Call of Duty: Modern Warfare review - Een succesvolle terugkeer naar grootsheid voor Infinity Ward

Modern Warfare brengt ons terug bij enkele van de allerbeste first-person shooter-ervaringen die ik me kan herinneren uit vervlogen tijden. Er is hier ook veel spel, voor elk wat wils. Als je van een goede verhaallijn houdt, heeft Modern Warfare het. Wil je een Battle Royale? Dat heeft het ook. Veel games proberen iedereen alles te bieden, en dat mislukt, maar Modern Warfare slaagt er bijna helemaal in.

Ik ga deze recensie opsplitsen in kleinere secties die zich richten op de drie belangrijkste delen; campagne, multiplayer en co-op, maar ook over graphics en audio.

Call of Duty: Modern Warfare vereist stevige hardware. Hoewel je ook op de console van deze titel kunt genieten, was spelen op pc gemakkelijk de meest lonende manier om te spelen. Het spel is prachtig; er is geen ander woord dat er ook bij past. Elk van de tussenfilmpjes is zo dicht bij de griezelige vallei dat het gemakkelijk zou kunnen doorgaan voor een blockbuster-film.

Ik weet niet zeker of Claudia Doumit, die Farrah Karim speelt, zowel haar motion capture als haar stem aan het spel heeft geleend, maar als ze dat deed, was het heel goed gedaan. Je kon echte emotie door het hele verhaal heen zien op een manier die je naar binnen trekt en je met de personages verbindt.

Het is duidelijk dat Elliot Knight, die Kyle Garrick in het spel speelt, zijn MoCap deed en het lijkt zo veel op hem, het is een beetje eng.

Bron: Android Central

De game schakelt ook naadloos over van tussenfilmpje naar gameplay. De afbeelding bovenaan de recensie komt rechtstreeks uit het spel en de kwaliteit is overal hetzelfde. Alle speelbare gebieden in het spel zijn levendig en gedetailleerd terwijl je er doorheen beweegt. Van het puin op de grond tot de wolken in de lucht, alles ziet eruit alsof het gemaakt is om super gedetailleerd te zijn.

Volgens Infinity Ward is de audio iets waar het bedrijf erg trots op is, en terecht. Het is gelaagd om een ​​diepte aan het geluid te produceren die u zelden hoort. Op specifieke punten in het spel stond ik stil, zette het volume hoger en keek wat ik kon horen. Er waren natuurlijk geweerschoten, maar een aanzienlijke variatie. Het geluid van geweerschoten in een gebouw wanneer uw personage buiten is, is te onderscheiden van het geluid wanneer u zich in hetzelfde gebouw bevindt.

U kunt ook achtergrondgeluiden horen die geen verband houdt met wat u doet, zoals blaffende honden in de verte of lopende generatoren. Deze dingen zijn onder de hoofdaudiotrack gebouwd en voegen diepte en realisme toe die je kunt waarderen als je een goede koptelefoon draagt.

Innemend verhaal keert terug

Infinity Ward brengt het verhaal voor één speler op een grote manier terug in Modern Warfare. De game lijkt alleen qua naam op het origineel, hoewel het enkele van dezelfde karakters deelt. Het verhaal is nieuw, met elementen uit een modernere setting.

Het verhaal bevat genoeg gameplay-elementen om je de hele lengte bezig te houden. Er zijn korte stukken waar je een langeafstandsluipschuttersgeweer gebruikt en rekening moet houden met de wind en afstand, of het spelen van de level volledig in nachtkijkers, en ze vallen op als manieren om het gevoel van multiplayer-levels te doorbreken bots.

Ik voltooide de campagne met gemiddelde moeilijkheidsgraad in ongeveer negen uur, maar ik had geen haast. Als je heel hard je best deed, zou je dat terug kunnen brengen tot zes. Probeer echter niet te hard, want de game heeft een adembenemend landschap en je kunt iets missen als je er doorheen rent.

De game vertelt een boeiend verhaal over de problemen waarmee de wereld vandaag wordt geconfronteerd. Infinity Ward heeft geprobeerd de schaduw van het wereldwijde terrorisme vast te leggen in Modern Warfare, soms met succes, vaak zonder succes. Hoewel het verhaal meeslepend is, is het uit noodzaak, sensationeel.

Infinity Ward heeft geprobeerd de schaduw van het wereldwijde terrorisme vast te leggen in Modern Warfare, soms met succes, vaak zonder succes.

