Πώς το Android έγινε το λειτουργικό σύστημα της Google για τα πάντα

1. Εισαγωγή
2. Προϊστορία
3. Πρώτες ημέρες
4. Καθιστώντας το μεγάλο
5. Μεταμορφωμένο
6. Η Samsung ανεβαίνει
7. Jelly Bean Era
8. Παντού
9. Η τρίτη εποχή

Όταν κυριαρχείτε στον κόσμο των smartphone και χαράζετε με επιτυχία μια θέση ενάντια στην Apple στον χώρο του tablet, πού θα πάτε στη συνέχεια; Το 2014, η απάντηση για το Android ήταν παντού. Σε διάστημα δώδεκα μηνών, το Android εξερράγη σε φορητές συσκευές, τηλεοράσεις (και πάλι, μετά την κακομεταχείριση Google TV push), αυτοκίνητα και ακόμη και Chromebook. Το Android πήγε γρήγορα από το λειτουργικό λειτουργικό σύστημα της Google στην εταιρεία τα παντα Λειτουργικό σύστημα.

Στο έβδομο μέρος του Ιστορικό Android σειρά, θα δούμε πώς η Google ξεκίνησε το Android Auto, το Android TV και το Android Wear για να ωθήσει το Android σε νέα σύνορα. Θα εξετάσουμε τις μεταβαλλόμενες περιουσίες στον κόσμο των smartphone, καθώς η Samsung σκοντάφτει και η LG ανεβαίνει. Και θα δούμε πώς το Lollipop και μια νέα σειρά συσκευών Nexus θέτουν το στάδιο για την τρίτη εποχή του Android.

Το Android μπορεί να φορεθεί

Τον προηγούμενο χρόνο που πήραμε μια επίσημη συσκευή Android που έχει εγκριθεί από την Google, η ιδέα της Google να κάνει ένα έξυπνο ρολόι δεν ήταν απλώς δυνατή ή πιθανή, ήταν κάπως προφανής. Παρόλο που το αιφνιδιαστικό Apple Watch απέμεινε περισσότερο από ένα χρόνο από το να είναι διαθέσιμο, η Samsung κατάφερε να στείλει το πρώτο ρολόι μαζικής αγοράς Android, το Galaxy Gear το φθινόπωρο του 2013. Και άλλοι αρέσουν Χαλίκι είχε ήδη αποδείξει τις δυνατότητες της ιδέας.

Δεδομένου του ιστορικού της Google με Android σε τηλέφωνα και tablet, πολλοί παρατηρητές της βιομηχανίας περίμεναν από την εταιρεία να υιοθετήσει μια παρόμοια στρατηγική για τα φορητά. Ίσως να έχετε ένα ρολόι Nexus για να ξεκινήσετε τα πράγματα, τότε οι κατασκευαστές θα ήταν ελεύθεροι να τρελαθούν με τις δικές τους ιδέες. Η ποικιλομορφία (ή αν προτιμάτε, κατακερματισμός) θα προκύψει και το μερίδιο αγοράς θα αυξηθεί.

Πότε Android Wear τελικά έφτασε, όμως, η πραγματικότητα ήταν πολύ διαφορετική. Στην ουσία, κάθε ρολόι ήταν ρολόι Nexus και ήταν σαφές ότι η Google σκόπευε να ελέγχει την εμπειρία χρήστη και το λογισμικό αυτών των φορητών συσκευών πολύ πιο κοντά από ότι είχε τηλέφωνα ή tablet.

Κάθε ρολόι ήταν ρολόι Nexus. Και όλοι έπρεπε να παίξουν με τους κανόνες της Google.

Ομοίως, το ίδιο το Android Wear δεν ήταν ποτέ ανοιχτού κώδικα, με την Google να υποστηρίζει ότι ήταν ήδη χτισμένη στο AOSP, το Android Open Source Project.

Υπήρχαν μερικοί καλοί λόγοι για αυτήν την πιο κλειστή προσέγγιση. Πρώτον, το Android Wear βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στις (πολύ κλειστού κώδικα) Υπηρεσίες Google Play τόσο στο ρολόι όσο και στο τηλέφωνο. Και επειδή είναι λιγότερο ανοιχτό, η Google θα εμπόδιζε μια φθηνή, μη υποστηριζόμενη, σύντομα να εγκαταλειφθεί, φορετή φόρμα να χτυπήσει διάφορες αγορές.

Οι κατασκευαστές Smartwatch ήταν ελεύθεροι να κάνουν διαφοροποίηση μέσω του σχεδιασμού και των προεγκατεστημένων εφαρμογών, φυσικά, αλλά διαφορετικά έπρεπε να παίξουν με τους κανόνες της Google - πολύ περισσότερο από ό, τι στον κόσμο των smartphone.

Με την ανακοίνωση του ίδιου του Android Wear ήρθε υλικό από την LG (με το G Watch) και τη Motorola (με το Moto 360). Η Motorola ήταν ήδη στη διαδικασία να ανακαλύψει εκ νέου τον εαυτό της ως "εταιρεία Google" και το όμορφο στρογγυλό ρολόι που ανακοίνωσε ήταν η μεγάλη ιστορία την ημέρα. Αντίθετα, η προσπάθεια της LG φάνηκε σαν ένα προϊόν αναφοράς, παράξενα χωρίς πραγματικό σχεδιασμό ή αίσθηση. (Το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί για την μετέπειτα προσπάθεια της Samsung για το Android Wear, το Gear Live, το οποίο στάλθηκε παράλληλα με το G Watch.)

"Το Android Wear δεν είχε αρχικά μια στρογγυλή διεπαφή χρήστη."

Αλλά το Moto 360 και η στρογγυλή του οθόνη δεν ήταν μόνο συμβεί. Στην πραγματικότητα, πριν από την ανακοίνωσή του, το Android Wear ήταν πολύ πλατφόρμα μόνο για τετράγωνο. Ο Ανώτερος Αντιπρόεδρος του Σχεδίου Εμπειρίας Καταναλωτή της Motorola, Jim Wicks, είπε στους Android Central ότι το ίδιο το Moto έπρεπε να πιέσει για να κάνει το όραμά του για ένα στρογγυλό έξυπνο ρολόι πραγματικότητα.

"Το ενδιαφέρον είναι ότι το Android Wear δεν είχε αρχικά ένα στρογγυλό περιβάλλον εργασίας χρήστη. Ήταν ορθογώνιο ", λέει ο Wicks," Όταν η [Google] είδε τι κάναμε στο "γύρο" και με τον τρόπο που ήμασταν οδηγώντας πράγματα εκεί, τους ώθησε να πάνε και να κάνουν «γύρο» και να ενσωματώσουν μια στρογγυλή έκδοση του Android Φορούν."

