Little Cities laat zien hoe eenvoudiger VR-games het leukst kunnen zijn

Wanneer het onderwerp VR ter sprake komt in een gesprek met vrienden, is een veelgehoorde klacht die ik hoor dat VR-games zijn nog steeds niet vergelijkbaar met niet-VR-games omdat ze geen langdurige ervaringen bieden en niet zo zijn complex. Het is een klacht die ik niet alleen volledig begrijp, maar waar ik het ook mee eens ben. Er zijn natuurlijk uitschieters, maar VR-gaming bevindt zich nog in een groeifase; het zal even duren voordat we een game hebben die zo lang of ingewikkeld is ontworpen als zoiets als Elden Ring.

Mijn probleem is met het idee dat VR-games inherent van mindere kwaliteit zijn, alleen omdat ze vaak kort en gemakkelijk zijn. Een game is het niet alleen waard om gespeeld te worden als het complexe gameplay-systemen en een avontuur van meer dan 40 uur biedt. Ik ben een sukkel voor de Ubisoft-stijl van open-world games, hou van de Soulsborne-serie, en ik ben een enorme fan van JRPG's, dus het is niet dat ik een hekel heb aan lange of uitdagende ervaringen - integendeel zelfs. Maar ik hou ook van games die kort en eenvoudig zijn, omdat lengte en moeilijkheidsgraad geen verband houden met hoe leuk een game is.

Little Cities is een lichtend voorbeeld waarom eenvoudige VR-games hetzelfde plezier kunnen bieden als alle andere. Het is een simulatie voor het bouwen van steden voor mensen die zich niet druk willen maken over de gebruikelijke complexiteit van het genre. Het is gemakkelijk, cartoonachtig en het is mijn favoriet Zoektocht 2 spel van het jaar tot nu toe.

De basis

Little Cities is op geen enkele manier een traditionele stedenbouwer. U hoeft zich bijvoorbeeld geen zorgen te maken over het beheren van financiën en het wijzigen van belastingen, en pijpleidingnetwerken worden automatisch voor u aangelegd nadat een watertoren is neergestort. Het is een gameplay-lus die weliswaar veel uitdaging en diepgang mist. Maar hoewel ik meestal dol ben op micromanagen bij het spelen van dit soort simgames, was het leuk om me meer te concentreren op het bouwen van mijn stad dan op het runnen ervan, en ik genoot van deze relaxte benadering van het genre.

De onbedoeld simplistische gameplay van Cities: VR - de game waarmee Little Cities onvermijdelijk zal worden vergeleken - bleek te zijn een algehele afknapper. Steden: VR beet meer af dan het kon kauwen in zijn ambitieuze beloften om "de definitieve VR voor het bouwen van steden te zijn spel." De poging om de gameplay van Cities: Skylines aan te passen aan VR betekende dat er grote gameplay-compromissen moesten worden gemaakt gemaakt. In plaats van nieuwe wendingen aan gameplay-mechanica te bieden om te profiteren van VR en die ontbrekende functies te compenseren, heeft Cities: VR ze gewoon geschrapt.

Maar Little Cities omzeilt dit probleem door in alle opzichten op zijn eenvoud te leunen, van zijn dikke en kleurrijke visuele stijl tot het algehele gameplay-ontwerp. Het is snel en bevredigend en zuigt je naar binnen met dat eindeloze gevoel van "nog maar één niveau". de batterij van je headset leegmaken voordat je het zelfs maar beseft. Het is een toegankelijke, meeslepende stadsbouwer die alleen in VR mogelijk lijkt.

Little Cities is gecentreerd rond een soort campagnemodus. Er zijn zes eilanden die elk hun eigen unieke lay-outs, esthetiek en mechanica presenteren. Het tweede eiland heeft bijvoorbeeld stofstormen die je moet tegengaan door bomen op de juiste manier te plaatsen, terwijl je op een ander eiland te maken hebt met vulkanen. Nieuwe eilanden kunnen worden ontgrendeld zodra de vorige een bepaald niveau heeft bereikt.

Het nivelleren van je stad doe je door het geluk en de levenskwaliteit van je stad te behouden. Daarbij gaat het om uw standaard city-builder-formule, zoals ervoor zorgen dat er voldoende water en elektriciteit is, en het balanceren van uw residentiële, commerciële en industriële zones. Je krijgt niet alleen toegang tot meer gebouwen naarmate je stad hoger komt te liggen, maar ook tot meer bouwgebied op een eiland.

