Weet je hoe Android is ontstaan? Dit is het verhaal.

1. Intro
2. Prehistorie
3. Vroeger
4. Het groot maken
5. Getransformeerd
6. Samsung stijgt
7. Jelly Bean Era
8. Overal
9. Het derde tijdperk

In het eerste deel van ons Android-geschiedenis -serie kijken we terug op de vroegste oorsprong van het besturingssysteem, het pad naar de lancering van de originele Android-telefoon, de T-Mobile G1 en enkele van de invloeden die de begindagen van Android vormden. En we zullen een zeldzame blik werpen op een van de vroege Android-prototypes die nooit het daglicht hebben gezien.

De mobiele wereld, circa 2006

In de wereld van technologie in het algemeen, en mobiele technologie in het bijzonder, lijkt het midden van de jaren 2000 nu een oude geschiedenis.

De geruchten iPhone werd actief ontkend door Apple. Netbooks waren de hete nieuwe categorie van ultradraagbare computerapparatuur. De tablets van de dag zagen eruit als je onhandige werklaptop met het toetsenbord eraf gehakt. Er was geen Twitter. YouTube was een scrappy startup. Windows Vista was een ding.

De smartphones van die tijd waren naar moderne maatstaven traag, onhandig en lelijk - een landschap dat werd gedomineerd door Symbian, Windows Mobile en BlackBerry, waar productiviteit koning was. Hoewel het idee van een telefoon is

De smartphones van het midden van de jaren 2000 waren niet alleen technisch gezien eenvoudig, ze waren ook een mijnenveld voor ontwikkelaars, en in veel markten verstrikt in carrierrestricties - veel meer dan wij verdragen vandaag. Gebruikerservaring en ontwikkelgemak kwamen op de tweede plaats na concurrerende bedrijfsbelangen - in tegenstelling tot de relatief open wereld van pc- en webontwikkeling.

Dat is de achtergrond waartegen Android - nu het populairste mobiele besturingssysteem ter wereld - is bedacht. En zoals we door deze serie zullen ontdekken, zorgde de openheid van Android - hoewel niet zonder zwakke punten - ervoor dat het grip kreeg op de gesloten concurrentie.

Andy Rubin en Danger

Enkele jaren voordat Android bestond, was er een klein mobiel softwarebedrijf genaamd Danger, opgericht door de veteraan Apple-ingenieur Andy Rubin.

De enige grote claim op roem die Danger had, was de Hiptop, een smartphone met een liggend toetsenbord en software die instant messaging, webbrowsen en e-mail even belangrijk maakte in de interface.

Door een samenwerking met T-Mobile heeft Danger de Hiptop omgedoopt tot Sidekick, en de cultus die dat merk opleverde, was uniek voor die tijd.

De diensten van Danger, in plaats van de hardware zelf, waren het product dat werd verkocht

Wat Danger's Sidekick zo succesvol maakte, was een bedrijfsmodel voor het delen van inkomsten dat op dat moment enorm verschilde van het standaard mobiele bedrijfsmodel.

De diensten van Danger, in plaats van de hardware zelf, waren het product dat werd verkocht. Door de hardware gevaarlijk dicht bij de kosten te verkopen en service-inkomsten te delen met T-Mobile, Sidekicks konden een niche creëren die rechtstreeks concurreerde met Blackberry en Microsoft in de smartphone ruimte.

Google's Larry Page en Sergey Brin werden al snel gespot met Sidekicks overal waar ze kwamen - wat is er tenslotte beter dan Google Zoeken te kunnen gebruiken, waar je ook was? Toen stemde de raad van bestuur van Danger om Andy Rubin te vervangen. Met een domeinnaam die hij al een tijdje bezat, richtte Rubin een nieuw bedrijf op dat zich richtte op het ontwikkelen van een platform dat open stond voor alle softwareontwerpers.

Android, Inc.

