Δούλευα σε ένα κατάστημα κινητής τεχνολογίας όταν το microUSB άρχισε να κυριαρχεί αργά στο οικοσύστημα κινητής τηλεφωνίας. Όλοι με τους οποίους δούλευα εκείνη την εποχή κοίταξαν κατάματα τον τεράστιο τοίχο των συνδέσμων κάννης, τα περίεργα πλαστικά βύσματα με χάλκινα κομμάτια στα πλαϊνά και αυτά τα τεράστια βύσματα 20 ακίδων με ίσους βαθμούς μίσους. Το MicroUSB άλλαξε όλα αυτά και τελικά έδωσε τη δυνατότητα σε σχεδόν κάθε τηλέφωνο και tablet να χρησιμοποιούν την ίδια υποδοχή τα τελευταία δύο χρόνια.
Ήταν μια καλή εκτέλεση, αλλά μετά τη χρήση του microUSB τις τελευταίες εβδομάδες, είμαι επιτέλους έτοιμος να αποχαιρετήσω αυτήν τη θύρα που αλλάζει τη βιομηχανία και να καλωσορίσω το USB-C ως τον τρόπο του μέλλοντος.
Δεν ήταν πολύ καιρό πριν, δεν με εντυπωσίασε αυτή η νέα υποδοχή USB. Η θύρα είναι φυσικά μεγαλύτερη από το microUSB, το κεντρικό στέλεχος σύνδεσης μέσα στο θηλυκό άκρο της θύρας φαινόταν εύθραυστο και δεν ήμουν ποτέ μέλος της ομάδας που βρίσκει σύνδεση σε καλώδιο microUSB απογοητευτικό. Ενώ η προδιαγραφή USB-C περιλαμβάνει μερικά συναρπαστικά πράγματα για τη μεταφορά δεδομένων και τη φόρτιση, κανένα από αυτά τα πράγματα δεν με επηρέασε προσωπικά. Ήδη χρησιμοποιώ και λατρεύω το Quick Charge 2.0 και επειδή ζω σε ένα μέρος όπου υπάρχει 802.11ac Wifi και το LTE υψηλής ταχύτητας ρέει ελεύθερα, σπάνια με ενδιαφέρει η ταχύτητα μεταφοράς της σύνδεσής μου USB.
Η εμπειρία δεν ήταν ούτε επαναστατική ούτε συντριβή. Μόνο ένα καλώδιο και μια θύρα, όπως τα χιλιάδες που είχα χρησιμοποιήσει πριν.
Επίσης, δεν είμαι μεγάλος οπαδός του καλωδίου πιο συχνά σε σύγκριση με το USB-C. Διαθέτω περισσότερο από το μερίδιό μου σε υλικό Apple και προσωπικά δεν αντέχω τα καλώδια Lightning. Τα καλώδια που περιλαμβάνει η Apple με το υλικό τους είναι συχνά φθηνά και κακώς κατασκευασμένα, ενώ ακόμη και τα ωραία καλώδια Lightning έχουν επικίνδυνα εύθραυστους συνδέσμους. Έχω σπάσει περισσότερους συνδέσμους Lightning από ό, τι θέλω να παραδεχτώ, είτε λόγω ατυχήματος και αδεξιότητας είτε λόγω κακής κατασκευής. Συγκριτικά, έχω σπάσει πολύ λιγότερα καλώδια microUSB και χρησιμοποιώ αυτά τα καλώδια πολύ πιο συχνά από το Lightning.
Ευτυχώς, τώρα ξέρω την αλήθεια για το USB-C. Τις τελευταίες δύο εβδομάδες χρησιμοποίησα σχεδόν αποκλειστικά το OnePlus 2 και το Asus ZenPad S 8.0. Αυτός ο συνδυασμός USB-C μου ζήτησε να αντικαταστήσω τα καλώδια που χρησιμοποιώ σε όλο το σπίτι και όταν ταξιδεύω με τον κατάλληλο εξοπλισμό, που έκανα αμέσως. Δεν παρατήρησα πραγματικά καμία διαφορά στη χρήση μου στην αρχή. Συνδέστε το καλώδιο όταν το χρειαζόμουν, αποσυνδέστε το όταν τελείωσα. Η εμπειρία δεν ήταν ούτε επαναστατική ούτε συντριβή. Μόνο ένα καλώδιο και μια θύρα, όπως τα χιλιάδες που είχα χρησιμοποιήσει πριν. Επίσης, καμία από τις συσκευές που χρησιμοποιώ αυτήν τη στιγμή δεν έχει κάποια από τις επιπλέον μαγείες που θα κάνουν το USB-C ξεχωριστό στο μέλλον. Αυτές είναι ουσιαστικά θύρες USB 2 σε υλικό χωρίς δυνατότητες γρήγορης φόρτισης ή μεγαλύτερες ταχύτητες μεταφοράς, οπότε πραγματικά δεν μου φαινόταν μεγάλο θέμα.
