Την περασμένη εβδομάδα ένας από τους φίλους μου μού έστειλε ένα στιγμιότυπο οθόνης της ροής της στο Facebook "On This Day" όπου προσπαθούσα να κάνω όλους να φύγουν από το Facebook για το Google+. Εκείνη γελούσε, το ίδιο και εγώ, αλλά βρέθηκα να το σκέφτομαι ακόμα μερικές μέρες αργότερα.
Το να κλείσει η Google σταδιακά ετοιμοθάνατο κοινωνικό της δίκτυο δεν ήταν έκπληξη και δεν ήταν κάτι που με αναστάτωσε, αλλά το να θυμηθώ την αρχική υπόσχεση του Google+ με άφησε κάπως θυμωμένο. Στην αρχή του, το Google+ ήταν η συνέχεια αυτού του ευρύτερου οράματος που είχε η εταιρεία για τις υπηρεσίες της και ολόκληρο αυτό το όραμα έχει πλέον εξαφανιστεί εντελώς.
Και μάλλον δεν πρόκειται να το ξεπεράσω.
Πολύ πριν από το Google+, αγκάλιασα ολόκληρη την οικογένειά μου στο Hangouts και το Google Reader. Εκείνο το έτος είχα σχεδόν όλους όσους γνώριζα να χρησιμοποιούσαν και τα δύο, και ήταν υπέροχο. Όταν κυκλοφόρησε το Google Voice, ολόκληρη η οικογένειά μου εγγράφηκε και σε αυτό. Αυτή ήταν μια οικογένεια της Google και οι περισσότεροι φίλοι μου ακολούθησαν το παράδειγμά τους. Το οικοσύστημα που είχα δημιουργήσει για τον εαυτό μου ήταν φανταστικό. Δεν χρειαζόταν να μάθω τον αριθμό τηλεφώνου κανενός. Δεν χρειαζόταν να έχω εγκαταστήσει πολλές διαφορετικές εφαρμογές ανταλλαγής μηνυμάτων. Όλα απλά λειτούργησαν.
Το μόνο εμπόδιο για την είσοδο ήταν ένας λογαριασμός Google, και όλοι όχι μόνο είχαν έναν από αυτούς αλλά τους άρεσε πολύ να τον χρησιμοποιούν σωστά; ΣΩΣΤΑ?!
Για μένα, το Google+ πήρε αυτό το οικοσύστημα που είχα δημιουργήσει για μένα και το επέκτεινε στον υπόλοιπο κόσμο. Όταν ήθελα να μιλήσω με έναν φίλο στο G+, πάτησα το όνομά του και μπόρεσα να επικοινωνήσω αμέσως μαζί του μέσω Hangouts. Δεν χρειαζόταν να μάθω τον αριθμό τηλεφώνου ή τη διεύθυνση κανενός, μόνο το διαδικτυακό του προφίλ. Για μένα αυτό ήταν το μέλλον. Και επρόκειτο να βελτιωθεί μόνο καθώς η Google άρχισε να μιλά για την ενοποίηση διαφορετικών υπηρεσιών συνομιλίας κάτω από το banner του Hangouts.
Αυτό υποτίθεται ότι ήταν ένα ενιαίο επίπεδο επικοινωνίας, που αντικαθιστούσε πλήρως όλους αυτούς τους παλιούς και κατεστραμμένους μηχανισμούς επικοινωνίας που χρησιμοποιούσαμε καθώς το διαδίκτυο μεγάλωνε γύρω μας. Χωρίς όρια υλικού, δεν χρειάζεται να θυμάστε εννέα διαφορετικές εφαρμογές για να προσεγγίσετε όλους τους φίλους και την οικογένειά σας, απλώς μια σύνδεση στο διαδίκτυο και είστε εκεί με τον υπόλοιπο κόσμο.
Κάποιο μέρος αυτού του ενθουσιασμού το έφερε η δική μου άγνοια. Θέλω να πω, το μόνο εμπόδιο για την είσοδο ήταν ένας λογαριασμός Google και όλοι όχι μόνο είχαν έναν από αυτούς, αλλά άρεσε πολύ να τον χρησιμοποιούν, σωστά; Σωστά?! Λανθασμένος.
