Είμαι αυτό που θα μπορούσατε να ονομάσετε μέλος της γενιάς των Pokémon. Έπαιξα Pokémon Red στο Gameboy Color, μάζεψα τις κάρτες και σίγουρα παρακολουθούσα τις τηλεοπτικές εκπομπές και ξόδεψα τα λίγα χρήματα που είχα για να δω τις ταινίες. Έτσι, όταν τα σχέδια για Pokémon Go κυκλοφόρησαν από τη Niantic, ήμουν όλος για να παίξω. Πέρασα ώρες κυνηγώντας Pokémon, περπατώντας μίλια στη διαδρομή και εξερευνώντας τη γειτονιά μου με έναν τρόπο που δεν είχα ξαναδεί. Έτυχε επίσης να μάθω μερικά πράγματα στη διαδικασία.
Ήταν απίστευτα
Πράγματι, ξεκίνησα με λίγες μέρες καθυστέρηση, αφού το Pokémon Go έκανε πρεμιέρα ενώ έκανα κάμπινγκ στην κορυφή ενός βουνού που δεν είχε πρόσβαση στο διαδίκτυο. Μόλις έφτασα σπίτι, έκανα μια γρήγορη βόλτα με τον σκύλο μου γύρω από το τετράγωνο και ενθουσιάστηκα πάρα πολύ. Σε 15 λεπτά είχα πιάσει ένα Psyduck, ένα Eevee και μια χούφτα Pidgeys και Rattatas.
Είναι τόσο μικρό, ανόητο, μικρό πράγμα, να κάνεις μια βόλτα και να βλέπεις τέρατα τσέπης να αναδύονται στην οθόνη του τηλεφώνου σου. Μπορεί στην πραγματικότητα να τσιρίξα δυνατά την πρώτη φορά που το αγαπημένο μου Pokemon — Vulpix — εμφανίστηκε για να το συλλάβω. Αυτό δεν ίσχυε μόνο για τους υπάρχοντες οπαδούς των Pokémon όπως εγώ. Η μητέρα μου έπαιζε, η πεθερά της έπαιζε και όλοι περνούσαν καταπληκτικά. Ο τεράστιος αριθμός των ανθρώπων που έπαιζαν μετέτρεψε αυτό το παιχνίδι σε μια εκπληκτική εμπειρία που έφερε συντροφικότητα σε χιλιάδες ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Ξέρω ότι δεν ήμουν ο μόνος που ένιωθε έτσι.
Βρήκα τόσα πολλά
Ένα από τα πιο όμορφα μέρη για μένα ήταν να βρω τόσα πολλά προσεγμένα μέρη γύρω από τη γειτονιά μου και την πόλη μου. Τα PokéStops δημιουργήθηκαν σε διάφορους χώρους, από σχολεία και ταχυδρομεία έως εγκαταστάσεις τέχνης. Ζω ακριβώς νότια της Βαλτιμόρης, και ενώ η ραπ είναι κακή για πολλά πράγματα, υπάρχουν μερικές καταπληκτικές εγκαταστάσεις τέχνης στην πόλη.
Πέρασα μια ολόκληρη μέρα περιπλανώμενος με το τηλέφωνό μου, μια φορητή μπαταρία και πολλά μέρη για εξερεύνηση. Από όμορφες τοιχογραφίες που μου έκοψαν την ανάσα μέχρι ένα μικροσκοπικό καφενείο κρυμμένο σε μια γωνία. Ενώ το Pokémon Go σίγουρα με έβγαλε από το σπίτι και εξερευνώντας το περιβάλλον μου για πρώτη φορά, έκανε περισσότερα από αυτό. Με έκανε να σηκώνω το βλέμμα από το τηλέφωνό μου για να πάρω τα πάντα γύρω μου με χαρά. Ποτέ δεν είχα προσέξει πόσο μεγάλο μέρος του κόσμου μου έλειπε και κυρίως πόσο ήταν κρυμμένο στη μικρή μου προαστιακή γειτονιά.
Άξιζε τον κόπο
Αν και υπήρχαν σίγουρα κάποια προβλήματα που βρήκα με το Pokémon Go - συγκεκριμένα η σχετική έλλειψη ενδιαφέροντων αλιευμάτων κοντά στο σπίτι - συνολικά ήταν μια απολύτως εκπληκτική εμπειρία. Περπάτησα περισσότερο από ό, τι έκανα από τότε που κολλήθηκα στο Run, Zombies, και έχω τόσες πολλές γελοίες αναμνήσεις από αυτό. Συνάντησα γείτονες ενώ έπαιζα σε μια τοπική παιδική χαρά και πηγαίνοντας σε χώρους με πολλά PokéStop σήμαινε ότι έπεσα κυριολεκτικά σε δεκάδες άλλους παίκτες Pokémon Go.
Όταν ο καιρός κρύωσε και οι ομάδες εδραιώθηκαν περισσότερο στα εδάφη που ήλεγχαν, σταμάτησα σιγά σιγά να παίζω τόσο πολύ. Υπάρχουν πολλές πιθανότητες όταν ζεστάνει ο καιρός να κάνω backup την εφαρμογή και να την απολαύσω ξανά, αλλά αμφιβάλλω ότι θα επιστρέψει ποτέ η μαζική ροή παικτών. Ακόμα κι αν η τρέλα κράτησε μόνο λίγους μήνες, διασκέδασα περισσότερο με μια εφαρμογή από ό, τι είχα ποτέ πριν, και άξιζε εντελώς κάθε στιγμή μιας μπαταρίας που πέφτει ή πονάνε τα πόδια μου μετά από 4 μίλια πεζοπορώ.
Παίζεις ακόμα;
Έχετε παίξει Pokémon Go τον χειμώνα; Έχει φθαρεί η καινοτομία; Θα παίξεις ξανά όταν ζεσταθούν τα πράγματα; Ενημερώστε μας στα σχόλια παρακάτω!