Ανασκόπηση Assassin's Creed Nexus VR: Επιστροφή στις μέρες της δόξας

Για μέρες, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν το Assassin's Creed Nexus. Η αίσθηση του πηδήματος από ταράτσα σε ταράτσα ήταν κάτι παραπάνω από καθαρτική. ήταν σχεδόν αιθέριο. Βρήκα τον εαυτό μου να ξυπνάω νωρίς μόνο και μόνο για να πάρω άλλη μια λύση πριν ξεκινήσει η δουλειά.

Όταν λέω ότι το Assassin's Creed Nexus είναι ένας θρίαμβος, δεν εννοώ ότι το παιχνίδι είναι τέλειο. Έχει αρκετά σφάλματα και προβλήματα σχεδιασμού - τα περισσότερα παιχνίδια έχουν, τελικά - αλλά μπορώ να προσπεράσω τα περισσότερα από αυτά λόγω του τι έχει παραδοθεί εδώ.

Αυτό είναι εύκολα το καλύτερο παιχνίδι Assassin's Creed εδώ και πάνω από μια δεκαετία, και αυτό οφείλεται στο ότι είναι πιστό σε αυτό που κάνει αυτά τα παιχνίδια τόσο καλά: βαθιές ιστορίες, εξαιρετικό παρκούρ και εξαιρετική μηχανική stealth. Το παιχνίδι εκτείνεται σε τρεις διαφορετικούς χαρακτήρες με δυνατότητα αναπαραγωγής σε 2.500 χρόνια ανθρώπινης ιστορίας, που περιλαμβάνει 15 τεράστιες αποστολές σε δώδεκα πολύ διαφορετικές τοποθεσίες που θα σας πάρουν 30 ώρες ή περισσότερες για να πλήρης.

Είναι ουσιαστικά το τέλειο παιχνίδι για την τέλεια στιγμή. ο Meta Quest 3 Μόλις κυκλοφόρησε και είναι τόσο καλός πωλητής συστήματος όσο έχω δει από το ντεμπούτο του Breath of the Wild στο Nintendo Switch πριν από έξι χρόνια.

Αριστοτεχνική κίνηση

Για μένα, η κίνηση και το παρκούρ είναι αυτά που κάνουν ένα παιχνίδι Assassin's Creed να ξεχωρίζει ανάμεσα στη δέσμη των open-world τίτλων. Αυτός είναι ο λόγος που δεν με έχουν απασχολήσει πολύ οι πιο πρόσφατες συμμετοχές της σειράς, στις οποίες βλέπουν συχνά παίκτες περιπλανώμενος σε απέραντα τοπία αντί να σκαρφαλώνεις κυρίως σε κτίρια και να δολοφονείς ανθρώπους από πίσω σοκάκια.

Και αυτό ακριβώς είναι που κάνει το Assassin's Creed Nexus να νιώθει σαν ένα σωστό βασικό παιχνίδι Assassin's Creed.

Κανένα παιχνίδι VR δεν βγάζει το parkour τόσο κομψά όσο το Assassin's Creed Nexus. Κάνει τον καθημερινό άνθρωπο να αισθάνεται πραγματικά σαν κύριος δολοφόνος.

Από όλα τα παιχνίδια VR που περιλαμβάνουν παρκούρ και αναρρίχηση, κανένα δεν το κάνει τόσο αριστοτεχνικά ή κομψά όσο το Assassin's Creed Nexus. Το παιχνίδι χρησιμοποιεί ένα λαμπρό σύστημα υποβοήθησης ισορροπίας που βοηθά όλους να αισθάνονται σαν κύριος δολοφόνος και είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι δεν έχουμε ξαναδεί κάτι τέτοιο.

Αυτό δημιουργεί επίσης πρόβλημα όταν δεν λειτουργεί όπως θα περιμένατε, αλλά παρεκκλίνω. Ας δούμε πρώτα τα βασικά.

Αν είστε εξοικειωμένοι με το να παρακολουθείτε τους πολλούς πρωταγωνιστές της σειράς να σκαρφαλώνουν, θα ξέρετε ήδη πώς λειτουργεί. Δεν υπάρχουν αυθαίρετοι περιορισμοί για την αναρρίχηση σε επιφάνειες, αλλά μια επιφάνεια πρέπει να είναι κάπως φυσική αναρρίχηση στον πραγματικό κόσμο. Οι στρογγυλεμένες επιφάνειες, όπως οι κολώνες ή οι προσόψεις κτιρίων, δεν παρέχουν σε ένα άτομο αρκετή επιφάνεια για να πιάσει και, ως εκ τούτου, δεν μπορούν να αναρριχηθούν.