"Στην πραγματικότητα, η δουλειά του UI για το Moto 360 ήταν μια συνεργασία."

Στην πραγματικότητα, η δουλειά του UI για την πρώτη ήταν μια συνεργασία. Οι σχεδιαστές μας ασχολήθηκαν με το σχεδιασμό του πρώτου γύρου διεπαφής χρήστη για Android, επειδή ήταν ο τρόπος για να το φτάσουμε στην αγορά εγκαίρως. Και στο τελικό αποτέλεσμα όλα γίνονται Android Wear. "

Αυτή η επιπλέον δουλειά UI συνέβαλε στο μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι την κυκλοφορία του Moto 360, όπως ΜΕΤΑ ΧΡΙΣΤΟΝ έμαθε από εμπιστευτικά μέσα εκείνη την εποχή. Καθώς ένας κατασκευαστής συσκευών πληροφόρησε μια ομάδα δημοσιογράφων εκείνη την εποχή, "η δημιουργία μιας στρογγυλής οθόνης δεν είναι τόσο δύσκολη." Ήταν το λογισμικό που περίμεναν όλοι.

Τον επόμενο χρόνο, στρογγυλά σχέδια κυριάρχησαν στο Android Wear, με μόνο το ASUS να κολλάει με ένα πιο παραδοσιακό τετραγωνικό περιβάλλον χρήστη μέσω της σειράς ZenWatch.

Το λογισμικό και το UI ήταν μόνο η μισή μάχη. Η πρώτη έκδοση του Android Wear, Android 4.4W, βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στα φωνητικά χειριστήρια, δεν διέθετε γρήγορη πρόσβαση σε ένα συρτάρι εφαρμογών και είχε σχετικά περιορισμένη υποστήριξη για την εκτέλεση εφαρμογών στο ίδιο το ρολόι. Αντίθετα, όλα αφορούσαν ορατές ειδοποιήσεις και αλληλεπίδραση με τη δική σας τηλέφωνο εφαρμογές από απόσταση. Στην ουσία, η αντίθετη προσέγγιση σε αυτό που έκανε η Samsung στο Galaxy Gear.

Τη στιγμή της γραφής, εξακολουθούμε να καταλαβαίνουμε τι πρέπει να κάνει ένας υπολογιστής με καρπό και πώς πρέπει να συμπεριφέρεται. Μόνο τώρα οι στρατηγικές λογισμικού Samsung και Google πλησιάζουν αργά σε κάποιο κοινό έδαφος.

Android Auto

"Με πολλούς τρόπους τα αυτοκίνητά μας μας κρατούν συνδεδεμένους με τους φυσικούς κόσμους γύρω μας, αλλά παραμένουν αποσυνδεδεμένοι από τις άλλες συσκευές μας στην ψηφιακή μας ζωή."

Αυτό ήταν από τον Patrick Brady της Google στο ανακοινώνοντας το Android Auto στο συνέδριο προγραμματιστών Google I / O στα μέσα του 2014. Και με πολλούς τρόπους δεν θα μπορούσε να είναι πιο αληθινό. Εκτός από τις βασικές συνδέσεις Bluetooth και μια πολυάριθμα ιδιόκτητα συστήματα κατασκευαστών, υπήρχαν πολύ λίγα για να απολαύσουν οι χρήστες smartphone στο αυτοκίνητο.

Αυτό άρχισε να αλλάζει με το Android Auto και από την πλευρά της Apple με το CarPlay για iOS.

Η ουσία είναι απλή: Το τηλέφωνό σας συνδέεται στο σύστημα ψυχαγωγίας του αυτοκινήτου σας. Το Android Auto βρίσκεται στην πραγματικότητα στο ακουστικό σας, με την έξοδο που αποστέλλεται στην οθόνη του αυτοκινήτου. Συνήθως αναφέρεται ως "μετάδοση", όχι σε αντίθεση με (αλλά επίσης δεν είναι εντελώς παρόμοιο) με αυτό που συμβαίνει με το Chromecast της Google. Το σημαντικό είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των εργασιών γίνεται στο τηλέφωνο και όχι από το αυτοκίνητο. Και αυτό σημαίνει ότι όταν υπάρχουν ενημερώσεις που θα γίνουν, θα γίνουν στο τηλέφωνο και όχι στο όχημα των πραγμάτων.

Το σημαντικό είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των εργασιών γίνεται στο τηλέφωνο και όχι από το αυτοκίνητο. Και αυτό σημαίνει ότι όταν υπάρχουν ενημερώσεις, θα γίνουν στο τηλέφωνο.

Είναι ένας τρόπος να παρακάμψετε αυτό που παραδοσιακά (και απογοητευτικά) υπήρξε πολύ αργή λειτουργία για να εξελιχθεί. Μόνο τα τελευταία χρόνια έχουμε αρχίσει να βλέπουμε οθόνες με οποιαδήποτε αξιοπρεπή ανάλυση στο αυτοκίνητο. Μπορεί να περάσετε από πέντε ή 10 (ή περισσότερα) τηλέφωνα στη διάρκεια ζωής του οχήματός σας. Και αυτά τα τηλέφωνα υπόκεινται Ο Νόμος του Μουρ, το οποίο ουσιαστικά δηλώνει ότι δεν υπάρχει τρόπος στην κόλαση η αυτοκινητοβιομηχανία να είναι σε θέση να συμβαδίσει με τη βιομηχανία smartphone. Και ίσως δεν θα έπρεπε. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θέλουμε τα τηλέφωνά μας να παίζουν ωραία με τα αυτοκίνητά μας.

Και τώρα έχουμε το Android Auto. Τα πρώτα αυτοκίνητα με ενσωματωμένο το Android Auto άρχισαν να κυκλοφορούν το 2015, κυρίως με το Hyundai Sonata. (Αν και οι πρώτες κατασκευές του αυτοκινήτου απαιτούσαν μια ενημέρωση λογισμικού.) Άλλοι κατασκευαστές ακολούθησαν σύντομα, και πολλά νέα αυτοκίνητα υποστηρίζουν το Android Auto και Το CarPlay, μαζί με οποιοδήποτε ιδιόκτητο σύστημα ψυχαγωγίας παρέχεται στάνταρ. Το Android Auto δεν αντικαθιστά τα συστήματα των κατασκευαστών αυτοκινήτων. (Τουλάχιστον όχι ακόμα.) Βασίζεται σε αυτό.

