Elke grote telefoonfabrikant, van Apple tot Samsung tot LG en Huawei, is de afgelopen jaren overgestapt op een vlaggenschip met een dubbele camera-instelling. Hoewel de implementatie varieert tussen handsets - een tweede monochrome sensor, of een groothoeklens, of tele- / portretmogelijkheden - is de strategie dezelfde: de primaire shooter aanvullen met extra functionaliteit in een poging om zich te onderscheiden van het snel volwassen wordende veld van concurrenten, en op zijn beurt meer verkopen telefoons.
Google wil dat mensen elke keer geweldige foto's maken en gebruikt zijn expertise op het gebied van software om ervoor te zorgen dat dat gebeurt.
Met de Pixel 2 en Pixel 2 XL doet Google precies het tegenovergestelde. Het verdubbelt op de enkele camera en investeert zwaar in softwaregebaseerde oplossingen om de natuurlijke capaciteiten van de 12 MP-sensor te vergroten. Natuurlijk profiteren zowel de Pixel 2 als de Pixel 2 XL van nieuwe fysieke hardware, in dit geval de toevoeging van optische beeldstabilisatie als evenals een bredere, snellere f / 1.8-lens, maar alle portreteffecten, digitale zoomruisonderdrukking of strak aan elkaar gestikte panorama's zijn allemaal klaar met behulp van Google's steeds krachtigere en ongelooflijk indrukwekkende reeks softwaretools die op de markt worden gebracht onder het mom van "computational fotografie. "
Verizon biedt de Pixel 4a aan voor slechts $ 10 / maand op nieuwe Unlimited-lijnen
Zoals Google aantoonde met de HDR + -modus van de eerste generatie Pixel, heeft computationele fotografie praktische voordelen. Natuurlijk gebruiken de meeste fabrikanten, van Apple tot Samsung, software om de output van foto's tot op zekere hoogte te beïnvloeden, maar de strategie van Google is om de nadelen van slechts één sensor volledig verzachten - inderdaad, om al zijn bronnen in dat ene digitale pad te steken - via lijnen van code. En hoewel HDR + al in de Nexus-lijn bestond tot de Nexus 5 van 2013, duurde het tot 2016 met de Pixels dat de hardwaresnelheid de ambitie van de software inhaalde. In 2014, met de Nexus 6, Phil Nickinson schreef dit over de camera van de extra grote telefoon:
Nogmaals, ik heb een aantal echt goede opnamen bij weinig licht gemaakt. En ik heb een paar hele slechte gekregen.
De HDR + -modus van Google helpt daar wat bij, waardoor een iets betere balans ontstaat. Maar het legt ook onze belangrijkste klacht bloot met de camera-app. Het is gewoon traag. Er zijn meer dan een paar beats nodig om vanaf een koude start te starten, en erger nog als het je niet lukt om het bij de eerste poging echt te starten vanaf de snelkoppeling op het vergrendelscherm. En je kunt een HDR + -opname maken en dan een goede 5 of 10 seconden wachten voordat de verwerking is voltooid voordat je kunt zien of je nog een moet maken.
Die frustrerende wachttijd werd in 2015 minder groot met de Nexus 6P, en aanzienlijk draaglijker met de Pixels. Als je tegenwoordig mikt en fotografeert met een Pixel of Pixel XL, kun je HDR + altijd aan laten staan, aangezien de verwerking praktisch onmiddellijk plaatsvindt. En de verwerking capaciteiten zijn aanzienlijk beter; HDR + verbetert de huidtinten van een portret, legt de levendigheid van een zonnige dag vast, belicht een delicate zonsondergang op de juiste manier en brengt details naar voren bij weinig licht.
Een deel van de reden waarom de Pixel het zo veel beter doet dan de Nexus 6P, is te danken aan het strenge toezicht van Google op de hardware en software; hoewel het bedrijf geen eigen telefoons bouwt, heeft het veel tijd besteed aan het werken met zijn hardwarepartners HTC en Sony om de camera perfect af te stemmen op zijn software.
Nu Pixel 2 hier is, kun je een portretmodus gebruiken die de achtergrond vervaagt. Maar, zoals HDR + deed met foto's bij weinig licht, heb je hiervoor maar één lens nodig.