Το Finger Gun υπερηφανεύεται ότι είναι το πρώτο παιχνίδι που απαντά στην ερώτηση, "Τι θα γινόταν αν η κατασκευή ενός δακτυλικού πιστολιού σάς επιτρέπει να πυροβολείτε σφαίρες από τα δάχτυλά σας;" Παίζοντας με έκανε να ρωτήσω αν είναι παιχνίδι πρέπει ας το κάνεις αυτό. Αυτό δεν οφείλεται στο ότι δεν νομίζω ότι ακούγεται διασκεδαστικό, αλλά το Finger Gun συγκρατείται από την τεχνολογία παρακολούθησης με το χέρι που δεν είναι ακόμα ενημερωμένη.
Το Finger Gun δεν ήταν πολύ διαφορετικό από τους περισσότερους άλλους σουτέρ Αναζήτηση πέρα από το αρχικά ικανοποιητικό άγκιστρο του. Του rootin'-tootin' Η παρουσίαση Old-West περιστρέφεται κωμικά γύρω από τον βασικό της κύκλο παιχνιδιού: πυροβολώντας ρομπότ steampunk με τα δάχτυλά σας. Κάτι που συχνά οδηγεί σε αναιδές οπτικές φιμώσεις και κομμάτια γραφής που δικαιολογούν ένα γέλιο, όπως τα εχθρικά ρομπότ που φορούν περιστασιακά καπέλα μπόουλερ ή μια σοφή ρωγμή που έγινε εις βάρος σας από τον τρελό-επιστήμονα-συναντά-ανιχνευτή που σας δίνει τα εργαλεία για να ανατινάξετε το ρομπότ.
Η παρακολούθηση με το χέρι στο Quest 2 είναι ακόμα σε αρκετά πειραματική κατάσταση. ακόμα και σε ιδανικές συνθήκες, δεν υπάρχει υπόσχεση ότι όλα θα λειτουργήσουν ομαλά. Δυστυχώς, ορισμένα παιχνίδια και κομμάτια λογισμικού λειτουργούν καλύτερα από άλλα — και το Finger Gun είναι ένα από τα άτυχα άλλα.
Το παιχνίδι σε ένα πλήρως φωτισμένο δωμάτιο (τρεις λάμπες, ένα φως πάνω, ανοιχτά στόρια και φώτα σε κοντινά δωμάτια αναμμένα) απέδωσε άσχημα αποτελέσματα. Τουλάχιστον μισή ώρα από την εμπειρία μου με το Finger Gun ξοδεύτηκε προσπαθώντας να κάνω το παιχνίδι στην πραγματικότητα δουλειά. Άλλα δωμάτια έδωσαν ακόμη πιο απογοητευτικά αποτελέσματα. Η διακοπή του παιχνιδιού για να ξεφύγει από τον φύλακα και η επαναφορά της παρακολούθησης χεριών κάθε δύο έως τρία λεπτά σίγουρα δεν ήταν ο ιδανικός τρόπος για να παίξετε.
Η ανομοιόμορφη λειτουργία παρακολούθησης χεριών του Finger Gun θα μπορούσε να είναι μια παρενέργεια του τρόπου με τον οποίο ζητά από τους παίκτες να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους για να παίξουν. Όπου μερικά από τα Quest 2 άλλα παιχνίδια που βασίζονται στο χέρι συνήθως υποχρεώνουν τους παίκτες να κινούν τα χέρια και τα δάχτυλά τους για να παίξουν κιθάρα αέρα, για παράδειγμα, το Finger Gun ζητά από τους παίκτες να κινούν μόνο τους αντίχειρές τους για να πυροβολούν και τα χέρια τους για να στοχεύουν.
Αυτό σημαίνει ότι τα περισσότερα από τα δάχτυλά σας θα παραμείνουν σε μεγάλο βαθμό ακίνητα και σφιγμένα στην παλάμη σας για το μεγαλύτερο μέρος της διάρκειας του παιχνιδιού. Δεν έχω δουλέψει ποτέ με το χέρι του Quest να παρακολουθεί τα παρασκήνια, αλλά λαμβάνοντας υπόψη το Quest είναι προσπαθώντας να παρακολουθήσει ένα στατικό, αφύσικα τοποθετημένο χέρι, μπορεί να δυσκολευτεί να το καταχωρήσει ως πραγματικό χέρι.
Έχετε επίσης ένα άγκιστρο αγώνων που το χρησιμοποιείτε σπρώχνοντας μια ανοιχτή παλάμη προς τα εμπρός για να τραβήξετε power-ups στο παιχνίδι ή να παλεύετε γύρω από τη βάση σας μετά από ένα τρέξιμο. Ενδιάμεσα στους γύρους, θα μπορείτε επίσης να μετακινήσετε τα χέρια σας από τη δυσάρεστη θέση για να λάβετε νέα power-ups που θα σας βοηθήσουν να αντιμετωπίσετε το επόμενο κύμα εχθρών. Δεν αποτελεί έκπληξη, όταν η παρακολούθηση χεριών λειτουργεί καλύτερα.