Android, Inc. was een zelfstandig softwarebedrijf dat twee jaar lang geen product had om te verkopen. Gedurende het grootste deel van deze tijd financierde Rubin het bedrijf in feite zelf. Met een klein team van software-ingenieurs en een plan om de volgende generatie smartphonesoftware te maken, concentreerde het bedrijf zich op een open-source-evolutie van veel van de ideeën die bij Danger begonnen.

Door zich te concentreren op de best mogelijke webervaring en door een omgeving te creëren die elke ontwikkelaar zou kunnen voortbouwend, had Android een solide plan waar investeerders snel op ingingen toen het uiteindelijk voor hen werd ingediend 2005. Hoewel veel investeerders op zoek waren naar deze volgende generatie mobiele ervaring, had Google behoefte aan een smartphonebedrijf om te concurreren met Microsoft en Blackberry. Page en Brin wilden meer telefoons met Google als de standaardzoekmachine, en een open platform als Android bood een geweldige manier om precies dat te bereiken.

Page en Brin wilden meer telefoons met Google als standaardzoekmachine.

Tegen het einde van 2005 waren Rubin en zijn team opgezet in kantoren in Mountain View, Californië, verborgen voor de wereld, terwijl ze met dit nieuwe bedrijf werkten om deze gecombineerde visie te voltooien.

Prototypes: de weg van Sooner naar de G1

Maar software is niets zonder hardware. En hoewel velen zich de T-Mobile G1 zullen herinneren als de eerste Android-telefoon, met een QWERTY-schuifregelaarontwerp en een grote (voor die tijd) touchscreen, dit was slechts een van de vele ontwerpen die werden overwogen door Google en fabrikantpartner HTC, die jarenlang leefde als een naamloze ODM.

De door HTC gebouwde 'Sooner' leek meer op de BlackBerry-toestellen van die tijd.

Het bekendste prototype-toestel stond bekend onder de codenaam "Sooner". De door HTC gebouwde plaat leek meer op de BlackBerry-apparaten uit die tijd dan de op aanraking gerichte ontwerpen die komen, met een volledig QWERTY-toetsenbord onder een 320x240 Scherm.

Graham Wheeler, de Product and Services Director van HTC Europe Android Central dat de samenwerking met Google bestond uit deze twee hoofdontwerpen, en dat voor HTC en zijn apparaattesters Android vertegenwoordigde een drastische verandering ten opzichte van de op Windows Mobile gebaseerde smartphones van de tijd. "Er waren twee verschillende ID's: een QWERTY-toetsenbordontwerp en dan ook de G1. Dus we keken naar ze allebei, "zegt Wheeler. "Het was een ander besturingssysteem en had destijds een heel ander paradigma dan Windows Mobile, dat veel technischer was."

Terugkijkend op HTC's geschiedenis met Windows Mobile in het midden van de jaren 2000, vertelde HTC America-president Jason Mackenzie AC, "Als je teruggaat naar die tijd, was het eigenlijk een groot risico dat HTC nam. En in die tijd waren Microsoft en Google niet bepaald de beste vrienden. "

"In die tijd, zelfs met het momentum dat Apple genereerde met de iPhone, waren er mensen die zeiden: 'Ik heb een toetsenbord nodig'."

De CEO van het bedrijf speelde ook een sleutelrol om HTC met Android op de begane grond te krijgen, legt Mackenzie uit. "Peter Chou had een goede relatie met Andy Rubin die terugging tot toen hij in Danger zat. Dus ze praatten met elkaar, en waar we erg enthousiast over waren, was een platform dat op internet was gebaseerd en consumenten de kans bood om internet in hun portemonnee te steken. "

"Het was een tijd waarin [consumenten] niet allemaal comfortabel waren met een volledig touchscreen. Zelfs met het momentum dat Apple genereerde met de iPhone, waren er mensen die zeiden: 'Ik heb een toetsenbord nodig'. RIM was in die tijd nog een succesvol bedrijf. Dus ik denk dat beide partijen een kans zagen - laten we een sterke aanraakinterface inschakelen die internet levert, dat in de zak van mensen stopt - maar dat is een soort toegangspoort tot dit nieuwe aanrakingsgedoe. "

Het zou voor iedereen moeilijk zijn geweest om de snelle opkomst te voorspellen waarvan Android uiteindelijk zou genieten, maar Mackenzie herinnert zich veel geroezemoes rond de G1 vanuit HTC voorafgaand aan de lancering.

