Ο αριθμός των τηλεφώνων που χάνονται κάθε μέρα στη Νέα Υόρκη πρέπει να είναι εκπληκτικός. Η μεγαλύτερη πόλη της Αμερικής φιλοξενεί πάνω από 8,5 εκατομμύρια κατοίκους και φιλοξενεί έναν τεράστιο αριθμό τουριστών κάθε μέρα. Έτσι, όταν κάποιος λέει ότι έχασε το τηλέφωνό του στη Νέα Υόρκη, λέτε, "αυτό είναι σκληρό, φίλε" και του προτείνετε ένα νέο τηλέφωνο. Όμως, όπως έμαθα, αν αυτό το άτομο χρησιμοποιήσει όλους τους πόρους που έχει στη διάθεσή του και σταθεί τυχερός, μπορεί απλώς να μπορέσει να πάρει πίσω το τηλέφωνό του.
Την περασμένη εβδομάδα, άφησα το Pixel 5a μου σε ένα ταξί σχεδόν αμέσως αφού πέταξα στη Νέα Υόρκη για ένα ταξίδι εργασίας. Χάρη σε ένα μείγμα τύχης, επιμονής, μερικών πολύ ευγενικών ανθρώπων και του βολικού Find My Device της Google χαρακτηριστικό, μπόρεσα να πάρω το τηλέφωνό μου πίσω την επόμενη μέρα, παρόλο που το άτομο που το βρήκε δεν ήθελε να το δώσει το επάνω.
Pixel 5a: Χάθηκε στη Νέα Υόρκη
Ας στήσουμε το σκηνικό. Ήμουν ήδη κουρασμένος όταν το αεροπλάνο μου προσγειώθηκε στη Νέα Υόρκη, καθώς η πτήση μου είχε καθυστερήσει, και μετά χρειάστηκαν πέντε ώρες με κράμπες στα πόδια για να φτάσω στον προορισμό μου. Πριν προλάβω να σηκωθώ από τη θέση μου, ενημερωθήκαμε ότι κάποιος στο αεροπλάνο χρειαζόταν ιατρική φροντίδα και οι επιβάτες δεν επιτρεπόταν να φύγουν μέχρι να βοηθηθεί αυτό το άτομο. Με χαρά συμμορφώθηκα, ελπίζοντας ότι αυτό το ηλικιωμένο άτομο θα μπορούσε να λάβει τη βοήθεια που χρειαζόταν.
Μετά από 20-30 λεπτά, το άτομο έφυγε, αλλά μας είπαν να κρεμάσουμε λίγο ακόμα, καθώς είχε προφανώς ήταν ένας καυγάς στην πτήση και έπρεπε να περιμένουμε την αστυνομία να συνοδέψει κάποιον από το αεροπλάνο. Περιττό να πω ότι όταν τελικά μπήκα σε ένα ταξί του αεροδρομίου για να κατευθυνθώ στο ξενοδοχείο μου, ήταν ώρες αργότερα από ό, τι είχε προγραμματιστεί προηγουμένως και είχε σκοτεινιάσει.
Ο ταξιτζής ήταν ωραίος αλλά λίγο βαρήκοος, οπότε έπρεπε να του υπενθυμίσω πού ήταν το ξενοδοχείο μου αρκετές φορές κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. είχα το δικό μου Τηλέφωνο Android παρακολουθήστε τον προορισμό μας αφού δεν ήμουν σίγουρος ότι ο οδηγός μας οδηγούσε στο σωστό σημείο. Μέχρι να φτάσουμε στα καταλύματά μου, ήμουν κουρασμένος, νευρικός για την επόμενη μέρα και έτοιμος να κοιμηθώ. Ένας συνδυασμός που θα οδηγούσε σε ένα πολύ μεγάλο λάθος.
Ο εκπρόσωπος εξυπηρέτησης πελατών στο τηλέφωνο μου είπε ότι ήμουν τυχερός που είχα την απόδειξη ταξί καθώς περιελάμβανε τον αριθμό μετάλλιο της καμπίνας, ο οποίος μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τον εντοπισμό του οδηγού.
