Wat is de duistere kant van mobiel gamen?

Gepresenteerd door Braam

Praat over mobiel gamen

Wat is de duistere kant van mobiel gamen?

Tot een paar jaar geleden was mobiel gamen beperkt tot Minesweeper, Solitaire, Brick Breaker en een handvol strategische games zoals de klassieke Warfare Incorporated. De opkomst van iOS, Android, BlackBerry 10 en Windows Phone heeft daar verandering in gebracht door meeslepende, innovatieve en verslavende gameplay naar onze mobiele apparaten te brengen.

Toch heeft de renaissance van mobiel gamen een duistere kant met zich meegebracht: soms zijn de games te meeslepend en te verslavend. De virtuele mensen in ons leven kunnen de echte verdringen, als we dat toestaan. En soms, met de nieuwe freemium- en premium-betalingsmodellen, is dat precies wat de ontwikkelaars van plan zijn...

Maar hoe erg kan het worden? Wat is de duistere kant van mobiel gamen?

Laten we het gesprek beginnen!

Door Kevin Michaluk, René Ritchie, Daniël Rubino & Phil Nickinson

Toneelstuk

1. Kevin:De aanval op de productiviteit

1. René:Virtuele vrienden te huur, goedkoop

1. Daniël:Je krijgt waar je voor betaalt

1. Fil:Onze grote wedstrijden beginnen

Donkere kant van mobiele games

Artikelen navigatie

• Aanval op productiviteit
• Video: Georgië
• Virtuele vrienden te huur
• Je krijgt waar je voor betaalt
• Video: Anders Jeppsson
• Onze grote wedstrijden beginnen
• Conclusies
• Opmerkingen
• Naar boven

Kevin MichalukCrackBerry

De aanval op de productiviteit

Als het gaat om het soort apps dat smartphonebezitters dagelijks het meest op hun telefoon gebruiken, staan ​​games op de eerste plaats (uiteraard gevolgd door weer-apps). Alleen al in de Verenigde Staten spelen meer dan 100 miljoen mensen mobiele games. Veel. Dat is bijna een derde van de bevolking.

Volgens een onderzoekscompilatie van Evenwicht, besteedt de gemiddelde smartphonebezitter 7,8 uur per maand aan het spelen van games op zijn telefoon. Dat is een volledige werkdag. De gemiddelde iPhone-bezitter besteedt elke maand bijna het dubbele van die tijd aan het spelen van games op zijn telefoon. Doe de wiskunde. We hebben het over meer dan 800 miljoen potentiële uren per maand die naar mobiel gamen gaan, wat vroeger niet het geval was.

14% geeft toe mobiele games te spelen op het werk of op school. Dat is 112 miljoen uur productiviteitsverlies per maand.

De gameplay gebeurt overal - in bed, in de bus, in de badkamer, maar ook op het bureau en de schoolbank. In een recent onderzoek gaf 14% van de respondenten toe mobiele games te spelen op hun werk en/of schoolbank. Dat is 112 miljoen uur productiviteitsverlies per maand.

Hoewel de bovenstaande gegevens een vrij duidelijk beeld schetsen, is het beste voorbeeld dat ik kan geven van hoe mobiel gamen de productiviteit kan schaden, een persoonlijk voorbeeld. Ik heb een verslavende persoonlijkheid. Het is gemakkelijk voor mij om verslaafd te raken aan een spel. Als kind bracht ik veel tijd door met het spelen van alle Nintendo- en Super Nintendo-klassiekers.

Gamen op het werk stimuleren?

Er is een kloof tussen de 'old school' en 'new school' bedrijven als het gaat om vrije tijd op het werk. Het oude model is er een van het vermijden van afleiding, terwijl het nieuwe erop vertrouwt dat de werknemer met afleiding omgaat. Jonge bedrijven, van Google tot The Motley Fool, staan ​​gamen op het werk toe en zorgen ervoor. Het komt neer op de aard van het werk - wanneer de output op online terechtkomt, is de kans groter dat sociale interactie en gamen onder werktijd is toegestaan.

Studies hebben aangetoond dat de hele dag geconcentreerd werken aan een bureau de productiviteit verlaagt. Of je nu opstaat en rondloopt of een rondje Real Racing op je telefoon uitschakelt, de beste manier om snel te ontspannen voordat je weer aan het werk gaat, hangt nog in de lucht.

