Ομολογώ, ακόμα δεν έχω ιδέα τι είναι το Despacito. Δεν μπορώ να καταλάβω αν ο Khalid είναι DJ ή απλώς κανονικός τύπος. Η γραμμή είναι θολή μεταξύ SZA και Sia (αν και και οι δύο κάνουν σοβαρό κώλο) και η Pink μου φαινόταν εξαιρετικά ξανθιά. (Αυτές οι υψηλές νότες, όμως.)
Είμαι ένας σχεδόν 40χρονος λευκός τύπος. Τα Grammy ίσως να μην είναι πια για μένα. (Η προεφηβική κόρη μου το λάτρεψε ωστόσο, και αυτό είναι κάτι παραπάνω από αρκετά καλό.)
Οπότε το προσεγγίζω σαν απλός ποδοσφαιρόφιλος την Κυριακή του Super Bowl. Αν και μπορώ (και εκτιμώ) τη μουσική που δεν είναι μέρος της καθημερινής μου λίστας αναπαραγωγής (αν δεν έχετε κάνει ακόμα το δίσκο Childish Gambino, πρέπει να ρίξεις τον κώλο σου στον Άρη και να βγεις από την τροχιά μου), δίνω επίσης περισσότερη προσοχή στις διαφημίσεις από ό, τι θα μπορούσα σε διαφορετική περίπτωση.
Η Apple είχε μερικά σημεία Animoji που ήταν εντελώς διασκεδαστικά. Ένα κεφάλι εξωγήινων Animojiing στο Gambino ήταν τέλειο. Οι μονόκεροι του έδωσαν ακριβώς τη σωστή ποσότητα από το WTF. Ήταν η τέλεια αντίθεση με την κατά τα άλλα κουμπωμένη Apple.
ο Σημείο Migos ήταν πιο βρώμικο. Ίσως είμαι απλώς προκατειλημμένος εναντίον των emoji των κακών γενικά ή ότι νομίζω ότι το τραγούδι τους "Middle Fingers" ήταν αρκετά κακό για να κάνω τον 14χρονο εαυτό μου από τη μεσαία τάξη των προαστίων να αναστατωθεί λίγο με το αναγκασμένο επανάσταση. Αλλά τέλος πάντων. Τα animoji είναι διασκεδαστικά.
Απογοητεύτηκα όταν διάβασα τα ψιλά γράμματα ότι οι διαφημίσεις ήταν "επαγγελματικά κινούμενα σχέδια" — ήθελα πολύ να φωτογραφίσω μερικά πολύ σοβαροί άνθρωποι της Apple που συγχρονίζουν όχι και τόσο σοβαρά με ένα iPhone X ξανά και ξανά και ξανά, για να πάρουν τα ψεύτικα τσιμπούρια προσώπου σωστά. Αλίμονο, δεν ισχύει.
Αλλά ήταν το σημείο της Google που πραγματικά μου ξεχώρισε.
Δεν λέει κάθε εικόνα ολόκληρη την ιστορία. Εάν βρίσκεστε σε συναισθηματική δυσφορία, επικοινωνήστε: https://t.co/P5q9mFbDJPpic.twitter.com/Ok7yXJ4vB6Δεν λέει κάθε εικόνα ολόκληρη την ιστορία. Εάν βρίσκεστε σε συναισθηματική δυσφορία, επικοινωνήστε: https://t.co/P5q9mFbDJPpic.twitter.com/Ok7yXJ4vB6— Κατασκευάστηκε από την Google (@madebygoogle) 26 Ιανουαρίου 201826 Ιανουαρίου 2018
Δείτε περισσότερα
Μου έλειψε η αρχή. Δεν ήξερα καν ότι έκανε η Google, αν και άρχισα να αναρωτιέμαι μόλις είδα όλο το bokeh στις φωτογραφίες. (Η λειτουργία πορτραίτου είναι σε ισχύ.) Και μετά ο αριθμός τηλεφώνου στην οθόνη σε στυλ Μουσικής Google Play τον έδωσε.
Ήταν όμως ο κόσμος που ξεχώρισε. Οι ιστορίες. Και, φυσικά, το kicker.
Θύμιζε το εξαιρετικό "Να είμαστε μαζί. Δεν είναι το ίδιο." καμπάνια πριν από μερικά χρόνια.
Οι πιο κυνικοί από εμάς μπορεί να πιστεύουν ότι η Google έκανε μόνο ένα σημείο πρόληψης αυτοκτονιών λόγω της αντίδρασης του Logan Paul. Και μάλλον δεν είναι λάθος. Αλλά είναι επίσης το σωστό μήνυμα την κατάλληλη στιγμή, δεδομένων των αυτοκτονιών στη μουσική βιομηχανία τον περασμένο χρόνο, να μην πω τίποτα για τους 100 και πλέον ανθρώπους στις ΗΠΑ που αυτοκτονούν καθημερινά. Και με τη δημοτικότητα του τραγουδιού πρόληψης αυτοκτονιών "1-800-273-8255", το οποίο επίσης παίχτηκε ζωντανά το βράδυ της Κυριακής με τον υποψήφιο Καλύτερου Νέου Καλλιτέχνη Khalid και την τελική νικήτρια Alessia Cara.
Οπότε θα συγχωρήσω την Google που ίσως είναι καιροσκοπική. Το χειρότερο θα ήταν να είχε αγνοήσει εντελώς την ευκαιρία και αντ' αυτού να εστιάσει μόνο στον εαυτό του. Μια εταιρεία τεχνολογίας είχε ήδη κάνει εκείνο το βράδυ της Κυριακής.
Δεν είναι πλήρης λύτρωση για τη μαύρη τρύπα της ευπρέπειας που είναι ο Logan Paul και οι όμοιοί του. Αλλά είναι μια αρχή. Και ήταν το σωστό.
Αλλά τώρα, Google, πρέπει να μιλήσουμε για τον Linus.