Τι μπορείτε πραγματικά κάνω με το Android Auto περιορίζεται από τη σχεδίαση. Και αυτό είναι κυρίως καλό.

Υπάρχουν επίσης μερικές επιλογές aftermarket, όπως τρεις από την Pioneer και ένα ζευγάρι από το Kenwood. Αναμένουμε ακόμη περισσότερες εταιρείες να πηδήσουν σε αυτό το δαχτυλίδι σε κάποιο σημείο.

Όσο για ό, τι μπορείτε πραγματικά κάνω με το Android Auto, είναι περιορισμένο. Επίτηδες. Οι εφαρμογές πολυμέσων μπορούν κυρίως να κάνουν τη δουλειά τους - μουσική και podcast και παρόμοια. Όμως όχι βίντεο. Από τη σχεδίαση, το Android Auto και οι συμβατές εφαρμογές δεν μπορούν (και, σύμφωνα με την εμπειρία μας, να μην) αποσπούν την προσοχή. Η ανταλλαγή μηνυμάτων, από την άλλη πλευρά, μπορεί να είναι λίγο ενδιαφέρουσα, καθώς δεν υπάρχει πραγματικά τρόπος να αποτρέψετε μια εφαρμογή να σας ενοχλεί στο αυτοκίνητο. Το Google Hangouts και η ανταλλαγή μηνυμάτων μπορούν να διαβάσουν τα εισερχόμενα μηνύματα, όπως και μερικές άλλες εφαρμογές. Αλλά θα μάθετε γρήγορα ότι υπάρχει μια διαφορά μεταξύ περιστασιακών εμπρός-πίσω, και να πιάσετε το ping-ping-ping-ping μιας συνομιλίας Skype.

Αλλά είναι πρώτες μέρες ακόμα για το Android Auto. Καθώς κοιτάζουμε πίσω την ιστορία του Android, είναι προφανές ότι η χρήση των smartphone μας στο αυτοκίνητο - με ασφάλεια - θα αυξηθεί μόνο σε σημασία και ότι το Android Auto θα διαδραματίσει μεγάλο ρόλο στο μέλλον.

HTC One, πάρτε τρία

Μετά από χρόνια αποσυνδεδεμένων εκκινήσεων σε διάφορες χώρες, το HTC One (M7) του 2013 είχε αναδειχθεί ως μοναδική παγκόσμια ναυαρχίδα για την εταιρεία της Ταϊβάν. Αν και το μικρότερο One Mini και το υπερμεγέθη One Max δεν είχε τεράστιες επιτυχίες, το ίδιο το M7 επαινέθηκε κριτικά και έγινε δεκτό από τους πελάτες. Φαινόταν ότι κανένας στον κόσμο του Android δεν θα μπορούσε να προκαλέσει την HTC στην ποιότητα κατασκευής και στα υλικά, και έτσι η εταιρεία πήγε στο 2014 προσπαθώντας να ανεβάσει τα δυνατά σημεία του HTC One στο επόμενο επίπεδο.

Εδώ λοιπόν ήταν το HTC One (M8): μαλακότερες μεταλλικές καμπύλες, μια μεγαλύτερη οθόνη, μια περίεργη κάμερα ανίχνευσης βάθους και ένα όνομα που έφερε το "M8" από ένα κωδικό όνομα σε ένα μέρος της μάρκας της HTC. Στην πραγματικότητα, κατά την προετοιμασία για την εκκίνηση, το τηλέφωνο αναφερόταν στην επωνυμία ως "το νέο HTC One". Το όνομα που εκτυπώθηκε σε ορισμένα κουτιά πρώιμης λιανικής ήταν "HTC One". Φέρνοντας το "M8" στο προσκήνιο, φαίνεται ότι ήταν μια απόφαση της τελευταίας στιγμής - πιθανότατα να αποφύγει τη σύγχυση με το μοντέλο του περασμένου έτους, το οποίο το ίδιο μετονομάστηκε ως HTC Ένα (M7).

Ανεξάρτητα από αυτό, δεν είμαστε συνηθισμένοι να υπάρχουν πολλά HTC Ones. Το 2012 μας έδωσε μια αλφάβητο σούπα με ένα επώνυμα ακουστικά, μια τάση που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Το ίδιο το τηλέφωνο, όπως και ο προκάτοχός του, ήταν το είδος της συσκευής που ενέπνευσε το δέος όταν σηκώθηκε για πρώτη φορά. Το καμπύλο μέταλλο ήταν ολισθηρό στο χέρι, αλλά ήταν μια χαρά που κρατούσε, αναμφισβήτητα ξεπερνώντας τα τελευταία iPhone της εποχής. Το Μ8 αισθάνθηκε ειδικός με τέτοιο τρόπο που κανένα ακουστικό HTC από τότε δεν κατάφερε να συλλάβει.

Ο Peter Chou πέρασε χρόνο μεταφέροντας ξύλινα mock-up M8 για να εξασφαλίσει την αίσθηση στο χέρι ακριβώς δεξιά.

Τότε, ο Διευθύνων Σύμβουλος Peter Chou, μας είπε, πέρασε χρόνο μεταφέροντας ξύλινα mock-up του M8 για να διασφαλίσει ότι η αίσθηση στο χέρι ήταν ακριβώς δεξιά.

Και το λογισμικό HTC Sense πήρε ένα νέο χρώμα, με ελαφρύτερα χρώματα, περαιτέρω δυνατότητα προσαρμογής και νέα κόλπα επεξεργασίας φωτογραφιών.

Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη μοναδική "Duo κάμερα" ανίχνευσης βάθους που βρίσκεται στο πίσω μέρος του τηλεφώνου. Δεν καταγράφει από μόνη της εικόνες, αλλά θα μπορούσε να παρέχει πληροφορίες βάθους για λήψεις που τραβήχτηκαν με την κύρια κάμερα και αυτές θα μπορούσαν στη συνέχεια να χρησιμοποιηθούν για την εφαρμογή καλλιτεχνικών και τρισδιάστατων εφέ στις εικόνες. Το μόνο πρόβλημα ήταν η κύρια πίσω κάμερα, η μονάδα "Ultrapixel" 4 megapixel της HTC, δεν είχε αλλάξει πολύ από το M7. Όπως και πριν, ήταν πάνω από το μέσο όρο σε χαμηλό φωτισμό, αλλά είχε άθλια απόδοση σε ορισμένες υπαίθριες σκηνές.

Φαινόταν ότι η HTC είχε ανακαλύψει ένα από τα πιο σημαντικά μέρη ενός smartphone - την κάμερα - και προσπάθησε να αντισταθμίσει το τέχνασμα. Τους μήνες που ακολούθησαν, οι αντίπαλοι μπόρεσαν να μιμηθούν τα τεχνάσματα του M8 με βάθος στο λογισμικό, χωρίς δεύτερη κάμερα.

