Death Stranding voor PlayStation 4 review: een game waar nog jaren over zal worden gesproken

Bron: Android Central

Death Stranding zou nooit voldoen aan de gemythologiseerde versie die we hebben gemaakt. Je kunt me rekenen als iemand die beoordelingsscores willekeurig vindt en zich liever op de tekst concentreert, en ik vind het vooral moeilijk om een ​​score toe te kennen aan Kojima's nieuwste project. Het wordt al een van de meest verdeeldheid zaaiende spellen die er zijn. De tijd kan dat veranderen, maar of het nu ten goede of ten kwade is, moet nog worden bepaald.

Ik ben niet iemand die aan videogames denkt nodig hebben leuk zijn om braaf te zijn, maar ik vind ook niet dat ze afmattend en vervelend moeten zijn. Dat is de beste manier om de vroege gameplay van Death Stranding te beschrijven. De openingstijden zijn zo slog dat ik meerdere keren wilde stoppen, maar elke keer dat ik op het punt stond de controller neer te leggen, kreeg ik een hap van iets geweldigs. Death Stranding deelt deze momenten spaarzaam uit en weet altijd precies wanneer hij dat moet doen.

Op dit punt weet ik zeker dat je hebt gelezen dat talloze andere recensenten het een loopsimulator noemen en Sam een ​​UPS-bezorger noemen. Ik zal je niet vervelen door overbodig te zijn - hoewel die vergelijkingen pijnlijk nauwkeurig zijn en perfect weergeven wat je doet in Death Stranding.

Bron: Android Central

Ik zit ineengedoken onder een rotswand en biedt me een beetje dekking van de Timefall-regen. Ik heb daar gehurkt gezeten voor wat voelde als een eeuwigheid, maar het duurde in werkelijkheid misschien 5 of 7 minuten. Om het in perspectief te plaatsen: ik had tijd om een ​​kom ontbijtgranen te maken en wat e-mails op mijn telefoon te beantwoorden. De regen is niet gestopt. Ik dacht dat het eerder vroeger dan later zou ophouden, omdat Death Stranding je aanmoedigt om dekking te zoeken, zodat de regen je lading niet beschadigt. Uiteindelijk verliet ik met tegenzin mijn zielige schuilplaats om verder te gaan, niet bereid om langer te wachten. Ik heb uiteindelijk een groot deel van mijn vrachtcontainers verpest.

Misschien is dit het soort reactie dat de game hoopte te creëren. De wereld opnieuw verbinden is een stuk moeilijker dan hem uit elkaar te scheuren. Er moeten offers worden gebracht, en het is een eenzame baan. Maar het is zelden ondankbaar. Waar ik ook heen ging, de mensen spraken hun dank uit, of het nu in de vorm van een simpel bedankje was of iets tastbaars, zoals versnellingsupgrades.

Bron: Android Central

De wereld voelt enorm intimiderend te voet, maar zeker minder op een motorfiets. Ik ontdekte dat mijn motorfiets een kruk werd en ik voelde me verloren wanneer ik hem moest verlaten om langs BT's te rijden, zodat het geluid hen niet zou waarschuwen. Van alles in het spel denk ik dat dit de handigste tool is, op de tweede plaats na echte bruggen en zip-lijnen die spelers bouwen om je te helpen over moeilijk terrein te komen.

Geweld wordt om een ​​zeer goede reden ontmoedigd.

Als het op vechten aankomt, wordt geweld om een ​​zeer goede reden ontmoedigd: dode lichamen necroteren en veroorzaken een leegte, die je kunt zien als een nucleaire bom die afgaat. Hierdoor zul je merken dat je stiekem door vijandelijk gebied sluipt of conflicten helemaal vermijdt. Als dat nog niet genoeg is, heb je andere tools tot je beschikking om vijanden uit te schakelen.

BT's, die buitenaardse wezens die zijn voortgebracht door het fenomeen Death Stranding in de game, zijn een ander verhaal. Sam's bloed en lichaamsvloeistoffen zijn schadelijk voor hen, dus als je je privéverblijf gebruikt, ontvang je granaten die wat schade aanrichten.

De wereld opnieuw verbinden is een stuk moeilijker dan hem uit elkaar te scheuren.

MULE's, malafide dragers die verslaafd zijn aan vracht, zijn meestal beslist minder bedreigend. Ik zou omringd kunnen zijn door een groep van hen en het kan gemakkelijk een minuut of twee duren om ze allemaal knock-out te slaan. Ze vormen niet echt een bedreiging, waardoor ze gewoon een ergernis zijn. En als je hardere MULE's tegenkomt die dodelijke wapens gebruiken, zijn ze nog steeds vervelend en niet leuk om te vechten.

Sommige secties gedragen zich als uw typische actiemomenten bij third-person shooting, en ze zijn niet goed. Een die later in het spel plaatsvindt, gooit je op een door oorlog verscheurd slagveld waar je door de loopgraven rent en probeert iedereen neer te schieten die je tegenkomt. Het vuurgevecht is op zijn best lastig.