"We waren opgewonden om echt, werkelijk breek de kettingen van onze ingenieurs. "

"Ik kan me herinneren dat ik er super enthousiast over was. We wisten dat het groot zou worden. [Google] zat er all-in achter. Ik denk dat we wisten dat het potentieel had gezien hun ervaring met internet, gezien het platform en de wortels ervan en de vrijheid die we als fabrikant hadden om innovatie op het platform te stimuleren. Omdat een goede partner als Microsoft was en is, de strategie van Google heel anders was in die zin: 'Oké, we geven je een platform en je kunt gaan innoveren. We willen dat jij - HTC - innoveert. ''

"We waren opgewonden om echt, werkelijk breek de kettingen van onze ingenieurs. "

De invloed van de iPhone

De historische impact van de iPhone op het mobiele landschap valt niet te ontkennen. Hoewel het niet de eerste telefoon met volledig touchscreen was, heeft de iPhone opnieuw bedacht hoe een smartphone-gebruikerservaring zou moeten werken, wat de weg vrijmaakte voor de responsieve, op aanraking gebaseerde smartphones die we tegenwoordig allemaal gebruiken. Toen het voor het eerst werd onthuld in januari 2007, wilden veel rivalen het echter graag ontslaan.

Steve Ballmer, de toenmalige CEO van Microsoft, lachte om de hoge prijs van de originele iPhone, de beperkingen van de provider en de beperkingen voor datasnelheid. BlackBerry-maker RIM was even afwijzend - althans in het openbaar.

Maar het lijkt erop dat Google, met zijn eigen mobiele besturingssysteem al in de oven, misschien een meer behendige concurrent was. In 2013 De Atlantische Oceaangemeld over de reactie op het iPhone-evenement van hoger opgeleiden van het Android-team.

"Als consument werd ik weggeblazen. Ik wilde er meteen een. Maar als Google-ingenieur dacht ik: 'We zullen opnieuw moeten beginnen' ', zegt Googler Chris DeSalvo. "Wat we ineens hadden gezien, zag er net zo uit... '90 [...] Het is slechts een van die dingen die duidelijk zijn als je het ziet. "

"Wat we ineens hadden gezien, zag er net zo uit... Jaren 90. "

De reactie van Andy Rubin was volgens hem even visceraal De Atlantische Oceaan - "Holy crap. Ik denk dat we niet gaan verzenden dat telefoon."

"Dat telefoon "was" Sooner ", het door HTC gebouwde apparaat met een fysiek toetsenbord. Het overheersende argument was dat de beslissing om een ​​andere telefoon te verzenden - de touchscreen-centrische "Dream", die de T-Mobile G1 werd, direct te wijten was aan de komst van de iPhone. Google zou kunnen hebben lanceerde Android op Sooner, nou ja, eerder, maar wachtte tot het iets beters had dat kon concurreren met het aanbod van Apple.

Anderen binnen het Android-team hebben weerlegd dat het intern zo ging. Desalniettemin valt niet te ontkennen dat de iPhone de aanzet heeft gegeven tot de trend naar touchscreen-centrische handsets die tot op de dag van vandaag voortduurt. Alle concurrenten zouden hier uiteindelijk op moeten reageren, en het blijkt dat Android een van de eersten was die dit deed.