Η HTC ανάμιξε τα πράγματα για την κυκλοφορία του M8, πιέζοντας να φτάσει στην αγορά μπροστά από το αναμενόμενο Galaxy S5 της Samsung. Το μεγάλο μυστικό, το οποίο τελικά κυκλοφόρησε η βρετανική εταιρεία λιανικής πώλησης Carphone Warehouse, ήταν ότι το M8 επρόκειτο να κυκλοφορήσει αμέσως την ημέρα της κυκλοφορίας σε ορισμένες χώρες. Όμως, η πιστοποίηση και η συνεργασία αερομεταφορέων που απαιτούνται για να γίνει αυτό το έργο οδήγησαν σε διαρροές. Πλήθος διαρροών.

Η HTC κυκλοφόρησε την πρώτη μέρα λιανικής, αλλά έχασε τον έλεγχο του μηνύματος μέσω αναπόφευκτων διαρροών.

Η πρώτη σωστή ματιά πολλών οπαδών στο M8 δεν προήλθε από συνέντευξη τύπου, αλλά από ένα παιδί στο YouTube που εκτοξεύει το Soulja Boy μέσω των ηχείων του τηλεφώνου BoomSound. Η HTC κυκλοφόρησε την πρώτη μέρα, αλλά το πλήρωσε χάνοντας τον έλεγχο του μηνύματος πριν από την κυκλοφορία.

Συνολικά, το HTC One δεύτερης γενιάς ήταν τόσο δημοφιλές όσο το πρώτο, και η HTC επωφελήθηκε από το ανυπόφορο τηλέφωνο Samsung εκείνης της χρονιάς, το πλαστικό Galaxy S5. Όμως, ενώ η εταιρεία ήταν τόσο ισχυρή όσο ποτέ στο σχεδιασμό, δεν είχε καταλάβει πολύ έδαφος στον κύριο τομέα της αδυναμίας: την απεικόνιση. Και έπρεπε ακόμη να ανταγωνιστεί με τα μεγάλα κέρδη της Samsung, της Apple και της LG.

Και τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, το M8 είχε άλλη τιμή για το όνομά του: το τελευταίο ακουστικό του Google Play που πωλήθηκε πριν από τη σειρά. Για τους γνώστες της εμπειρίας Android που δεν είχαν πειστεί από το Plasticky Nexus 5, το GPe M8 έγινε αγαπημένο των θαυμαστών.

Η Samsung υποχωρεί

Υπάρχουν επιχειρήματα σχετικά με το πότε η Samsung Πραγματικά κορυφώθηκε, αλλά είναι σαφές ότι το 2014 ήταν μια ταπεινή χρονιά για τον μεγαλύτερο κατασκευαστή τηλεφώνων Android στον κόσμο. Αφού είδα την αχαλίνωτη επιτυχία το 2013 με το Galaxy S3 και την παράδοση της αναγνώρισης της μάρκας με το Το Galaxy S4 ένα χρόνο αργότερα, η υπόλοιπη βιομηχανία smartphone προχώρησε, ενώ η Samsung έκανε περισσότερα ίδιο.

Τα μεγάλα αγόρια είχαν πιάσει και ξεπέρασε τη Samsung με πολλούς τρόπους. Και ένα ιππικό μικρότερων παικτών σπρώχνει Ολοι να κάνουμε καλύτερα.

Μέχρι τη στιγμή που το Galaxy S5 έφτασε στις αρχές του 2015, άλλοι κατασκευαστές είχαν φτάσει - και ξεπέρασαν - τη Samsung με διάφορους τρόπους. Κατασκευή ποιότητας; Άλλοι πειραματίζονταν με μέταλλο και γυαλί καθώς η Samsung κολλούσε στο πλαστικό. Λογισμικό? Τα τηλέφωνα Samsung έτρεχαν τα ίδια τσιπ Snapdragon 801 με τους αντιπάλους τους, αλλά το λογισμικό ήταν καθυστερημένο και άσχημο. Καθώς οι καταναλωτές ήταν έτοιμοι να πραγματοποιήσουν αναβάθμιση από τα Galaxy S3s, το τοπίο του κινητού είχε αλλάξει δραματικά - η HTC κατασκευάζει όμορφα τηλέφωνα εντελώς από μέταλλο με λογισμικό με κλίμακα, η LG είχε την αναζωογονημένη σειρά G της, η Motorola επέστρεψε με μια νέα σχεδίαση και λογισμικό smartphone και ένα ιππικό μικρών κατασκευαστών ήταν δραστήριος Ολοι να κάνουμε καλύτερα.

Αλλά το Galaxy S5 ήταν βασικά το ίδιο με τις δύο προηγούμενες επαναλήψεις. Είχε μια ελαφρώς μεγαλύτερη οθόνη, αλλά ήταν ακόμα κατασκευασμένο από απίστευτα φθηνό πλαστικό. Το λογισμικό είχε ακόμη δεκάδες άχρηστα χαρακτηριστικά και φαινόταν λίγο παλιό. Η ποιότητα της κάμερας βελτιώθηκε με έναν νέο αισθητήρα ISOCELL, αλλά ήταν φρικαλέος σε χαμηλό φωτισμό και δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί τις οπτικά σταθεροποιημένες κάμερες των αντιπάλων. Η συμπερίληψη της στεγανοποίησης ήταν ευπρόσδεκτη, αλλά δεν ήταν αρκετή για να αντισταθμίσει τα λάθη αλλού.

Στα τέλη του 2014 έφερε μια μικρή επανάσταση σχεδιασμού για τη Samsung, με τα Galaxy Alpha και Note 4.

Με τον αυξανόμενο ανταγωνισμό και την έλλειψη μεγάλων δυνατοτήτων για να ενθουσιάσουν τους ανθρώπους για το ίδιο το Galaxy S5, η Samsung δεν είχε επιτυχία στα χέρια της με τον τρόπο που έκανε με τα προηγούμενα τηλέφωνα Galaxy S. Όταν κάποιος περπατούσε σε ένα κατάστημα κινητής τηλεφωνίας ψάχνοντας τηλέφωνο, δεν είχε πλέον την προεπιλογή σκέφτηκα "iPhone ή Galaxy" - υπήρχαν πολλές άλλες συναρπαστικές επιλογές που άξιζαν τις δικές τους προσοχή.

