Jurassic World Aftermath review: Dinosaurussen weer angstaanjagend maken

Bron: Coatsink

Jurassic World Aftermath was nog maar net aangekondigd op Facebook Connect in september, maar het spel lijkt zo snel te zijn uitgebracht als een velociraptor kan springen. Als exclusief voor de Oculus Quest en Oculus Quest 2, had ontwikkelaar Coatsink veel verwachtingen te vervullen met een pand zo groot als Jurassic World en veel angsten te verzachten als het ging om het ontwikkelen van een Quest-only VR-titel. Laat me dit nu zeggen: ze hebben absoluut gedaan wat nodig was om het Jurassic-spel te maken dat ik altijd al wilde spelen.

Vergeet de hokey Jurassic World-films even en denk terug aan het midden van de jaren 90 toen het originele Jurassic Park uitkwam. Als 8-jarige die al diep gefascineerd was door dinosaurussen, was het een ongelooflijke ervaring die voor altijd in mijn herinnering zal blijven. Krachtige emoties roepen krachtige herinneringen op, en het gevoel van ontzag en verwondering dat ik voelde, werd alleen overschaduwd door de angst die het snel verving. Dinosaurussen zijn absoluut angstaanjagend, en ik zal nooit vergeten hoe het was om Lex en Tim ternauwernood te zien ontsnappen aan de velociraptors in die keukenscène.

Terwijl de Jurassic World-films bijna een parodie op zichzelf zijn en emoties vaak vervangen door CG-spektakel, Jurassic World Aftermath lijkt een bijna perfecte balans te hebben gevonden tussen de wereld van de nieuwe films en de rauwe emoties van de klassiekers. Het concentreert zich niet op een grootschalige wereld of overkoepelende wereldopbouwende verhalen; het komt gewoon ter zake. Je wordt zonder pardon teruggebracht op Isla Nublar om onderzoeksgegevens te verzamelen die zijn achtergelaten, alleen om laat je piloot eten, mede-avonturier verscholen met een gebroken been en drie velociraptors die proberen te doden u. Nog niet bang? Jij zal zijn.

Bron: Coatsink

Er gaat niets boven een goede retcon als een verhaal slecht is uitgevoerd. Voorbeeld: eigenlijk het geheel van de Jurassic World-films, in het bijzonder de velociraptors die Owen Grady in de film traint (of zoals ik ze graag noem, de "raptor bros"). Voor mij leek de gedachte om zoiets meedogenloos als een velociraptor te trainen - een wezen waarvan de originele films ons leerden intelligent en gemeen was - volkomen belachelijk. Gelukkig lijken de Jurassic World Aftermath-ontwikkelaars dezelfde gedachtegang te hebben gevolgd als ik.

In plaats van een hopeloos ingewikkeld verhaal waarin de schrijvers zo duidelijk proberen een vorm van overdreven intellectuele onzin in te brengen, houdt Jurassic World Aftermath het simpel. Je vult de schoenen van Sam, een beveiligingsexpert en professionele smokkelaar die is ingehuurd door Dr. Mia Everett om wat onderzoeksgegevens op te halen uit de overblijfselen van Jurassic World in Isla Nublar. Het park speelt zich ongeveer twee jaar na de gebeurtenissen in de eerste Jurassic World-film af en is verwoest door de tijd en dino's, inclusief de verrassende overleving van verschillende soorten die verondersteld werden te zijn uitgestorven vervolgens.

Zoals altijd het geval is in een Jurassic-verhaal, gaat alles wat fout kan gaan, mis en moet je uiteindelijk terugtrekken en verder over de uitgestrekte faciliteiten op Isla Nublar, meedogenloos opgespoord door een drietal velociraptors (en enkele andere dino's, zoals goed). Het is niet helemaal Metroidvania in zijn ontwerp, maar je gaat terug naar een soort hub om nieuwe gebieden te ontgrendelen doorkruisen terwijl u soms terugkeert naar oude gebieden als u de stroom eenmaal hebt ingeschakeld of iets hebt ontdekt nieuw. Aftermath richt zijn gameplay op stealth. Er zijn geen wapens en er is geen echte manier om jezelf te verdedigen - je zult je gewoon moeten verstoppen en geduld hebben. Maar dat betekent niet dat u geen gereedschap tot uw beschikking heeft.