Infinity Ward zei dat het ons wilde laten nadenken en niet alleen het spel moesten spelen. Dit klinkt nobel, maar het gaat alleen om het plaatsen van verhaallijnen in het spel die ongemakkelijk zijn. Er zijn verschillende secties waarin je bent gemaakt om een ​​actieve deelnemer aan te zijn, dat zou een eenvoudig filmpje kunnen zijn. Ze zouden nog steeds dezelfde kracht hebben, maar je hoeft geen onaangename dingen te doen.

Er is een bepaalde scène - slechts een van de twee waarin je mag spelen als Farrah, de vrouwelijke hoofdrol - waarin je in het lichaam van een zevenjarig meisje zit en je een man moet doodsteken. Het is een meedogenloze scène en ik hoefde er geen controle over te hebben. Hetzelfde decorstuk had zich kunnen afspelen in een filmpje en had dezelfde emotionele impact. Het voelde alsof Infinity Ward in godsnaam een ​​ongemakkelijke scène wilde maken, zonder echt doel.

Het verhaal is echter bevredigend om te voltooien en laat veel ruimte over voor een Modern Warfare 2 of zelfs DLC-verhaalmissies om de plot te bevorderen. Het acteerwerk was, zoals ik al eerder zei, uitstekend, vooral van de acteurs van Farrah en Captain Price. De motion capture toont veel emotie in de gezichten van de personages, en, behalve "Generic CIA Man Number 3", voelde ik een connectie met de hoofdpersonages.

Online concurreren multiplayer

Zoals je zou verwachten van een bedrijf dat al meer dan tien jaar multiplayer-games maakt, is de multiplayer-ervaring uitstekend. Het vuurgevecht gedurende het hele spel is solide, maar in multiplayer schittert het echt. Of je nu op pc speelt met een toetsenbord of op een controller, de bedieningselementen zijn pittig en de wapens voelen solide aan met een groot gevoel van kinetische energie. In de bèta hadden de wapens te veel terugslag in een poging ze realistisch te maken, maar de nieuwste builds hebben een veel betere balans.

De multiplayer is verdeeld over de klassieke Call of Duty-modi - team deathmatch, dominantie en de anderen - maar met enkele nieuwe modi die voor de goede orde zijn toegevoegd. Cyberaanval lijkt een beetje op zoeken en vernietigen, maar met behulp van computerhacking in plaats van een bom, en de nachtzichtmodus biedt deathmatch vanuit een uniek perspectief.

Met de nachtzichtmodus heb je nieuwe uitdagingen, waarbij mensen zich verstoppen in het licht in plaats van in het donker, en elke willekeurige auto of straatlantaarn een potentieel gevaar wordt. Ik had echter graag meer interactieve aspecten op de kaart gezien voor deze modus. Als een kaart afhankelijk is van het gebruik van licht, dan zou je het licht moeten kunnen aanpassen terwijl je speelt. Zekeringenkasten kunnen in- en uitschakelen is iets wat je in de campagne doet, en zou zich goed vertalen naar deze spelmodus.

Je hoorde me; camping is een legitieme gameplay-tactiek in grondoorlog.

Er zijn echter verschillende nieuwe spellen die niet voor mij werkten. 2 vs. 2 is een bijzonder dieptepunt, hoewel u het misschien boeiend vindt. Ik vond de kaarten te klein met te weinig keuzes, waardoor de herspeelbaarheid veel werd beperkt. Op verschillende kaarten zijn er eigenlijk maar twee manieren om te verplaatsen; door het midden of op de flank. Het spel wordt dan raden welke uw tegenstander zal beslissen.

De 10 vs. 10 deathmatch leed daarentegen aan het tegenovergestelde probleem. Er gebeurde zoveel, en de kaarten creëerden zulke sterke knelpunten dat het onmogelijk was om ervan te genieten. 10 vs. 10 is een race naar de eerste killstreak, en als je die eenmaal hebt, kun je ze voor altijd aan een ketting hangen en het spel voor iedereen tot een hel maken.

Het had ook problemen met spawning-locaties. De map die ik speelde had maar één spawn-punt, en het bevond zich in een hoek van de map. Zodra het spel was weggevloeid van het spawn-punt, moest je de volledige lengte van een uitgebreide kaart doorlopen om terug te komen. Een squad spawn zou uitermate nuttig zijn voor een spelmodus met zoveel mensen.