Αφού έκανε την πληρωμή, ο οδηγός ρώτησε αν ήθελα απόδειξη. Είμαι τόσο χαρούμενος που είπα ναι, καθώς αυτό θα ήταν σημαντικό για αργότερα. Αφού πήρα το μακρύ κομμάτι χαρτί στο χέρι, μάζεψα τις τσάντες μου, τα χαρτιά μου για το check-in και το πορτοφόλι μου πριν βγω από το όχημα.
παρατήρησα το δικό μου Pixel 5a δεν ήμουν πάνω μου μόλις μπήκα στο λόμπι του ξενοδοχείου και χάιδεψα τις άδειες τσέπες μου. Γύρισα τρομοκρατημένος, ετοιμάστηκα να βγω τρέχοντας από την πόρτα και να κυνηγήσω το ταξί που με είχε αφήσει, αλλά είχε ήδη φύγει. Με ορθάνοιχτα μάτια, συνειδητοποίησα ότι η οθόνη του τηλεφώνου δεν ήταν καν κλειδωμένη επειδή εκτελούσε τους Χάρτες Google, έτσι όποιος έμπαινε στην καμπίνα μετά από εμένα μπορούσε να έχει πρόσβαση στις εφαρμογές μου.
Ο ρεσεψιονίστ του ξενοδοχείου ήταν αρκετά ευγενικός και με άφησε να χρησιμοποιήσω το επιτραπέζιο τηλέφωνο για να καλέσω το κινητό μου. Πήρα δύο φορές, αλλά κανείς δεν σήκωσε. Στη συνέχεια, με την πρόταση του προσωπικού του ξενοδοχείου, τηλεφώνησα στο 311, την υπηρεσία της Νέας Υόρκης για την αναφορά παραπόνων για θόρυβο, απώλεια περιουσίας ή εγκαταλελειμμένα οχήματα.
Ο εκπρόσωπος εξυπηρέτησης πελατών του 311 μου είπε ότι ήταν τυχερός που είχα την απόδειξη ταξί καθώς περιελάμβανε τον αριθμό μετάλλιο της καμπίνας, ο οποίος μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τον εντοπισμό του οδηγού. Ένιωσα ένα κύμα ελπίδας. Ωστόσο, μετά από μια γρήγορη αναζήτηση, ο εκπρόσωπος με ενημέρωσε ότι το ταξί δεν φαινόταν να συνδέεται με κάποια εταιρεία ταξί και έτσι δεν υπήρχε κανένας αριθμός τηλεφώνου για να καλέσω. Η ελπίδα μου ξεφούσκωσε. Τότε ενημερώθηκα ότι θα λάβω ενημέρωση για την υπόθεση εντός επτά ημερών. Με άλλα λόγια, είχα ήδη φτάσει σε αδιέξοδο.
Σε αυτό το σημείο, δεν μπόρεσα να σταματήσω το μυαλό μου από το να σκεφτώ μια από τις πιο δημοφιλείς ταινίες από τη νιότη μου — Home Alone 2: Lost in New York. Πώς ο Κέβιν κατάφερε να περιηγηθεί στην πόλη πριν από την εποχή των βολικών τηλεφώνων, δεν θα μάθω ποτέ. Αυτό που ήξερα ήταν ότι το τηλέφωνό μου ήταν μόνο του και τριγυρνούσε στους δρόμους και, όπως η μητέρα του Kevin, δεν ήμουν σίγουρη ότι θα τον ξαναέβλεπα ποτέ. Αλλά θα έκανα ό, τι μπορούσα για να επαναφέρω το Pixel 5a μου.
Δόξα τω Θεώ για το Google Find My Device
Πήρα το ασανσέρ στο δωμάτιό μου στον 12ο όροφο, άνοιξα το laptop μου και μπήκα στο Wi-Fi του ξενοδοχείου. Γνωρίζοντας ότι είχα ήδη στήσει Εύρεση της συσκευής μου στο Pixel μου, τα δάχτυλά μου πέταξαν πάνω από τα πλήκτρα καθώς πληκτρολογούσα με αγωνία, "Πού είναι το τηλέφωνό μου;" στο Google Chrome. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα, το πράσινο εικονίδιο του τηλεφώνου εντόπισε με ακρίβεια τη θέση του τηλεφώνου μου στην οθόνη. Εκεί ήταν, κινούμενος σε όλη την Times Square.