Εικόνα 1 από 3
Στα μισά της δεύτερης εβδομάδας χρειαζόμουν να βγάλω κάτι από το Samsung Galaxy S6 edge μου και σε αυτήν την αλληλεπίδραση συνειδητοποίησα πόσο διαφορετικά ήταν τα πράγματα. Μου πήρε δύο προσπάθειες για να βάλω το καλώδιο microUSB στη θύρα, μετά από τις οποίες αφαίρεσα αμέσως το καλώδιο για να ελέγξω τη θύρα επειδή ένιωθα ότι το καλώδιο δεν είχε τοποθετηθεί σωστά. Όταν συνέδεσα ξανά το καλώδιο όλα ήταν εντάξει, αλλά η σύνδεση εξακολουθούσε να μου φαίνεται χαλαρή και αδύναμη. Είχα ήδη γίνει μετατροπέας σε USB-C.
Ένα μεγάλο μέρος αυτού που κάνει αυτόν τον σύνδεσμο ξεχωριστό είναι ο εσωτερικός του σχεδιασμός. Ο οβάλ σύνδεσμος δεν είναι μόνο ελαφρώς φαρδύτερος και ψηλότερος από το microUSB, αλλά και μακρύτερος. Η εισαγωγή αυτής της θύρας σε ένα τηλέφωνο ή tablet αντιμετωπίζεται με ένα φυσικό κλικ κάθε φορά και η καθιστή θέση σημαίνει πολύ λίγη κίνηση. Δεν θα μπορείτε, για παράδειγμα, να γέρνετε την υποδοχή προς τα πάνω ή προς τα κάτω και να παρακολουθείτε καθώς το υλικό σας σταματά να καταχωρεί μια σύνδεση. Οι ακίδες σύνδεσης βρίσκονται και στις δύο πλευρές του κεντρικού μίσχου στο θηλυκό τμήμα της θύρας, οπότε μόλις συνδεθεί παραμένει έτσι.
Η ευθραυστότητα δεν με ανησυχεί τόσο πολύ μετά τη χρήση αυτών των υποδοχών τις τελευταίες εβδομάδες, αλλά εξακολουθεί να είναι κάτι για το οποίο είμαι επιφυλακτικός. Η σύνδεση USB-C στο OnePlus 2 είναι σταθερή. Πολύ λίγο κούνημα και με πολλούς τρόπους πιο σταθερό από τις περισσότερες συνδέσεις microUSB εκεί έξω. Πολλά από αυτά έχουν να κάνουν με το μεταλλικό σκελετό και τη θέση της θύρας. Το ZenPad S 8.0, από την άλλη πλευρά, έχει στρογγυλεμένο πλαστικό πλαίσιο και η θύρα είναι κλειστή στα δεξιά. Αυτή η έκδοση της θύρας έχει πολύ περισσότερη κίνηση σε αυτήν και φαίνεται ότι μια καλή πτώση στο καλώδιο θα προκαλούσε το ίδιο είδος θραύσης με το microUSB. Δεδομένου ότι πρόκειται να υπάρξει ένας τόνος υλικού με αυτήν τη θύρα στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, είναι σαφές ότι η συνολική ποιότητα θα διαφέρει για ορισμένους.
Η ουσία είναι αυτή — με ενδιαφέρει πολύ περισσότερο το USB-C να καταλάβει τον κόσμο στις μέρες μας. Μου αρέσει η αίσθηση του καλωδίου όταν κάθεται στη θύρα και όταν αρχίσουμε να βλέπουμε θύρες USB-C σε τηλέφωνα με την προδιαγραφή USB 3.1 πίσω από αυτό, οι πόρτες θα ανοίξουν για μερικά ενδιαφέροντα νέα χαρακτηριστικά. Μάλλον θα αρχίσουμε επίσης να βλέπουμε περισσότερα για τα τυποποιημένα αξεσουάρ USB, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα για άλλη μια μέρα.