Er is de laatste tijd veel gesproken over kleurbeheer hier en elders op internet. Android-Oreo biedt nieuwe ondersteuning voor kleurbeheer, de Pixel 2 XL heeft de reputatie het slecht te doen, en deze twee dingen samen zorgen ervoor dat we erover willen praten. Maar wat houdt kleurbeheer precies in?
Laten we het daar eens over hebben en een beetje over hoe en waarom het wordt gebruikt, en misschien nog wat meer coole dingen.
Wat is kleurbeheer?
Lach niet, maar je moet begrijpen welke kleur precies is gebaseerd op de manier waarop onze ogen het zien voordat je praat over hoe onze gadgets het goed proberen te doen.
Kleur kan het gemakkelijkst worden omschreven als het resultaat van Tint, Verzadiging en Brilliance.
Licht zendt energie uit over specifieke banden of golflengten, maar onze ogen kunnen de meeste niet zien. Dit staat bekend als spectrum. Termen als IR (infrarood, of langere golflengten dan het rode uiteinde van het spectrum dat we kunnen zien) en UV (ultraviolet, korter dan het blauwe golflengten die we kunnen zien) echt zijn en er is genoeg wetenschap over het meten van hun intensiteit, maar ze hebben niets te maken met
kleur omdat kleur iets menselijks is.In die golflengten van licht die zichtbaar zijn, Tint is het punt waar een band de meeste energie heeft, Verzadiging definieert de bandbreedte (waar de emissie van licht begint op het spectrum en waar het eindigt), en Schittering is de intensiteit van een voor mensen zichtbare lichtgolf. Tint bepaalt welke kleur onze ogen zullen zien, verzadiging definieert de zuiverheid ervan en schittering definieert de helderheid ervan. Grafieken helpen, dus hier is er een.
In deze grafiek hebben rood, groen en blauw allemaal ongeveer dezelfde tint - ze pieken rond de 450 - 550 nanometer. Rood heeft de meeste bandbreedte (het dekt meer spectrum) en is dus minder verzadigd dan blauw, dat de minste bandbreedte heeft. Alle drie de kleuren hebben een zeer hoge schittering waar ze pieken, dus ze zijn even intens. Onze ogen interpreteren dit als een modderige lelijke gele kleur. Alle kleuren gemaakt in rood, blauw en groen hebben hun eigen spectrumprofiel, net als lelijk geel.
De kleur op je tv en de kleur op je telefoon en de kleur van je camera moeten allemaal overeenkomen.
RGB staat voor rood, groen en blauw. Het is een additief model om kleur te creëren, waarbij licht in elk spectrum wordt uitgezonden om de kleur te creëren. Als u een kleureninkjetprinter heeft (weet u die nog?), dan maakt deze een kleur met cyaan, magenta, geel en zwart (CMYK) als subtractief model, waarbij kleuren worden toegepast zodat het licht dat door een oppervlak wordt gereflecteerd een specifieke kleur heeft. RGBA (de A is voor Alfa en bepaalt het niveau van transparantie) is het model dat op een beeldscherm wordt gebruikt om een kleur te produceren, ongeacht het type beeldscherm dat wordt gebruikt.
De kleur die wordt geproduceerd door een printer die het CMYK-model gebruikt en de kleur die op het scherm van uw telefoon wordt geproduceerd met behulp van het RGBA-model, moeten voor onze ogen hetzelfde lijken - rood moet er rood uitzien.
Dit is kleurbeheer in zijn meest basale vorm.
Echt kleurbeheer
Er zijn veel verschillende manieren om kleur te "creëren". We hebben hierboven naar de HSB-, RGB- en CMYK-modellen gekeken, maar er zijn veel andere manieren om te proberen weer te geven hoe de output van een lichtbron er voor onze ogen uitziet. Ze zijn allemaal zo ontworpen dat roze op roze lijkt, groen op groen lijkt, oranje op oranje lijkt, enzovoort. We kunnen een goed basisidee krijgen van welke kleur probeert te worden weergegeven door elk kleurmodel in elk medium. Maar een basisidee is niet genoeg.
