Η εξαφάνιση (και πιθανότατα συντριβή) της Malaysia Airlines 370 ζυγίζει βαρύ
Τόσοι πολλοί από εμάς που εργαζόμαστε στον κλάδο των κινητών συσκευών - μέσα μαζικής ενημέρωσης, κατασκευαστές και προγραμματιστές - καταλήγουν να περνούν τόσο πολύ χρόνο σε αεροπλάνα, οπότε θα με συγχωρείτε όταν λέω ότι δεν μπορώ να σκεφτώ την πτήση 370 της Malaysia Airlines, η οποία εξαφανίστηκε αυτό το Σαββατοκύριακο μερικές ώρες μετά την απογείωση από την Κουάλα Κουάλα Λουμπούρ.
Απλώς εξαφανίστηκε, και μαζί του 239 ζωές. Καθώς γράφω αυτό το πρωί της Κυριακής, δεν υπάρχει ένδειξη ότι κάποιος έχει ιδέα για το πού βρίσκεται το αεροπλάνο, αν και μια συντριβή στα νερά του Βιετνάμ φαίνεται όλο και πιο πιθανή.
Και δεν μπορώ παρά να σκεφτώ το τελευταίο μας ταξίδι - Mobile World Congress στη Βαρκελώνη της Ισπανίας. Οι κόρες μου (7 και 3 - «και ενάμισι», και οι δύο απαιτούν να σας πω - δεν ξέρω πραγματικά τι εννοώ όταν τους λέω ότι πρέπει να πάω να δουλέψω πέρα από τον μεγάλο ωκεανό. Αλλά το έκανα με τον ίδιο τύπο αεροπλάνου που χάθηκε - ένα Boeing 777-200. Περίπου 16 ώρες από την Ατλάντα στο Παρίσι και τον περασμένο μήνα. Ούτε και την πρώτη φορά. Και από την Ατλάντα στο Σαν Φρανσίσκο τον περασμένο Νοέμβριο. Ή οι 14 ώρες περίπου (κάθε διαδρομή) από την Ατλάντα στη Σεούλ πριν από δύο χρόνια, σε μια μεγαλύτερη έκδοση του αεροσκάφους.
Η Verizon προσφέρει το Pixel 4a με μόλις $ 10 / μήνα σε νέες Απεριόριστες γραμμές
Είναι αστείο πώς τείνετε να γνωρίσετε πρόσωπα σε ταξίδια όπως αυτό. Η γυναίκα που ήταν στην ίδια σειρά με εμένα από τη Βαρκελώνη στο Παρίσι και πάλι από το Παρίσι στην Ατλάντα. Ή ο καμεραμάν απέναντι από το διάδρομο που επέστρεφε από τα γυρίσματα των Ολυμπιακών Αγώνων στο Σότσι της Ρωσίας. Ή ο τύπος που βγήκε από το τμήμα πίσω μας, σπάζοντας ένα άδειο κάθισμα premium. Και όλα τα πρόσωπα που βλέπετε όταν σηκώνεστε για να τεντώσετε και να πάτε στο λεβ. Τόσα πολλά πρόσωπα. Τόσοι πολλοί άνθρωποι.
Η πτήση με τρόμαζε πολύ από μένα όταν ήμουν νεότερος. Μάλλον αφορούσε την έλλειψη ελέγχου περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Παίρνω τη φυσική. Νομίζω ότι ένα αεροπλάνο λίγο τώρα ως μηχανισμός αντιμετώπισης, νομίζω. Και έμαθα να αφήνω τα στατιστικά ασφαλείας να με ηρεμήσουν. (Και το να είσαι αρκετά μεγάλος για να έχεις επίσης ένα ποτό.) Η πτήση είναι ασφαλής. Και σκέφτομαι τους εκατοντάδες και χιλιάδες άνδρες και γυναίκες που σχεδιάζουν και χτίζουν τα αεροπλάνα και εργάζονται στα αεροδρόμια και περνούν τη ζωή τους και τον χρόνο τους μακριά από τις οικογένειές τους, για να διασφαλίσουν ότι μπορώ να σύρω με ασφάλεια το λυπηρό μου κώλο για να δω ένα νέο smartphone.
Έχω συνηθίσει το ταξίδι. Μου αρέσει σχεδόν. Και, ναι, έχω γίνει λίγο χαλασμένος από αυτό. Και αυτό το Σαββατοκύριακο θυμάμαι γιατί ανησυχεί τόσο τη γυναίκα μου όσο και τη μητέρα μου. Και γιατί τα παιδιά μου με ρωτούν όταν έρχομαι σπίτι.