Concrete Genie voor PlayStation 4 review: De vrienden die we onderweg hebben gemaakt

Je zou Concrete Genie op het eerste gezicht gemakkelijk kunnen verwarren met een indiegame. Dat is niet een klop; dat is gewoon de sfeer die het uitstraalt. Het is geen grandioze AAA-achtige ervaring. Maar het is eigenlijk ontwikkeld door een eigen studio, Pixelopus, eigendom van Sony Interactive Entertainment. Zie het als zoiets als Child of Light of Valiant Hearts, beide gemaakt onder een videogame juggernaut, Ubisoft, maar zijn kleinere ervaringen die niet passen bij wat je zou verwachten van een bedrijf zoals dat.

Concrete Genie volgt een jonge jongen genaamd Ash die een actieve verbeeldingskracht heeft en zichzelf probeert uit te drukken door middel van zijn tekeningen. Deze tekeningen, Genies genaamd, komen uiteindelijk tot leven en hij gebruikt ze als een manier om zijn geboorteplaats te zuiveren van de duisternis en om het verlaten dorp te verjongen. En hij maakt onderweg ook wat nieuwe vrienden.

Als Pixelopus de tussenfilmpjes zou hebben opgepoetst en samengevoegd, zou het waarschijnlijk kunnen doorgaan voor een originele Disney Channel-film. De berichten tegen pesten zijn duidelijk en zeker belangrijk voor jonge kinderen om te leren. Het maakt niet uit hoe vaak de kwestie in populaire media wordt behandeld, het is altijd relevant voor iemand die er is.

Er is een belangrijke en krachtige boodschap tegen pesten in dit spel, waardoor het perfect is voor kinderen.

Het geheel van Concrete Genie kan in VR worden gespeeld, maar er is slechts één modus specifiek aan gewijd. De optionele PlayStation VR-ervaring, genaamd 'Splotch and the Crystal Caverns', staat volledig los van de hoofdgame. Hiermee kunnen spelers hun schilderijen echt tot leven brengen in een 3D-omgeving. Ondanks de bewering van het hoofdspel dat je schilderijen veranderen in 'levende portretten', zijn het nog steeds in wezen alleen maar bewegende beelden op een 2D-muur. Met de VR-ervaring kunnen spelers bloemen schilderen die overal om hen heen uit de grond oprijzen, of een kampvuur schilderen dat er bijna uitziet alsof je het kunt aanraken. Hetzelfde kan niet gezegd worden over de verhaalcampagne.

De gameplay zelf is redelijk repetitief, maar de tweede helft begon het door elkaar te halen, wat ik op prijs stelde. In plaats van alleen op muren te tekenen, kon ik eindelijk tegen monsters vechten en zelfs door de stad skaten met nieuwe vaardigheden. Dit verbeterde het tempo drastisch, anders zou het ondraaglijk zijn geweest om tot het einde te sjokken. Het voelde ook als een verhaal over twee games.

Concrete Genie Wat ik niet leuk vind

Hoewel elk individueel ontwerp de illusie van afwisseling geeft, leidt de crux van Concrete Genie tot een ongelooflijk repetitieve gameplay in de eerste helft. Loop rond een gebied, schilder op een muur om gloeilampen aan te steken, spoel af en herhaal. Dat is alles wat je doet, met af en toe een platformpuzzel erin, maar deze zijn over het algemeen vrij eenvoudig op te lossen. Soms wil een geest dat een bepaald ontwerp wordt geverfd, in dat geval selecteer je het gewoon in je menu en je bent klaar om te gaan, want het ontwerp dat je kiest, verschijnt automatisch op de muur nadat je de cursor.

Oh mijn GOSH, dit spel is repetitief in de eerste helft. Het wordt later goed, maar tegen die tijd heb je misschien geen geduld meer.

Bijna elke muur in het spel kan op de een of andere manier worden beschilderd. Er is een limiet zodat je geen honderden objecten op een kleine muur spettert, maar ik vond de muren toch rommelig. Om je Super Paint-meter te vullen, moeten je Genies gelukkig zijn. Om ze blij te maken, laten ze je verschillende objecten zien die ze willen dat je tekent. Ik heb te maken gehad met een handvol geesten op een kleine muur die allemaal probeerden me drie verschillende objecten te laten tekenen. Het voelde overweldigend en hectisch aan, tot het punt waarop ik niet eens kon zien wat ik op de muur had geschilderd. Gelukkig kun je objecten die je schildert verwijderen, maar dat lost het probleem niet op dat verschillende genies op een klein gebied om je aandacht strijden.

Concrete Genie gebruikt de motion control-sensoren op een DualShock 4-controller standaard wanneer je aan het schilderen bent. Deze is eenvoudig uit te zetten in de menu's en over te schakelen naar de rechter analoge stick, maar dat extra laag van interactiviteit voelt als een integraal onderdeel van dat spel dat gewoon ontbreekt als je dat doet deze.

Toch moest ik ze misschien halverwege het spel uitschakelen omdat ze te frustrerend werden om nauwkeurig te gebruiken, vooral in scenario's waarin perfecte nauwkeurigheid nodig was. Pixelopus doet een lovenswaardig werk door te proberen de bewegingsbediening natuurlijk aan te laten voelen - en voor het grootste deel zijn ze fatsoenlijk en volg de aanwijzingen correct - maar iets voelt enigszins afwijkend en niet zo nauwkeurig als ik zou willen (ik heb twee verschillende PS4-controllers geprobeerd).

Moet je Concrete Genie kopen? Ja, maar alleen als je echt geïnteresseerd bent

De aantrekkingskracht is hier beperkt en ik denk niet dat Concrete Genie geschikt is voor de meeste mensen. Kinderen of tieners zullen er waarschijnlijk het meest van genieten. De gameplay-mechanica is barebones en er is niet veel aan de hand, maar het is leuk genoeg voor wat het is.

3uit 5

Als je echt uitkijkt naar dit spel en het past in jouw straatje, dan is het zeker de prijs waard. Maar voor alle anderen is het waarschijnlijk het beste om dit een pass te geven, tenzij je een gemakkelijke platina-trofee wilt.