Οτιδήποτε είναι γενικά με ίσια άκρα — συμπεριλαμβανομένων των κάθετων επιφανειών όπως οι άκρες ενός κτιρίου ή μιας κολόνας στήριξης — είναι ελεύθερο να αρπάξει και να αναρριχηθεί. Είναι ένα απλό σύστημα που λειτουργεί πανομοιότυπα με την κύρια σειρά. Η διαφορά, φυσικά, είναι ότι εσύ θα σκαρφαλώνεις αντί να πατάς απλώς ένα joystick προς τα εμπρός.

Οτιδήποτε μπορείτε να αρπάξετε στο παιχνίδι αντιπροσωπεύεται πρώτα από έναν λευκό κύκλο που εξασφαλίζει τους παίκτες καταλάβετε αμέσως τι μπορεί να αρπάξει και τι όχι, είτε πρόκειται για αναρριχώμενη επιφάνεια είτε για βάζο ένα τραπέζι.

Οι παίκτες μπορούν να ανέβουν μόνο ό, τι έχει νόημα, αλλά αυτό μπορεί επίσης να οδηγήσει σε απογοήτευση όταν το σύστημα δεν λειτουργεί όπως αναμένεται.

Και ενώ χρησιμοποιεί κάποια χρήση του Half-Life: η μηχανική αρπαγής απόστασης του Alyx — στοχεύστε το χέρι σας σε οποιοδήποτε αντικείμενο με λευκό κύκλο, πιάστε το χειριστήριο και τραβήξτε το προς το μέρος σας — δεν είναι τόσο αξιόπιστο όσο αυτό παιχνίδι. Τα μαχαίρια ρίψης, για παράδειγμα, πρέπει να αφαιρεθούν σωματικά από το σώμα ενός φρουρού αντί να τα τραβήξετε μαγνητικά προς το μέρος σας.

Ομοίως, η αρπάγη σε μια προεξοχή πρέπει να γίνεται με ακρίβεια. Αν ξεφύγεις λίγο, ο χαρακτήρας πιθανώς δεν θα πιάσεις την προεξοχή και θα πέσεις. Ενώ το παιχνίδι είναι εξαιρετικά επιεικής με το παρκούρ - όπως θα μάθετε παρακάτω - μπορεί να είναι πολύ αυστηρό με την αναρρίχηση.

Εδώ βρήκα τη μεγαλύτερη απογοήτευσή μου με το παιχνίδι καθώς ο γιος μου και εγώ είχαμε αμέτρητες στιγμές κατά την αναρρίχηση. αυτό συνήθως σήμαινε ότι πήγαμε να εκτελέσουμε κάποιο είδος αναρρίχησης μόνο για να καταλήξουμε να πέσουμε επειδή δεν πιάσαμε την προεξοχή ακριβώς σωστά.

Η προσαρμογή της ρύθμισης προσβασιμότητας σταθεροποίησης χεριού κάνει έτσι ώστε το εικονικό σας χέρι να κουμπώνει φωτίζονται αντικείμενα όταν πατάτε το κουμπί λαβής, κάτι που μπορεί να σας βοηθήσει να μειώσετε αυτές τις στιγμές εκνευρισμός.

Αλλά το παρκούρ αντιμετωπίζεται με τόση χάρη και αποτελεσματικότητα που δυσκολεύομαι να καταλάβω γιατί κανείς δεν φαίνεται να είχε σκεφτεί αυτό το σύστημα νωρίτερα. Είναι μια από εκείνες τις στιγμές απόλυτης λαμπρότητας που ελπίζω να αντιγράψω στα παιχνίδια VR τα επόμενα χρόνια.

Η ανάπτυξη ενός συστήματος που επιτρέπει στους καθημερινούς ανθρώπους να εκτελούν αυτές τις θαυματουργές κινήσεις είναι επιτακτική ανάγκη για να διασφαλιστεί ότι η αίσθηση του Assassin's Creed μεταφράζεται σωστά στην οπτική του VR πρώτου προσώπου.

Το άλμα αντιμετωπίζεται πατώντας ή κρατώντας πατημένο το κουμπί A, αλλά οι χαρακτήρες δεν μεταπηδούν όλα Η ωρα; ακριβώς όταν έχει νόημα να. Εάν τρέχετε προς έναν τοίχο, για παράδειγμα, το πάτημα του κουμπιού άλματος θα κάνει τον χαρακτήρα να κάνει ένα άλμα. Αν απλώς τρέχετε στο δρόμο, το πάτημα του κουμπιού άλματος δεν κάνει τίποτα.

Είναι μια ενδιαφέρουσα μέση λύση ανάμεσα σε κάτι σαν παλαιότερα παιχνίδια 3D Zelda — όπου το Link θα έκανε αυτόματα πηδήξτε κάθε φορά που επιχειρήσατε να περπατήσετε ή να τρέξετε από μια προεξοχή — και πλήρως μηχανικοί ανοιχτού τύπου σε ένα παιχνίδι όπως το Blade & Μαγεία.