Er zijn geen wapens en er is geen echte manier om jezelf te verdedigen - je zult je gewoon moeten verstoppen en geduld hebben

De handschoenen aan je handen zijn voorzien van een aantal eenvoudige snufjes, waaronder een hulpmiddel waarmee je apparaten op afstand kunt bedienen vanaf enkele meters afstand. Omdat bijna alles is vernietigd in Jurassic World, betekent dit meestal dat je moet inschakelen statisch gevulde luidsprekers, het opstarten van een kapotte printer of het omdraaien van de schakelaar op een radio om wat te maken lawaai. In feite maakt alles in Jurassic World Aftermath lawaai - net als elk goed stealth-spel - dus het gebruik van deze noodzakelijke levensfactor in je voordeel is een sleutelfactor om te overleven.

Jurassic World Aftermath is visueel en hoorbaar uitstekend, met superscherpe beelden tijdens een Quest 2 en een vertelling van AAA-kwaliteit, inclusief de stemmen van Laura Bailey en Jeff Goldblum - gedurende de hele spel. Ondanks de cartoonachtige façade is de sfeer ongelooflijk zwaar en gespannen, waardoor je wordt meegenomen naar een geloofwaardige wereld die op de juiste momenten doorspekt is met audiowachtrijen. Zonder zelfs maar de roofvogels je te zien besluipen, hoor je ze door ventilatieopeningen kruipen, wees gewaarschuwd door een verandering in het muziektempo van een inkomende tegenstander, en word vervuld met een behoorlijk gevoel van angst wanneer het scherm rood wordt om je te laten weten dat je bent uitgekozen als een maaltijd.

Ondanks de cartoonachtige façade is de sfeer ongelooflijk zwaar, gespannen en geloofwaardig

Voor mij waren de eenvoudige maar verfijnde stealth-mechanica die hier werden gepresenteerd precies wat ik zocht in een Jurassic-game. Net als het verhaal zijn de besturing en de wereld niet ingewikkeld. Er is niet een of andere grote natuurkundespeeltuin om in rond te lopen, geen vertakkende verhaallijn om te veranderen, en echt geen andere mensen met wie je zult praten. Alleen het verhaal van Dr. Everett en de audiobestanden die je onderweg tegenkomt terwijl je ontdekt wat de roofvogels doen het in de eerste plaats zelfs in de faciliteit en waarom je ondanks de betalen.

Terwijl je van kamer naar kamer sluipt in het spel, krijg je een reeks puzzels te zien die je gaandeweg moet oplossen die allemaal logisch zijn in de context van de dingen. Deuren ontgrendelen doe je door je handpalm te scannen en een reeks acties te volgen. Interactie met computers en andere terminals gebeurt op vrijwel dezelfde manier, en je zult radarschotels uitlijnen en naar radiofrequenties zoeken door aan knoppen en schuifhendels te draaien. Deze puzzels voegen een niveau van stress toe aan het spel dat verrassend nuttig en goed uitgebalanceerd is. Het is allemaal erg "VR" in zijn ontwerp, en dat is prima, want, zoals ik al eerder zei, alles in dit spel maakt geluid.

Klik op een knop en er komt een kleine reeks regels in stripboekstijl uit om je te laten weten dat je geluid maakt. Open of sluit een deur te hard, en hetzelfde zal volgen. Ren, en je wordt gehoord. Gelukkig zijn de veiligste plekken over de hele wereld regelmatig te vinden - kluisjes, luchtroosters en andere schuilplaatsen waar je naar binnen kunt rennen en naar binnen kunt glijden, een deur achter je kunt dichtslaan en vol spanning kunt toekijken hoe de roofvogel je niet kan bereiken. Dit is echte psychologische horror; het is niet afhankelijk van schrikreacties of dergelijke gekkigheid. Je bent gewoon bang, want als de dino je ziet, ben je vrijwel zeker dood, en het is zeker elke keer jouw schuld.

Dit is echte psychologische horror; het is niet afhankelijk van schrikreacties of dergelijke gekkigheid

Spelers die bewegingsziekte ervaren of niet in VR kunnen staan, zullen hier veel respijt vinden. Coatsink heeft geweldig werk geleverd door de ervaring af te stemmen op veel verschillende soorten spelers, inclusief mensen die misschien niet de hele tijd kunnen (of willen) staan ​​en hurken. Laat me je vertellen; mijn lichaam deed pijn de dag nadat ik een marathonsessie in het spel had gezet, omdat je je heel vaak bukt en hurkt als je kiest voor de volledige fysieke ervaring.