Iets doen is niet hetzelfde als het goed doen, en dat geldt ook voor kleurmanagement.
Het kleurenspectrum is bijna oneindig, en als je iets gebruikt dat er meer dan een handvol kan weergeven, heb je een manier nodig om zorg ervoor dat een bepaalde tint groen er in de ogen van een persoon hetzelfde uitziet, ongeacht waar deze wordt weergegeven of welk model wordt gebruikt om te maken Het. Als je te maken hebt met de miljoenen verschillende kleuren die een modern elektronisch beeldscherm kan weergeven, wordt een goede methode om de juiste kleur weer te geven erg belangrijk.
Je hebt een goed scherm nodig
Je begint bij het display zelf. Elk goed high-end beeldscherm moet in staat zijn om een Breed kleurengamma. Er zijn normen van de ITU-R (International Telecommunication Union - Radiocommunications Sector) die bepalen wat een breed kleurengamma is, en er komt veel wiskunde en wetenschap bij kijken. Gelukkig hoeven we niet te rekenen en hoeven we alleen maar te weten welke kleurruimten aan de normen voldoen. Voor onze telefoons is dat meestal de DCI-P3 kleur ruimte.
Dit is belangrijker nu displays meer kleuren kunnen weergeven.
De noodlottige Galaxy Note 7 wordt vermeld als de eerste telefoon die wordt geleverd met een 100% DCI-P3 HDR-scherm, maar aangezien we DCI-P3-compatibele schermen van veel bedrijven hebben gezien. De iPhone 7 en nieuwer worden geleverd met één, de OnePlus 5 en hoger hebben er één, de HTC U11+ en de Pixel 2 XL en meer hebben allemaal 100% compatibele DCI-P3-schermen. Dit betekent dat het scherm kan kleuren correct en nauwkeurig reproduceren om te voldoen aan de ITU-R-normen.
Vervolgens kalibreer je het
Zodra u de juiste hardware gebruikt, komt kalibratie om de hoek kijken. Kalibratie is het meten van de uitvoer van een beeldscherm terwijl het verschillende kleuren reproduceert en het aanpassen van de hardware zodat de meetwaarden een specifieke waarde bereiken. Omdat het onmogelijk is om 16,7 miljoen verschillende kleuren te kalibreren, worden gemeenschappelijke kleurenruimten gebruikt. De meest gebruikelijk is sRGB (standaard Rood Groen Blauw).
sRGB is ontwikkeld door HP en Microsoft en is de standaard op monitoren, printers en internet wanneer er geen specifieke kleurruimte is gedefinieerd, en het is een zeer goede standaard. Kalibreren voor sRGB is redelijk eenvoudig, omdat je met één kanaal een andere waarde dan nul aanpast en de andere twee met nul en doorloopt. Daarom zie je 255,255,255 uitgedrukt voor een kleur (die is wit) of 255,0,0 (dat is rood). Zodra de chromatiek van elk primair kanaal is gekalibreerd, zal elke andere kleur dat ook zijn.
Idealiter is dit wat elk bedrijf dat een display maakt, doet en vervolgens het display de deur uit stuurt.
Vóór Oreo was kleurbeheer op Android kapot
Het probleem is dat sommige bedrijven die Wide Color Gamut-schermen gebruiken, de sRGB-ruimte zouden uitrekken en de kleurwaarden opnieuw zouden interpreteren in hun eigen unieke gamma. Dit maakt de drie primaire kanalen erg oververzadigd, wat op zijn beurt betekent dat elk van de 16.7 miljoen kleuren die het scherm kon weergeven, was niet langer gekalibreerd om er op een ander hetzelfde uit te zien apparaat.
Er zijn veel kleurruimten en profielen. De belangrijkste voor Android is sRGB.