Ωστόσο, μέρος της ιδιοφυΐας εδώ δεν είναι απλώς να πηδήξει σε έναν τοίχο. Είναι το άλμα ανάμεσα σε οριζόντιες δοκούς στήριξης ή στέγες όπου ένας παίκτης δεν χρειάζεται να πηδήξει με ακρίβεια σαν να έπαιζε ένα Obby ή ένα παραδοσιακό 2D platformer. Απλώς στοχεύεις, τρέχεις και πηδάς. Ο χαρακτήρας σας προσγειώνεται κάθε φορά, αρκεί να μπορεί πραγματικά να κλείσει το χάσμα.

Διαφορετικά, θα πιάσετε ή θα χτυπήσετε μια επιφάνεια για να τραβήξετε τον εαυτό σας επάνω σε αυτήν.

Ενώ κάποιοι μπορεί να βρουν αυτό το πιο αυτοματοποιημένο μηχανικό ενοχλητικό, είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου μια νίκη για αυτό που θα αποκαλούσα τη συντριπτική πλειοψηφία των παικτών. Ο γιος μου και εγώ έχουμε αγωνιστεί σε προγράμματα American Ninja Warrior για χρόνια και ξέρω πόσο δύσκολο όλα από αυτά τα πράγματα είναι στην πραγματική ζωή.

Η ανάπτυξη ενός συστήματος που επιτρέπει στους καθημερινούς ανθρώπους να εκτελούν αυτές τις θαυματουργές κινήσεις είναι επιτακτική ανάγκη για να διασφαλιστεί ότι η αίσθηση του Assassin's Creed μεταφράζεται σωστά στην οπτική του VR πρώτου προσώπου.

Προσβασιμότητα για όλους

Πριν εμβαθύνω στο υπόλοιπο του παιχνιδιού, ήθελα να επικροτήσω την ομάδα της Ubisoft για τη δέσμευσή της να κάνουν αυτό ένα παιχνίδι που μπορούν να παίξουν όλοι, ανεξάρτητα από τους περισσότερους φυσικούς περιορισμούς.

Βλέπετε, το να σκαρφαλώνεις στην κορυφή ενός ψηλού κτιρίου και να κάνεις ένα άλμα πίστης σε ένα σωρό άχυρα δεν είναι κάτι με το οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι θα ένιωθαν άνετα. Στην πραγματικότητα, θα έβαζα ένα μεγάλο στοίχημα σε αυτό, επειδή το Richie's Plank Experience είναι ένας τόσο δημοφιλής τίτλος VR ​​για πρώτη φορά. Είναι φυσικό να φοβάσαι τέτοιου είδους ύψη.

Εξαιτίας αυτού, μια σειρά από επιλογές προσβασιμότητας διασφαλίζει ότι οι παίκτες μπορούν να κλείσουν το χάσμα μεταξύ των ικανοτήτων τους και των πιθανών ικανοτήτων του εικονικού δολοφόνου που ενσαρκώνουν.

Η Ubisoft θα πρέπει να επικροτηθεί για τον σχεδιασμό προσβασιμότητας.

Οι άνθρωποι που είναι επιρρεπείς στην ασθένεια κίνησης μπορούν να χρησιμοποιήσουν τηλεμεταφορά αντί για ομαλή κίνηση με joystick και το αυτόματο παρκόρ μπορεί ακόμη και να χρησιμοποιηθεί χρησιμοποιώντας οπτικοποιητή αντί για πάτημα κουμπιών.

Το tunneling βοηθά τους παίκτες με ναυτία κίνησης να χρησιμοποιούν καλύτερα την ομαλή κίνηση χωρίς να αισθάνονται θλίψη και οι άνθρωποι με φόβο για τα ύψη μπορούν να ενεργοποιηθούν ένα πλέγμα 2D ή 3D που τους βοηθά να οραματιστούν πού βρίσκεται το φυσικό έδαφος, ώστε να μην αισθάνονται ότι παρασύρονται στην άκρη ορισμένων μοίρα.

Και οι επιλογές δεν σταματούν μόνο στην άνεση. Η Ubisoft έχει χρησιμοποιήσει ένα ευρύ φάσμα επιλογών προσβασιμότητας που καλύπτουν κινητικά και μυϊκά προβλήματα, την ακοή και προβλήματα όρασης, ακόμα και απλά πράγματα, όπως η δυνατότητα αλλαγής της δυσκολίας του παιχνιδιού χρόνος.