Η συνειδητοποίηση ήταν κρύα - το Galaxy S5 απλώς δεν πουλούσε με τον τρόπο που είχαν οι προηγούμενες συσκευές Galaxy S και αυτό δεν ήταν κάτι που η Samsung αντιμετώπισε χρόνια. Συνειδητοποιώντας ότι απαιτείται αλλαγή και βελτίωση για να συμβαδίζει με τον ταχύ ρυθμό της καινοτομίας στο Android space, η Samsung προχώρησε σε μια πλήρη αναδιοργάνωση της στρατηγικής της με τις κυκλοφορίες των Galaxy Alpha και Galaxy Σημείωση 4.

Η Samsung ανταλλάσσει το μεγαλύτερο μέρος του πλαστικού σε αυτά τα τηλέφωνα με λεπτόκοκκο μέταλλο και στενές ανοχές, βελτίωσε το Η εμπειρία της κάμερας ουσιαστικά, και ακόμη και άρχισε να συνειδητοποιεί ότι το λογισμικό της ήταν υπερβολικό και χρειάστηκε κλάδεμα πίσω. Ήταν μια γρήγορη απάντηση στις κριτικές του Galaxy S5, και οι άνθρωποι παρατήρησαν.

Ενώ δεν θα δούμε μια πλήρη αναζωογόνηση της στρατηγικής τηλεφώνου της Samsung μέχρι τον επόμενο χρόνο με την έναρξη του Το Galaxy S6, το Galaxy Alpha και το Galaxy Note 4 ήταν υπέροχα βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση για να συνεχίσουν μπροστά από τον ανταγωνισμό.

LG G3 και η εποχή του Quad HD

"Ο Steve Jobs ήταν λάθος", είπε ο Dr. Ramchan Woo της LG Android Central στη διοργάνωση του G3 στο Λονδίνο τον Μάιο του 2014, "Αγαπάμε τον Steve Jobs, αλλά έκανε λάθος."

"Ο Steve Jobs ήταν λάθος" σχετικά με την πυκνότητα pixel smartphone, είπε η LG.

Ο Woo μιλούσε για τα συχνά αναφερόμενα σχόλια του Jobs στη συνέντευξη τύπου του iPhone 4, όπου μίλησε για "έναν μαγικό αριθμό σωστά περίπου 300 εικονοστοιχεία ανά ίντσα, "όπου ο ανθρώπινος αμφιβληστροειδής δεν μπορεί πλέον να κάνει διάκριση μεταξύ των εικονοστοιχείων σε μια οθόνη που διατηρείται από 10 έως 12 ίντσες Μακριά.

Η LG, που η ίδια είχε κατασκευάσει τις πρώτες οθόνες "Retina" για την Apple, μόλις πέρασε αυτόν τον μαγικό αριθμό με το αστρονομικά υψηλό πάνελ Quad HD 538-pixel / ίντσα (2560x1440) της G3. Αυτή ήταν μια οθόνη υψηλότερης ανάλυσης από ό, τι σε όλες εκτός από τις τηλεοράσεις υψηλότερης τεχνολογίας, αλλά στην παλάμη του χεριού σας. Και υπήρχε σκεπτικισμός ως προς το εάν χρειαζόμασταν πραγματικά μια τόσο εντυπωσιακή πυκνή οθόνη και ποιες άλλες τεχνολογικές αντισταθμίσεις μπορεί να υπάρχουν.

Όπως και η Samsung, η LG είχε πλέον ένα συναρπαστικό, κάθετα ενσωματωμένο smartphone.

Αποδείχθηκε ότι υπήρχαν μερικά. Η διάρκεια ζωής της μπαταρίας του G3 ήταν αξιοπρεπής, αλλά όχι μεγάλη. Και αυτή η οθόνη "2K" παρήγαγε περισσότερα σιωπηλά χρώματα από τα ανταγωνιστικά LCD 1080p. Αλλά ήταν ένα μοναδικό σημείο πώλησης για την LG, σε μια εποχή που ήταν δύσκολο να γίνει διάκριση έναντι της τοπικής αντίπαλης Samsung. Το LG G3 ήταν επίσης ένα από τα λίγα τηλέφωνα εκείνη τη στιγμή με οπτική σταθεροποίηση εικόνας (OIS), η οποία τη βοήθησε να ξεπεράσει τη Samsung στη νυχτερινή φωτογραφία. Και η αυτόματη εστίαση με τη βοήθεια λέιζερ, προσαρμοσμένη από την τεχνολογία ρομπότ ηλεκτρικής σκούπας της LG, της έδωσε μια άλλη τεχνολογική πρώτη που μπορεί να καυχηθεί.

Ακριβώς όπως η Samsung δημιούργησε κάθετα ενσωματωμένα smartphone Galaxy, η LG άρχισε τελικά να αξιοποιεί δυνατότητες στις οικιακές οθόνες, τις μονάδες κάμερας (αν και η Sony παρέσχε ακόμα τους αισθητήρες), τις μπαταρίες και, καλά, λέιζερ. Και καθώς η Samsung υποχώρησε το 2014, η G3 βοήθησε την LG σε μια χρονιά προφυλακτήρα.

Έμειναν όμως μερικές αδυναμίες. Ο σχεδιασμός και η απόδοση του λογισμικού ήταν σημεία πόνου για την LG. Και ενώ το νέο, γεωμετρικό, "LG UI 3.0" ήταν μια βελτίωση στο τεχνικό χρώμα του G2, ήταν επιρρεπής σε διαλείπουσα καθυστέρηση και συχνά υπερβολική στην επίστρωση τετραγώνων και κύκλων έναντι του χρήστη Android διεπαφή.

Η LG εξακολουθεί να μην βρίσκεται στην κορυφή του σχεδιασμού λογισμικού. Και άλλα τηλέφωνα QHD θα ακολουθήσουν αργότερα το 2014, καθώς οι κατασκευαστές οθονών και chipset έχουν καλύτερη επίδοση στα πράγματα. Παρ 'όλα αυτά, το G3 ήταν ένα σημαντικό σήμα υψηλού νερού για την LG όσον αφορά την τεχνολογική διαφοροποίηση.

Lollipop και μια νέα προσέγγιση στο Nexus

Το φθινόπωρο σημαίνει ότι ήρθε η ώρα για μια νέα έκδοση του Android και νέα πράγματα Nexus για να συνεχίσει. Τον Οκτώβριο του 2014, αυτό σήμαινε το Lollipop και τρία νέα κομμάτια υλικού Nexus - το Nexus 6, το Nexus 9 και το Nexus Player.

Η μεγαλύτερη αλλαγή στο Android σε τρία χρόνια έφερε μια νέα σχεδιαστική γλώσσα και μια πληθώρα αλλαγών.