Kijk, raak niet aan

Jurassic World Aftermath: Wat ik niet leuk vind

Bron: Coatsink

Laten we dit eerst uit de weg ruimen: Jurassic World Aftermath is slechts de helft van het verhaal. Voor $ 25 krijg je een game die ongeveer 4 uur meegaat en een buitengewoon boeiend spel levert ervaring, maar het verhaal eindigt met een cliffhanger en vraagt ​​dat we wachten tot ergens in 2021 om te eindigen het. Om eerlijk te zijn, een seizoen van The Mandalorian is maar iets langer en heeft meer dan een jaar tussen de releases, terwijl het tweede deel van Jurassic World Aftermath eerder dan een jaar wordt verwacht. Persoonlijk zou ik aanraden om deze helft nu af te maken en te wachten op de tweede, maar je kunt het allemaal uitstellen als dat meer jouw stijl is.

Het andere deel van het spel dat "ontbreekt" is interactie. Dat klinkt misschien een beetje vreemd, maar je weet waar ik het over heb zodra je begint met spelen. Zowat alles in de wereld om je heen is gewoon een façade om het er verward en verwoest uit te laten zien. Je kunt niet door het puin om je heen ziften, kunt niet op dingen klimmen en kunt zelfs geen simpele dingen oppakken die op een bureau of op de grond zitten. Ze zijn er ter decoratie en dat was voor mij waarschijnlijk de grootste gemiste kans in het spel.

Bijna niets in de gamewereld kan worden gebruikt, en dat is een enorme gemiste kans

Omdat Jurassic World Aftermath een stealth-game is, lijkt het me een beetje gek om te vertrouwen op een handige gadget om je pols. Het zou veel organischer hebben gevoeld om een ​​nietmachine van een bureau te pakken en hem door de kamer te gooien om een ​​dino af te leiden. Zoals het er nu uitziet, ben je gewoon overgeleverd aan de niveauontwerpers en hoe ze het nodig vonden om de ervaring aan te passen in plaats van je je eigen weg door het slijk te laten vinden.

Bron: Coatsink

Waarschijnlijk is een deel van dit ontwerp gebaseerd op de technische beperkingen van de originele Quest. Het kan echter in plaats daarvan meer hebben moeten doen met een kort ontwikkelingsvenster (of iets dergelijks). Hoe dan ook, je zult deze vreemde weglating opmerken en je perspectief moeten veranderen in iets veel meer videogame dan organisch in de manier waarop VR-titels doorgaans aanvoelen.

Ik ben blij dat roofvogels in het spel geen deuren kunnen openen; dat zou echt te veel zijn geweest voor mijn hart.

Er is ook een duidelijk gebrek aan intelligente AI aanwezig op wat normaal gesproken zou worden beschouwd als een intelligent dier in de Jurassic-overlevering - de velociraptor. Het is duidelijk dat, terwijl ze je volgen tijdens je reis door het station, de roofvogels meestal gemaakt zijn om in een gebied te patrouilleren in plaats van je realistisch op te jagen. Deze monteur is naar waarheid prima, maar het is de moeite waard om op te merken dat je de dino's meer als bewakers van Metal Gear Solid behandelt dan als een intelligent wezen dat je zijn volgende maaltijd wil maken. Ik ben oprecht blij dat ze geen deuren kunnen openen; dat zou echt te veel zijn geweest voor mijn hart.

De competitie

Bron: Drifter

Het is moeilijk vast te stellen wat de concurrentie van Jurassic World Aftermath precies is. Als je op zoek bent naar survival-horror, zijn er maar weinig titels die zo effectief in je schedel terechtkomen als Ligt onder op Oculus Quest. Junji Ito's unieke merk van psychologische horror zal je hersenen keer op keer slaan met verontrustende beelden je probeert te ontsnappen aan de overblijfselen van een auto-ongeluk, alleen om jezelf te vinden in een spookbos gevuld met onvoorstelbare terreur. Het is veel meer horror dan Jurassic, dat is zeker.