Το Nexus είναι ένα παιχνίδι που είναι φτιαγμένο για όλους, ανεξάρτητα από το τι μπορεί να σας εμποδίζει.

Και, ναι, αυτό σημαίνει ότι οι παίκτες μπορούν ακόμη και να βιώσουν αυτό το παιχνίδι σε πλήρη έκταση ενώ παίζουν καθισμένοι ή με ελάχιστο χώρο για κίνηση. Είναι απολύτως λογικό να παίζετε αυτό το παιχνίδι από την άνεση (ή την ανάγκη) μιας καρέκλας ή ενός μικρού χώρου παιχνιδιού.

Κατά ειρωνικό τρόπο, τα λίγα σφάλματα που αντιμετώπισα στο παιχνίδι περιστρέφονταν σχεδόν εξ ολοκλήρου γύρω από ζητήματα με το ύψος του παίκτη — συγκεκριμένα, εάν αυτός ο παίκτης είναι κοντός. Ο γιος μου δεν είναι αρκετά ψηλός ακόμη 5 πόδια και αντιμετώπισε εντελώς παράξενες περιπτώσεις όπου το lockpicking θα έβλαπτε ή θα κολλούσε σε ένα μόνιμο σκύψιμο μετά από μια κρυφή δολοφονία.

Συνήθως, αγγίζοντας το Χ το κουμπί για να σκύψει ο χαρακτήρας σας θα διορθώσει αυτά τα προβλήματα, αλλά αντιμετώπισα πολλά από τα ίδια προβλήματα με το lockpicking και είμαι αρκετά ψηλότερος από τον γιο μου. Μου φαίνεται ότι ο μηχανικός κλειδαριάς είναι λίγο πολύ δύσκολος για το καλό του.

Απαράμιλλη ποικιλία

Η ομάδα της Ubisoft μιλούσε συνεχώς για το ότι το Nexus είναι ένα "πλήρους μήκους" παιχνίδι Assassin's Creed και δεν αστειεύονταν. Το παιχνίδι χωρίζεται σε 15 διαφορετικές αποστολές, αλλά μην αφήσετε αυτόν τον «χαμηλό» αριθμό να σας ξεγελάσει. Θα περάσετε ώρες σε κάθε μία από αυτές τις αποστολές, και αυτό είναι απλώς η ολοκλήρωση των βασικών αποστολών.

Το κύριο χαρακτηριστικό της ιστορίας είναι ότι επιστρέφετε μέσα από το σύννεφο του Abstergo για να βρείτε υπολείμματα ενός αρχαίου υπολογιστή — έναν υπολογιστή που είναι αρκετά ισχυρός για να πει το μέλλον και να βοηθήσει στον έλεγχο της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Εξαιτίας αυτού, θα ακολουθήσετε τρεις διαφορετικούς - αλλά οικείους - χαρακτήρες σε 2.500 χρόνια ανθρώπινης ιστορίας.

Θα ξεκινήσετε με τον Ezio στην Ιταλία της εποχής της Αναγέννησης, θα προχωρήσετε στον Connor στην Αμερική της Επαναστατικής εποχής και θα γνωρίσετε τον αρχαίο κόσμο της Ελλάδας του 400 π.Χ. μέσα από τα μάτια της Κασσάνδρας. Αλλά δεν βιώνεις μόνο μια τοποθεσία με κάθε χαρακτήρα. Συχνά, κάθε αποστολή βρίσκεται σε ένα εντελώς διαφορετικό μέρος, ακόμα κι αν παίζετε τον ίδιο χαρακτήρα.

Και η συντριπτική πλειοψηφία από αυτές δεν είναι μικρές, γραμμικές περιοχές.

Αυτά τα επίπεδα είναι μια επιστροφή στις παλιές καλές μέρες του Assassin's Creed parkour, της αναρρίχησης και των stealth kills.

Καθένας, με εξαίρεση δύο ή τρεις, σε πέφτει σε μια πόλη γεμάτη κτίρια, σοκάκια, πλοία, υδάτινα στοιχεία, σκηνές, δέντρα, όπως λες. Αν είναι λογικό για το θέμα - ακόμα κι αν αυτό το θέμα είναι ένας μουντός, βρώμικος βάλτος γεμάτος από σκουπίδια, γεμάτα βρύα δέντρα και βρώμικα νερά, πιθανότατα δεν θα θέλατε ποτέ να περπατήσετε στην πραγματική ζωή.

Μου άρεσε πολύ το πόσο πολύ διαφορετική ήταν κάθε περιοχή και εποχή. Δεν μπορείς να κάνεις τα ίδια κόλπα στην αρχαία Ελλάδα όπως στην Αποικιακή Βοστώνη, για παράδειγμα. Η αρχιτεκτονική και η διάταξη του κτιρίου είναι εντελώς διαφορετικά. Ακόμη και η μάχη είναι διαφορετική, την οποία θα καλύψω στην ενότητα μάχης παρακάτω.

