Ik had hoge verwachtingen bij het ingaan van deze recensie. Vanaf het moment dat Stride werd aangekondigd, leek mijn droom om de klassieke parkour-game Mirror's Edge in VR te spelen, eindelijk in vervulling te gaan. Alles aan Stride schreeuwt vanaf het begin Mirror's Edge. Van het prominente witte kleurenpalet met levendige tinten voor contrast (en grapple points), tot de manier waarop je in-game speelt personage rent en springt van dak naar dak en schiet onderweg slechteriken neer, het is precies wat ik wilde in termen van spel.
Stride werd oorspronkelijk uitgebracht op SteamVR in augustus 2020 en heeft sindsdien een multiplayer-update voor de pc-versie gezien. De Quest-versie is een schijnbaar perfecte poort, compleet met verschillende verbeteringen en veranderingen in de kwaliteit van leven die het nog leuker maken dan zijn PC VR-tegenhanger. Ontwikkelaar Joy Way zegt dat het momenteel bezig is om deze multiplayer-modus te laten werken op de Quest-versie, en er is ook een nieuwe verhaalmodus in ontwikkeling.
VPN-deals: levenslange licentie voor $ 16, maandelijkse abonnementen voor $ 1 en meer
Onze Stride-recensie werd gespeeld op een Oculus Quest 2 met behulp van een sleutel die door de ontwikkelaar aan Android Central is verstrekt. Als je klaar bent om te parkeren zoals je nog nooit eerder hebt gedaan, zorg er dan voor dat je die standaard gezichtsinterface verwisselt met een van de beste Quest 2 gezichtsbedekkingen, zoals je gaat krijgen extreem zweterig bij het spelen van dit spel. Het is bijna net zo'n training alsof je in het echt zo aan het parkouren bent!
Hoewel Stride ook beschikbaar is op SteamVR en binnenkort op PSVR - twee platforms waar de meeste headsets doorgaans draden aan hebben - deze versie is absoluut de moeite waard om over die twee te kiezen, aangezien de Quest volledig draadloos is, zelfs als er een kleine grafische is degraderen. In een spel dat draait om bewegingsvrijheid, is het hebben van een draad een enorm nadeel voor de ervaring. Je kunt er altijd voor kiezen om speel SteamVR met de Quest, maar native is altijd de gemakkelijkste optie.
In de kern is Stride in de eerste plaats een parkour-game met toegevoegde schietelementen. Je gaat snel van het ene gebied naar het andere via een combinatie van sprinten, bukken, glijden, springen, rennen, grijpen en zelfs worstelen om je doel te bereiken. Gelukkig is er een tutorial die uitstekend uitlegt hoe je je in-game personage kunt besturen, wat belangrijk is in een game met complexe bewegingsopties zoals Stride.
De Arena-modus belichaamt het vrij vloeiende karakter van parkour op een manier die de meer gestructureerde niveaus gewoon niet kunnen.
In de huidige build van Stride — die op dit moment meer als een arcadespel met hoge scores speelt dan wat dan ook — kies je een van de drie modi om te spelen: Arena, time-run of eindeloos. Arena was mijn favoriete modus omdat het spelers een procedureel gegenereerde reeks gebouwen biedt met daken bedekt met hekken, luchtkanalen, A / C-eenheden en trappenhuisingangen. Gebouwen zijn soms dicht genoeg bij een muur die ertussen loopt, en serieuze trucs kunnen worden uitgehaald met behulp van de stadsomgeving.
Het is echter niet alleen de omgeving die ik zo aantrekkelijk vond aan deze modus; het zijn de steeds veranderende doelen die je aan de gang houden totdat je geen tijd meer hebt. Je probeert misschien koffers te verzamelen, checkpoints te bereiken of vijanden uit te schakelen, maar je weet nooit naar welk doel het zal overschakelen of waar die doelen kunnen eindigen. Het belichaamt het vrij vloeiende karakter van parkour op een manier die de meer gestructureerde niveaus gewoon niet kunnen.
Bron: Joy Way
Time Run-modus is geweldig voor diegenen die genieten van Angry Birds-stijl, driesterrenscore-uitdagingen waarbij ze proberen een vooraf gemaakt parcours binnen een bepaalde tijd te voltooien om effectief een medaille te verdienen. Deze modus is geweldig om basisvaardigheden op te bouwen en is waarschijnlijk de beste modus om mee te beginnen. Eindeloze modus wordt volledig procedureel gegenereerd en laat je rennen totdat je gewoon niet meer kunt, waarbij het niveau achter je wegvalt om je in beweging te houden. Dit was mijn minst favoriete modus, maar het is een geweldige manier om te trainen als je wat muziek hebt.
Weinig VR-games krijgen het gevoel van snelle, behendige bewegingen zo goed als Stride.