Het nivelleren van je stad doe je door het geluk en de levenskwaliteit van je stad te behouden.

Het is dit soort progressie dat het spelen van Little Cities lonend maakt. Je stad nivelleren in Steden: VR betekende alleen het ontgrendelen van nieuwe gebouwen; je kleine kaartgebied kon niet worden uitgebreid, waardoor je vast kwam te zitten in een cyclus van slopen en herstructureren van je stuk land. In eerste instantie beperkt Little Cities je ook tot een kleine kaart, maar het beloont je al snel met meer ruimte terwijl je verder tuft en voortgangsmijlpalen bereikt.

Het enige echte probleem dat ik heb met het spel is hoe lang het kan duren om een ​​level omhoog te gaan. Ik ben geen onbekende in het genre, dus het was niet moeilijk voor mij om het volledige potentieel van mijn stad te benutten; dat is prima, want moeilijkheid is niet het doel van het spel. Maar gedwongen worden om een ​​bepaalde tijd te wachten voordat ik nieuwe gebouwen en delen van de kaart kon ontgrendelen, was een beetje vervelend. Ik had vaak het gevoel dat ik Little Cities te ver voorliep en ik wou dat het mijn tempo had kunnen bijhouden.

Profiteren van VR

Een van de dingen die ik het leukste vind aan Little Cities, is hoe het gewoon goed voelt om te spelen. Een snelle draai van je pols toont je alle informatie die je nodig hebt over de statistieken van je stad weet of uw stad zich moet concentreren op extra zones of dat uw burgers niet genoeg energie krijgen bronnen. Er zijn geen menu's waar je in moet duiken.

Bij het aanleggen van wegen en het plaatsen van gebouwen krijg je een verzameling iconen in bubbels te zien. Je knalt fysiek een bubbel met je vinger om je selectie te maken, compleet met een bevredigend geluid. Het is niet ver van het besturingsschema van Cities: VR, maar iets aan deze grillige benadering zorgt ervoor dat de gebruikersinterface tactieler lijkt en zorgt voor een sterker gevoel van onderdompeling.

De game biedt een geweldig gevoel van schaal en fysieke aanwezigheid in de virtuele wereld.

Het bouwen van je stad voelt alsof je in een virtuele speelgoeddoos zit. In plaats van je alleen een cursor te geven, worden je controllers constant op het scherm afgebeeld als gigantische, doorzichtige blauwe handen. Op papier lijkt het een heel triviaal detail, maar als je het spel speelt, krijg je een geweldig gevoel van schaal en fysieke aanwezigheid in de virtuele wereld. Door mijn vingers te gebruiken om bellen te porren en te beslissen waar ik een nieuwe weg wilde plaatsen, voelde ik me alsof ik een kind was dat aan het bouwen was met mijn Lego-sets. Het is het beste voorbeeld waarom VR Little Cities helpt om zo goed te werken als het doet.

Groter en beter bouwen

De roadmap voor Little Cities bevat al een geplande update die handtracking-ondersteuning toevoegt, wat geweldig is voor iedereen die op zoek is naar een nieuwe toevoeging aan de beste handvolgspellen op Oculus. In juli zullen naar verwachting nieuwe gebouwen en cosmetische items worden toegevoegd. Little Cities is al een geweldig spel en ik kijk er naar uit om te zien hoe Purple Yonder het in de toekomst zal blijven ondersteunen.

Ik weet niet helemaal zeker of ik Little Cities als een van de zou beschouwen beste Quest-spellen, maar ik kan het iedereen aanbevelen die ook maar enigszins geïnteresseerd is in de gameplay. Wat mijn plezier echt versterkt, is hoe ongegeneerd vreugdevol het is. De wereld is vol met niets anders dan levendige kleuren. Kleine heteluchtballonnen zweven willekeurig langs je gezicht en walvissen zwemmen in de verte. Elke keer dat je een level omhoog gaat, juicht een menigte terwijl vuurwerk afgaat en tientallen ballonnen uit de lucht worden gelanceerd. De esthetiek past perfect bij de relaxte gameplay.

Little Cities is een suikerachtig, met snoep omhuld stukje escapisme, en het is er een dat zeer welkom is.