Οι μεγαλύτερες πόλεις όπως η Αθήνα, η Βοστώνη, το Νιούπορτ και η Βενετία διαθέτουν αδιάβατους εικονικούς τοίχους που σας κρατούν εντός των ορίων της προσομοίωσης, αλλά αυτό δεν είναι ασυνήθιστο για το μεγαλύτερο μέρος της σειράς, ούτως ή άλλως.

Ανεξάρτητα από αυτά τα όρια, το μέγεθος αυτών των περιοχών που μπορείτε να παίξετε είναι απίστευτα εντυπωσιακό και ο αριθμός των αντικειμένων που μπορείτε να σκαρφαλώσετε, να παρκάρετε και να πηδήξετε δεν είναι τίποτα λιγότερο από εντυπωσιακός. Το μέγεθος και η ποικιλία των περιοχών μου έπληξαν εντελώς το μυαλό και ξεπέρασαν κάθε προσδοκία που είχα για το εύρος που θα συνεπαγόταν αυτό το παιχνίδι.

Υπάρχουν ακόμη και μουσικά όργανα που μπορείτε να παίξετε στα περισσότερα επίπεδα, αν θέλετε να τα βρείτε. Το βάθος της αλληλεπίδρασης είναι εντυπωσιακό.

Το μέγεθος και η ποικιλία των περιοχών μου έπληξαν εντελώς το μυαλό και ξεπέρασαν κάθε προσδοκία που είχα για το εύρος που θα συνεπαγόταν αυτό το παιχνίδι.

Ωστόσο, το παρκούρ και η αναρρίχηση σε πόλεις και πόλεις δεν είναι μόνο για επίδειξη. Το παιχνίδι διαθέτει μια ντουζίνα κρυμμένα αντικείμενα και προκλήσεις σε κάθε επίπεδο, είτε πρόκειται για ένα συλλεκτικό νόμισμα, είτε για ένα ιστορικό γεγονός ή για ένα μάθημα πρόκλησης parkour.

Όταν τελείωσα την κύρια ιστορία του παιχνιδιού σε λιγότερο από 30 ώρες, είχα ολοκληρώσει μόνο περίπου το ήμισυ του αριθμού διαθέσιμες προκλήσεις και συλλεκτικά αντικείμενα και στα 15 επίπεδα, οπότε περιμένω να ξεπεράσω αυτό το όριο των 30 ωρών πριν το 100% το παιχνίδι.

Η κύρια ιστορία μου πήρε λιγότερο από 30 ώρες για να ολοκληρώσω και ολοκλήρωσα μόνο περίπου τα μισά συλλεκτικά αντικείμενα και προαιρετικές προκλήσεις σε κάθε επίπεδο.

Ίσως ακόμα πιο εντυπωσιακή είναι η οπτική πιστότητα του παιχνιδιού παρά αυτές τις μεγάλες περιοχές. Ο φωτισμός είναι εξαιρετικός, πολλά αντικείμενα σκουπίζουν τους δρόμους και τα εσωτερικά δωμάτια, οι υφές είναι συνήθως υψηλές ανάλυση — ειδικά στο Quest 3 — και είναι σαφές ότι το υλικό του Quest φτάνει στο όριο με κάθε τρόπο.

Αναπόσπαστο μέρος του να κάνουν αυτές τις πόλεις να αισθάνονται πιο ζωντανές είναι η παρουσία πλήθους ανθρώπων. Στο δικό μου Assassin's Creed Nexus hands-on, σημείωσα ότι υπήρχε ένας εκπληκτικός αριθμός NPC στην αποστολή της Βενετίας που έπαιξα.

Από τότε, φαίνεται ότι η Ubisoft έχει προσθέσει ακόμη περισσότερα NPC, αλλά η ποικιλία NPC θα μπορούσε να κάνει λίγη δουλειά. Δεν είναι τεράστιο πρόβλημα, αλλά είναι κάτι που σίγουρα θα προσέξετε.

Μπορείτε να αλληλεπιδράσετε με οποιοδήποτε NPC επιλέξετε, συμπεριλαμβανομένου του να τους αφαιρέσετε πράγματα από τα χέρια τους, να τα χτυπήσετε ή ακόμα και να τα σκοτώσετε. Όπως συμβαίνει σε οποιοδήποτε παιχνίδι Assassin's Creed, ωστόσο, η δολοφονία περισσότερων από λίγων αμάχων θα οδηγήσει σε αποσυγχρονισμό.