Καθώς η Google κατασκεύαζε τον περιφραγμένο κήπο της που βασιζόταν στον ιστό, η Microsoft και η Apple φρόντιζαν να υπήρχαν τουλάχιστον ορισμένες ανταγωνιστικές υπηρεσίες που θα μπορούσαν να ερωτευτούν οι άνθρωποι. Και πολλές σκέψεις μου τότε ήταν πολύ επικεντρωμένες στις ΗΠΑ. ο υπόλοιπος κόσμος δεν είχε πρόσβαση σε αυτήν την εμπειρία για διάφορους λόγους. Σε αυτά τα άτομα, ο λογαριασμός Google ήταν ο αντιπαθητικός άλλος λογαριασμός στον οποίο έπρεπε να συνδεθούν για να προσεγγίσουν μερικούς από τους φίλους τους. Και η προσωπική μου φούσκα δεν ήταν τόσο μεγάλη όσο νόμιζα ότι ήταν. απλά δεν υπήρχαν τόσοι πολλοί άνθρωποι που είδαν και ήθελαν το Google σε ολόκληρη την εμπειρία τους στον ιστό.
Δυστυχώς, όταν η Google συνειδητοποίησε ότι πολλοί άνθρωποι θα προτιμούσαν να έχουν κομμάτια από την εμπειρία τους αντί για μια προσέγγιση «όλα ή τίποτα», ήταν πολύ αργά. Το Google Reader είχε ήδη κλείσει για να ενθαρρύνει τους χρήστες να χρησιμοποιούν το G+ ως ροή ειδήσεων, το Hangouts δεν είχε ήδη ανταποκριθεί στο ενοποιημένο του υπόσχεται ανταλλαγή μηνυμάτων και το YouTube γέμισε με βίντεο με άτομα που λυσσομανούν ενεργά ότι αναγκάστηκαν να χρησιμοποιήσουν το G+ ως σύστημα εποπτείας σχολίων.
Για ανθρώπους σαν εμένα, τα πράγματα έχουν γίνει χειρότερα. Το Hangouts είναι πλέον μια "επιχειρηματική" εφαρμογή, με αντάλλαγμα δύο διαφορετικές εφαρμογές (Allo και Duo) οι οποίες βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στους αριθμούς τηλεφώνου για την ταυτότητά τους. Το Google+ βρίσκεται σε εξέλιξη. Το Inbox, μια άλλη εφαρμογή που αγαπώ, πεθαίνει. Κανένα από τα πράγματα που κάποτε έβλεπα ως πυλώνες της εμπειρίας της Google δεν πρόκειται να είναι εδώ σε ένα χρόνο. Ο ενοποιημένος Ιστός, για τον οποίο τώρα παραδέχομαι ότι δεν ήταν ποτέ πραγματικά κάτι για αρχή, σύντομα θα εξαλειφθεί πλήρως.
Οι προτεραιότητες της Google έχουν αλλάξει, και όσο δύσκολο και αν είναι για μένα να παραδεχτώ ότι αυτές οι νέες προτεραιότητες είναι γενικά καλύτερες. Η Έξυπνη οθόνη της Lenovo μου λέει πότε πρέπει να φύγω από το σπίτι μου για να πάω σε μια σύσκεψη εγκαίρως. Το Google Photos κάνει αυτόματα ping στους γονείς μου όταν έχω δημιουργήσει αντίγραφα ασφαλείας των φωτογραφιών των εγγονών τους και το Pixel 3 μου θα σύντομα η οθόνη με καλεί.
Ο Βοηθός Google είναι η νέα ενοποιημένη εμπειρία. Αυτό το επίπεδο σε όλο το Google που βελτιώνει τη ζωή μου κάνοντας πράγματα για μένα. Εξακολουθώ να θέλω αυτά τα άλλα πράγματα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι η Google είναι η καλύτερη εταιρεία για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις συνδέεται με την ενοποίηση της επικοινωνίας σε όλο τον κόσμο, αλλά δεν φαίνεται ότι αυτό θα συμβεί οποτεδήποτε σύντομα.