Need for Speed ​​Most Wanted review

Need for Speed ​​Most Wanted maakte vandaag deel uit van Google Play, met hoge verwachtingen op basis van de al lang bestaande franchise. De nieuwste Need for Speed-racegame voor Android blinkt uit in graphics en biedt een verder eenvoudige, ongecompliceerde race-ervaring. Racetypes zijn allemaal bekend, inclusief de gebruikelijke rit met zes wagens, één-op-één, tijdritten en checkpoint-races.

Naarmate spelers vorderen, verdienen ze Speed ​​Points, die na verloop van tijd nieuwe auto's ontgrendelen. Die auto's worden gekocht met in-game contant geld, dat wordt verkregen door gouden, zilveren en bronzen prijzen te winnen in races, of via in-app-aankopen als je je niet goed voelt. Het is moeilijk om een ​​ontwikkelaar niet te misgunnen voor het pushen van IAP's nadat hij er vooraf ook zeven dollar voor heeft gevraagd. Tot dusverre zijn de enige auto-aanpassingen die ik heb gezien, lakwerk, hoewel de Google Play-lijst mods vermeldt die de prestaties van je auto behoorlijk kunnen verbeteren.

De graphics zijn werkelijk fenomenaal. Hoewel ik vond dat de framerate een beetje laag was bij het spelen op de Nexus 7, bleef het goed en de modellen werden nog steeds buitengewoon goed. Verlichting is geweldig, en er zijn een paar deeltjeseffecten, zoals vonken en een beetje stof, maar het zou goed zijn om wat meer te zien in termen van watereffecten. Reflecties zijn bijzonder goed gedaan. Wat audio betreft, de soundtrack is uitstekend, met herkenbare, hoog-octaanige deuntjes die door je races heen schuiven. De geluidseffecten doen behoorlijk goed werk om overtuigend weer te geven wat er gebeurt, tot aan de korte stilte in het motorgeluid terwijl de versnellingen schakelen.

Ik ben best tevreden met de bedieningselementen, hoewel ze een beetje traag aanvoelden, waarschijnlijk omdat ik op de Nexus 7 speelde. Houd er rekening mee dat deze game bijna 2 GB groot is als alles eenmaal is geïnstalleerd. Sturen op basis van kanteling is de standaard, met opwaartse veegbewegingen die worden gebruikt om nitreuze snelheidsboosts te activeren, tikken aan de rechterkant om door hoeken te drijven en tikken aan de linkerkant voor de pauzes. Als je wilt, kun je een tik-en-sleepschema gebruiken om te sturen, maar als mijn video een indicatie is, is het even wennen. De gameplay is uiteindelijk gericht op racepuristen. Strakke bochten, timing-boosts en het vermijden van obstakels zijn de kernspieren die je in Most Wanted zult buigen, in tegenstelling tot andere racegames die meer afhankelijk zijn van auto-upgrades, zwevende power-ups vangen en tegenstanders uitschakelen racers.

Need for Speed ​​Most Wanted duwt echt de cross-platform Speedwall, wat een mooie naam is voor een scorend scorebord met je vrienden. Speedwalls bestaan ​​voor elke uitdaging, en als je geen NFS-vrienden hebt om ze op te vullen, vullen AI-tijdelijke aanduidingen het op. De topscorers halen de Most Wanted-lijst. Het behalen van topscores is nooit een grote aantrekkingskracht voor mij geweest, vooral als het al moeilijk genoeg is om vrienden toe te voegen die belangrijk voor je zijn en die eigenlijk hetzelfde spel spelen. Hetzelfde geldt voor Origin; Het sociale gaming-netwerk van EA wordt nog steeds zachtjes in onze richting gestuurd, maar er is nog steeds weinig stimulans om daar bijzonder actief te zijn.

Het is triest dat zelfs de alledaagse online multiplayer niet is opgenomen in Most Wanted. Real Racing 3 zal wat gaaf werk doen met asynchrone multiplayer wanneer het uiteindelijk wordt gelanceerd, en het zou me verbazen als EA en Gameloft uiteindelijk niet zouden volgen met iets soortgelijks.

De auto's zelf zijn allemaal herkenbare merknamen onderverdeeld in grote categorieën, zoals GT, spierballen en sport. Dat is geweldig nieuws voor autoliefhebbers, maar het nadeel hiervan is dat je nooit een van hen op de baan zult zien omdraaien, laat staan ​​exploderen in een laaiend inferno. Krasjes op de lak, een bungelende bumper, een voorruit met spinnenwebben en een snelheidsverlies zijn het enige waar je je zorgen over hoeft te maken als je een andere auto frontaal ramt met 200 km / u. Dat haalt je uit het moment, vooral in een game die ogenschijnlijk wegstuurt van de arcade-achtige goofiness van de Asphalt-serie en naar een beetje realisme.

het komt neer op

Need for Speed ​​Most Wanted staat in schril contrast met de andere grote racegames op Android, omdat ze neigen naar grimmiger, realistischer racen. De graphics zijn absoluut fantastisch, maar het is een gooi als je bereid bent om het visuele element op te offeren voor een grotere variatie in gameplay. Need for Speed ​​Most Wanted mist een aanzienlijke multiplayer, substantiële auto-aanpassing en de goede ouderwetse sensatie van het absoluut slopen van auto's op hoge snelheden. Dat lijken misschien smakeloze toevoegingen voor wie op zoek is naar een "echt" racespel, maar persoonlijk speel ik games om plezier te hebben, niet om een ​​simulatie van de realiteit te gebruiken.