Als je nu bij mijn flat langskomt voor een bezoek, zou je een Nintendo Wii, Xbox 360 en een PlayStation 3 allemaal onder het grote scherm vinden. Je zou ook merken dat ze daar losgekoppeld zitten en stof verzamelen. De enige keer dat ze wennen is met Kerstmis, wanneer vrienden en familie langs zijn en we onze Mario Kart en Guitar Hero willen aantrekken. Hoe druk ik de rest van het jaar ook ben, ik vind het gemakkelijk om de console te negeren. Tussen het proces van opstarten en het laden van een game, en de tijd die je moet investeren om goed te worden in welke AAA-titel dan ook, is het gewoon te veel. Ik kan het negeren.

Toen gebeurde er mobiele games. Nu kan ik een nieuw spel downloaden en binnen een minuut geïnstalleerd hebben. Ik kan het altijd en overal openen met slechts een tik. En de meeste mobiele games vereisten heel weinig leercurve - binnen een paar pogingen worden de spelmechanismen begrepen en ben je op weg om levels te verslaan. Voor een man als ik met een verslavende persoonlijkheid kan en is het een recept gebleken voor een productiviteitsramp.

Welke idioot gaat een weekend naar de hut om alleen maar binnen op de bank een iPad-game te spelen? Deze.

Toen Angry Birds gebeurde, verloor ik vier dagen van mijn leven door het non-stop te spelen. Toen Sid Meier's Pirates - een favoriet uit mijn kindertijd die ik op mijn Tandy speelde - naar de iPad kwam, verloor ik er een weekend vakantie aan. Ernstig. Welke idioot gaat een weekend naar de hut om alleen maar binnen op de bank een iPad-game te spelen? Deze.

De afgelopen jaren zijn er tientallen mobiele titels geweest waar ik helemaal in ben verslaafd - Vector Runner, Aqualux, Fieldrunners en Jetpack Joyride om er maar een paar te noemen. Ik hou van de spellen. Ik haat het gewoon dat ik niet meer kan stoppen als ik ze eenmaal speel. En het ergste? Nu ben ik een sukkel geworden voor in-app-aankopen die me helpen sneller door het spel te komen. Mobiel gamen doodt niet alleen de productiviteit, het wordt ook duur.

Ik weet dat ik hier niet alleen ben.

Q:

Hoe ga je om met de afleiding van mobiel gamen?

313

Als ik de keuze krijg tussen werk, dat me stress bezorgt, en een spel, dat me ontspant, kies ik meestal voor het spel.

- Georgia, gastheer van ZEN & TECH, therapeut

René Ritchieik meer

Virtuele vrienden te huur, goedkoop

TTijd en aandacht zijn eindige middelen. Wat we aan het ene uitgeven, kunnen we niet ook aan het andere uitgeven. We hebben de neiging om onmiddellijke bevrediging en egovervulling te waarderen. Soms krijgen we dat van een relatie, vooral als het nieuw is. We halen die dingen steeds vaker uit videogames. En als we dat doen, kunnen onze relaties in de echte wereld eronder lijden.

Soms is het een hardcore game zoals Call of Duty die ons naar binnen zuigt. Soms een MMO zoals World of Warcraft. Soms een casual game zoals Candy Crush. En soms is het een spel dat opzettelijk is gemaakt, op het randje van immoreel, speciaal gemaakt om zoveel mogelijk tijd, aandacht en uiteindelijk geld van ons te kosten. (Ik kijk naar jou, Farm Casino Village Thing.)

Wanneer digitale relaties en levens de echte mensen in ons echte leven beginnen te vervangen, is dat een probleem.

Gameverslaving?

Hoewel videogameverslaving wordt afgewezen voor opname in de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM), wordt het door veel psychologen erkend vanwege de dwangmatige en obsessieve symptomen. De opkomst van MMO's in het afgelopen decennium heeft de gevallen van gameverslaving alleen maar verergerd, waarbij gamers hun relaties in de echte wereld vervangen door virtuele in plaats van ze aan te vullen. Ondanks het gebrek aan klinische erkenning zijn er klinieken in China, Nederland, de Verenigde Staten en Canada opgericht om gamers te helpen omgaan met hun verslavingen.

We kunnen nieuwe en duurzame relaties aangaan online, zelfs in-game, en voor prototypische "Big Bang" nerds voor wie sociale interactie in het echte leven ongemakkelijk en onaangenaam is, digitale relaties kunnen geweldig zijn zegen. Maar als ze bestaande relaties in de echte wereld verstoren, als ze de echte mensen in ons echte leven beginnen te vervangen, kan dat een probleem zijn.

