Hello Neighbor komt naar VR en het is ronduit griezelig

Toen ik voor het eerst hoorde dat de ontwikkelaars van Five Nights at Freddy's VR een VR-inzending maakten in de Hello Neighbor-serie, was ik extatisch. FNAF: Hulp gezocht is een van de beste Quest-spellen en is overweldigend een favoriet bij fans met duizenden geweldige recensies in de Quest- en Steam-winkels.

En de Hello Neighbor-serie kan niet beter voor VR bestemd zijn, aangezien deze stealth-serie volledig vanuit de eerste persoon wordt gespeeld en omgevingsinspectie en interactie aanmoedigt.

De game heeft een paar prestatieproblemen Zoektocht 2 en de puzzels en vallen zouden iets meer open kunnen zijn, maar voor het grootste deel heeft Steel Wool Games absoluut de belofte van Hello Neighbor in VR waargemaakt. Het neemt de kenmerkende mechanica en het uiterlijk van de serie en voegt ze bijna perfect samen in VR, en het is absoluut geweldig om te spelen.

Hello Neighbor: Search & Rescue is beschikbaar op Quest, PSVR 2 en Steam VR voor $ 29,99. Android Central kreeg een beoordelingssleutel voor de Meta Quest-versie van de game.

Je vriend vinden

Het verhaal in Hello Neighbor: Search and Rescue for the Quest en PSVR 2 draait om een ​​vermiste jongen. Vijf buurtvrienden werken samen op zoek naar hun vriend en het lijkt erop dat de griezelige buurman, meneer Peterson, achter de verdwijning zit.

In het spel schakel je in realtime tussen elk kind met behulp van een walkietalkie. Elk kind bevindt zich in een ander deel van het huis en elk heeft zijn eigen gereedschap om puzzels op te lossen die verspreid over het huis liggen. Het ene kind heeft een katapult, het andere heeft een vleermuis, een ander kind heeft een vergrootglas en het vierde heeft een zaklamp.

Je geeft elkaar sleutels, koevoeten, hamers, pincodes en andere dingen door om deuren en kluizen te ontgrendelen terwijl je het huis van meneer Peterson verkent. Je zult vervallen muren neerhalen - er zijn er ontzettend veel - en mysterieuze aanwijzingen vinden terwijl je de raadsels oplost die in het huis verborgen zijn.

Maar pas op, want meneer Peterson is ook in huis. Om hem te omzeilen, heb je niet alleen geduld nodig, maar moet je ook allerlei afleidingen en vallen gebruiken om hem bezig te houden, terwijl je van kind wisselt om in de kelder van de engerd te komen.

Ondanks de implicaties van het verhaal, is de game zelf verrassend gezinsvriendelijk.

Ondanks de implicaties van het verhaal, is de game zelf verrassend gezinsvriendelijk. Er is geen taal of geweld buiten wat cartoonachtige actie. Hoewel meneer Peterson buitengewoon onheilspellend is in VR - vooral omdat je als kleinere kinderen speelt - stopt hij elk kind pas terug in een schuilkast als ze betrapt worden. Het is eigenlijk een extreem uitgebreid spel van verstoppertje.

Zoals je je misschien kunt voorstellen in een spel als dit, zijn er in huis genoeg objecten om mee te communiceren. Alles, van fotolijsten tot vazen, kan worden opgepakt en gegooid om afleiding te creëren, en het huis is bezaaid met kasten waarin je je kunt verstoppen.

Als ik één klacht had over het ontwerp, dan was het dat ik graag meer vallen had gezien die konden worden opgezet. De originele game had berenvallen die je kon neerleggen in het geval van een achtervolging, maar ik heb geen bruikbare gevonden in deze VR-versie. In plaats daarvan leek het alsof ik me vooral in een kast moest verstoppen als ik hem hoorde aankomen.

De VR-versie schittert echt dankzij de unieke karakterwisselmechanismen en het ruimtelijk inzicht dat je alleen in VR kunt krijgen.

En dat is echt waar de VR-versie echt uitblinkt; in staat zijn om daadwerkelijk te horen en te begrijpen waar Peterson op een bepaald moment was. Terwijl je door het huis loopt, hoor je hem tv kijken, douchen, eten maken in de keuken keuken, het vuilnis buiten zetten, of anders gewoon door het huis sluipen op zoek naar vervelende kinderen.

De verkenning is niet-lineair - wat betekent dat je naar believen door het huis kunt lopen in plaats van van punt A naar punt B te gaan - zodat je puzzels kunt oplossen in elke volgorde die volgens je hersenen zinvol is. Het kostte me ongeveer 5 uur om het spel te voltooien en enkele geheimen te vinden, en de ontwikkelaar zegt dat het waarschijnlijk tot 6 uur zal duren om alles te vinden.

Grenzen verleggen

Hello Neighbor: Search and Rescue is een erg mooie game op Quest, hoewel het duidelijk de technische grenzen van het systeem verlegt. Hallo Buurman maakt gebruik van een Meta-technologie genaamd Toepassing Space Warp - of ASW - waarmee ontwikkelaars mooiere games kunnen maken ten koste van enkele visuele artefacten.

Kortom, ASW werkt door de game op 36 FPS uit te voeren en vervolgens AI te gebruiken om de frames te interpoleren, zodat de game op 72 FPS draait. Hoewel dit normaal gesproken prima werkt, waren er genoeg momenten waarop de AI duidelijk moeite had om te raden wat ik nu ging doen en dat resulteerde in een aantal vreemde natuurkundige interacties.

Op Quest zijn de fysieke interacties een beetje raar en kunnen ze soms frustrerend zijn.

Als je bijvoorbeeld darts naar het dartbord in de boomhut gooit, zullen ze zich soms halverwege in het bord nestelen en eruit spatten. Andere keren merkte ik dat mijn virtuele hand vast kwam te zitten in een deur, of andere keren dat het oppakken van dingen 'traag' aanvoelde.

Veel hiervan waren niet erg, maar ik vond de fysica frustrerend toen ik probeerde de koevoet te gebruiken om planken van ramen en deuren los te wrikken. De fysica klopte gewoon niet en het was meer vervelend om te gebruiken dan leuk.

Ik zag ook dat sommige mensen erg ongemakkelijk werden als ze onvermijdelijk door meneer Peterson werden gevonden. Het is niet alleen mentaal een beetje verontrustend om een ​​engerd een kind te laten grijpen, maar de camerabeweging die optreedt is een beetje schokkend en vreemd statisch gevoel voor een VR-titel.

In realtime schakelen tussen personages was leuk en de puzzels voelden altijd slim aan.

Dat gezegd hebbende, heb ik echt genoten van de omgeving en de puzzels die moeten worden opgelost door tussen meerdere personages te wisselen. Zelfs op Quest duurt het schakelen tussen personages niet meer dan een seconde of twee, waarbij het scherm vervaagt naar zwart en dan onmiddellijk weer vervaagt om de perspectieven te veranderen.

De puzzels zelf waren zeer goed ontworpen en vereisten altijd het gebruik van ruimtelijk inzicht — iets dat VR-games beter doen dan traditionele niet-VR-games dankzij de mogelijkheid om van nature te bewegen en kijk om je heen. Sleutels laten vallen door kapotte vloerplanken of een koevoet doorgeven aan een ander kind tussen gaten in de muur was bevredigend en voelde slim aan.

Het was geweldig om een ​​serie zo groot als Hello Neighbor naar VR te zien komen en ik heb enorm genoten van de ervaring. Er zijn tal van geheimen en verzamelobjecten te vinden, dus houd zeker een oogje in het zeil tijdens het verkennen van het huis.