Τότε παρατήρησα ότι υπήρχαν τρία κουμπιά στο πλάι του χάρτη Find My Device: Play Sound, Secure Device και Erase Device. Γρήγορα σαν φλας, έκανα κλικ στο κουμπί Ασφαλής συσκευή, θυμούμενος ότι το τηλέφωνό μου δεν ήταν κλειδωμένο όταν βγήκα από την καμπίνα. Αυτό μου επέτρεψε όχι μόνο να κλειδώσω το τηλέφωνο από απόσταση, αλλά και να με αφήσει να αφήσω ένα μήνυμα ανάκτησης στην οθόνη μαζί με τον αριθμό τηλεφώνου του συζύγου μου. Τουλάχιστον τώρα ήξερα ότι δεν ήταν δυνατή η πρόσβαση στις εφαρμογές μου με όλους τους οικονομικούς δεσμούς τους, κάτι που ήταν κάποια ανακούφιση.
Έχοντας το μήνυμα και τον αριθμό στη θέση τους, έκανα κλικ στο κουμπί Αναπαραγωγή ήχου, το οποίο έλεγε ότι θα έκανε το Pixel 5a μου να χτυπήσει για 5 λεπτά, ακόμα κι αν ήταν σε αθόρυβη λειτουργία. Σκέφτηκα ότι ο οδηγός ή το επόμενο άτομο που θα έκανε μια βόλτα θα το έβρισκε. Αφού περίμενα λίγα λεπτά, σήκωσα το τηλέφωνο του δωματίου μου στο ξενοδοχείο και τηλεφώνησα στο κινητό μου ξανά και ξανά, ελπίζοντας ότι κάποιος θα το έπαιρνε, αλλά κανείς δεν το έκανε. Στο μεταξύ, ο φορητός υπολογιστής μου συνέχισε να δείχνει το τηλέφωνό μου, κάνοντας τον γύρο σε όλη την πόλη. Δυστυχώς, έβλεπε περισσότερο το Big Apple από ό, τι εγώ.
Η ζωή στην πόλη είναι δύσκολη χωρίς τηλέφωνο
Αφού έκανα το τηλέφωνό μου να χτυπήσει πολλές φορές και προσπάθησα να το καλέσω, τελικά συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να τα παρατήσω για το βράδυ αφού έπρεπε να προετοιμαστώ για μια μεγάλη συνάντηση την επόμενη μέρα. Απρόθυμα, απομακρύνθηκα από το laptop μου, κατέβηκα με το ασανσέρ στο ισόγειο και πήγα να ψάξω για φαγητό στις 12 π.μ.
Ευτυχώς, αυτή είναι μια πόλη που δεν κοιμάται ποτέ, οπότε υπήρχαν πολλά περίπτερα για φαγητό για να διαλέξετε στην Times Square, η οποία ήταν κοντά στο ξενοδοχείο μου. Είχα προγραμματίσει να πάρω κάτι πιο ωραίο για φαγητό, αλλά αντ' αυτού, έμεινα κοντά στο ξενοδοχείο, φοβούμενος ότι θα χαθώ χωρίς το τηλέφωνό μου. Δεν ξέρω καν πόσο συχνά ένιωσα την επιθυμία να αναζητήσω κάτι ή να τραβήξω φωτογραφίες ενώ περιτριγυριζόμουν από αυτές τις τεράστιες οθόνες και τις διαφημίσεις. Αλλά δεν μπορούσα. Σε κάποιο βαθμό, ένιωθα γυμνός, ημιτελής και ανεπαρκής εξοπλισμός χωρίς όλους τους πόρους που παρέχει το τηλέφωνό μου.