Το Hand-tracking λειτουργεί επίσης καλύτερα όταν τα χέρια σας κρατιούνται κοντά και μπροστά από τα ακουστικά. Αυτό τείνει να έρχεται σε σύγκρουση με τους μηχανισμούς ενός σκοπευτή, ειδικά εκείνου στο VR. Οι περισσότεροι σκοπευτές εικονικής πραγματικότητας που χρησιμοποιούν χειριστήριο διαθέτουν σκοπευτικό, λέιζερ ή άλλη μέθοδο για να βοηθήσουν στη στόχευση, επειδή γνωρίζουν ότι κοιτάτε τον στόχο σας και όχι το όπλο σας. Το Finger Gun απαιτεί από εσάς να κοιτάτε και τα δύο, αλλά επειδή έχετε δύο όπλα, είναι πιθανό να βρείτε τον εαυτό σας να κάνετε άβολες, ρομποτικές κινήσεις για να μπορείτε να αποφεύγετε και να πυροβολείτε ταυτόχρονα χρόνος.
Όχι μόνο είναι άβολο αυτό, αλλά η έλλειψη σκοπευτικών λέιζερ ή κάτι παρόμοιο σημαίνει ότι πρέπει να πυροβολήσετε προς τη γενική κατεύθυνση ενός εχθρού και να βασιστείτε στο παιχνίδι για να καμπυλώσετε τις σφαίρες σας προς έναν εχθρό. Πέρα από τη δυσαρέσκεια που συνοδεύει τη χαμηλή ακρίβεια και τη φαινομενικά μη κερδισμένη ανταμοιβή, είναι σαν ένα βοήθημα μπάντας για έναν μηχανικό που δεν τα κατάφερε.
Οι τεχνολογικοί περιορισμοί δεν εμποδίζουν απλώς τα καλύτερα μέρη της επίδοξης γκαλερί σκοποβολής, αλλά είναι σαν να συγκρατούν το βάθος του παιχνιδιού. Για παράδειγμα, αντί για επαναφόρτωση, το δακτυλικό σας πιστόλι έχει cooldown. Με πιο προηγμένη παρακολούθηση χεριών, μπορούσα να δω μηχανικούς όπως μια ενεργή επαναφόρτωση κάποιου είδους ή ένα μεγαλύτερο πεδίο παιχνιδιού που προσθέτει ένα νέο επίπεδο βάθους στο παιχνίδι. Δυστυχώς, φαίνεται ότι το Quest 2 απλά δεν μπορεί να συμβαδίσει.
Το Finger Gun είναι μια απόδειξη του γιατί η παρακολούθηση με το χέρι του Quest 2 χρειάζεται λίγη δουλειά, περισσότερο παρά είναι ένα κακό παιχνίδι από μόνο του. Σίγουρα, η Meta υποσχέθηκε ότι το έργο Cambria - η πιο ισχυρή ανανέωση της Quest που υπόσχεται καλύτερη ενσωμάτωση στον πραγματικό κόσμο χάρη σε μερικές καλύτερες κάμερες - θα κάνει το AR και το hand-tracking εντατικό το λογισμικό λειτουργεί καλύτερα, αλλά εξακολουθεί να είναι απογοητευτικό να βλέπεις παιχνίδια να κυκλοφορούν με την υπόθεση ότι η παρακολούθηση με το χέρι του Meta λειτουργεί, μόνο για να γονατίσει η μισοψημένη τεχνολογία παρακολούθησης χειρός του Quest 2.
Το Finger Gun έχει ακόμα τα προβλήματά του. Το gameplay του δεν προσφέρει πολλά στον τρόπο εξέλιξης ή προόδου πέρα από το περιοριστικό σύστημα τροφοδοσίας και το αφεντικό του παλεύει σύρετε, αλλά είναι δύσκολο να κρίνετε τη σχεδίαση και τους μηχανισμούς του παιχνιδιού όταν το σύστημα στο οποίο είναι χτισμένο απλά δεν λειτουργεί. Θέλω να δώσω άλλη μια ευκαιρία στο Finger Gun, απλώς όχι στο τρέχον μοντέλο Quest 2.
Oculus Quest 2
Η παρακολούθηση χεριών του Quest 2 μπορεί να χρειάζεται ακόμα λίγη δουλειά, αλλά αυτό δεν αφαιρεί από την εκπληκτική βιβλιοθήκη παιχνιδιών του. Υπάρχει λόγος που είναι τα αγαπημένα μας ακουστικά VR από τότε που κυκλοφόρησαν.