Μετά από αρκετά χρόνια σχεδιασμού Holo, ο Matias Duarte και η ομάδα των εύθυμων ανδρών μας έδωσαν το Material Design με το Android 5.0 Lollipop. Οι αλλαγές ήταν οπτικά διαφορετικές - φωτεινότερα χρώματα, λεπτότερες γραμματοσειρές και σχολαστικό σχέδιο που βασίστηκε στην ιδέα του στρώματα χαρτιού συναντήθηκαν με μικτή ανταπόκριση από τους πιστούς Android, αλλά οι περισσότεροι από τον κλάδο επαίνεσαν τη συνεκτική και όμορφη σχέδιο.

Σχεδιασμός υλικού και πολλές από τις χιλιάδες νέα API άνοιξαν νωρίς στους προγραμματιστές Android, μέσω της προεπισκόπησης προγραμματιστή "Android L" (όπως ονομάστηκε τότε). Για πρώτη φορά μετά από χρόνια, οι προγραμματιστές θα μπορούσαν να ξεκινήσουν τη μελλοντική έκδοση του Android σε λειτουργία σε συσκευές Nexus 5 και Nexus 7 μήνες πριν από την τελική πτώση κώδικα.

Υπήρχαν πολλά να μου αρέσει και το Lollipop εκτός του σχεδίου. Η νέα διαδικασία ρύθμισης Tap and Go έκανε πιο απλή τη μετάβαση από το ένα Android στο άλλο, τη λειτουργία επισκέπτη και τις καρφιτσωμένες εφαρμογές για εκείνες τις ώρες που πρέπει να αφήσετε κάποιος δανείζεται το τηλέφωνό σας και Επισκόπηση, η νέα προβολή πολλαπλών εργασιών δημιουργήθηκε για έναν καλύτερο τρόπο εναλλαγής μεταξύ εφαρμογών και παρακολούθησης του τι μπορεί να είναι τρέξιμο. Φυσικά, υπήρχε λίγο DNA της Motorola, δηλαδή η δυνατότητα να πείτε "OK Google" ενώ το τηλέφωνό σας ήταν σε κατάσταση αναμονής, και η νέα οθόνη περιβάλλοντος έριξε λίγες πληροφορίες στην οθόνη σας ενώ η οθόνη ήταν "απενεργοποιημένη" και αδρανής. Καλά πράγματα παντού, ακόμα κι αν δεν είστε λάτρης του Material Design.

Στις πρώτες μέρες του Lollipop, υπήρχαν σφάλματα. Πολλά σφάλματα.

Φυσικά, πολλά λάθη ήρθαν μαζί με το Lollipop. Αυτά ταξινομήθηκαν λογικώς γρήγορα με ενημερώσεις, οι οποίες φυσικά ήταν πολύ αργές για να φτάσουν σε άλλες συσκευές που δεν έλεγαν το Nexus στο πίσω μέρος. Οι πρώτες εκδόσεις του Lollipop σε ορισμένα μοντέλα, για παράδειγμα το Moto X ή το Galaxy Note 4, δεν ήταν κάτι για το οποίο θα έπρεπε να είναι περήφανοι. Το Android 5.1.1 ταξινόμησε τα περισσότερα από τα ζητήματα και το Lollipop αποδείχθηκε αξιόλογη ενημέρωση για παραγωγικότητα, σταθερότητα και ασφάλεια.

Από την πλευρά του υλικού, η Google κυκλοφόρησε επίσης τρεις ξεχωριστές συσκευές για να δείξει τι νέο ήταν και για να δείξει τι θα μπορούσε να γίνει.

Το Nexus 6 που κατασκευάστηκε από τη Motorola ήταν ένα θηρίο 6 ιντσών που πόλωσε σχεδόν όλους. Πέρα από το μέγεθος - το Nexus 6 ήταν αναμφίβολα τεράστιο - η τιμή του ακουστικού της Google 2014 έπληξε πολλούς. Αντί να διατηρήσει την τάση της δημιουργίας καλοφτιαγμένων φορητών ακουστικών, το Nexus 6 είχε τιμή όπως και οποιοδήποτε άλλο μοντέλο υψηλών προδιαγραφών από οποιονδήποτε άλλο κατασκευαστή. Η εξαιρετική ποιότητα κατασκευής της Motorola και το νέο λειτουργικό σύστημα της Google δεν ήταν αρκετά για να πληρώσουν οι περισσότεροι άνθρωποι 500 $ (ή περισσότερα) για ένα ξεκλείδωτο τηλέφωνο, και αυτό σίγουρα έβγαλε μερικά πολύχρωμα σχόλια σε ολόκληρο το Διαδίκτυο. Με όλα όσα ειπώθηκαν και ολοκληρώθηκαν (και τώρα που μπορείτε να πάρετε ένα Nexus 6 για πολύ λιγότερα από τα μετρητά σας), το Nexus 6 ήταν ένα από τα καλύτερα τηλέφωνα του 2014 - αν μπορούσατε να πάρετε τα χέρια σας γύρω από το μεγάλο βαρύ πλαίσιο.

Το 64-bit Android βρισκόταν για μια δύσκολη εκκίνηση στο επιθετικό tablet Nexus 9.

Επειδή ήταν καιρός για ένα νέο tablet, η Google, η HTC και η NVIDIA συγκεντρώθηκαν και μας έφεραν το Nexus 9. Το Nexus 9 έφερε δύο μεγάλο αλλαγές στον κόσμο των tablet Android - υλικό 64-bit και οθόνη με αναλογία διαστάσεων 4: 3. Από την πλευρά του λογισμικού, το Nexus 9 αντιμετώπισε τα ίδια προβλήματα με το Lollipop που έκανε το Nexus 6 και οι πρώτες μονάδες είχαν κάποια προβλήματα ποιότητας παραγωγής για να τα πάνε μαζί τους. Είχε επίσης την ακριβή τιμή και η ρεσεψιόν ήταν χλιαρή στην αρχή. Τελικά, τα ζητήματα όπως η πλάτη "αναπήδησης", οι διαρροές μνήμης και οι υψηλές τιμές διευθετήθηκαν και το Nexus 9 δημιουργεί ένα ωραίο tablet για οποιονδήποτε λάτρη του Android. Τα βίντεό σας θα εξακολουθούν να έχουν γραμματοκιβώτιο λόγω του λόγου διαστάσεων, αλλά το NVIDIA TK1 64-bit και η GPU Kepler σίγουρα το αντισταθμίζουν.

