Γιατί οι προγραμματιστές δεν είναι πιο διαφανείς σχετικά με τα έργα στα οποία εργάζονται τα επόμενα χρόνια; Γιατί δεν θα ανακοινώσουν επίσημα το παιχνίδι εμείς ξέρω είναι σε ανάπτυξη; Γιατί δεν μπορούμε να δούμε περισσότερα από ένα παιχνίδι που έχει ήδη ανακοινωθεί;
Ακούω αυτές τις ερωτήσεις όλη την ώρα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ειδικά όταν η Marvel κυκλοφορεί έναν ακόμη οδικό χάρτη που τις παρουσιάζει ταινίες για τα επόμενα πέντε χρόνια ή η Disney ανακοινώνει το εκατομμυριοστό spin-off του Star Wars που δεν θα γίνει καν για άλλη δεκαετία. Η απάντηση είναι τόσο διακριτική όσο και απλή.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους προγραμματιστές να σιωπούν το ραδιόφωνο για ένα έργο — ακόμα και ένα που έχει κυκλοφορήσει και δεν έχει λάβει θερμή υποδοχή όπως το Anthem — είτε το κάνουν για λόγους μάρκετινγκ είτε θέλουν απλώς να βάλουν το κεφάλι κάτω και να επικεντρωθούν στη δουλειά. Δεν μπορώ να αρχίσω να φαντάζομαι τα logistics που απαιτούνται για τη λήψη μιας τέτοιας απόφασης, αλλά μπορώ να πω ότι τουλάχιστον ένα μέρος της συνοψίζεται στην παρενόχληση που αντιμετωπίζουν οι προγραμματιστές σε καθημερινή βάση.
Μέρος του συνοψίζεται στην παρενόχληση που αντιμετωπίζουν οι προγραμματιστές.
Θυμηθείτε, αυτή είναι η κοινότητα που πρόσφατα παρενόχλησε έναν προγραμματιστή του Wolfenstein: Youngblood για να κλειδώσει τον λογαριασμό του στο Twitter για κάτι που δεν είχε κανέναν έλεγχο μέσα στο παιχνίδι. Είναι η ίδια κοινότητα που παρενοχλεί τακτικά τους προγραμματιστές σε όλους τους τομείς, ενεργώντας σαν να ξέρουν περισσότερα για τις περιπλοκές και τα εμπόδια της ανάπτυξης παιχνιδιών, ενώ στην πραγματικότητα δεν ξέρουν σχεδόν τίποτα — ακόμα και πότε ο Το Game Developers Conference (GDC) φιλοξενεί μια ολόκληρη εκδήλωση και ένα κανάλι στο YouTube αφιερωμένο σε αυτό ακριβώς το θέμα όπου μπορείτε να παρακολουθήσετε τους προγραμματιστές να μιλούν για τις εμπειρίες τους στην κατασκευή παιχνιδιών.
Δεν θα πω ψέματα, δεν ξέρω ούτε τις λεπτομέρειες της ανάπτυξης παιχνιδιών. Αλλά το παραδέχομαι και ακούω τι έχουν να πουν οι προγραμματιστές για αυτό. Δεν ισχυρίζομαι ότι ξέρω περισσότερα.
Απλά κοιτάξτε τι συμβαίνει με τις πιο μικρές, ασήμαντες ανακοινώσεις. Ο προγραμματιστής Indie πίσω από το Ooblets αποκάλυψε ότι το παιχνίδι του θα ήταν αποκλειστικό Epic Games Store για λίγο και η ομάδα δύο ατόμων αντιμετώπισε αδιανόητη, αμετανόητη παρενόχληση και απειλές για αυτή την απόφαση.
Ανεξάρτητα από οποιουσδήποτε λόγους αντιπαθείτε το Epic Games Store (για το οποίο δεν είναι η ώρα ούτε το μέρος για να τα συζητήσουμε), παρενόχληση όπως αυτή ήταν, είναι και θα είναι πάντα εντελώς αδικαιολόγητο. Τελεία.
Η Emily Grace Buck, πρώην προγραμματίστρια του Telltale και νυν Διευθύντρια αφήγησης Οι Γουέιλαντερς, είναι συχνά ειλικρινής σχετικά με αυτό το θέμα Κελάδημα.
Οι άνθρωποι στη βιομηχανία παιχνιδιών θα μπορούσαν να δείχνουν στους παίκτες την άλλη πλευρά πιο συχνά, αν δεν αντιμετωπίζαμε σχεδόν εγγυημένη επίθεση απειλών και μίσους τη στιγμή που θα τραβήξουμε την αυλαία.
Έχω παρατηρήσει ότι αυτό το συναίσθημα αντηχούσε πολύ από τους προγραμματιστές παιχνιδιών σε όλη τη βιομηχανία όλα αυτά τα χρόνια. Όταν κάποιος τραβήξει πίσω την κουρτίνα, αντιμετωπίζεται με εχθρότητα.
Είδαμε πώς αντιδρούν οι άνθρωποι ακόμη και στην ψευδαίσθηση μιας υποβάθμισης όπως αυτό που συνέβη Το έπος "Puddlegate" του Spider-Man στο PlayStation 4. Ολόκληρος βίντεο YouTube είναι αφιερωμένα σε αντιληπτές υποβαθμίσεις από την πρώτη εμφάνιση ενός παιχνιδιού έως τη δημόσια κυκλοφορία του στην αγορά.
Αυτό είναι μέρος του προβλήματος με την επίδειξη των παιχνιδιών νωρίς. Οι άνθρωποι παίρνουν αυτό που βλέπουν στο πιο ιδανικό, τέλειο περιβάλλον όπως θα είναι το τελικό προϊόν. Αυτό δεν συμβαίνει σχεδόν ποτέ. Βλέπετε ένα συνδυασμό του παιχνιδιού ότι οι προγραμματιστές έχουν εργαστεί υπερωρίες για να εξασφαλίσουν ότι τρέχει και φαίνεται άψογη. Και αυτή η συναρμογή μπορεί να μην κάνει καν την τελική κοπή.
Σε έναν ιδανικό κόσμο, θα είχαμε προγραμματιστές πρόθυμους να μοιραστούν περισσότερα σχετικά με τα έργα στα οποία εργάζονται και ο κλάδος θα ήταν καλύτερος γι' αυτό. Είναι όμως η κοινότητα αρκετά ώριμη για κάτι τέτοιο; Με τίποτα. Έχω πει προηγουμένως ότι δεν υπάρχει έλλειψη θυμού, απογοήτευσης ή απάθειας στο διαδίκτυο. Μπορώ σίγουρα να προσθέσω δικαίωμα σε αυτή τη λίστα.