Weinig VR-games krijgen het gevoel van snelle, behendige bewegingen zo goed als Stride. Een deel hiervan kan worden toegeschreven aan de kunststijl, die sterk draait om witte kleuren met levendige kleurrijke accenten om spelers te helpen snel te bepalen waar ze heen moeten en wat ze moeten pakken. Het is ongelooflijk hoe geweldig je je zult voelen als je echt aan de slag gaat. Het is een gevoel dat zo authentiek is dat ik naar buiten wil om het zelf te proberen als het niet voor, je weet wel, de mogelijkheid van ernstig letsel was.
Onderdeel daarvan is het niveau van zweet dat deze game genereert. Om eerlijk te zijn, het is nu zomer en niet bepaald koel in de meeste delen van het noordelijk halfrond, maar er zijn maar weinig games die me zo snel of zo hevig doen zweten als Stride. Deze game is een serieuze work-out en je zult echt het gevoel hebben dat je net een hardcore parkour-cursus hebt voltooid.
Als je Stride eerder hebt gespeeld, weet dan dat ontwikkelaar Joy Way de algehele ervaring aanzienlijk heeft verbeterd en waarschijnlijk functies heeft toegevoegd sinds je voor het laatst hebt gespeeld. Onder de lijst met goodies bevindt zich een nieuw vijandelijk type gevechtsdrone en twee nieuwe moeilijkheidsgraden in Endless Mode, drie nieuwe soorten power-ups in de modi Endless en Arena, melee-gevechten, breekbare ramen en deuren die kunnen worden geopend. Al deze dingen zorgen voor een rijkere ervaring en een voller spel in het algemeen.
pas: Een werk in uitvoering
Laten we dit eerst uit de weg ruimen: Stride is geen game voor mensen die bewegingsziekte ervaren in VR. Dat is misschien vanzelfsprekend, aangezien het een parkour-game is, maar het is toch de moeite waard om op te merken dat dit bij veel spelers zeker duizeligheid zal veroorzaken. Er zijn comfortopties, maar je kunt maar zoveel doen om je aan te passen aan het feit dat je virtuele lichaam is gaat waarschijnlijk dingen doen die je fysieke lichaam niet kan - tenzij je een parkour-atleet op Olympisch niveau bent, of Cursus.
Stride's arcade-achtige gameplay is zeker een genot om doorheen te rennen, maar het is gemakkelijk om willekeurige doelen beu te raken na slechts een paar uur spelen. Ik was stomverbaasd toen ik ontdekte dat deze drie modi de enige zijn die momenteel beschikbaar zijn, maar er zijn twee grote modi gepland voor toekomstige updates: multiplayer en verhaal.
Multiplayer is momenteel in alpha op de pc VR-versie van de game, maar de verhaalmodus zou gemakkelijk het meest interessante deel van de titel kunnen zijn. Na verwend te zijn door het verhaal in Mirror's Edge, kan ik me niet voorstellen hoe leuk soortgelijke scripted evenementen en complexe arena's in dit spel zouden zijn. Er is nog geen releasevenster voor deze modi, maar het is goed om te weten dat ze in de maak zijn.
Het spel heeft het afgelopen jaar verschillende verbeteringen ondergaan sinds het op pc werd uitgebracht, maar ik hou nog steeds niet van fotograferen in Stride. Gunplay is verbeterd ten opzichte van de Steam Early Access-versie, maar ik heb nog steeds moeite om vijanden neer te schieten en loop vaak door hele clips zonder iets te raken. Ik weet niet zeker of dit een probleem is met mij of de wapens zelf, maar iets voelt niet goed. Aangezien ik veel VR-shooters speel, neig ik er zeker naar dat dit een probleem is in Stride.
pas: Moet je het spelen?
4uit 5
Stride is puur plezier. Het is een van die games die perfect belichaamt dat veel mensen games spelen om de dingen te doen die ze in het echte leven niet kunnen. In dit geval, tenzij je enorm geniet van bijna-doodsituaties die gepaard gaan met het springen van gebouw naar inbouw een uitgestrekte metropool, de droom om gekke parkour-achtige bewegingen te doen en er goed uit te zien is eindelijk binnen bereik.
Deze poort is ook een van de allerbeste die we hebben gezien van alle games die de overstap van pc naar Quest hebben gemaakt. Ontwikkelaar Joy Way heeft de game niet zomaar meegenomen naar Quest, zo goed als ze konden. Ze hebben de game ook op bijna elke denkbare manier verbeterd, met uitzondering van het missen van de multiplayer-component die getest werd. Dat, samen met een verhaalmodus, vormt het toneel voor de volgende ronde van grote updates en is een van de weinige dingen die deze release tegenhouden. Als die eenmaal zijn geland, is dit waarschijnlijk de perfecte VR-game voor iedereen met een sterke maag en een virtuele doodswens.
Nicholas Sutrich
Nick begon met DOS en NES en gebruikt die goede herinneringen aan diskettes en cartridges om zijn mening over moderne technologie te voeden. Of het nu gaat om VR, smart home-gadgets of iets anders dat piept en piept, hij schrijft er al sinds 2011 over. Bereik hem op Twitter of Instagram @Gwanatu