Το Lollipop γεννήθηκε επίσης λίγο για το σαλόνι με το Android TV. Το Android Lollipop στον πυρήνα, οι προβολές και οι λειτουργίες ήταν εξειδικευμένες για μια "διεπαφή 10 ποδιών" που αντικατέστησε το τώρα νεκρό Google TV. Προκειμένου οι προγραμματιστές να δοκιμάσουν εφαρμογές που έχουν σχεδιαστεί για αυτήν τη διεπαφή 10 ποδιών, απαιτείται υλικό αναφοράς - γειά σου Nexus Player. Μια μικρή, επίπεδη μαύρη σφήνα που είχε απλές επιλογές σύνδεσης - HDMI, τροφοδοσία και USB - και υποδύναμο υλικό, το Nexus Player άφησε πολλούς απογοητευμένους. Η ιδέα ήταν να συνδέσετε το πρόγραμμα αναπαραγωγής στην τηλεόρασή σας, να συνδεθείτε με τον λογαριασμό σας Google και να απολαύσετε πολλά παιχνίδια και ψυχαγωγία.

Δυστυχώς, ο επεξεργαστής Intel Atom στο Player δεν είχε τη δύναμη να κάνει κάτι τέτοιο ευχάριστο και το 8 GB αποθήκευσης σήμαινε ότι δεν θα μπορούσατε να το εγκαταστήσετε πολύ. Το Nexus Player - ειδικά με εσωτερικό υλικό Intel - έχει νόημα για μια συσκευή αναφοράς προγραμματιστή. Ωστόσο, οι καταναλωτές δεν ήταν ευχαριστημένοι και δεν μπορούμε να προτείνουμε το Nexus Player ως τίποτα εκτός από μια φανταχτερή (και πιο ακριβή) αντικατάσταση Chromecast.

Σχεδιασμός υλικών

Διασκεδαστικό γεγονός: Ένα λειτουργικό σύστημα δεν χρειάζεται να έχει γραφικό περιβάλλον εργασίας χρήστη. Αυτό είναι κάτι που το πιστό Linux - το λειτουργικό σύστημα ανοιχτού κώδικα στο οποίο είναι ενσωματωμένο το Android - γνωρίζει πολύ καλά, έχοντας τρέξει "ακέφαλες" διανομές από την αρχή του χρόνου. Φυσικά, αυτό δεν λειτουργεί για λειτουργικό σύστημα smartphone. Έτσι, το Android διαθέτει GUI.

Αλλά το Android δεν είχε πάντα αυτό που θα θεωρούσαμε ως Καλός διεπαφή χρήστη. Ω, ήταν πολύ λειτουργικό και έγινε πιο εκλεπτυσμένο όλα αυτά τα χρόνια. Όμως, μέχρι το 2014 και την κυκλοφορία του "Lollipop" η εμπειρία του χρήστη Android Πραγματικά είχε μια σταθερή βάση - και ένα θεμέλιο πάνω στο οποίο θα μπορούσαν να οικοδομήσουν οι προγραμματιστές.

"Θέλαμε να υιοθετήσουμε μια ριζική νέα προσέγγιση στο σχεδιασμό", δήλωσε ο Sundar Pichai - ο οποίος το 2014 ήταν επικεφαλής των Android, Chrome και Apps for Google - κατά την έναρξη της φετινής διάσκεψης προγραμματιστών Google I / O. "Οι εμπειρίες των χρηστών εξελίσσονται ραγδαία και θέλαμε να ξανασκεφτούμε την εμπειρία σχεδίασης χρηστών στο Android για να έχουμε μια νέα, τολμηρή και νέα εμφάνιση."

Και επειδή πρόκειται για το Google για το οποίο μιλάμε, η νέα κατεύθυνση δεν περιοριζόταν μόνο σε smartphone και tablet και παρόμοια.

"Οι εμπειρίες των χρηστών εξελίσσονται ραγδαία και θέλαμε να ξανασκεφτούμε την εμπειρία σχεδίασης χρηστών στο Android για να έχουμε μια νέα, τολμηρή και νέα εμφάνιση."

Εισαγάγετε Υλικό Σχεδιασμός και Matias Duarte.

Ο Duarte κάποτε ήταν αντιπρόσωπος της ανθρώπινης διεπαφής και της εμπειρίας χρήστη στο πλέον αδύναμο Palm, υπεύθυνος για την ομάδα που έκανε το αγαπημένο περιβάλλον εργασίας χρήστη στο webOS. Αυτός έφυγε για το Google στα μέσα του 2010. Μερικά χρόνια στη νέα του συναυλία αναφέρθηκε ότι ήταν "το ένα τρίτο του δρόμου προς το σημείο που θέλω να είμαι" με το Android. Ίσως να μην το καταλάβαμε πραγματικά εκείνη τη στιγμή, αλλά μεγάλα πράγματα ήταν στο έργο. Και στο συνέδριο I / O το 2014, η Duarte & Co. παρουσίασε όλους τους υλικούς σχεδιασμούς.

Ο Ντουάρτ πήγε στη σκηνή. Και με λίγες μόνο προτάσεις, εξήγησε το Υλικό Σχεδιασμό με τρόπο τόσο απλό όσο η ίδια η γλώσσα του σχεδιασμού σε αυτούς που ζουν και αναπνέουν χρώματα και υφές.

"Ο σχεδιασμός είναι απαραίτητος στον σημερινό κόσμο. Καθορίζει τις εμπειρίες σας και τα συναισθήματά σας. Έτσι, προκαλέσαμε τον εαυτό μας να δημιουργήσουμε ένα σχέδιο που δεν ήταν μόνο για τηλέφωνα και tablet Android. Συνεργαστήκαμε - Android, Chrome και σε όλη την Google - για να δημιουργήσουμε ένα σταθερό όραμα για κινητά, επιτραπέζιους υπολογιστές και άλλα.

«Θέλαμε ένα σχέδιο που να είναι ξεκάθαρο και απλό και να το κατανοούν διαισθητικά οι άνθρωποι. Έτσι φανταζόμασταν τι εάν τα pixel δεν είχαν μόνο χρώμα, αλλά και βάθος. Τι θα συμβεί αν υπήρχε ένα έξυπνο υλικό που ήταν τόσο απλό όσο το χαρτί αλλά μπορούσε να μεταμορφώσει και να αλλάξει σχήμα και να ανταποκριθεί στην αφή;

"Και αυτό μας οδήγησε σε έναν τρόπο σκέψης που ονομάζουμε Material Design."