Grondoorlog resulteert in hectische actie

Als spelmodus verdient grondoorlog zijn eigen gedeelte en zal waarschijnlijk veel speeltijd krijgen van mensen die het spel kopen. In wezen Infinity Ward's Battle Royale, grondoorlog is een 50 v 50-spel van overheersing, en ik vond het geweldig. In tegenstelling tot veel Battle Royale-spellen waarbij het enige doel is om de laatste persoon te zijn, gaat grondoorlog helemaal over het veroveren en vasthouden van gebieden terwijl de vijand wordt gedood om punten te verzamelen.

Dit verandert de hele dynamiek in vergelijking met bijvoorbeeld toplegendes. In grondoorlog is doden niet de enige manier waarop u kunt helpen. Je kunt helpen door teamgenoten veilig te vervoeren in de verschillende voertuigen of door controlepunten te veroveren. Je kunt zelfs helpen door een verdedigbare positie op te zetten en een controlepost te beschermen. Je hoorde me; camping is een legitieme gameplay-tactiek in grondoorlog.

Op alle drie de grondoorlogskaarten die ik heb gespeeld, zijn er voldoende zichtlijnen voor sluipschutters, maar er is ook voldoende ruimte om die sluipschutters te ontwijken. Geen enkele speelstijl lijkt overschaduwd te worden door een andere in grondoorlog, een aspect dat ik leuk vind. Zelfs de constante killstreaks zijn hier niet zo belangrijk, omdat er voldoende ruimte is om bij ze weg te blijven.

Grondoorlog was misschien mijn favoriete spelmodus van Modern Warfare, en ik zal het waarschijnlijk nog steeds een behoorlijk bedrag spelen, maar het laatste type spelmodus heeft mijn hart gewonnen. Spec Ops

Coöpspel in Spec Ops

Spec Ops is een echt coöperatieve spelmodus in Modern Warfare. Het is een team van vier personen dat een specifieke uitdaging aangaat die je kunt volbrengen of die je probeert te volbrengen. Ik mocht een Spec Op-missie spelen met een andere journalist en twee spelers van Infinity Ward, en het was zonder meer het beste deel van de game voor mij.

Spec Ops voelt alsof je in een raidteam voor vier spelers zit, en het is het hoogtepunt van Modern Warfare.

We speelden een Spec Op waarin je door een vliegveld moest vechten om een ​​nucleaire kernkop op te halen en deze vervolgens naar een veilige locatie te extraheren. Het klinkt simpel, maar elk van de Spec Ops is intens en werpt golf na golf van krachtige vijanden op je af.

Het is mogelijk om een ​​deel van de missie die we speelden in stealth-modus uit te voeren - met geluiddempers op al je wapens en het vermijden van de molochs - maar het spel geeft je voldoende gelegenheid om dat te verknoeien en je een weg te banen door.

Elk lid van het team heeft een specifieke rol die je bonussen biedt die het team steeds supers bleef noemen - de dokter heeft een moment herleven voor het hele team, bijvoorbeeld - dat geeft je personage zoveel meer smaak dan je normaal zou krijgen van Call of Plicht.

Spec Ops voelt alsof je in een raidteam voor vier spelers zit, en het is voor mij het hoogtepunt van Modern Warfare. Ik zie mezelf er keer op keer op terugkomen naarmate ze de komende jaren meer aan de game toevoegen in DLC.

Zou u kopen Call of Duty: Modern Warfare?

Modern Warfare voelt als een terugkeer naar de vorm die Infinity Ward zo'n naam heeft gemaakt in first-person-games. Het verhaal is goed, hoewel gehinderd door Infinity Ward die een beetje te hard probeert om edgy te zijn. Ik hou niet van de term edgy, maar het klopt. Je kunt mensen aan het denken zetten zonder dat ze zich vies voelen. Het is een dunne lijn, en ik geloof niet dat Infinity Ward helemaal correct liep.

4uit 5

Dat gezegd hebbende, voelde bijna alle multiplayer-gameplay meeslepend, met precies de juiste balans voor alle soorten spelstijlen die spelers tegenwoordig hebben. Als je iemand bent, zoals ik, die graag rent en schiet met een MP5, dan is dat oké. Als je je in de bosjes wilt nestelen en mensen op afstand wilt meenemen, is dat ook goed. De balans is er, dus niemand heeft het gevoel een voordeel te hebben.

De twee belangrijke toevoegingen van Ground War en Spec Ops ronden een geweldige nieuwe Call of Duty-game af, en ik kijk er naar uit om te zien hoe Infinity Ward het verhaal vooruit helpt in de komende DLC.