Ορισμένες αποστολές σας αναγκάζουν ακόμη και να κρύβεστε σε ομάδες NPC για να παραμείνετε ανώνυμοι, αλλά γενικά δεν μου αρέσουν αυτές οι αποστολές. Ενώ τα στοιχεία της ιστορίας και η ρύθμιση για αυτά είναι ωραία, οι μηχανισμοί της ανάμειξης ενώ κινούμαι ανάμεσα σε πλήθη αισθάνονται λίγο πολύ απογοητευτικοί για τις προτιμήσεις μου.

Μάχη και stealth

Εδώ είναι που τα πράγματα θα γίνουν λίγο πιο δύσκολα για ορισμένους παίκτες. Ενώ το parkour χειρίζεται εντυπωσιακά με χάρη, η μάχη και το stealth εξαρτώνται περισσότερο από τις ικανότητες του παίκτη, με εξαίρεση τη μάχη σε απόσταση.

Το Melee Combat είναι ένα κράμα του Assassin's Creed Unity και μερικών από τα νεότερα παιχνίδια ανοιχτού κόσμου AC, όπως πολλοί εχθροί θα σας επιτεθούν ταυτόχρονα αντί να περιμένουν τη σειρά τους όπως παλιά Παιχνίδια.

Ευτυχώς, αυτό το παιχνίδι εστιάζει στο stealth και στις μάχες σε απόσταση αντί για τις ανοησίες beat-em-up από νεότερες συμμετοχές στη σειρά.

Καθώς συμμετέχετε σε μάχη σώμα με σώμα, θα χρειαστεί να αποκλείσετε, να αποφύγετε ή να αποφύγετε επιθέσεις για να έχετε την ευκαιρία να χτυπήσετε πραγματικά έναν εχθρό. Δεν υπάρχει καμία ελπίδα ότι θα φαίνεστε ή θα αισθάνεστε οπουδήποτε τόσο κουλ όσο ένας από τους χαρακτήρες που μπορούν να παίξουν από τα παιχνίδια επίπεδης οθόνης Assassin's Creed, αλλά εξακολουθεί να είναι συναρπαστικό να συμμετέχετε στη μάχη.

Ωστόσο, η μάχη με εμβέλεια είναι τόσο απλή. Ως επί το πλείστον, το μόνο που χρειάζεται να κάνετε είναι να ρίξετε ένα μαχαίρι σε έναν εχθρό ή να ρίξετε ένα βέλος προς το μέρος του και το σύστημα αυτόματης στόχευσης του παιχνιδιού θα εξασφαλίσει ότι θα χτυπήσει. Δεν μου άρεσε στην αρχή, καθώς ένιωσα ότι αφαιρούσε όλες τις δεξιότητες που απαιτούνται για να γίνει η δουλειά, αλλά βοηθά στην εξάλειψη της απογοήτευσης που έρχεται με τη στόχευση αυτού του είδους όπλων.

Θυμηθείτε, υποτίθεται ότι παίζετε στα παπούτσια ενός εκπαιδευμένου δολοφόνου, όχι ενός αρχάριου. Δεν θα έλειπαν, και ως παίκτης που ενσαρκώνει αυτόν τον χαρακτήρα, δεν θα έπρεπε να το κάνετε. Θα ήθελα όμως να δω η Ubisoft να δίνει στους παίκτες την επιλογή να το απενεργοποιήσουν σε μελλοντική ενημέρωση.

Αλλά η μάχη δεν είναι στην πραγματικότητα αυτό που κάνει καλό ένα παιχνίδι Assassin's Creed, παρά το τι έχουν κλίνει οι νεότερες συμμετοχές της σειράς. Αυτό είναι ένα stealth παιχνίδι από τη φύση σας και ανταμείβεστε για το ότι είστε όσο το δυνατόν πιο stealth.

Δεν μου αρέσουν τα νεότερα παιχνίδια Assassin's Creed, επειδή έχουν μετατραπεί σε αρκετά γενικούς τίτλους ανοιχτού κόσμου από την Ubisoft. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι κακά παιχνίδια. απλά δεν μου φαίνονται σαν ένα παιχνίδι Assassin's Creed. Το Nexus σπάει αυτή την τροχιά και πηγαίνει σωστά για το παροιμιώδες stealth gaming.

Κάθε χαρακτήρας έχει τα δικά του πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα και κάθε ρύθμιση απαιτεί διαφορετική στρατηγική για να είναι αποτελεσματική.

Κάθε επίπεδο έχει σχεδιαστεί με τρόπο που να ενθαρρύνει το stealth gameplay, αλλά μπορείτε πάντα να τρέχετε με όπλα, αν θέλετε. Κάθε χαρακτήρας έχει ένα κύριο όπλο μάχης σώμα με σώμα, τουλάχιστον μια κρυφή λεπίδα, ένα όπλο κύριας εμβέλειας και ένα σετ από μαχαίρια και βόμβες καπνού.

