Wavetale on Stadia review: een aangenaam surfavontuur

Bron: Thunderful Publishing AB

Wavetale gelanceerd op Stadia in een aankondiging en release op dezelfde dag. Het werd onthuld door de beroemde acteur Mark Hamill tijdens een showcase van een uitgever eerder deze maand, een tactiek die gewoonlijk is voorbehouden aan meer spraakmakende games zoals Apex Legends en het recentere Halo Infinite.

In werkelijkheid is Wavetale een kort avonturenspel met meer ontspannende gevechten en platformacties. De belangrijkste trekpleister is surfen door kleurrijke omgevingen en enigszins open wateren, wat ontspannend is zonder te eentonig te worden.

Wavetale is een First on Stadia-titel, of exclusief getimed, en zal ergens volgend jaar naar pc en consoles komen. Tenzij je Stadia Pro hebt, is Wavetale echter niet bepaald een exclusieve game die je nu moet spelen.

Wavetale volgt tienermeisje Sigrid, die met haar strenge oma op een klein eiland woont. De twee moeten voortdurend een vuurtoren van stroom voorzien om een ​​omringende muur van donkere vervuiling, Gloom genaamd, weg te houden. Nadat een gigantische golf van Gloom door het eiland ploegt, ontmoet Sigrid een schimmige figuur die onder het water zwemt, waardoor ze op het water kan lopen. Daarna gaat ze op reis met haar nieuwe kracht om een ​​manier te vinden om te voorkomen dat de Gloom haar huis en de omliggende eilanden overneemt. Sigrid ontmoet onderweg een cast van personages, sommigen met goede, slechte of misplaatste bedoelingen.

Naast het overkoepelende wereldbesparende plot, is er een oprecht verhaal over drie generaties familie en het idee dat het nooit te laat is om de eigen fouten uit het verleden te erkennen. Ik wou dat ik er meer van had kunnen krijgen, aangezien Wavetale geen lang spel is en in ongeveer 5-7 uur kan worden voltooid. Er is genoeg karakterisering in gesprekken over de tijd voor de oorlog en Somberheid om gehecht te raken, en het meeste gebeurt terwijl je aan het surfen bent, het belangrijkste mechanisme van het spel.

Bron: Android Central

Sigrid kan op het water glijden tussen kleine eilandjes in de open delen van de oceaan. Ze heeft een breed scala aan bewegingsopties met glijden, rennen, boosten, dubbel springen, zweven en worstelen. Surfen is de meest uitgewerkte methode, waardoor je een hogere sprong kunt maken door deze te timen met de top van een golf. Een succesvolle sprong laat het personage roze gloeien en onder water duiken. Je kunt er dan op het juiste moment weer uitspringen, duiken en als een vis in en uit het water dobberen.

Het tempo is ontspannend als je de beweging eenmaal onder de knie hebt.

Op deze manier reizen neemt het grootste deel van het spel in beslag: van het ene grote eiland naar het andere gaan op een lang, recht pad van de oceaan met de omringende Gloom die een gang creëert. Gelukkig is het niet allemaal open oceaan, met hellingen en raketboosts onderweg om een ​​geïmproviseerde racebaan te creëren. Deze lange tochten komen maar een paar keer voor, maar de gesprekken en de dreunende soundtrack verhullen ook de lengte van deze tochten.

Reizen op het land is meestal een reeks van het vinden van het volgende platform of object om op te worstelen. De grapple is erg royaal, dus je kunt gemakkelijk door gebouwen en halfpipes ritsen door herhaaldelijk op de grapple-knop te tikken. De gevechten zijn erg vereenvoudigd met een lichte en zware aanval, en de duistere imp-achtige wezens hebben maar een paar slagen nodig om te verslaan. De meeste gevechten kunnen gemakkelijk worden vermeden, tenzij het doel dit vereist, en je wordt beloond met valuta die alleen voor cosmetische items wordt gebruikt.

Bron: Android Central

Een vreemde gril in het spel is dat de linker trekker is bedoeld om te richten, maar er is niets om te schieten of te gooien. De instellingen hebben een instelbare richtsnelheid en toegankelijkheidsoptie om de tijd te bevriezen tijdens het richten, maar worden helemaal niet gebruikt tijdens het spelen. De in-game notebook herkent niet eens dat deze naast de andere opties bestaat. Ik was nooit in een situatie om het te gebruiken, maar vreemd dat het is inbegrepen.

Wavetale is een zeer levendig spel met kleurrijke omgevingen en zachte of wiegende oceaangolven. De karakters hebben uitdrukkingen die me doen denken aan de Squigglevision-shows zoals Dr. Katz, Professional Therapist en Home Movies waar de gelaatstrekken altijd in beweging zijn. Het past bij het thema van het spel om constant in beweging te blijven, of je nu naar het volgende gebied surft of rond hoge torens vliegt.

Het tempo is niet erg manisch, maar ontspannend als je de beweging eenmaal onder de knie hebt. Het is bevredigend om je sprong naar de top van de golf te timen voor een extra boost of soepel door een Sonic the Hedgehog-achtig platformgedeelte te glijden. De game duurt net lang genoeg om van mijn ervaring te genieten, maar ik heb geen zin om ernaar terug te keren en sidequests of tijdritten te voltooien.

Wavetale: Stadia-prestaties en functies

Bron: Android Central

Wavetale op Stadia is een game voor één speler en gebruikt geen platform-exclusieve functies zoals State Share. Wat de prestaties betreft, het liep prima en ik merkte geen stotteren tot vlak voor de laatste ontmoeting. Zelfs toen was het stotteren kort. Natuurlijk kunnen uw prestaties variëren, afhankelijk van hoe snel en stabiel uw internetverbinding is.

Volgens mijn optimale connectie's Snelheidstest, had ik een gemiddelde downloadsnelheid van 266Mbps en een gemiddelde uploadsnelheid van 21Mbps. Google raadt een downloadsnelheid van ten minste 10 Mbps aan voor 720p-streaming, een downloadsnelheid van 20 Mbps voor 1080p-streaming en een downloadsnelheid van ten minste 35 Mbps voor 4K-streaming.

Wavetale: Moet je het kopen?

Bron: Android Central

3.5uit 5

Wavetale is een aangenaam avontuur met bevredigende beweging en een verhaal met een hart en een onderliggend thema over de impact van de mens op het milieu. Ik kan echter niet aanbevelen om de game te kopen of in het Stadia-ecosysteem te springen om het te spelen, want hoewel de ervaring leuk was, wilde ik niet meer of speel het opnieuw nadat de credits waren gerold. Het is niet een van de beste Stadia-games, maar het is de moeite waard als je Stadia Pro hebt en een paar middagen om er gemakkelijk doorheen te spelen.