Als je gewoon in de stemming bent voor wat stealth-actietitels, Phantom: Covert Ops en Espire 1: VR-medewerker zal zeker de leegte vullen. Beide titels zijn gericht op een stealth-first-ervaring, maar elk doet het op een geheel unieke manier. Phantom laat je kajakken door de binnenwateren van een militaire operatie. Tegelijkertijd plaatst Espire 1 je in de schoenen van een op afstand bediende robotmedewerker wiens doel het is om vijandige verbindingen te infiltreren. Welke manier je ook verkiest om te bewegen, beide zijn zeker geweldige voorbeelden van hoe je een stealth-game in VR kunt maken.

Jurassic World Aftermath: Moet je kopen

Bron: Coatsink

Je zou dit moeten kopen als ...

Je houdt van stealth-spellen

Stealth is het hart en de ziel van Jurassic World Aftermath. Er zijn geen wapens, geen verdediging, alleen jij en je verstand proberen een roedel velociraptors te ontwijken terwijl je met je leven aan Isla Nublar probeert te ontsnappen.

Je houdt van horrorspellen

Omdat je geen wapens in het spel hebt, is er een voelbaar gevoel van angst dat gepaard gaat met het vermijden van een hongerige vleeseter die op zoek is naar zijn volgende maaltijd. Er zijn geen goedkope jump scares of pikdonkere kamers om je bang te maken, alleen je natuurlijke gevoel van angst om levend opgegeten te worden door een vicieuze dinosaurus.

Je houdt van Jurassic-dingen

Ik zou zeggen: "je houdt van dinosaurussen", maar er zit eigenlijk maar een handvol in het spel. In plaats daarvan, als je de wereld van Jurassic Park of Jurassic World inademt, zul je je meteen thuis voelen in dit verwarde paradijs.

U moet dit niet kopen als ...

Je maakt gemakkelijk bang

Jurassic World Aftermath is misschien een stealth-game, maar het is ook een survival-horror. Ik had het eerste uur moeilijk met spelen, en als je het niet goed doet met games die je adrenaline en gevoel van angst verhogen, dan is dit zeker geen game die je zou moeten spelen.

Je wilt alle dingen neerschieten

Geen wapens hier, alleen hersens. Als schieten jouw ding is, kijk dan ergens anders. Jurassic World draait helemaal om het redden van de dino's, niet om ze te doden (zelfs als ze jou willen vermoorden).

Je wilt een diep verhalend avontuur

Ten eerste, waarom kijk je naar iets van het Jurassic-eigendom als dit je doel is? Jurassic World Aftermath begrijpt dat het verhaal niet de sterke kant is van het Jurassic-universum; het draait allemaal om emoties en aanwezigheid. De wereld is misschien niet gigantisch of bijzonder interactief, en als je dat stoort, kijk dan ergens anders.

Dinosaurusfans zullen het geweldig vinden om uit de eerste hand kennis te maken met het trio velociraptors (en andere dino's) die ze in het spel zullen tegenkomen. Er is niets zo unieks als opgejaagd worden door iets dat uitgestorven zou moeten zijn, en dat is een ervaring die je alleen echt kunt krijgen in VR. Op de Quest zijn is zo'n perfect medium omdat er geen draden zijn die in de weg zitten als je in een luchtopening moet duiken om aan de dood te ontsnappen.

3.5uit 5

Hoewel de sfeer in het spel ongelooflijk rijk en geloofwaardig is, eist het feit dat je het puin en de voorwerpen die over de wereld verspreid liggen niet oprapen een beetje van de onderdompeling. Over het algemeen schuwt de game zich over het algemeen niet super "videogame-achtig", maar het zijn dit soort dingen die kunnen worden veranderd om de algehele ervaring te verbeteren. Het is ook moeilijk om nu maar de helft van het verhaal te krijgen, wetende dat je waarschijnlijk de aankomende DLC moet kopen om het af te maken. De game duurt tenminste 4 uur en voelt niet belachelijk kort aan.

Ondanks deze problemen blijft Jurassic World Aftermath een ongelooflijke ervaring waar elke stealth- of survivalhorror-fan absoluut dol op zou zijn. Het is een geheel unieke ervaring die echt geen rivaal op de markt heeft, en dat is een deel van de charme van de titel. Als je je altijd al hebt afgevraagd hoe het zou zijn om rond te sluipen in een verward Jurassic Park en opgejaagd te worden door dino's, dan is dit de titel van je dromen.