Έφερα το δείπνο μου σε σακούλες πίσω στο μικροσκοπικό δωμάτιό μου σε μέγεθος Animal Crossing, κάθισα μπροστά στο φορητό υπολογιστή μου και κοίταξα τη θέση του τηλεφώνου μου ενώ έτρωγα το κοτόπουλο και το ρύζι μου. Το Pixel 5a μου ήταν τόσο κοντά και όμως τόσο μακριά. Μερικές φορές περνούσε ακριβώς από το ξενοδοχείο μου. Πάνω από μία φορά μπήκα στον πειρασμό να τρέξω στο ασανσέρ και να προσπαθήσω να χαρώ την καμπίνα στο δρόμο, αλλά ήξερα ότι μέχρι να φτάσω τελικά από τον 12ο όροφο στο ισόγειο, το ταξί θα ήταν μακρύ χαμένος.
Χωρίς το τηλέφωνό μου, δεν μπορούσα να εκτελέσω πολλά βασικά πράγματα, όπως τον έλεγχο ταυτότητας δύο παραγόντων και, ως εκ τούτου, δεν μπορούσα να συνδεθώ σε πολλά από τα πιο χρησιμοποιούμενα προγράμματά μου, συμπεριλαμβανομένου του email της εργασίας μου. Δόξα τω Θεώ για το Slack και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μπόρεσα να επικοινωνήσω με τον σύζυγό μου και τους συναδέλφους μου για να πάρω όλες τις πληροφορίες που χρειαζόμουν για την επόμενη μέρα. Ένιωθα σαν να είχα κάνει ένα βήμα πίσω στο χρόνο στα εφηβικά μου χρόνια καθώς έγραφα οδηγίες και σημειώσεις σε ένα κομμάτι χαρτί.
Τότε ήταν που συνειδητοποίησα ότι θα ήμουν πολύ καλύτερα αν άφηνα το πορτοφόλι μου στο αυτοκίνητο παρά το τηλέφωνό μου. Σίγουρα, κάποιος θα μπορούσε να έχει κρατήσει τις πιστωτικές μου κάρτες, αλλά θα μπορούσα να τις παγώσω καλώντας την τράπεζά μου με το τηλέφωνό μου. Για να μην αναφέρω, θα μπορούσα να είχα βρει τρόπους να πληρώσω για φαγητό, βόλτες και αναμνηστικά χρησιμοποιώντας το Venmo ή το Zelle. Το τηλέφωνό σας είναι πολύ περισσότερο από τη συσκευή επικοινωνίας σας. Είναι ο χάρτης τσέπης, το ρολόι, το πορτοφόλι, το εισιτήριο και τα προσωπικά σου στοιχεία Sherlock. Δεν μπορείτε να λειτουργήσετε κανονικά σε μια μεγάλη πόλη χωρίς τηλέφωνο.
Πώς το πήρα πίσω: Τύχη, παρακολούθηση εφαρμογών και ευγένεια
Μετά από περίπου τρεις ώρες ανήσυχου ύπνου, σηκώθηκα το επόμενο πρωί και έλεγξα αμέσως τη θέση του τηλεφώνου μου. Προς απόλυτη ανακούφισή μου, ο χάρτης του Find My Device έδειξε ότι το Pixel 5a μου επέστρεψε στο αεροδρόμιο JFK. Μήπως ο ταξιτζής το είχε μετατρέψει σε χαμένο; Ή μήπως ήταν ακόμα στην καμπίνα;
Τηλεφώνησα στην περιοχή του αεροδρομίου όπου βρισκόταν το τηλέφωνό μου και έδωσα στην κυρία που απάντησε τον αριθμό μετάλλιο του ταξί. Με ενημέρωσε ότι δεν είχε τρόπο να καλέσει τον οδηγό, οπότε θα έπρεπε να καλέσω ξανά την επόμενη φορά που θα εμφανιστεί το τηλέφωνό μου στην παρτίδα ταξί του αεροδρομίου για να μπορέσει να τον καλέσει στην ενδοεπικοινωνία. Αυτό θα ήταν δύσκολο, δεδομένου ότι είχα μια ολόκληρη μέρα συναντήσεων και δεν θα είχα πάντα πρόσβαση στο διαδίκτυο ή στο τηλέφωνο.
