Waarom zijn ontwikkelaars niet transparanter over de projecten waaraan ze de komende jaren werken? Waarom kondigen ze de game niet gewoon officieel aan weten is in ontwikkeling? Waarom kunnen we niet meer zien van een game die al is aangekondigd?
Ik hoor deze vragen de hele tijd op sociale media, vooral wanneer Marvel weer een nieuwe roadmap uitbrengt die hun demonstreert films voor de komende vijf jaar of Disney kondigt de miljoenste Star Wars spin-off aan die niet eens voor een andere gemaakt zal worden decennium. Het antwoord is zowel genuanceerd als duidelijk.
Er zijn allerlei redenen voor ontwikkelaars om radiostilte te laten horen over een project - zelfs een project dat is uitgebracht en heeft nog nooit zo'n warm welkom gekregen als Anthem - of ze dit nu doen voor marketingdoeleinden of gewoon hun hoofd neer willen leggen en zich op het werk willen concentreren. Ik kan me de logistiek niet voorstellen die komt kijken bij het nemen van een dergelijke beslissing, maar ik kan zien dat het in ieder geval voor een deel neerkomt op de intimidatie waarmee ontwikkelaars dagelijks worden geconfronteerd.
Een deel ervan komt neer op de intimidatie waarmee ontwikkelaars worden geconfronteerd.
Vergeet niet dat dit de gemeenschap is die onlangs een Wolfenstein: Youngblood-ontwikkelaar lastiggevallen om zijn Twitter-account te vergrendelen over iets waar hij geen controle over had binnen het spel. Het is dezelfde community die regelmatig ontwikkelaars over de hele linie lastigvalt, alsof ze meer weten over de fijne kneepjes en hindernissen van game-ontwikkeling terwijl ze in feite bijna niets weten - zelfs wanneer de Game Developers Conference (GDC) organiseert een heel evenement en een YouTube-kanaal gewijd aan dit onderwerp waar je kunt zien hoe ontwikkelaars praten over hun ervaringen met het maken van games.
Ik zal niet liegen, ik ken ook de ins en outs van game-ontwikkeling niet. Maar dat geef ik toe, en ik luister naar wat ontwikkelaars erover te zeggen hebben. Ik beweer niet meer te weten.
Kijk maar eens wat er gebeurt met de kleinste, onbelangrijke aankondigingen. Indie-ontwikkelaar achter Ooblets onthulde dat zijn game een tijdje exclusief voor de Epic Games Store zou zijn, en het team van twee personen stond tegenover onvoorstelbare, onberouwvolle intimidatie en bedreigingen voor die beslissing.
Ongeacht welke reden dan ook om de Epic Games Store niet leuk te vinden (waarover dit niet de tijd of de plaats is om ze te bespreken), dergelijke pesterijen was, is en zal altijd volkomen ongerechtvaardigd zijn. Punt.
Emily Grace Buck, een voormalige Telltale-ontwikkelaar en huidige Narrative Director op De Waylanders, is vaak openhartig over deze kwestie over haar Twitteren.
Mensen in de game-industrie zouden spelers vaker de andere kant kunnen laten zien als we niet geconfronteerd zouden worden met een bijna gegarandeerde aanval van bedreigingen en haat op het moment dat we het gordijn opentrekken.
Ik heb gemerkt dat dit gevoel door de jaren heen veel weerklonk bij game-ontwikkelaars in de hele branche. Zodra iemand het gordijn terugtrekt, stuiten ze op vijandigheid.
We hebben gezien hoe mensen reageren op zelfs de illusie van een downgrade zoals wat er is gebeurd Spider-Man's "Puddlegate"-saga op PlayStation 4. Geheel Youtube filmpjes zijn gewijd aan waargenomen downgrades vanaf het moment dat een game voor het eerst werd vertoond tot het moment waarop deze publiekelijk op de markt werd uitgebracht.
Dit is een deel van het probleem met het vroegtijdig laten zien van games. Mensen beschouwen wat ze zien in de meest ideale, perfecte omgeving als hoe het eindproduct eruit zal zien. Dit is bijna nooit het geval. Je ziet een splitsing van het spel waar ontwikkelaars overuren hebben gemaakt om ervoor te zorgen dat het loopt en er onberispelijk uitziet. En die splitsing haalt misschien niet eens de laatste snede.
In een ideale wereld zouden we ontwikkelaars hebben die bereid zijn meer te delen over projecten waaraan ze werken, en de industrie zou er beter van worden. Maar is de gemeenschap daar al volwassen genoeg voor? Absoluut niet. Ik heb eerder gezegd dat er geen tekort is aan woede, teleurstelling of apathie op internet. Aan die lijst kan ik zeker rechten toevoegen.