Net als elke vorm van chemische verslaving, kan de dopamine-hit die we krijgen door gamen intens zijn en uit de hand lopen. De drang om nog één level te voltooien, nog één item te krijgen, nog één clan te helpen nog één zoektocht te voltooien, nog één prestatie te winnen, kan langzaam maar zeker ons leven overnemen. De virtuele euforie die we daardoor ervaren, kan ervoor zorgen dat we stoppen met het zoeken naar de echte, zij het meer uitdagende, euforie die we ervaren met degenen van wie we houden en die we zouden moeten koesteren.

In ieder geval met pc's en consoles waren gameverslavingen relatief eenvoudig te herkennen. We zaten voor het scherm en bewogen niet en uiteindelijk zag iemand het afval en de schimmel zich ophopen. Met mobiel gamen kan de verslaving beter worden verborgen en nog verraderlijker. Het kan ons volgen waar we ook gaan, wanneer we er ook heen gaan.

Met mobiel gamen kan de verslaving ons overal volgen, wanneer we er ook heen gaan.

Kevin zei dat Sid Meier's Pirates hem bijna zijn relatie met zijn verloofde kostte. Hij begon het op zijn iPad te spelen en kon gewoon niet stoppen. Niet voor hun weekendje weg, niet voor hun dinerreserveringen, niet voor de vrouw van wie hij hield en hun zorgvuldig geplande tijd samen. En het is niet alleen Kevin. We hebben allemaal vrienden en familie horen roepen: "nog één minuut!" Verdorie, we zijn waarschijnlijk allemaal degene geweest die riep: "nog één minuut!" en dat omvat niet alle keren dat we het gevoel in onze onderste ledematen hebben verloren dankzij een smartphone-verlengde plaspauze. (Je weet dat je het hebt, ontken het niet.)

Maar als je gewond bent, als je ziek bent, zal het spel er niet zijn om je weer op te pikken. Het zal je niet beter kussen. Het houdt je niet tegen. Gamen zuigt alle tijd en aandacht die je hebt op, en meer, maar het zal nooit, nooit iets teruggeven. Daarom moeten wij, als verantwoordelijke individuen, redelijke grenzen stellen en zelf handhaven. We moeten leren om de games op te bergen en de verdomde apparaten neer te leggen, en ervoor te zorgen dat we verbinding maken, en opnieuw verbinding maken, met echte mensen en de echte wereld. En als we het niet alleen kunnen, zoals bij elke verslaving, moeten we hulp zoeken.

Gaming kan en zal relaties ruïneren, maar de verantwoordelijkheid ligt altijd bij ons. We moeten het laten. En dat is uiteindelijk wat ons de kracht geeft om het te stoppen.

Q:

Heeft mobiel gamen uw persoonlijke relaties beïnvloed?

313

Daniël RubinoWindows Phone Centraal

Je krijgt waar je voor betaalt

IAls er tegenwoordig een bliksemafleider van kritiek is op gaming, zijn het de freemium/paymium-modellen. Freemium is een methode waarmee ontwikkelaars games gratis uitbrengen en geld terugverdienen via in-app-aankopen. Paymium is vergelijkbaar, maar gaat een stap verder: gebruikers betalen vooraf voor de game en de game biedt ook in-app-aankopen.

De exacte werking van "betalen om te spelen" varieert van titel tot titel en van ontwikkelaar tot ontwikkelaar. De meeste spellen dwingen je niet om dingen te kopen om het spel daadwerkelijk te kunnen spelen. Inderdaad, je kunt er vaak veel verslaan zonder een cent uit te geven. Maar de "premium" -ervaring is gereserveerd voor degenen die wat geld overmaken, letterlijk "nickel and diming" naarmate je vordert.

Spelend op klassieke psychologie, is het gemakkelijker om hier en daar een paar dollar te betalen in plaats van $ 5 vooraf. Wanneer gebruikers een gratis spel spelen dat ze leuk vinden, lijkt het niet veel om hier of daar een extra dollar in te gooien om op te laden of gewoon dingen te versnellen. Tot je de rekeningen bij elkaar optelt. Net als rente op een lening, betalen mensen vaak meer (veel meer) dan wanneer ze gewoon de $ 3-10 vooraf zouden uitgeven voor een premium game.

In-app-aankopen maakten bij de lancering geen deel uit van Infinity Blade, maar waren goed voor bijna 44% van de inkomsten van de game

Betalen om te spelen?

Vóór de komst van in-app-aankopen, was de enige manier voor iPhone-app-ontwikkelaars om inkomsten te genereren door een gratis app met advertenties aan te bieden of door een app te verkopen tegen een vaste prijs vooraf. iPhone OS 3.0 heeft ondersteuning voor in-app-aankopen toegevoegd, waardoor ontwikkelaars na de eerste aankoop extra inhoud kunnen aanbieden en in rekening kunnen brengen.