Συνειδητοποιώντας ότι πιθανότατα δεν θα έβλεπα ποτέ ξανά το τηλέφωνό μου, ετοιμάστηκα για την ημέρα πριν πάω στο γραφείο. Είχα πάει στη Νέα Υόρκη στο παρελθόν, αλλά το μυαλό μου δεν φαίνεται να θέλει ποτέ να συμβιβαστεί με το πόσο ψηλά είναι μερικά από αυτά τα κτίρια. Το να βλέπεις τόσους πολλούς επαγγελματίες να συνωστίζονται στους δρόμους και τα πεζοδρόμια τόσο νωρίς το πρωί χωρίς να νοιάζονται στον κόσμο αυτοί οι διαφαινόμενοι φρουροί είναι πάντα σουρεαλιστικό, σαν ένα μουντό όνειρο.
Αποφάσισα να κάνω το Pixel 5a να κουδουνίζει ξανά και ξανά, αν για κανέναν άλλο λόγο από το να ενοχλήσω το άτομο που το είχε, ώστε να καλέσει τον σύζυγό μου πίσω.
Συνέβαλα σε συζητήσεις εργασίας όσο μπορούσα, αλλά θα έλεγα ψέματα αν έλεγα ότι δεν με απασχολούσε. Το να σας στερείται ύπνου και να ανησυχείτε μήπως χαθεί το τηλέφωνό σας σε μια μεγάλη πόλη, αυτό θα σας κάνει.
Γύρω στο μεσημέρι σπάσαμε για μεσημεριανό γεύμα και ενώ οι συνάδελφοί μου έτρεξαν να πάρουν κάτι να φάνε, κατέβασα το φορητό υπολογιστή μου στο γραφείο και έψαξα για άλλη μια φορά την τοποθεσία του τηλεφώνου μου. Εκεί ήταν, ακόμα καβάλα σε όλη την πόλη. Δανείστηκα το τηλέφωνο του αφεντικού μου και κάλεσα τον αριθμό μου δύο φορές, αλλά και τις δύο φορές έλαβα ένα μήνυμα που έλεγε ότι δεν ήταν πλέον σε υπηρεσία. Ανησυχώντας μήπως κάποιος είχε σκουπίσει το τηλέφωνό μου, τηλεφώνησα στο αεροδρόμιο, αλλά ο οδηγός δεν ήταν ακόμα εκεί.
Σε αυτό το σημείο, ο σύζυγός μου μου έστειλε μήνυμα για να μου πει ότι είχε κληθεί από το τηλέφωνό μου. Αυτό σήμαινε ότι κάποιος το είχε βρει! Αλλά όταν ο σύζυγός μου προσπάθησε να τηλεφωνήσει, κανείς δεν απάντησε. Νιώθοντας απελπισμένος, αποφάσισα να κάνω το Pixel 5a να χτυπάει ξανά και ξανά, αν για κανέναν άλλο λόγο παρά για να ενοχλήσω το άτομο που το είχε, ώστε να καλέσει τον σύζυγό μου πίσω.
Μετά από 10 με 20 λεπτά παρακολούθησης του τηλεφώνου μου, στάθηκα απίστευτα τυχερός. Το Pixel 5a μου επέστρεψε στο αεροδρόμιο! Αλλά χρειαζόμουν ένα τηλέφωνο για να το πάρω πίσω — η ειρωνεία. Έτρεξα στη ρεσεψιόν και ρώτησα αν υπήρχε ένα τηλέφωνο γραφείου που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω. Η υπεύθυνη επιχειρήσεων με ενημέρωσε ότι δεν υπήρχε σταθερό τηλέφωνο γραφείου, αλλά ήταν απίστευτα ευγενική και μου πρόσφερε το τηλέφωνο εργασίας της μόλις εξήγησα την κατάσταση.
