Οι ταινίες κινουμένων σχεδίων μας επιτρέπουν να ζωντανέψουμε οποιαδήποτε ιστορία, οποιαδήποτε ιδέα. Παραμύθια και φαντασιώσεις, ειδύλλια και εκδικήσεις, το animation τα δίνει όλα δυνατά! Και ενώ η Disney θα είναι πάντα κορυφαία στην καρδιά μου (και στη συλλογή μου), υπάρχουν περισσότερα στο animation από τη Disney, και δεν αξίζουν να ξεχαστούν μόνο και μόνο επειδή δεν ξεκίνησαν όλα με ένα ποντίκι.
Η Πριγκίπισσα του Κύκνου έχει εκπληκτική μουσική και υπέροχους χαρακτήρες, αλλά αυτό που πάντα θα μου κολλάει περισσότερο είναι η μαγεία της ταινίας. Θέλω να αγοράσω κάθε κινηματογραφιστή SFX από εκείνο το δείπνο ταινιών, γιατί κάθε καρέ μαγικό είναι μια ομορφιά. Η λάμψη της μαγείας είναι λαμπρή χωρίς να είναι εκτυφλωτική, η ρευστότητα του νερού και η μαγεία που ρέει μέσα από αυτό το κάνει τόσο αληθινό που αναρωτιέστε αν θα μπορούσε να πηδήξει από την οθόνη και να τυλίξει γύρω σας. Το ότι αυτή η στροβιλιζόμενη μαγεία είναι το πρώτο πράγμα που βλέπουμε —πριν από τους χαρακτήρες μας, πριν από την ιστορία μας— δεν είναι τυχαίο.
Οντέτ, η Πριγκίπισσα των Κύκνων
«Άκου αυτό το τραγούδι και θυμήσου… Σύντομα, θα είσαι σπίτι μαζί μου, μια φορά κι έναν Δεκέμβριο…»
Η Αναστασία είναι διαφορετική από τις περισσότερες ταινίες με πριγκίπισσες — και όχι, όχι μόνο επειδή δεν είναι Disney. Οι περισσότερες ιστορίες πριγκίπισσας αφορούν την εύρεση περιπέτειας, την εύρεση της αγάπης. Η Αναστασία έχει σίγουρα το μερίδιό της και από τα δύο, αλλά στην καρδιά της είναι η ιστορία ενός ορφανού που προσπαθεί να βρει την οικογένεια που έχασε, να βρει ένα μέρος να ανήκει και να βρεθεί στο παρελθόν που ξέχασε.
Η Αναστασία είχε καθυστερήσει πολύ να επιστρέψει και με το μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ να ξεκινάει σε λίγους μήνες, όλοι θα επιστρέψουμε στην Αγία Πετρούπολη, ακούγοντας φήμες για Romanoffs και ονειρευόμενοι ένα τραγούδι που κάποιος τραγουδάει μια φορά κι έναν καιρό Δεκέμβριος.
Αναστασία
Το Pagemaster ήταν μια ταινία που ήταν εύκολο να παραβλεφθεί, αλλά η καρδιά της ιστορίας είναι αυτή που κάνει κάθε σπασίκλα που μεγάλωσε με βιβλία όλο ασαφή μέσα: ένα παιδί ξεπερνά το φόβο του για τον κόσμο και το φόβο του για το αβέβαιο χάρη στα βιβλία και τους φανταστικούς κόσμους που το παίρνουν προς την. Σε έναν κόσμο όπου το Netflix και το YouTube είναι διαθέσιμα στα παιδιά πριν καν μάθουν να διαβάζουν, χρειαζόμαστε μια υπενθύμιση της απλής μαγείας που προέρχεται από την απορρόφηση ενός βιβλίου. Χρειαζόμαστε μια υπενθύμιση ότι όταν το διαδίκτυο αποτυγχάνει και όταν σβήσει το ρεύμα, ο καθένας από εμάς μπορεί να στραφεί στα βιβλία και να ακολουθήσει τις νεράιδες του σε έναν κόσμο φαντασίας και διασκέδασης.
Ό, τι Φαντάζεσαι από την BaukjeSpirit
Μουσική του Elton John, γελοία καλή χημεία μεταξύ του Kevin Kline και του Kenneth Branagh, υπέροχο animation… είναι είναι εύκολο να καταλάβεις γιατί το The Road to El Dorado βρήκε μια θέση σε τόσες καρδιές, ακόμα κι αν θεωρήθηκε το πρώτο της Dreamworks πτώση. Το bromance του Tulio και του Miguel είναι ένα διαχρονικό και προσφέρεται πολύ καλά για μια λιτανεία από fan art. Αυτός ο Δρόμος προς το Ελ Θοράδο αναμειγνύει το σύμπαν της Marvel, δίνοντας στο μανιακό και σχεδόν πάντα χαμογελαστό σφυρί του Μιγκέλ Θορ, ενώ ο ήρεμος, ψύχραιμος και συνεπής Tulio καταλαμβάνει τα κέρατα του Λόκι. Τουλόκι και Μίθορ! Μίθορ και Τουλόκι! ΔΥΝΑΤΟΙ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΙ ΘΕΟΙ!
Τώρα η Chel χρειάζεται απλώς να μπει ως Μαύρη Χήρα…
Ο δρόμος προς το El Thorado με mutonfudge
Μερικοί λένε ότι το τρισδιάστατο animation δεν είναι τόσο καλό όσο το cel animation, και είμαι εδώ για να πηδήξω πάνω κάτω και να ουρλιάξω μέχρι να βρεθώ στη Χώρα των Θυμάται ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ! Το 3-D animation μπορεί να είναι ζωντανό, μπορεί να είναι όμορφο και μπορεί να είναι μαγικό! Το Βιβλίο της Ζωής είναι ένα τρισδιάστατο animation που χρησιμοποίησε το ψηφιακό του μέσο με λαμπρότητα, δίνοντας στις απόκοσμες θεότητες ζωντάνια και μυστικιστική χάρη στους ανθρώπους που μοιάζουν με παιχνίδια στην ιστορία μας.
Ο οδηγός του μουσείου μας λέει ότι το La Muerte είναι φτιαγμένο από γλυκά ζαχαρωτά, αλλά κάνει λάθος: Το La Muerte είναι φτιαγμένο από καλοσύνη και αυθεντικότητα. Η επικίνδυνη λάμψη στα κόκκινα-χρυσά μάτια της όταν ανακαλύπτει την προδοσία του συζύγου της είναι ωμή, είναι ζωντανή και είναι αληθινή. Παραδίδει επίσης ένα αναμφισβήτητα ισχυρό μήνυμα στο τέλος της ταινίας, ένα που πρέπει να το υπενθυμίσουμε σε όλους:
«Ο καθένας μπορεί να πεθάνει. Αυτά τα παιδιά, θα έχουν το κουράγιο να ζήσουν».
La Muerte ba MooreD3{.cta .large}