Dat blijkt uit een recent rapport van Distimo, heeft in-app aankopen een hoge vlucht genomen in de App Store; in februari 2013 waren in-app-aankopen goed voor 76% van de omzet in de App Store. Hoewel veel ontwikkelaars een 'freemium'-benadering hebben gekozen en een gratis te spelen game met betaalde upgrades aanbieden, zijn het de 'paymium'-ontwikkelaars het geld binnenhalen - volgens Distimo was de gemiddelde opbrengst per download voor freemium-apps $ 0,93, terwijl paymium-apps $ 2,46 per download opleverden gebruiker.

Zoals een paar jaar geleden gemeld door Spelletjes in het kort, brachten populaire titels zoals Infinity Blade gebruikers in rekening voor de game en boden later optionele in-app-aankopen aan. Ze maakten bij de lancering geen deel uit van het spel, maar na hun toevoeging waren ze goed voor bijna 44% van hun inkomsten uit die titel van naar schatting $ 7,5 miljoen.

voor 2012, Distimo meldde dat in-app-aankopen goed waren voor bijna 76% van alle inkomsten in de iOS App Store, en dat aantal blijft stijgen.

Anekdotisch weet ik dat ik $ 5 of $ 10 heb laten vallen voor in-app-aankopen voor games die ik leuk vind, zoals Dredd vs Zombies of Jetpack Joyride.

Het freemium-model doet me inderdaad vaak denken aan donatie-ware - een systeem dat afhankelijk is van een erecode, dat als je houdt van een app of game, je "koopt de ontwikkelaar een biertje" door ze een paar dollar te sturen als dank voor hun werk. Jaren geleden heb ik met dit model geëxperimenteerd bij het maken van skins voor Windows Mobile. Eerlijk gezegd was ik geschokt over hoeveel geld er met dat systeem kan binnenstromen, vooral omdat mensen zouden hebben geaarzeld om vooraf voor een skin te betalen.

Maar nogmaals, de analogie met rente op een lening: als je niet verstandig met je geld omgaat, kan het gebeuren dat je gedurende een paar maanden $ 30, $ 50 of meer betaalt voor één enkel spel zonder het zelfs maar te beseffen. Een dollar hier en een dollar daar - het klopt. Vergelijk dat met de algemene regel van $ 10 of minder voor volledige titels en je kunt zien waar zo'n systeem gevaarlijk kan zijn.

Persoonlijke redelijkheid wordt de focus op freemium/paymium-spellen omdat je in theorie een oneindig bedrag kunt uitgeven. Erger nog, als een kind een game te pakken krijgt met in-app-aankopen - en uw wachtwoord - en uw creditcard begint uit te putten. Een door Microsoft gesponsord onderzoek in het VK, gerapporteerd door De beschermer voorspelde dat meer dan £ 30 miljoen per maand door kinderen wordt uitgegeven aan apps en in-app-aankopen zonder medeweten van hun ouders. In ieder geval tot de rekening van de creditcard arriveert.

Dat gezegd hebbende, er is iets bevrijdends aan het alleen betalen voor een spel als je het echt speelt en waardeert.

Ongeacht onze individuele mening over dit soort inkomstenstroom, feit is dat deze modellen blijven bestaan ​​omdat ze werken.

Q:

Wat vind je van freemium-spelmodellen?

313

Iedereen houdt van gratis, maar ik denk dat er nog steeds ruimte is voor betaalde ervaringen die premium zijn.

-Anders Jeppsson, Hoofd van Global Gaming Category, BlackBerry

Phil NickinsonAndroid Centraal

Onze grote wedstrijden beginnen

Fof elke Angry Birds en Temple Run en Plants vs. Zombies, voor elke Modern Warfare en Need for Speed ​​en N.O.V.A. zijn er honderden, zo niet duizenden wegwerpgames. De signaal-ruisverhouding in app-stores is nog steeds onthutsend slecht. Er zijn natuurlijk verschillende manieren om dat tegen te gaan. Het beste is door de goede apps prominent op de voorgrond te plaatsen en zoekalgoritmen aan te passen om ervoor te zorgen dat het kaf van het koren wordt gescheiden. Theoretisch zou een strenger goedkeuringsproces dit ook tegengaan, maar in de praktijk is het niet zo goed. Apps van lage kwaliteit kunnen, doen en zullen altijd door de kieren glippen.

