolijster dan het andere. Het voelt gewoon alsof we ons hebben gevestigd, en als gevolg daarvan zitten we vast in een race met twee paarden.
Ik denk niet dat ik ooit over het verlies van Windows Phone heen zal komen, en dat is waarschijnlijk de reden waarom ik nog steeds vasthoud aan mijn Lumia 950 - gewoon om de goede oude tijd te herinneren.
LG probeerde dingen raar te houden
Natuurlijk weten we allemaal hoe het verhaal van Nokia met Microsoft is afgelopen, en daar hoeven we niet echt op terug te komen. Maar in een tijd dat Nokia en Windows Phone niet meer bestonden, moest ik op zoek naar het volgende interessante ding. Dat bracht me bij LG.
De LG V10 was een interessante telefoon omdat hij een robuust chassis had en een uniek tweede scherm waarop extra informatie kon worden weergegeven, zoals notificaties, favoriete apps of gewoon je naam. Het was het eerste voorbeeld van LG's "tweede scherm" dat we pas jaren later in een andere hardwarevorm zouden zien terugkeren.
Dan was er de LG G5 met zijn modulaire ontwerp. Ja, het was niet de beste implementatie (iets waar Motorola veel beter in leek te zijn), maar ik herinner het me absoluut Ik hou van de verwisselbare onderkant waarmee ik batterijen kan verwisselen en verschillende accessoires kan bevestigen, afhankelijk van wat ik nodig zijn. Ondanks zijn tekortkomingen zou ik het aan al mijn vrienden laten zien, en de telefoon was absoluut een blikvanger.
Het werd even wat rustiger voor LG met de LG G8 en zijn rare handgebaren, maar begon weer beter te worden met de herintroductie van het "tweede scherm" op de LG V50, V60, en uiteindelijk de LG fluweel. Met elke iteratie van de add-on met twee schermen verfijnde LG zijn versie van een opvouwbare tablet door de dual-screen-functionaliteit optioneel, schijnbaar tevreden om Samsungs richting van daadwerkelijk vouwen niet te volgen wordt weergegeven.
LG boog met een knal na het vrijgeven van het vrij interessante LG-vleugel, technisch gezien een telefoon met twee schermen en een draaiknop. Het was het laatste "vlaggenschip" van LG en waarschijnlijk de laatste smartphone die ik graag wilde bezitten. Zelfs tot op de dag van vandaag bewaar ik het nog steeds en laat het zien aan iedereen die wil kijken, en de meeste mensen zijn nog steeds geïntrigeerd door de unieke benadering van een smartphone met twee schermen.
Ik ben stomverbaasd dat LG moest sterven voordat hij ons het gaf Oprolbare telefoon. Het bedrijf had tenslotte net zijn experimentele "Explorer Project" -eenheid gelanceerd, wat ons waarschijnlijk meer gekheid zou brengen.
Samsung maakt opvouwbare tablets mainstream... en saai
Nadat LG en Nokia de weg kwijt waren, is het nooit meer hetzelfde geweest. Of misschien zijn ze hetzelfde, en daar ligt mijn probleem. De meeste smartphone-releases van de laatste tijd bestonden uit dezelfde grote schermplaten met grote camerakachels aan de achterkant. Natuurlijk krijgt een telefoon een ingebouwde stylus of misschien een camera onder het scherm, maar ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst echt enthousiast was over een telefoon.
De dingen hebben een interessante wending genomen met opvouwbare telefoons en telefoons met twee schermen, maar zelfs die verloren snel hun glans, althans voor mij. Geen van deze apparaten heeft me laten schreeuwen: "Neem mijn geld!" Begrijp me niet verkeerd, opvouwbare voorwerpen zijn best cool en ze lijken ook zoals de volgende logische stap voor smartphones, maar de kruistocht van Samsung om ze mainstream te maken, maakt ze veel minder interessant mij.
Ik heb mensen zien rocken Galaxy Z Flip 3 nu vrijwel overal, dus het lijkt erop dat de strategie van het bedrijf werkt. Nu lanceren meer bedrijven opvouwbare apparaten, zowel grote als kleine, wat een geweldige manier is om de kosten te verlagen en ze in meer handen te krijgen. Het lijkt er echter al op dat ze allemaal het voorbeeld en de ontwerptaal van Samsung volgen, zoals onlangs opgemerkt Motorola Razr 3 lekt, en niets springt er echt meer uit. Zelfs de Galaxy Z Flip 4 het lijkt erop dat het min of meer hetzelfde ontwerp zal hebben als zijn voorganger. Doorgang.
Dus wat nu?
Noem het het geklets van een voormalige Nokia- en LG-fanboy, maar ik heb gewoon het gevoel dat bedrijven bang zijn om raar te doen met hun smartphones. Aan de ene kant neem ik het ze niet kwalijk. Bedrijven willen immers geen geld verspillen aan een product dat polariserend zou kunnen zijn en niet goed verkoopt en het risico loopt te eindigen zoals LG of Nokia. Maar ik mis de dagen van Nokia op zijn hoogtepunt echt, toen telefoons op allerlei manieren konden draaien en draaien.
We hebben bedrijven als Samsung en TCL erg zien pronken interessante conceptapparaten, zoals multi-fold en sliding-telefoons, maar hoeveel plagerij we ook krijgen van deze apparaten in het afgelopen jaar of zo, bedrijven zijn nog steeds bang om ze gewoon op de markt te brengen. Niemand wil raar zijn.
Ik denk dat ik voorlopig gewoon door moet gaan met het ophalen van herinneringen aan de videoserie 'When phones were fun' van Mr. Mobile.