De droom komt tot leven

Verschillende prototypes werden ontworpen en afgekeurd voordat de G1 in 2008 werd voltooid en uitgebracht. Bedrijven als LG en Apple waren pioniers op het gebied van een all-touch besturingssysteem, maar ontwerpers voelden nog steeds de behoefte aan een fysiek toetsenbord en navigatieknoppen, waardoor de G1 zijn sympathieke (maar stevige) ontwerp. We verwachten dat er ook een beetje Sidekick-DNA is ingebouwd, want het voelt vertrouwd aan als je het LCD-scherm naar boven en naar buiten schuift.

Het ontwerp en de vormfactor waren niet de enige dingen die in ontwikkeling waren. De software van de G1 bracht dingen naar mobiel die nog niet eerder waren gedaan, of in ieder geval niet bijzonder goed gedaan. Echt multitasken, kopiëren en plakken en een pull-down notificatiesysteem waren dingen waar mobiele gebruikers enthousiast van werden. Hoewel een beetje onhandig en vreselijk traag volgens de huidige normen, was de eerste versie van Android uniek en een voorspelling van wat komen gaat, ongeacht wie je telefoon heeft gebouwd.

Als het stof is neergedaald en alle betrokkenen alle papieren hebben ondertekend, hebben we een van de meest innovatieve telefoons ooit. De specificaties zullen niemand die vandaag een smartphone koopt indruk maken - een 528 MHz single core CPU met 192 MB RAM en een 3,2-inch 320 x 480 scherm - maar ze waren voldoende om de software aan te sturen en iedereen te laten zien hoe veel beter een smartphone kan worden vergeleken met wat ze in 2008 gebruikten.

De G1 was een perfecte basis om Android in te bouwen tot wat het is geworden, simpelweg omdat Google het risico wilde nemen om anders te zijn.

We nemen het meeste hiervan vandaag als vanzelfsprekend aan. In een smartphonewereld die destijds werd gedomineerd door BlackBerry's Curve, deden bedrijven als Google en Apple de dingen op een andere manier. De G1 was een perfecte basis om Android in te bouwen tot wat het is geworden, simpelweg omdat Google het risico wilde nemen om anders te zijn. Vanaf het begin maakte Google gebruik van open-source software op een manier die hardware zou verleiden fabrikanten en vervoerders, in een pakket dat diensten levert en een ecosysteem dat de consument laat groeien houden van. HTC mocht de G1 als de HTC Dream, onder eigen merknaam met eigen kleine aanpassingen, wereldwijd op de markt "brengen". Google die een gratis besturingssysteem bood, compleet met een applicatieplatform en distributiemethode, liet bedrijven als Samsung en Motorola snel hun eigen apparaten ontwerpen om hiervan te profiteren.

Slechts een paar die-hard Android-fans zullen nog steeds een G1 gebruiken (en zelfs dan heb je gelijk als je ze in twijfel trekt), maar er is geen ontkennen dat de ontwikkeling en introductie ervan een enorme impact heeft gehad op het mobiele landschap van vandaag, en de opkomst van Google dominantie.

VOLGENDE: Android is geboren

Met de eerste Android-hardware op de markt, was de weg vrij voor de verspreiding van het besturingssysteem van Google over de hele wereld. De samenwerking met HTC en T-Mobile was een begin, maar daarvoor zou meer dan één telefoon op één provider nodig zijn Android om het op te nemen tegen de gevestigde spelers, om nog maar te zwijgen van Apple, dat steeds sterker werd mobiel.

In de volgende aflevering van deze serie kijken we naar de impact van de G1 op het mobiele landschap, de vroege visuele stijlen van Android en de moeren en bouten van het Android Open-Source Project. En we zullen zien hoe een enorm partnerschap met Motorola en Verizon resulteerde in de opkomst van een iconisch merk in de VS.

Credits

Woorden: Alex Dobie, Russell Holly, Jerry Hildenbrand en Andrew Martonik.
Ontwerp: Derek Kessler en Jose Negron.
Serie-editor: Alex Dobie.
Andy Rubin-foto: door Joi via Wikimedia Commons.jpg)