Πήρα τηλέφωνο την κυρία του αεροδρομίου που κάλεσε στο θυροτηλέφωνο να έρθει ο ταξιτζής στο γραφείο της. Αλλά μετά μου είπε να τηλεφωνήσω ξανά σε λίγα λεπτά, καθώς δεν μπορούσα να μείνω στη γραμμή. Το τηλέφωνό μου ήταν σε κοντινή απόσταση! Τι θα γινόταν όμως αν ο οδηγός αρνιόταν ότι το είχε;
Μετά από λίγα λεπτά, τηλεφώνησα στο αεροδρόμιο τρεις φορές. Καμία απάντηση. Μη θέλοντας να πιάσω το τηλέφωνο κάποιου άλλου, έδωσα το κινητό πίσω στον υπέροχο διευθυντή επιχειρήσεων και κατευθύνθηκα προς το γραφείο μου. Καθισμένος, έκανα κλικ στο κουμπί στο φορητό υπολογιστή μου για να χτυπήσει ξανά το τηλέφωνό μου. Ένα λεπτό αργότερα, η διευθύντρια επιχειρήσεων κατέβηκε τρέχοντας στο διάδρομο, κουνώντας το τηλέφωνό της και λέγοντας: «Το έχουν πάρει!» Αυτό ήταν όταν ολόκληρο το ταξίδι μετατράπηκε από μια χωματερή άγχους με ανεμοστρόβιλο σε αισιόδοξο εμπειρία.
Άκουσα το τηλέφωνό μου να χτυπάει στο παρασκήνιο, οπότε πάτησα γρήγορα ξανά το κουμπί στο φορητό υπολογιστή μου για να σταματήσει ο ήχος. Η κυρία στο αεροδρόμιο με ενημέρωσε ότι είχε μάθει ότι ο ταξιτζής είχε πράγματι το τηλέφωνο. Είχε αποφασίσει να του το πάρει όταν έγινε φανερό ότι δεν είχε σχέδια να το παραδώσει. Ευχαριστώ τον Θεό για αυτήν την υπέροχη κυρία!
Με τη βοήθεια της υπεύθυνης λειτουργίας του γραφείου και του τηλεφώνου της, κανονίστηκε μια βόλτα με το Lyft για να με πάει στο αεροδρόμιο και πίσω στο γραφείο. Ήταν μια μεγάλη διαδρομή. Όταν τελικά συνάντησα την κυρία στο αεροδρόμιο, μόλις και μετά βίας εμπόδισα τον εαυτό μου να την αγκαλιάσω. Ξέρω ότι δεν θα είναι ποτέ αρκετό, αλλά την ευχαρίστησα θερμά που πήρε το τηλέφωνό μου πίσω από τον οδηγό και της πρόσφερα ένα μεγάλο φιλοδώρημα, αλλά το αρνήθηκε. Ειλικρινά, αυτό το άτομο είναι πολύ καλό για αυτόν τον κόσμο.
Η πλοήγηση γύρω από τη Νέα Υόρκη ήταν ένα αεράκι μετά από αυτό. Πρέπει να τραβήξω όλες τις φωτογραφίες και να αναζητήσω όλες τις πληροφορίες που δεν μπορούσα να βρω εκείνη την πρώτη νύχτα. Όταν τελείωσαν οι συναντήσεις μας, μερικοί από τους συναδέλφους μου και εγώ περιπλανηθήκαμε στους δρόμους, ελέγχοντας την Times Square, το Nintendo Store και τελικά βρεθήκαμε στο Rockefeller Center.
Καθώς κοίταζα το χρυσό άγαλμα του Προμηθέα πέρα από το παγοδρόμιο του Flipper, δεν μπορούσα παρά να σκεφτώ αυτή τη σκηνή στο Home Alone 2: Χάθηκε στη Νέα Υόρκη όπου ο Κέβιν πήγε σε αυτήν ακριβώς την περιοχή και επανενώνεται με τη μητέρα του αφού έμεινε μόνος του για πολλά ημέρες. Χαμογέλασα μέσα μου και έπιασα το τηλέφωνό μου στο χέρι. Κόντρα σε όλες τις πιθανότητες, είχα σταθεί τυχερός και είχα την ίδια χαρούμενη επανένωση με το Pixel 5a μου.