Vóór Android Oreo gebruikten applicaties de sRGB-kleurruimte. Daar is een reden voor: low-end hardware. Het weergeven van een breed kleurengamma kost meer GPU- en CPU-kracht dan de sRGB-ruimte. Als Android standaard was ingesteld met een brede kleurruimte, zouden sommige telefoons die mensen kopen moeite hebben om deze weer te geven. Zelfs als het display van een telefoon niet eens in staat was om alle kleuren weer te geven, is er nog steeds een vrij grote prestatiehit.
Fabrikanten van geavanceerde apparaten waren van mening dat het "breken" van kleurkalibratie en het verwerken van kleur met hun eigen waarden hun superieur zou laten zien beeldschermen, en als er één ding is dat ik in dit werk bijna acht jaar heb geleerd, is dat een telefoonfabrikant alleen geeft om wat het beste is voor zelf.
Sommige apps moeten nog steeds grotendeels nauwkeurige kleuren weergeven, zelfs wanneer een fabrikant de kleurruimte doorbreekt, dus ontwikkelaars moesten hun activa desatureren om te proberen dit te compenseren. Een video ziet er bijvoorbeeld het beste uit als een rood stopbord hetzelfde rood is als waarmee u het herkent en niet een willekeurige kleur die een fabrikant heeft bepaald. Zodra u een apparaat introduceert met een 100% DCI-P3-scherm dat is gekalibreerd voor de sRGB-kleurruimte, begint het er kapot uit te zien. Dit is de kern van de problemen rond de "gedempte" kleuren op de Pixel 2, hoewel sommige experts zeggen dat de kalibratie niet erg nauwkeurig is van apparaat tot apparaat.
Hier is hoe het wordt opgelost
Dit is het eenvoudige gedeelte en had waarschijnlijk vanaf het allereerste begin moeten worden gedaan. Een ontwikkelaar kan detecteren of een apparaat een Wide Color Gamut-scherm gebruikt en een activiteit binnen de applicatie de juiste kleurruimte laten gebruiken om er het beste uit te halen. Als het apparaat geen brede kleuren kan weergeven, wordt het standaard sRGB-profiel gebruikt.
Google heeft veel middelen beschikbaar gesteld voor ontwikkelaars die de nieuwe richtlijnen in hun apps willen volgen:
- Android algemene kleurruimtedocumentatie voor API 26
- Kleurruimten ondersteund door Android
- Brede kleurmiddelen en inhoudsgids
Dit is allemaal goed en wel en zou een geweldige manier moeten blijken te zijn om ervoor te zorgen dat kleuren er van apparaat tot apparaat hetzelfde uitzien, tenzij het een lager model is dat niet in staat is om elke kleur weer te geven. Die zouden er nog steeds goed uitzien tussen apparaten omdat ze de sRGB-kleurruimte zouden gebruiken. Het probleem is om iedereen aan boord hetzelfde te laten doen.
We hebben goede hoop dat het beter zal gaan
Om dit te laten werken, hebben Samsung, OnePlus, LG en elk ander bedrijf dat de sRGB-interpretatie heeft "gebroken" om terug te gaan en het te corrigeren, moeten ontwikkelaars hun apps opnieuw opbouwen om de nieuwe kleurruimte te ondersteunen richtlijnen. En niemand wil het doen.
Bedrijven zullen de manier waarop ze dingen doen waarschijnlijk pas veranderen als app-ontwikkelaars de apps maken die eruitzien goed, en ontwikkelaars gaan geen apps schrijven die er voor miljoenen en miljoenen kapot uitzien telefoons. Apple was in staat om over te stappen op correct kleurbeheer omdat het de hardware- en softwareruimte beheert en richtlijnen voor de App Store vaststelt. Google heeft die luxe niet.
Ergens denkt iemand aan een manier om dit allemaal op te lossen. En ter compensatie een kapotte, door de gebruiker selecteerbare kleurruimte op Pixel 2-telefoons verzenden - nou, dat is het niet. We weten dat alle betrokkenen de dingen op de juiste manier willen doen, en dat betekent ook dat ze niets kapot moeten maken aan de telefoons die al zijn verkocht. Hopelijk wordt het snel opgelost.