Φέτος, έβαλα την οικογένεια και τους φίλους μου στη θέση της εικονικής πραγματικότητας με το Daydream View της Google. φόρτωσα το δικό μου πραγματικά μπλε Pixel XL (είμαι υποχρεωμένος να σας το υπενθυμίζω σε κάθε αναφορά) με εφαρμογές όπως Γεια σου Άρη, Κακό ρομπότ κυκλοφοριακή συμφόρησηκαι του BBC Το Turning Forest. Δεν είδα το τηλέφωνό μου για περίπου έξι ώρες, αλλά φρόντισα να αφιερώσω μερικά λεπτά για να μελετήσω τις αντιδράσεις όλων.
Τα παιδιά είναι πάντα πρώτα
Σχεδόν κάθε γονέας στη γιορτινή οικογενειακή μας συγκέντρωση ρώτησε αν το παιδί του θα μπορούσε να πάει στο Daydream View. Υποχρέωσα, φυσικά, και φρόντισα να έχουν όλοι τις συζητήσεις για την ασφάλεια και τα βασικά πριν τους αφήσω μόνους με τα ακουστικά. Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που δεν είχα ποτέ πρόσβαση στο τηλέφωνό μου — τα παιδιά ήταν τρελαμένα για την εικονική πραγματικότητα και δεν το εγκατέλειπαν!
Τα παιδιά δεν νοιάζονται για τους περιορισμούς υλικού.
Τα παιδιά δεν φάνηκαν να νοιάζονται ούτε για τους περιορισμούς του υλικού. Κάποια στιγμή το βράδυ, το Pixel συνέχισε να συντρίβεται κατά τη διάρκεια του Hello Mars. Είχα μια υποψία ότι είχε να κάνει με το γεγονός ότι το τηλέφωνο ήταν
ζεμάτισμα λόγω παρατεταμένης χρήσης, το άφησα στην άκρη σε δροσερό και στεγνό μέρος για λίγο. Τα παιδιά μετά βίας το άντεξαν, όμως. Μόλις γύρισα την πλάτη μου, το τηλέφωνο βρισκόταν ξανά στα ακουστικά Daydream View και έκανε τη δουλειά του.Παρατήρησα επίσης ότι το τηλεχειριστήριο του View βοηθά εκθετικά στο να κρατάς ένα άτομο αφοσιωμένο. Η εικονική πραγματικότητα είναι πιο καθηλωτική αν μπορείτε να αλληλεπιδράσετε μαζί της, και αυτό σε συνδυασμό με ένα ζευγάρι ακουστικά είναι σίγουρα ο λόγος που τα παιδιά ασχολήθηκαν τόσο πολύ — πολύ περισσότερο από ό, τι συνιστάται. Τους απασχολούσε επίσης αρκετά ώστε οι γονείς να μπορούν να απολαύσουν ένα ποτήρι κρασί την ημέρα των Χριστουγέννων.
Η κοινωνικοποίηση είναι μεγαλύτερη προτεραιότητα
Ναι, αυτό είναι ένα εντελώς "no duh", αλλά νομίζω ότι αξίζει να θυμάστε εάν σκοπεύετε να φέρετε όλη την Cool New Tech σας στην επόμενη μεγάλη συγκέντρωση. Δεν είναι αυτό το VR κενός της διαδραστικότητας, αλλά όταν οι άνθρωποι που είναι κοντά δεν έχουν δει ο ένας τον άλλον εδώ και αρκετό καιρό, το τελευταίο πράγμα που θέλουν να κάνουν είναι να μεταβούν σε μια άλλη πραγματικότητα.
Καθώς οι συσκευές VR γίνονται πιο συνηθισμένες, είναι πιθανό να γίνουν μέρος του πάρτι.
Θέλω να δώσω τα εύσημα σε όσους στη χριστουγεννιάτικη συγκέντρωση της οικογένειάς μου έκαναν το βήμα για να δουν τι ήταν το Daydream. Ωστόσο, δεν κατηγορώ ούτε αυτούς που δεν ενδιαφέρθηκαν: η εικονική πραγματικότητα εξακολουθεί να κουβαλά το στίγμα να είναι μια μοναχική εμπειρία, οπότε γιατί κάποιος να ενδιαφέρεται να πηδήξει σε αυτό σε ένα κοινωνικό Εκδήλωση? Οι κατασκευαστές εικονικής πραγματικότητας, όπως η Google, γνωρίζουν αυτήν την προϋπάρχουσα έννοια και γνωρίζουν που εργάζονται για καλλιέργεια θετικών κοινωνικών εμπειριών για την πλατφόρμα. Καθώς οι συσκευές VR γίνονται πιο συνηθισμένες και περισσότερα νοικοκυριά υιοθετούν την τεχνολογία, είναι πιθανό να γίνει α μέρος του το πάρτι, αλλά μέχρι να φτάσουμε εκεί, είναι ακόμα μια εμπειρία ενός ατόμου.
Το μακιγιάζ είναι δύσκολο να φορεθεί στην εικονική πραγματικότητα
Είναι δύσκολο να βάλεις το Daydream View με ένα πλήρως φτιαγμένο πρόσωπο — αυτό ήταν το μεγαλύτερο παράπονο από τις κυρίες που αναδύθηκαν από τον εικονικό κόσμο με ένα φρέσκο πρόσωπο "εικονικής πραγματικότητας". Εξακολουθώ να καταλαβαίνω πώς να μειώσω τον αντίκτυπο του α πράγμα δεμένο στο πρόσωπό σου και υπόσχομαι ότι όταν το κάνω, θα μοιραστώ τα καλά νέα.
Επιδείξατε την εικονική πραγματικότητα στην οικογένεια αυτές τις γιορτές; Πώς ήταν οι αντιδράσεις τους; Πείτε μας στα σχόλια!