Πραγματικά, είναι τόσο απλό. Εικόνα, αν θέλετε, χαρτί κατασκευής που χρησιμοποιείται από παιδιά σχολικής ηλικίας. (Μόνο σε πιο εξελιγμένα, επίπεδα χρώματα.) Φόντα. Κουμπιά. Τόπος αγώνων. Ενέργειες. Όλα αλληλεπιδρούν παράλληλα και το ένα πάνω στο άλλο, με ομαλές, κομψές μεταβάσεις.

Με λίγα λόγια, είναι το Material Design. Και δεν είναι μόνο για διεπαφές χρήστη λειτουργικού συστήματος και σχεδιασμό εφαρμογών. Το βλέπετε στις ιδιότητες ιστού της Google. Και η Google διευκόλυνε σχεδόν οποιονδήποτε να το χρησιμοποιήσει, με παλέτες χρωμάτων και σχεδιαστικές βιβλιοθήκες και οδηγίες - όλα όσα χρειάζονται για να αναπτυχθούν πέρα ​​από τις άμορφες γενιές πολλοί από εμάς μεγάλωσαν και στο μέλλον του χρήστη εμπειρία.

ARC Welder: Η αρχή των εφαρμογών Android στο Chrome

Το Android δεν είναι η μόνη πλατφόρμα στο οπλοστάσιο της Google που αναπτύχθηκε με πρωτοποριακό ρυθμό τα τελευταία δύο χρόνια, και με αυτό υπάρχει πάντα κάποια συζήτηση για crossover μεταξύ Android και Chrome. Καθώς το Chrome γίνεται όλο και περισσότερο σαν αυτόνομο λειτουργικό σύστημα ανεξάρτητα από το πού είναι εγκατεστημένο, έχετε πρόσβαση στο Η τεράστια βιβλιοθήκη περιεχομένου του Google Play Store μοιάζει με το πλαίσιο για μια τέλεια εμπειρία tablet.

Το ARC welder είναι ένα πρώτο βήμα, αλλά η Google δεν έχει υποσχεθεί για μια «υβριδική» εμπειρία Chrome + Android ακόμα.

Ενώ η Google δεν έχει ακόμη υποσχεθεί για αυτήν την υβριδική εμπειρία, το πρόγραμμα ARC Welder επιτρέπει στους προγραμματιστές Android να βελτιστοποιήσουν και να δοκιμάσουν τις εφαρμογές τους για χρήση σε επιτραπέζιο Chrome. Για να βοηθήσουν τους χρήστες να κατανοήσουν πώς θα μοιάζει αυτή η εμπειρία, μια χούφτα εφαρμογών είναι πλέον διαθέσιμες για χρήση στο Chrome OS ως αυτόνομες εφαρμογές που εκτελούνται στα δικά τους παράθυρα και συμπεριφέρονται αρκετά κοντά σε εγγενείς εφαρμογές που η φαντασία συμπληρώνει τα κενά και επιτρέπει σε όλους να προετοιμαστούν για μελλοντικός.

Το μεγάλο ερώτημα εδώ είναι τι θα συμβεί στη συνέχεια; Θα γίνει το Google Play Store διπλωμένο στο Chrome Web Store κάποια στιγμή; Ίσως πιο σημαντικό, θα δούμε το Google να συνεργάζεται με τους συνεργάτες του υλικού τους για να δημιουργήσει μια εμπειρία σαν το Microsoft Surface για Chrome και Android μαζί σε μία μόνο συσκευή; Το ARC Welder είναι σαφώς ένα παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο η Google πιστεύει ότι πρέπει να λειτουργεί και η αναδίπλωση αυτών των δύο εμπειριών θα δώσει αναμφίβολα απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις.

Κρέας και χαιρετισμός: Το μεγάλο BBQ Android

Δεν είναι μυστικό ότι υπάρχει μια αρκετά μεγάλη κοινότητα προγραμματιστών και ενθουσιωδών Android εκεί έξω. Και δεν υπάρχει έλλειψη μακροχρόνιων χρηστών Android που ανακάλυψαν ότι βρίσκονται φυσικά κοντά ο ένας στον άλλο και σχεδιάζουν κάποιο είδος συνάντησης για να μοιραστούν κάποιες γνώσεις και να περάσουν καλά. Όμως, οι άνθρωποι στο IDEAA είναι τώρα υπεύθυνοι για εκδηλώσεις σε όλο τον κόσμο για να το κάνουν πολύ πιο εύκολο.

Ξεκίνησε με το Big Android BBQ, μια τεράστια τριήμερη εκδήλωση στο Τέξας που συνδυάζει μια κοινωνική εκδήλωση με μια διάσκεψη προγραμματιστών. Αυτή η εκδήλωση έχει δημιουργήσει πολλές εκδηλώσεις "Meat and Greet" μιας ημέρας που ξεκινούν ως συνεδρίες προγραμματιστών και καταλήγουν σε βραδινές κοινωνικές εκδηλώσεις. Αυτή η ομάδα έχει ξεκινήσει ακόμη και ευρωπαϊκές εκδηλώσεις και συνεχίζει να είναι η μεγαλύτερη σειρά κοινωνικών εκδηλώσεων με έμφαση στην ένωση προγραμματιστών και μη προγραμματιστών για να μοιραστούν γνώσεις και να έχουν ένα καλό χρόνος.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: Ξαναζήστε τη φετινή βασική ομιλία BABBQ

ΕΠΟΜΕΝΟ: Η τρίτη εποχή του Android

Στην επόμενη και τελευταία (για τώρα) δόση του δικού μας Ιστορικό Android σειρά, θα εξετάσουμε την τρίτη ηλικία του Android. Καθώς το υλικό του smartphone αρχίζει να φτάνει στο επίπεδο, θα δούμε πόσο σημαντικές οι νέες συσκευές μεσαίας κατηγορίας έκλεψαν το σόου και πώς οι κάμερες Android στο υψηλότερο σημείο απέδειξαν τις δυνατότητες της φωτογραφίας για κινητά. Και σε ένα μετασχηματιστικό έτος για την Google, θα εξετάσουμε το ταξίδι της εταιρείας για να είμαστε πάροχος κινητής τηλεφωνίας με το Project Fi, καθώς και την αναδιοργάνωσή του υπό τον όμιλο "Alphabet" και το νέο CEO της Google Sundar Πιτσάι.

Πιστώσεις

Λέξεις: Phil Nickinson, Alex Dobie, Jerry Hildenbrand, Andrew Martonik και Russell Holly.
Σχέδιο: Derek Kessler και Jose Negron.
Συνέντευξη Jim Wicks: Derek Kessler και Alex Dobie.
Επεξεργαστής σειράς: Alex Dobie