Μπορείτε ακόμη και να σφυρίξετε τσιμπώντας τον αντίχειρα και τον δείκτη σας μαζί και φέρνοντάς τα κοντά στο στόμα σας.

Ο Κόνορ έχει ένα φιόγκο στην πλάτη του, ένα ριχτό τομαχόκ στο ισχίο του και μια κρυφή λεπίδα σε κάθε καρπό. Η Κασσάνδρα έχει επίσης ένα τόξο, αλλά ανταλλάσσει το τόμαχοκ με ένα θρυλικό σπαθί που μπορεί να πεταχτεί λίγο, αλλά όχι σαν τομαχόκ. Έχει επίσης μόνο μια κρυφή λεπίδα στον αριστερό της καρπό.

Ο Ezio είναι ο μόνος χαρακτήρας με βαλλίστρα αντί για τόξο και βέλη, ένα ζευγάρι κρυφές λεπίδες και ένα πολύ βαρύτερο ιταλικό σπαθί που είναι πολύ δύσκολο να το πετάξεις. Ανεξάρτητα από τα όπλα, ωστόσο, τα κύρια όπλα βεληνεκούς και σώμα με σώμα επιστρέφουν αυτόματα στη θήκη σας εάν τα πετάξετε.

Τα βέλη, τα μπουλόνια και τα μαχαίρια ρίψης είναι όλα αναλώσιμα αντικείμενα, αλλά μπορούν να ανακτηθούν αν πάτε στο πτώμα και τα μαζέψετε. Οι βόμβες καπνού είναι αναλώσιμο για μία φορά, αλλά γενικά μπορείτε να βρείτε οποιοδήποτε από αυτά τα αντικείμενα σκορπισμένα σε όλα τα επίπεδα, ακόμα κι αν δεν είναι πολύ συνηθισμένα.

Θα ξεκλειδώσετε επίσης διάφορα κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ κάθε χαρακτήρα καθώς προχωράτε. Μαχαίρια διάτρησης πανοπλίας, αυξημένη χωρητικότητα βελών, ειδικές επιθέσεις σώμα με σώμα και πολλά άλλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν αναδρομικά μόλις τα κερδίσετε, επομένως η δυνατότητα επανάληψης της αποστολής είναι αρκετά υψηλή.

Αλλά είναι τα εύρος εργαλείων — σε συνδυασμό με την κρυφή λεπίδα σας — που είναι το κλειδί για να διασφαλίσετε ότι θα παραμείνετε κρυφοί ανεξάρτητα από το ποιος παίζετε. Εφόσον οι χαρακτήρες είναι συνδεδεμένοι με το χρονοδιάγραμμά τους, θα πρέπει να κατακτήσετε όλες αυτές τις δεξιότητες για να ολοκληρώσετε το παιχνίδι.

Οι φρουροί δεν έχουν εμφανή κώνο όρασης, διασφαλίζοντας ότι πρέπει να προσέχετε τις κινήσεις τους και την κατεύθυνση που αντικρίζουν.

Παιχνίδια όπως Vampire: The Masquerade - Justice και Espire 2 είναι επίσης πολύ επικεντρωμένοι στο stealth, αλλά τείνουν να ακολουθούν τη σχεδιαστική γραμμή Metal Gear Solid. Σε αυτά τα παιχνίδια, οι εχθροί έχουν έναν κώνο όρασης και είναι συνήθως πολύ προφανές πού κοιτάζουν ανά πάσα στιγμή.

Στο Nexus, οι εχθροί δεν έχουν "κώνο όρασης", αλλά υπάρχει ένα οπτικό χρονόμετρο που θα εμφανίζεται πάνω τους όταν σας δουν. Αυτό σου δίνει μια στιγμή να κρυφτείς πριν γίνει πραγματικά γνωστή η παρουσία σου.

Εξαιτίας αυτού, είναι πιο αληθινό να τριγυρνάς κρυφά χωρίς να ξέρεις ακριβώς τι κάνουν οι φρουροί ανά πάσα στιγμή. Μην με παρεξηγείτε, οι φύλακες δεν είναι έξυπνοι σε καμία περίπτωση. Μπορεί να σας εκπλήσσουν από καιρό σε καιρό — είναι σίγουρα υπέροχο να τους ακούτε να περπατούν και να στρατολογούν άλλους φρουρούς με φράσεις όπως «Έχεις χρόνο να με βοηθήσεις να τα βρω, πήγαινε!» — αλλά αυτοί οι χαρακτήρες εξακολουθούν να συμπεριφέρονται πολύ σαν στερεότυπο «φύλακας βιντεοπαιχνιδιών».