De signaal-ruisverhouding in app-stores is nog steeds onthutsend slecht

En dan zijn er gevallen waarin copycat-spellen bijna moeten worden toegejuicht. Windows Phone en BlackBerry 10, de nieuwe(re) kinderen in de buurt, hebben moeten wachten op titels met een grote naam om de sprong te wagen. En in de tussentijd vullen een aantal gelijknamige titels hun respectieve app-winkels, klaar om nietsvermoedende en wanhopige klanten voor de gek te houden. En Android en iOS zijn ook nauwelijks immuun. De grote app-kloof heeft ook een huiveringwekkend effect op consumentenaankopen, wat leidt tot een visioen cyclus van klanten die geen telefoons kopen omdat ontwikkelaars geen apps maken omdat klanten niet kopen telefoons.

Top 5 betaalde games (mei 2013)

Android: Minecraft - Pocketeditie, Need for Speed: Most Wanted, Plants vs. Zombies, Waar is mijn water?, Fruit Ninja

BlackBerry 10: Raad het woord, Raad het pictogram, Samurai II: Vengeance, The Dark Knight Rises, Tiny Bird

iOS: Angry Birds, Fruit Ninja, Doodle Jump, Cut the Rope, Angry Birds Seasons

Windows Phone: Monster Burner, Angry Birds, Cut the Rope Exp., iStunt 2, Gravity Guy

Het klassieke voorbeeld is natuurlijk Angry Farm op BlackBerry. Rovio zal Angry Birds niet naar BlackBerry brengen. Prima. Een afzetterij wordt ondertussen super populair. En omdat je moet dansen met degene die je heeft gebracht, haalt dat ripoff-spel de krantenkoppen - en dus de downloads - maar alleen totdat er een officiële versie wordt uitgebracht.

Tot op heden heeft Angry Farm op BlackBerry meer dan 100.000 exemplaren verkocht, terwijl Angry Birds precies nul dollar heeft verdiend aan oudere BlackBerry-klanten. BB10 en PlayBook zijn een ander verhaal...

Of dat de grotere titels ook daadwerkelijk schaadt, hangt van een aantal zaken af. Maar zoals zo vaak gaat het vaak om geld. Grote softwarehuizen met grote titels op hun naam hebben meestal ook grote marketingbudgetten. Dat samen met het werk dat de individuele app-winkels doen om ervoor te zorgen dat inhoud van hoge kwaliteit in het algemeen naar de top stijgt zorgt ervoor dat de "goede" games floreren, terwijl de koopjes in de kelder en eenmalige snelle hits verdwijnen.

Q:

Wat is jouw truc om geweldige games te vinden?

313

Conclusie

Hoe geweldig het ook is om onze favoriete games overal bij ons te hebben, er is zeker een duistere kant. Ieder van ons heeft het volgende niveau van Angry Birds in zijn zak. Of misschien is het onze beurt op Letterpress. Ingress-portaalgevechten voeren zonder ons. Kinectimalen moeten worden gevoerd! En er zitten nog duizend andere games in de applicatiewinkel van onze telefoon, wachtend om gespeeld te worden...

En die constante, speelklare aanwezigheid beïnvloedt onze productiviteit en onze relaties. Vroeger verzamelden we ons rond de tafel, gooiden de dobbelstenen en speelden de kaarten. Zelfs in de begindagen van consoles zaten we samen in één woonkamer, op één bank. Nu is gamen online, vooral mobiel gamen. We hebben onze familie en vrienden en huizen verlaten en zijn online gegaan.

Evenzo betalen we niet langer vooraf voor onze spellen. Vergeet consolegames van $ 50 of mobiele games van $ 10. Alles is gratis of goedkoop, en het geld wordt verdiend met de upsell. Soms is het goed gedaan, soms voelt het ronduit kwaadaardig aan. Die race naar nul heeft de kwaliteit van de gameplay aangetast, en deze gratis of bijna gratis games hebben het moeilijk gemaakt, zo niet onmogelijk voor de geroemde "AAA" -titels - blockbusters die grote verkopen nodig hebben om ooit te hopen hun kosten terug te verdienen - om op gang te komen op mobiel.

Maar overschaduwen deze donkere wolken de verder enorme zilveren voering die mobiel gamen is? Waar maak je je zorgen over en wat doe je om de duistere kant van gamen te vermijden en je aan het licht te houden?

• Kan mobiel gamen consoles doden?
• Hoe kan mobiel zijn multiplayer-game starten?
• Waarom is mobiel gamen niet beter?
• Wat is de toekomst van mobiel gamen?
• Gaming Week Recap: de beste dingen die je zei