Wat gemakkelijk mijn favoriete aspect van het spel is, zijn de sociale aspecten. Als je vracht verliest, kunnen andere spelers deze in hun wereld vinden en voor je afleveren. Spelers kunnen tijdelijke schuilplaatsen, kabelbanen, bruggen, ladders, veilige huizen, waarschuwingsborden opzetten - noem maar op. Ik heb deze ontelbare keren tijdens Death Stranding gebruikt en elke keer dat ik er een gebruikte, moest ik er aan denken hoe dankbaar ik was dat het mogelijk was. Ondanks dat het een spel voor één speler is, voel je nooit echt alleen, in zekere zin. Het is bijna een ervaring in een gedeelde wereld.

Death Stranding Verhaal en personages

Bron: Android Central

De wereld van Death Stranding is ongelooflijk interessant, en als je de tijd neemt om naar een deel van de expositie te luisteren, is het uitgangspunt gemakkelijk te volgen. Als het gaat om details over het begrijpen van de wereld, dan wordt het moeilijker te analyseren. Het is nooit zo verwarrend dat je je helemaal verloren voelt. Als iemand me zou vragen waar het over gaat, denk ik dat ik dat in eenvoudige bewoordingen redelijk goed zou kunnen doen. En als je een dieper begrip van zijn kennis wilt, biedt Death Stranding veel informatie via schriftelijke interviews.

Hoe interessant sommige personages ook waren, ik had op emotioneel niveau niet echt contact met ze. Verschillende van hen hebben tragische achtergrondverhalen, met name Mama en Fragile, waar spelers mee kunnen sympathiseren, ze hebben het gewoon niet echt voor mij gedaan. Maar sommige van de onverwachte wendingen waarbij een paar personages betrokken zijn, raken hun doel en doen je twijfelen aan alles wat je dacht te weten.

Death Stranding Visuals en prestaties

Bron: Android Central

Wandelen door Death Stranding voelde als een reis door een ongerept, schilderachtig landschap vanaf een schilderij. De wereld is praktisch leeg, en dat versterkt de atmosfeer. Je reist door prachtige bergen en valleien, met sneeuw bedekte heuvels, rotsachtig, verlaten terrein en de ruïnes van voormalige steden. Misschien is het het kleurenpalet en hoe leeg de wereld is, maar ik heb games gezien met meer diverse omgevingen ondanks alles wat ik zojuist heb genoemd. Hoe dan ook, de wereld is boeiend.

Qua prestaties liep de game over het algemeen goed, afgezien van enkele vertragingen in de menu's. Het deed mijn PS4 Pro-fan klinken als een opstijgend vliegtuig, maar het had op geen enkele manier invloed op de gameplay.

Interpreteren Death Stranding hoe wil je

Bron: Android Central

Je kunt alleen "intellectuelen" zeggen krijgen Death Stranding alles wat je wilt. Dat maakt het niet waar. Het heeft een bredere boodschap en slaagt er op een bepaald niveau in om het zorgvuldig over te brengen. Kojima wil de wereld bij elkaar brengen; verbind iedereen als het meer verdeeld is dan ooit. Andere keren is het gewoon een spel waarin je munitie maakt uit je eigen bloed en menselijk afval. Ik ga niet debatteren over de diepe metaforen die Kojima in gedachten had. Het komt neer op een hardhandige manier om te zeggen "bruggen bouwen, geen muren".

Het komt neer op een hardhandige manier om te zeggen "bruggen bouwen, geen muren".

Er zijn momenten dat praten over het spel aanvoelt als ruzie met een leraar Engels op de middelbare school die volhoudt dat er symboliek in alles in een boek zit, zelfs als de auteur het niet bedoelde. Twitter maakt zich hier ook schuldig aan, met een populaire thread over de animatiefilm Ratatouille erop aandringen dat Remy kookte voor de moeder van de voedselcritici jaren geleden, en daarom herinnerde Remy's eten Ego aan dat van zijn moeder. Het blijkt dat dit een geval was van Pixar hergebruikt middelen voor de film. Geen verborgen betekenis of zoiets sluws. Stel je nu voor wat er zal gebeuren als mensen Ratatouille gaan vervangen door Death Stranding in vergelijkbare scenario's.

Aan het eind van de dag haal je bij Death Stranding weg wat je doet. Als je er specifieke symboliek in vindt, heb je meer kracht. De dood van de auteur bestaat om een ​​reden, hoe controversieel die ook mag zijn. Het is jouw voorrecht als je tientallen uren gameplay wilt spelen, struikelend over rotsen en zorgvuldig balancerende vracht, omdat de game op een bepaald niveau tegen je spreekt.

Kort gezegd

Bron: Android Central

Is Death Stranding saai? Ja. Is het opwindend? Ja. Is het verwarrend en interessant en bizar en attent? Ja ook. Het is niet iets dat in een doos wordt gestopt en als één ding wordt gedefinieerd. Veel mensen halen de openingstijden niet. Sommigen zullen er geen genoeg van krijgen. Dit geldt voor de meeste games, maar vooral deze. Ik weet niet zeker of ik je kan vertellen dat ik er zelf plezier mee heb gehad. Wat ik kan zeggen is dat de personage-uitvoeringen top zijn, de beelden verbluffend en de wereld van Death Stranding is fascinerend.

3.5uit 5

Ondanks al zijn fouten - en er zijn er talloze - ben ik blij dat Death Stranding bestaat. Ik wil dat ontwikkelaars zulke games kunnen pitchen en maken. Ik wil dat uitgevers ze financieren. Misschien blijven sommige ideeën hangen, misschien niet. Maar de industrie zal nooit groeien als medium als we oude ideeën blijven hergebruiken. Maak rare spelletjes.