Ωστόσο, υπάρχει κάτι πραγματικά ικανοποιητικό στην εξάλειψη όλων των φρουρών σε μια περιοχή, απλώς για να μπορείτε να περιφέρεστε πιο ελεύθερα και να σχεδιάζετε την αποστολή σας όπως σας ταιριάζει.

Οι κρυψώνες είναι πιο οργανικές από ό, τι σε άλλα παιχνίδια stealth παρά ένα εμφανές κομμάτι ψηλού γρασιδιού που τοποθετείται γύρω από τους εχθρούς που περιπολούν.

Επίσης, τακτικά εκπλήσσομαι με τον αριθμό των θέσεων που μπορούσα να κρύψω. Αυτά τα πράγματα συνήθως δεν αισθάνονται βολικά τοποθετημένα. Αυτό δεν είναι σαν το Horizon, όπου ψηλό, κόκκινο γρασίδι είναι τοποθετημένο βολικά γύρω από περιοχές όπου περιπολούν ρομπότ.

Οι κρυψώνες περιλαμβάνουν κιβώτια για να κρυφτείς πίσω ή κάτω από ένα λιμάνι, σωρούς από άχυρο στη γωνία μιας πολυσύχναστης αγοράς της εποχής της Αναγέννησης, σκάλες για να κρυφτείς κάτω, σοκάκια, στέγες στην αρχαία Ελλάδα ή ακόμα και το κύτος ενός βρετανικού ναυτικού στην εποχή του επαναστατικού πολέμου Βοστώνη.

Αν είχα κάποια ουσιαστική κριτική εδώ, θα ήταν ότι θα ήθελα οι μηχανισμοί stealth του παιχνιδιού να είναι πιο δύσκολοι. Είναι πολύ εύκολο να τριγυρνάς κρυφά, να σκοτώσεις έναν φρουρό και να προχωρήσεις στο επόμενο χωρίς πραγματικές επιπτώσεις.

Σίγουρα, κάνοντας ένα λάθος θα μπορούσε να καταλήξει ένας φρουρός να χτυπήσει ένα κουδούνι για να καλέσει για ενισχύσεις, αλλά ποτέ δεν αισθάνεται οδυνηρό στον τρόπο ότι κάνει μια αστυνομική καταδίωξη πέντε αστέρων στο Grand Theft Auto, και δεν αισθάνεται ποτέ απειλητική για τη ζωή όπως συμβαίνει στο Budget Cuts Ultimate, ένα από τα ο καλύτερα παιχνίδια Meta Quest.

Θα ήταν ωραίο να τους βλέπουμε να ελέγχουν ο ένας τον άλλον πιο συχνά, να ανάβουν φωτιές όταν αισθάνονται κίνδυνος ή οτιδήποτε άλλο έχει νόημα για το σενάριο. Προφανώς, ένας φρουρός το 400 π.Χ. δεν μπορεί απλώς να κάνει ασύρματο για να δει αν Τζιμ πήγε MIA, οπότε μια πιθανή συνέχεια θα χρειαζόταν να το εφαρμόσει έξυπνα.

Ετυμηγορία

Το Assassin's Creed Nexus δεν είναι μόνο το παιχνίδι VR που ήλπιζα. Είναι μια επιστροφή στις ρίζες του Assassin's Creed με τρόπους που μόνο ονειρευόμουν. Δεν μου αρέσουν καθόλου τα πιο πρόσφατα παιχνίδια Assassin's Creed, γιατί νιώθω ότι έχουν χάσει την εστίαση σε αυτά που κάνουν αυτά τα παιχνίδια καλά: parkour, αναρρίχηση και stealthy kills.

Το Nexus παίρνει την κλασική φόρμουλα και την τοποθετεί σε μια προοπτική πρώτου προσώπου που είναι η πρώτη για τη σειρά και μοιάζει σαν ένα ολοκληρωτικό όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Επιπλέον, η ποικιλία σε κάθε μια από τις πόλεις που θα επισκεφτείτε, τα προαιρετικά συλλεκτικά αντικείμενα και οι προκλήσεις, καθώς και οι αξίες και η αίσθηση παραγωγής είναι πραγματικά απίστευτες.

Αυτό δεν είναι απλώς ένα καλό παιχνίδι εικονικής πραγματικότητας — ένα μέσο που δέχεται μια κακή ραπ για τον σημαντικό αριθμό των indie παιχνιδιών που υπάρχουν. Είναι ένα καλό παιχνίδι που πρέπει να παίξει όποιος έχει πρόσβαση σε ακουστικά Meta Quest. Είναι κάτι περισσότερο από ό, τι περίμενα, αλλά είναι ακριβώς αυτό που ήθελα σε ένα σωστό βασικό παιχνίδι Assassin's Creed.