Η απομάκρυνση από όλα αυτά
Επέστρεψα από τη Νέα Υόρκη λίγο πιο σοφός μετά από όλη αυτή την εμπειρία, αλλά υπήρχαν μερικά πράγματα που θα ήθελα να ήξερα πριν συμβεί αυτό. Εδώ είναι τα λόγια σοφίας μου που κέρδισα με κόπο για όποιον βρεθεί ποτέ σε παρόμοια κατάσταση.
- Το Find My Device είναι σωτήριο: Εάν δεν έχετε ήδη εγκατεστημένη μια εφαρμογή παρακολούθησης στο τηλέφωνό σας, φροντίστε να ρυθμίσετε μια τώρα. Θα ευχαριστήσεις τον εαυτό σου αργότερα.
- Ενεργήστε γρήγορα: Όσο περισσότερο είναι ένα τηλέφωνο εκεί έξω, τόσο περισσότερο εξαντλείται η μπαταρία. Επιπλέον, εάν δοθεί αρκετός χρόνος, κάποιος μπορεί να καθαρίσει το τηλέφωνό σας ώστε να μην μπορεί να εντοπιστεί. Εάν δεν μπορείτε να δανειστείτε τη συσκευή ενός μέλους της οικογένειας ή ενός φίλου για πρόσβαση στο Διαδίκτυο, κατευθυνθείτε σε μια δημόσια βιβλιοθήκη και χρησιμοποιήστε τον υπολογιστή τους το συντομότερο δυνατό για να παρακολουθείτε το τηλέφωνό σας.
- Καλέστε την τοποθεσία του τηλεφώνου σας: Για παράδειγμα, Εγώf Το Find My Device δείχνει ότι το τηλέφωνό σας βρίσκεται σε ένα εστιατόριο, καλέστε το εστιατόριο και ζητήστε από κάποιον να κρατήσει το τηλέφωνό σας μέχρι να μπορέσετε να το ανακτήσετε.
- Δοκιμάστε, δοκιμάστε ξανά: Μερικοί άνθρωποι δεν θα θέλουν να επιστρέψουν το τηλέφωνό σας. Να είστε επίμονοι και να τηλεφωνείτε ή να κάνετε ό, τι μπορείτε για να το εντοπίσετε.
- Σημειώστε την ταυτότητα του ταξί σας: Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να εντοπίσετε ένα ταξί με ένα χαμένο αντικείμενο. Επί Κίτρινα ταξί, το ID είναι γνωστό ως Αριθμός Μετάλλου και περιλαμβάνει έναν τετραψήφιο συνδυασμό γραμμάτων και αριθμών. Μπορείτε να το βρείτε στην απόδειξη ή στο πλάι της καμπίνας. Υπάρχουν επίσης Κίτρινα ταξί σε αναμονή που μπαίνουν όταν χαλάσει ένα κανονικό ταξί. Αυτά έχουν εξαψήφια αναγνωριστικά που αποτελούνται από γράμματα και αριθμούς. Με Πράσινα ταξί, το αναγνωριστικό είναι ο αριθμός άδειας που αποτελείται από πέντε γράμματα και αριθμούς.
- Το τηλέφωνό σας είναι πιο σημαντικό από τις πιστωτικές σας κάρτες: Μπορείτε να αναζητήσετε οδηγίες, να παραγγείλετε μια διαδρομή από τη Lyft ή την Uber, να αναζητήσετε πληροφορίες ή να καλέσετε φίλους με το τηλέφωνό σας. Εάν η πιστωτική σας κάρτα χαθεί, καλέστε την τράπεζα και παγώστε την κάρτα. Πολλά εστιατόρια αυτές τις μέρες σάς επιτρέπουν να παραγγείλετε εκ των προτέρων και να πληρώσετε online, κάτι που μπορείτε να κάνετε από το τηλέφωνό σας. Ορισμένα καταστήματα σάς επιτρέπουν ακόμη και να πληρώσετε με Venmo ή Zelle, αλλά θα πρέπει πάντα να ρωτάτε αν είναι εντάξει με αυτό πρώτα.